محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1846123231
يك كاسه شير يخ مهمان افغان ها
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: به گزارش ايرنا، يك روز گرم جوزا (خردادماه) رفتن به خيابان هاي پايتخت افغانستان و خوردن يك كاسه شيريخ كه از ابتكارهاي خاص مردم اين كشور به شمار مي رود، لذتي به ياد ماندني دارد. افغان ها به عنوان افرادي خلاق در جهان شناخته مي شوند به ويژه براي تهيه غذا و خوراكي هاي مختلف ذوق و سليقه عجيبي دارند؛ كافيست ساده ترين ابزار و امكانات را به آنان بدهيد، خوشمزه ترين محصولات را تحويلتان مي دهند. وقتي ظهر مي شود و هوا گرم تر، خيابان هاي كابل مملو از جمعيت است، رستوران ها شلوغ و پياده روها در دود غليظ كباب گوشت پنهان مي شود؛ وقتي وارد دود غليظ كباب مي شوي ديگر چشم چشم را نمي بيند؛ فقط صداي جيز جيز كباب گوشت ها و فرياد فروشندگان كه مي گويند كبابه، كباب شنيده مي شود. صرفنظر از برخي رستوران هاي بزرگ و خارجي، بيشتر مراكز محلي تهيه و عرضه غذا در افغانستان به نوعي يا به طور مستقيم محصولات خود را در پياده رو عرضه مي دارند يا كباب هاي خود را رو به روي مغازه در پياده رو تهيه مي كنند. جنب و جوش خاصي در اغذيه فروشي هاي افغانستان همواره جريان دارد؛ افغان ها براي تهيه و صرف غذا در همه وعده هاي غذايي، وسواس و اصرار خاصي دارند ومراكز فروش اغذيه و ديگر محصولات خوردني همواره از پرمخاطب ترين فروشگاههاي افغانستان است. شما كمتر افغان را مي يابيد كه صبح بدون صبحانه خارج شود، ناهارش را سروقت نخورد و شب نيز زود غذاي شام را ميل نكند؛ مردم افغانستان در زبانه عاميانه از غذا به عنوان نان ياد مي كنند؛ به طور مثال وقتي مي گويند بيا نان چاشت در خدمتتان باشيم، يعني شما را به صرف غذاي ناهار ظهر مهمان كرده اند. گرماگرم ظهر، به شهر مي زنيم؛ فارغ از هشدار طالبان كه بيانيه داده اند مردم از ورود به مراكز شلوغ خودداري كنند. وزير داخله( كشور) افغانستان مي گويد از زمان آغاز عمليات بدر طالبان به دنبال آن بيانيه، بيش از 150 حمله مسلحانه به نقاط مختلف اين كشور داسته اند. پايتخت افغانستان شهر تميزي نيست اما سرشار از حضور گرم و سازنده مردم است؛ شلوغ و پرهياهو؛ به ويژه وقتي درمركز شهر به سمت بازارهاي شلوغ مثل مندوي يا منطقه پل باغ عمومي برويد؛ تردد زياد مردم را مي بينيد كه هركس دنبال كاري است. دستفروشي از وسائل و اشياي مختلف گرفته تا انواع خوراكي ها؛ شما انواع محصولات مورد نياز را مي توانيد از دستفروشي هاي افغانستان تهيه كنيد. هر گوشه خيابان هاي شهر كابل كه نگاه كنيد، زباله و آب گنديده انباشته در جو يا گردوخاك بسياري مي بينيد، شهري كه به كثيفي شهرت دارد، اما خود افغان ها آدم هاي تميز و حساسي هستند به ويژه در تهيه غذا و ديگر محصولات خوراكي. بعد از گشت و گذار چند ساعته در خيابان نوآباد محله دهمزنگ و صحبت با فروشندگان افغان خود را به مسجد شاه دوشمشيره رسانديم؛ عكاسي از اين مسجد تاريخي كه گفته مي شود دومين مسجد ساخته شده در كابل است، حس خوبي داشت؛ اينجا زيارتگاهي براي مسلمانان افغانستان به شمار مي رود. سال ها جنگ و ورود نيروهاي خارجي در اين كشور، مردم را