تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816862704
تلفیق هنر و شعار
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: تلفیق هنر و شعارانقلاب57 واقعهای نبود كه هنرمندان بتوانند به سادگی از كنار آن بگذرند و واكنشی نسبت به آن نشان ندهند. این مضمون قدرتمند در آن سال‌ها هنرمندان زیادی را درگیر خودش كرده بود و حتی تا سال‌ها بعد هم به شكل‌های مختلف دغدغه هنرمندان مختلفی بود. در هنرهای تجسمی، هنرمندان كشورهایی چون روسیه، مكزیك و... الگوی تصویركاران ایرانی قرار گرفتند تا آنها - البته به لحاظ مضمونی و حتی بعضا فرمی- سعی بر تولید آثار بومی‌و منحصر به انقلاب خودمان داشته باشند. گذشته از آثاری كه پس از انقلاب با موضوع انقلاب خلق شد، پیش از زمان شكل‌گیری انقلاب هم هنرمندانی بودند كه با جریان انقلاب همراهی می‌كردند. بعضی ازآنها چهره شخصیت‌های انقلاب را طراحی می‌كردند، بعضی شبیه شعارنویسی روی دیوارها، وقایع انقلاب را ترسیم می‌كردند و بعضی حتی در خیابان شبیه پرده‌خوانی، آثار انقلابی‌شان را برای مردم روایت می‌كردند. ایرج اسكندری یكی از هنرمندانی است كه تقریباً در 3 دوره مختلف (پیش، همزمان و بعد از انقلاب) آثاری با مضامین انقلابی دارد؛ از طراحی چهره امام گرفته تا نقاشی دیواری و طراحی نقش برجسته و آثاری كه در دهه60 با موضوع انقلاب كار كرده است. با این دانشجوی سابق رشته نقاشی دانشكده هنرهای تزئینی كه در حال حاضر دكترای پژوهش هنر دارد و رئیس دانشكده هنرهای تجسمی دانشگاه هنر است، درباره كارهایش و نقاشی انقلاب گپ زده‌ایم.• شما تقریباً در دوره‌های مختلف انقلاب آثارتان را ارائه داده‌اید. تفاوت هنری آثار این دوره‌ها با هم در چیست؟ببینید، جریان انقلاب باعث می‌شد اثری كه عرضه می‌شد در ارتباط با همان زمینه‌های انقلاب باشد؛ مثلا برای تظاهرات، تابلویی با مضمون داستانی نمی‌شد حركت داد یا تراكت‌ها و شعارنویسی‌ها را می‌بایست با عجله انجام داد. قاعدتاً آثار آن دوره جنبه شعاری داشت و به جای ارزش هنری، ارزش انقلابی داشت. كارهایی كه سال‌های بعد تولید شد، فكر بیشتری پشتش بود؛ مضمون پخته‌تر و جنبه‌های تصویری‌اش قوی‌تر بود. هر چه هم جلوتر می‌رویم، كارها عمیق‌تر و تكنیكی‌تر می‌شوند. كارها دیگر از یك فضای عینی فاصله می‌گیرند و مضمون و تكنیك یا سبك كار بر مضمون غالب می‌شود.• آثاری كه هنرمندان ایرانی عرضه كردند، چه فرقی با آثار هنرمندان انقلاب‌های دیگر دنیا داشت؟انقلاب ما یك بار مذهبی داشت؛ نكته‌ای كه ما در انقلاب‌های دیگر نمی‌بینیم. ما فقط شكل كار را از آنها گرفتیم؛ مثلاً نقاشی روسیه و مكزیك خیلی تاثیر گذاشت. خیلی از نقاشان انقلاب را می‌بینیم كه كارشان ملهم از انقلاب فرانسه، چین و روسیه است ولی مضمون مربوط به جامعه انقلابی ایران است.• یك سوالی كه پیش می‌آید این است كه اساساً در جامعه‌ای مثل جامعه ایران، هنرهای تجسمی چقدر می‌توانستند بر مردم تاثیرگذار باشند؟به نظر من شعر و ادبیات تاثیر بیشتری داشته تا هنرهای تجسمی. اوایل انقلاب یك مقدار نگاه مثبتی به هنرهای تجسمی وجود نداشت. حتی بعضی‌ها علناً اعلام كردند كه شمایل‌كشی و تصویرسازی بت‌پرستی است. دقیقاً یادم هست كه روزنامه‌ای كه مربوط به بنی‌صدر بود آن سال‌ها اعلام كرد نقاشی و تصویرسازی از بزرگان انقلاب «كیش شخصیت» است و هنرمندان این كار را نكنند؛ به همین خاطر برای نشان دادن تاثیر هنر شروع كردیم به كشیدن تصاویر شهدا و بزرگان انقلاب و البته درباره مجسمه هم مسئله شدیدتر بود و تا چند سال پیش هم ادامه داشت.• ماندگاری چطور؟ اصولاً آثار هنری انقلابی توانستند ماندگار باشند؟به نظر من این مجموعه كارها در زمان خودشان مصرف خودشان را داشته‌اند و از آنها استفاده شده و امروز ممكن است انتقادات زیادی به آنها وارد شود اما به نظر من كارهای مفیدی بوده. با تحلیل این كارها می‌شود به حال و هوای خلق آنها نزدیك شد و به تحلیل های خوبی رسید. این آثار در دل یك اتفاق شكل گرفته‌اند و این اهمیت دارد. مثلا كارهای جنگی كه در بحبوحه جنگ انجام شده، با كارهایی كه آدم با سال‌ها فاصله بخواهد انجام دهد، فرق میكند. الان اگر آدم بخواهد اثری را تولید كند، دیگر آن اصالت را ندارد.درباره ماندگار بودن یا نبودن هم باید بگویم كار گویا در زمان جنگ اسپانیا یا گوئرنیكای پیكاسو را می‌توان گفت در تاریخ خودشان ماندگار شده‌اند. البته ماندگاری آثار به قضاوت تاریخ نیاز دارد. مسئله دیگر كمك به ماندگاری فیزیكی آثار است كه وابسته به این است كه مسئولین چقدر بخواهند و چقدر اهمیت حفظ آثار را درك كنند. كارهای من اغلب از بین رفته‌اند چون متولیان این احساس را نداشته‌اند كه كارها را حفظ كنند؛ مثالی برایتان بزنم؛ قطعنامه 598 كه پذیرفته شد، تمام كارهای دیواری جنگ مرا از بین بردند؛ گفتند جنگ تمام شد و آثارش هم باید از بین برود!
اینجا ساختمانی سر خیابان اسكندری است. بعدها وقتی امام از پاریس می‌آیند، در زمان سخنرانی بهشت زهرا، این طرح روی گلدسته‌ها قرار می‌گیرد.
این طرح از چهره امام در تظاهرات اربعین شهدای 17 شهریور روی چرخی نصب شده بود و دانشجویان دانشكده هنرهای تزئینی آن را حمل می‌كردند. این عكس مربوط به بعد از تظاهرات و بازگشت آنهاست. كوراوغلو
این اثر پروژه لیسانس ایرج اسكندری است؛ در خرداد 57 و نزدیك به 7 ماه قبل از انقلاب كار شده. اثر، روایت قیام مردم چندل‌بی است كه یكی از داستان‌های اسطوره‌ای مردم آذربایجان را نشان می‌دهد. هنرمند می‌گوید می‌خواستم حال و هوایی امروزی به این قصه بدهم. ارائه این كار زیاد با سیاست‌های دانشكده كه بیشتر آثار مدرن را می‌پذیرفت مطابق نبود اما در دفاعیه چنان دفاعی از نقاشی رئالیستی كردم كه نمره‌ام 20 شد. این اثر تا قبل از انقلاب در رستوران دانشكده هنرهای زیبای تهران نصب بوده.انقلاب اول دوم سوم
ابعاد این كار 21×8×3 متر است و تا 10 سال پیش در انبار مجموعه فرهنگی آزادی نگهداری می‌شده و نقاش زیاد امیدی به سالم‌ماندن آن ندارد. در آن سال‌ها تصویرسازی و حتی حضور شخصیت‌های مؤثر انقلاب، یكی از عناصر ثابت نقاشی‌ها بود و در این اثر هم نقاش این كار را كرده است. نقاش می‌گوید گفته می‌شد كه انقلاب اول ما انقلاب 57 بود، انقلاب بعدی تسخیر لانه جاسوسی و انقلاب بعدی هم واقعه 7تیر. من هم این 3 انقلاب را روایت كرده‌ام. 17 ـ 3 شهریور
این اثر بعد از انقلاب كار شده. هنرمند اتود آن را در پاریس زده و متاثر از طرحی از دلاكروا- كه در موزه لوور نگهداری می‌شود- بوده است. این اتود تبدیل به اثری به ابعاد 6×3متر می‌شود كه مدتی در مجموعه حوزه هنری بود و در حال حاضر مفقود شده است.
این اثر را حتماً زیاد دیده‌اید. ایرج اسكندری طراح این كار بوده. قضیه به سال 64 برمی‌گردد و قرار هم بوده كه روی دیوار و در سطح به صورت نقش برجسته انجام شود كه سفارش‌دهندگان تصمیم می‌گیرند آن را استوانه‌ای اجرا كند. اجرای این كار را هم فریدون صدیقی (پسر ابوالحسن صدیقی، سازنده مجسمه فردوسی) انجام داده است. در حال حاضر به خاطر ایجاد ایستگاه مترو در میدان انقلاب دیگر از این كار خبری نیست.منبع : همشهری
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 497]
-
گوناگون
پربازدیدترینها