واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: سبکبار
«سبكبار شويد تا به قافله برسيد; «تَخَفَّفُوا تَلْحَقُوا» (1)هنگامى كه قافله اى به راه مى افتد و گروهى در آن شركت دارند، با رسيدن به گردنه هاى صعب العبور، گرانباران وامى مانند و از آنجا كه قافله، نمى تواند براى مدّت طولانى، به خاطر يك نفر يا چند نفر توقّف كند، او را رها كرده، خود مى روند. چنين كسى، طعمه خوبى براى دزدان و راهزنان يا گرگان بيابان است، ولى آنها كه سبكبارند، در پيشاپيش قافله حركت مى كنند و زودتر از ديگران به منزل مى رسند.انسان ها، در زندگى اين جهان، مسافرانى هستند كه بار سفر بسته، به سوى سرمنزل مقصود (زندگى ابدى پس از مرگ) پيش مى روند. آنها كه بار خود را از متاع دنيا سنگين كنند، در فراز و نشيب زندگى مى مانند و طعمه شيطان مى شوند، ولى پارسايان و زاهدان، سبكبال، از تمام فراز و نشيب ها بسرعت مى گذرند و به سعادت جاويدان مى رسند.
در خطبه 204 ـ همان خطبه اى كه بارها و بارها «حضرت على(عليه السلام)» براى اصحابش ايراد مى فرمود ـ نيز مى خوانيم:تَجَهَّزُوا ـ رَحِمَكُمُ اللهُ ـ فَقَدْ نُودِىَ فِيكُمْ بِالرَّحيلِ وَ أقِلُّوا العُرْجَةَ عَلَى الدُّنيا ... فَإِنَّ أَمامَكُمْ عَقَبَةً كَؤُوداً وَ مَنازِلَ مَخُوفَةً مَهُولَةً; خداى، شما را رحمت كند! آماده حركت شديد كه نداى رحيل و كوچ كردن، در ميان شما داده شده است. علاقه به اقامتِ در دنيا را كم كنيد... كه گردنه هاى سخت و دشوار و منزلگاه هاى خوفناك در پيش داريد.بعضى از شارحان نهج البلاغه، انسان ها را به مسافرانى تشبيه كرده اند كه در يك سفر دريايى، گرفتار گرداب ها و امواج كوه پيكر مى شوند كه اگر كشتى خود را سبك نكنند، غرق شدن آنها حتمى است.او مى گويد: «گرداب»، امواج زندگى اين دنيا است و «كشتى» قلب انسان است و «حبّ دنيا» آن را سنگين كرده، آماده غرق شدن مى كند. (2)حضرت دستور بالا را با اين جمله تكميل مى فرمايد:پيشينيان را براى رسيدن بازماندگان، نگه داشتند; «فَإِنَّما يُنْتَظَرُ بِأَوَّلِكُمْ آخِرُكُمْ».اين جمله، اشاره به اين دارد كه مجموعه جهان بشريّت، در حكم قافله واحدى است كه گروهى در پيشاپيش آن در حركت بوده اند و گروهى در وسط و گروهى در آخر اين قافله اند و همه، يك مسير را طى مى كنند و براى رستاخيز بزرگ به هم ملحق مى شوند.به تعبير ديگر، قانون مرگ، استثنا بردار نيست و به يقين، در سرنوشت همه انسان ها، رقم زده شده است. بنابراين سرنوشت پيشينيان، هشدارى براى بازماندگان و پيام روشنى براى همه انسان ها است. پی نوشت:1- خطبه 167 نهج البلاغة2- معارج نهج البلاغه، محقق بيهقى، صفحه 109.______________________________________________________________________________منبع:مکارم شیرازی، ناصر، کتاب پیام امیرالمومنین، جلد 2،
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 302]