نه تنها از اعتقادات ديني خود دور نكرده بلكه روز به روز راسخ تر از گذشته شده است. در كنار اين مسجد درواقع در مجاورت آن مقبره فرد منسوب به شاه دوشمشيره وجود دارد كه زيارتگاه مردان و زنان افغان است. از زمان دقيق ساخت مسجد اطلاع موثقي در دست نيست اما مي گويند شاه دوشمشيره از ياران باوفاي حضرت علي(ع) بوده و همه روزها هزاران مرد و زن افغان مسلمان شيعه و سني از اين مكان زيارت مي كنند. اگر مرد بوديد و خواستيد به اين زيارتگاه برويد، يادتان باشد روزهاي چهارشنبه به آنجا نرويد، چهارشنبه ها به بانوان تعلق دارد، مي گويند روز مراد زنان است؛ اما روزهاي ديگر هم زنان و هم مردان به زيارت مي روند. كبوترهاي زيادي روبه روي مسجد روي زمين هستند، اين مسجد كنار رودخانه كابل قرار دارد كه جلوتر از آن به بازار مندوي مي رسد. چند گاري كه دانه هاي مخصوص كبوتران مانند ارزن و ذرت مي فروشند در كنار مسجد قرار دارد و شما مي توانيد به كبوترها اينطوري محبت كنيد. در مجاورت مسجد و پشت زيارتگاه شاه دوشمشيره يك تلبمه آب وجود دارد، چاهي كنار خيابان زده شده و مردم با استفاده از تلمبه دستي، آب مي كشند و مي نوشند. مسجد را رد مي كنيم و به چهارراهي مشهور به پل باغ عمومي مي رسيم؛ مي گويند بستني و شيريخ هاي اين محل معركه است. سر ظهر است؛ كارو بار كبابي هاي خياباني كه در پياده رو ميزهاي فلزي آنها ظهرها بيشتر از هر موقعي خودنمايي مي كند سكه شده، دود غليظي راه افتاده است. از داخل دود كباب مي گذريم، پيش از آن نگاهمان به پنيرهاي سفيدي مي افتد كه روي دكه براي فروش گذاشته شده و يك برگ مو هم روي آنها قرار دارد؛ اين پنيرهاي محلي است كه به فروش گذاشته مي شود. وارد بستني فروشي مي شويم؛ افغان ها به بستني مي گويند آيسكريم؛ اين تنها لغت افغان ها نيست كه معادل انگليسي آن را تلفظ مي كنند؛ اين نوع وامگيري از زبان انگليسي بسيار رواج دارد به طور مثال در كنار مسجد شاه دوشمشيره، بس ها ملي براي جابه جايي مسافران از اين محل صف كشيده اند؛ افغان ها به اتوبوس مي گويندبس. جواني جلوي مغازه ايستاده و يك محفظه استوانه اي فلزي را مدام مي چرخاند؛ اطراف محفظه با يخ پر شده و داخل آن نيز شير، كره و خامه ريخته مي شود. وقتي انسان مي شنود كه افغان ها آدم هايي شاد هستند، باورش نمي شود، معادله چند مجهولي عجيبي است حكايت نگاه افغان ها به زندگي؛ از يكسو افغان ها از هر فرصتي براي لذت بردن از زندگي استفاده مي كنند و از سويي، اينهمه سال جنگ و خونريزي و آوارگي جلوي انسان را مي گيرد و نمي گذارد بپنداري كه افغان ها آدم هايي شاد هستند. وارد مغازه مي شويم، صداي موسيقي هندي بسيار بلند است، افغان ها در اين مغازه بستني و شيريخ هاي خود را با صداي موسيقي هندي ميل مي كنند. استفاده از موسيقي جنوب شرقي آسيا به ويژه هندوستان در افغانستان به طور متداول رواج دارد نگاهي به حدود 40 شبكه تلويزيوني خصوصي افغان ها طي شبانه روز به طور كامل گوياي توجه و علاقه افغان ها به اين نوع موسيقي است. داخل مغازه با استفاده از سه پرده از همديگر تفكيك شده تا بانوان راحت تر و بدون نگاه آقايان بتوانند وارد شوند؛ كساني كه با خانم ها به مغازه مي آيند پشت اين پرده ها راحت تر مي نشينند و شيريخ مي خورند. داخل خيابان هاي پايتخت افغانستان اين روزها هم خانم هاي با روبنده كامل را بوفور مي بينيد وهم خانم هاي كاملا بي حجاب را، اما شمار خانم هايي كه از شال و روسري همراه با لباس هاي معمولي پوشيده اند بيشتر از ديگران است. از مخلوط شدن شير، كره و قيماق(خامه) درحالي كه اطراف محفظه فلزي از بيرون با يخ پرشده و زماني كه مدام درحال حركت است، شيريخ درست مي شود؛ شيريخ را با پودر بادام و گردو به مشتريان تقديم مي كنند؛ طعم خوبي دارد. كاسه هاي بزرگ و كوچك شيريخ به فروش مي رسد، بابت هر كاسه بزرگ 150 افغاني مي پردازيم؛ هر افغاني حدود 250 ريال ارزش دارد. چند دقيقه اي كه در آنجا نشسته ايم و شيريخ ميل مي كنيم، مشترياني مي آيند و مي روند؛ چند جوان نشسته اند و زماني كه شيريخ مي خورند با هم گفت و گو مي كنند. صداي بلند موسيقي هندي اجازه نمي دهد صداي افغان ها به گوشمان برسد. هنگام خروج از مغازه دار مي پرسم چند سال است شيريخ درست مي كند، مي گويد: 10 سال؛ از كارش راضي است و مي گويد كه تابستان كاروبارش رونق بيشتري دارد. پيش از خروج از مغازه به ياد جواني مي افتم كه در خيابان نوآباد چند بسته بزرگ هويج را پوست مي كند تا آب هويج بفروشد. او خود را رفيع جان معرفي كرد و هم سن محمد جان به نظر مي رسيد، مي گفت كه مكتب(مدرسه) هم رفته اما اينك از صبح تا شب با فروش آب هويج امرار معاش مي كند. در كنار رفيع جان، نوجوانان ديگري هم بودند كه سبزي و ديگر محصولات تره بار مي فروختند. در افغانستان با آنكه براساس گزارش ها آمار بيكاري بالاست، اما شما كمتر فردي در سطح شهر مي بينيد كه بيكار باشد و معطل؛ در افغانستان حتي اگر جوانان به دستفروشي بپردازند، بيكار نمي نشينند. درهمان خيابان نوآباد با گل محمد پيرمرد افغان آشنا مي شويم كه روي گاري خود نشسته تا كسي باري به او بدهد؛ بعد از گفت و گو با او كه سخت از حضور خارجي ها و البته كسادي بازار شاكي است، تازه مي فهميم كه اگرچه افغان ها سعي مي كنند خود را مشغول زندگي و شاد نشان دهند، اما قلبشان مملو از اندوهي است به اندازه سال ها جنگ و اشغال و جنگ. حدود دو دهه پيش افغان ها وقتي شاهد شكست ارتش شوروري سابق و خروج آنها بودند، سخت خوشحال شدند اما تا امروز هيچگاه روي خوش زندگي نديده اند. گل محمد از روزهايي در زمان جنگ با طالبان حكايت مي كند كه روزي يكهزار و 500 موشك بر سر خانه هاي مردم كابل فرود مي آمد و به دنبال آن طالبان توانستند حاكميت را از آن خود كنند. شرايط كنوني نيز از نظر گل محمد با قبل تفاوتي نكرده، الان خمپاره هاي نيروهاي خارجي بر سر مردم بيگناه و غيرنظامي افغان فرود مي آيد. همان لحظه صحبت ما با گل محمد، كاروان خودروهاي آمريكايي از سرك(خيابان) رد مي شوند و گل محمد خود را همراه من كنار مي كشد تا زير خودروي آمريكايي ها نرويم. افغان ها هيچگاه سال ها جنگ و درگيري تاريخ كشورشان را نمي توانند فراموش كنند، اين درست است اما آنچه اهميت دارد اينكه مردم ديگر از جنگ و درگيري خسته اند و مجالي هرچقدر كوتاه براي زندگي مي خواهند، زندگي توام با آرامش. آساق**569**
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 367]
-
گوناگون
پربازدیدترینها