تور لحظه آخری
امروز : شنبه ، 8 دی 1403    احادیث و روایات:  امام موسی کاظم (ع):دعایی که بیشتر امید اجابت آن می رود و زودتر به اجابت می رسد،‌ دعا ب...
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

تبلیغات متنی

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

سایبان ماشین

دزدگیر منزل

اجاره سند در شیراز

armanekasbokar

armanetejarat

صندوق تضمین

Future Innovate Tech

پی جو مشاغل برتر شیراز

خرید یخچال خارجی

موسسه خیریه

واردات از چین

حمية السكري النوع الثاني

ناب مووی

دانلود فیلم

بانک کتاب

دریافت دیه موتورسیکلت از بیمه

طراحی سایت تهران سایت

irspeedy

درج اگهی ویژه

تعمیرات مک بوک

دانلود فیلم هندی

قیمت فرش

درب فریم لس

خرید بلیط هواپیما

بلیط اتوبوس پایانه

تعمیرات پکیج کرج

لیست قیمت گوشی شیائومی

خرید فالوور

پوستر آنلاین

بهترین وکیل کرج

بهترین وکیل تهران

خرید از چین

خرید از چین

تجهیزات کافی شاپ

کاشت ابرو طبیعی و‌ سریع

قیمت بالابر هیدرولیکی

قیمت بالابر هیدرولیکی

قیمت بالابر هیدرولیکی

لوله و اتصالات آذین

قرص گلوریا

نمایندگی دوو در کرج

رفع تاری و تشخیص پلاک

پرگابالین

دوره آموزش باریستا

مهاجرت به آلمان

بهترین قالیشویی تهران

بورس کارتریج پرینتر در تهران

تشریفات روناک

نوار اخطار زرد رنگ

ثبت شرکت فوری

تابلو برق

خودارزیابی چیست

فروشگاه مخازن پلی اتیلن

قیمت و خرید تخت برقی پزشکی

کلینیک زخم تهران

خرید بیت کوین

خرید شب یلدا

پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان

کاشت ابرو طبیعی

پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا

پارتیشن شیشه ای

اقامت یونان

خرید غذای گربه

رزرو هتل خارجی

تولید کننده تخت زیبایی

مشاوره تخصصی تولید محتوا

سی پی کالاف

دوره باریستا فنی حرفه ای

چاکرا

استند تسلیت

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1846075164




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
archive  refresh

منتخب اشعار امام خمینی


واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: منتخب اشعار امام خمینی
منتخب اشعار امام خمینی
علی علیه السلامفارغ از هر دو جهــــــــــانم، به گل روى على از خُم دوست جوانم، به خَم موى على طى كنم عرصه ملك و ملكوت از پى دوست یـــــــاد آرم به خرابات، چو ابروى على ترجیع بند:نقطه عطفخم را بگشا به روى مستان  بیــزار شو از هـــوا پرستان از مــن بپذیر رمـــــز مستى    چون طفل صبور، در دبستان آرام ده گُــل صفــــــــا باش  چـون ابــــر بهار در گلستان تـاریخچــــــــه جمال او شو  بشنو خبر هــــــزار دستـان بردار پیالـــــه و فرو خـــوان بر مى زدگـان و تنگدستـان اى نقطه عطف راز هستى بر گیر ز دوست، جام مستى من شاهد شهر آشنــایم من شـاهـم و عـاشق گدایـم فرمانده جـمع عاشقــانم  فـــرمانـبر یــــار بیـــــوفایــــم از شهر گذشت نام و ننگم بــــازیــــچـه دور و آشنــــایم مست از قـدح شراب نابم دور از بـــــرِ یــــــار دلــــربایم ســازنده دیر عاشقـــــانم بـــازنـــــده رنـــد بینــوایـــم این نغمه بر آمد از روانـــم از جــان و دل و زبـان و نایم اى نقطه عطف راز هستى بر گیر ز دوست، جام مستى رازى است درون آستینــــم رمزى است بـرون ز عقل و دینم در زمره عاشقان سر مست بـــى قیــد ز عــــار صلح و كینم در جـرگـه طیــــر آسمـــانم در حـــلقــه نــــمــلــه زمینـــــم در دیده عـــاشقان، چنــانم در مــنظـــــر سالـــكـان، چنینـم دلبـــــــــاخته جـــــمال یارم وارستــــــه ز روضــــــه بــــرینم با غــــــمزه چشم گلعذاران بیــــــزار ز نـــــاز حـــــور عــینـم گــویم به زبـان بى‏زبـــــــانى در جمــــــع بتــــان نــــــازنینـم اى نقطه عطف راز هستى بر گیر ز دوست، جام مستى برخاست ز عاشقى، صفیرى مى خواست ز دوست دستگیرى او را بــه شـــــــرابخانـه آورد  تا تـــوبه كنـد به دست پیـــــــرى از عشق، دگــر سخن نگوید تا زنـــــده كنـــــد دلش فقیـــــرى درویش صفت، اگـــر نباشى از دورى دلــبــــــــرت بـــــمیــرى میخانه، نه جاى افتخار است جــــاى گنه است و سر به زیـرى با عشوه بگو به جمع یاران  آهستـــه، و لیك با دلیرى اى نقطه عطف راز هستى بر گیر ز دوست، جام مستى اى صوت رســـــاى آسمانى، اى رمز نـــــــداى جاودانى، اى قله كوه عشق و عاشق وى مرشد ظاهر  و  نـهانى، اى جلــــــوه كامل "انا الحق" در عــرش مُرفّع جــهــــانى، اى موسى صَعْق دیده در عشق از جــــلــوه طـــور لامكانى، اى اصل شجر، ظهورى از تو  در پــــــرتو سرّ سَرمــدانى، بر گوى به عشق، سرّ لاهوت در جمـــع قــــــلندران فانى اى نقطه عطف راز هستى بر گیر ز دوست، جام مستى اى دور نـــــــمـــــاى پور آزر، نــادیـــده افــول حق ز مــــــنظر اى نار فراق، بر تـــــو گلشن شد بَـــرد و سلام از تــــــــو آذر بـــردار حجـــــاب یـار از پیش بنمــاى رُخش چــــــــو گل مصوّر از چهــــــره گلعذار دلــــــدار شد شهـــــــر قــــلندران، منّــور آشفته چه گشت پیچ زلفش شد هر دو جهان، چـو گل معطّر بر گــــوش دل و روان درویش بر گـــــــوى به صــــد زبان مكـرّر اى نقطه عطف راز هستى بر گیر ز دوست، جام مستى در حلقه سالكـــــان درویش رنـــــــــدان صبـــور دورانــدیش راهب صفتان جـــــام بر كف  آن مى زدگـان فـارغ از خویش در جمله زاهدان و مى‏نوش در صـــورت عـالـمان و بد كیش در راه رسیدن به دلـــــــدار بیگـــانــــه بـود ز نوش یا نیش فارغ بود از جهان، به جامى در خلــــوت مى‏خورانِ دلریش فریاد زند ز عشق و مستى بر پــاكـــــدلان مـرده از پیش اى نقطه عطف راز هستى بر گیر ز دوست، جام مستى غزلیات: خانقاهِ دلالا یــــا ایها الســـــــــاقى! برون بر حسرت دلها كــه جامت حل نماید یكسره اسرار مشــكلها بــــــه «مــــى»،  بـــــــربند راه عقل را از خانقاه دل كــــه این دارالجنون هرگز نباشد جــاى عاقلها اگر دل بسته‏اى بر عشق جانان، جاى خالى كن كه این میخانه هــرگز نیست جز ماواى بیدلها تــــــو گــر از نشئه مى كمتر از آنى به خود آیى بـــــــرون شـو بید رنگ از مرز خلـوتگاه غافلها چــــــه از گلهاى باغ دوست رنگ آن صنم دیدى جـــدا گشتى ز بــاغ دوست دریاها و ساحلها تــــــــو راه جنت و فردوس را در پیش خود دیدى جـــدا گشتى ز راه حـق و پیوستى به باطلها اگـــــــر دل داده‏اى بر عـــــــالم هستى و بالاتر به خود بستى ز تار عنكبوتى بس سلاسلها             دعوى اخلاصگــــر تــــو آدم‏زاده هستى "عَلّم اَلاَسما" چه شد؟    "قابَ قَوْسینت" كجا رفته است؟ "اَوْاَدْنى" چه شد؟ بـــــر فـــــــــراز دار، فـــــــــریاد "اَنَا الحق" مى‏زنى مــــــدّعىِ حــــــــق طلب، اِنیّت و اِنّـــــا چه شد؟ صــــوفى صـــــافى اگر هستى، بكن این خرقـه را دم زدن از خــــویشتن با بـــــوق و با كرنا چه شد؟ زهــــــد مفـــــــروش اى قلنـــــدر، آبروى خود مریز  زاهـــــد   ار هستى تو، پس اقبال بر دنیا چه شد؟ این عبــــادتــها كه ما كردیم، خوبش كاسبى‏است دعــــــــــوى اخلاص با این خود پرستیها چه شد؟ مــــــرشد از دعوت به سوى خویشتن، بردار دست  "لا الهت" را شنیدستم؛ ولــــــــى "الاّ" چه شد؟ شــاعر بیمایه، بشكن خـــــامـــــه آلــــــــــــوده‏ات  كـــــــــــم دل‏آزارى نما، پس از خدا پروا چه شد؟     خلوت مستاندر حلقــــــه درویش، نــــــــدیدیـــــم صفـــــایى در صــــومعــــــــــــــه، از او نشنیدیم ندایــــى در مــــــدرسه، از دوست نخـــــــــواندیم كتابى در مــــــــاذنه، از یار ندیدیــــــم صدایـــــــــى در جمـــــع كتب، هیچ حجـــــــابى نـــــــدریدیم در درس صحف، راه نبـــــردیــــــم به جــــایــى در بتكـــــده، عمــــــــرى به بطـــالت گــذراندیم در جمع حـــــریفــــــان نــــه دوایـى و نه دائى در جـــــرگه عشــــــــّاق روم، بلكـــــــــه بیــابم از گلشن دلــــــدار نسیمـــــى، رد پــــــــایـــى این ما و منى جمله ز عقل است و عقال است در خلوت مستان، نه منى هست و نه مایى        كتاب عمرپیـــــــــــرى رسید و عهـــــــــد جـــوانى تباه شد ایّام زنــــدگى، همــــــه صــرف گناه شد بیــــــــــراهه رفتـــــه پشت به مقصد، همــى روم عمــــرى دراز، صرف در این كـوره راه شد وارستگــــان، به دوست پنـــــــــاهنده گشتـــــه‏اند وابسته‏اى چو من به جهـان، بى پناه شد خودخواهى است و خودسرى و خودپسندى است حاصل ز عمرِ آنكه خــــودش، قبله‏گاه شد دلــــــدادگان، كــــــه روى سفیدنـــــــــــد پیش یار  رنج مـــــرا ندیده كـــــه رویــــم سیـاه شد افســـــوس بـــــر گذشتــــــه، بر آینده صد فسوس آن را كـــه بستــه در رسن مال و جاه شد از نـــــــورْ رو به ظلمتــــــم؛ اى دوست، دست گیر آن را كـــه رو سیه بــه سراشیب چاه شد              حُسن ختامالا یا ایها الساقى! ز مـــى پُر ســــاز جامم را   كه از جـــانم فــــرو ریزد، هواى ننگ و نامم را از آن مى ریز در جـــامم كــه جانم را فنا سازد برون سازد ز هستى، هسته نیرنگ و دامم را از آن مى ده كه جانم را  ز قید خود رها سازد به خود گیـــرد زمـــــامم را، فرو ریزد مقامم را از آن مى ده كــه در خلوتگـــــه رندان بیحرمت به هم كــوبد سجودم را، به هم ریزد قیامم را نبـــــودى در حـــریمِ قدسِ گلــــرویان میخــانه كه از هـــر روزنـــى  آیم، گلى گیرد لجامم را روم در جـــرگه پیران از خــــــود بى‏خبر، شاید برون ســـازند از جــانم، به مى افكار خامم را تـــو اى پیــــك سبكباران دریــــاى عدم، از من به دریادارِ آن وادى، رســـان مدح و سلامم را به ســـاغر ختم كردم این عدم اندر عدم نامه به پیرِ صومعه بــــرگو: ببین حُسن ختــامم را بسترم بر در میخانه فكن تا ساقى ساغرى آرد و دردم همه درمان سازد 





این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 538]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


گوناگون

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن