واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > بادی، نزهت - فیلم این هفته یکی از بهترین فیلمهای تاریخ سینماست که تقریبا همیشه در رای گیری های منتقدان در دهه های مختلف جایگاه خود را حفظ کرده است اما فیلم در زمان خودش با شکست سختی روبرو شد. همانطور که حدس زده بودید، فیلم هفته پیش زندگی دیگران ساخته هنکل فلونر دوسمارک بود که تماشای آن می تواند تجربه متفاوتی برایتان باشد.فیلم این هفته یکی از بهترین فیلمهای تاریخ سینماست که تقریبا همیشه در رای گیری های منتقدان در دهه های مختلف جایگاه خود را حفظ کرده است. اما همین فیلم چنان در زمان خودش با شکست سختی روبرو شد که کارگردانش به این نتیجه رسید که یا سینما را کنار بگذارد و یا زادگاهش فرانسه را ترک کند و خوشبختانه دومی را انتخاب کرد. البته دلیل عدم اقبال عمومی بیشتر به دلیل نوآوری های سبکی فیلمساز بود که هرچند بعدها مورد تقلید زیادی قرار گرفت، اما در آن زمان قابل درک نبود و فیلم بیش از ظرفیت مخاطبان پیچیده به نظر می رسید تا اینکه در دهه 60 که مقارن با توجه به سینمای هنری بود، فیلم کشف شد و مورد تحسین و ستایش قرار گرفت.معروف ترین ویِژگی سبکی او شیوه ترکیب بندی در عمق میدان تصویر و استفاده از برداشتهای بلند با دوربین متحرک بود که به خلق فصلهای مختلف در یک نمای طولانی منجر می شد که از ریشه تئاتری فیلمساز برمی آمد. آندره بازن به عنوان یکی از ستایندگان این فیلمساز معتقد بود که با این شیوه می توان بدون اینکه دنیا را تکه تکه کرد، آن را توضیح داد. بهترین نمونه این روش را می توان در فصل میهمانی فیلم انتخابی مان دید. آن سرگشتگی در دلبستگی عاطفی آدمها به یکدیگر که مدام میل آنها را از یکی به سوی دیگری می چرخاند، در دنبال هم کردن شخصیتها در میان تالارها، راهروها و اتاقها عیان می شود. هر یک از شخصیتها به دنبال کسی است که خود او در جستجوی فرد دیگری است و او با استفاده از بازی دنبال هم کردن ها، جابجایی شخصیتها و جایگزینی روابط که درنهایت به آن فاجعه ظاهرا تصادفی مرگ ختم می شود، زنجیره ای از روابط گسسته و حس فروپاشی جمعی را به نمایش می گذارد. یکی از جنبه های مهم آثار این کارگردان که به اعتقاد تروفو بزرگترین فیلمساز جهان بود، این است که همه چیز در فیلمهایش ظاهرا تصادفی و و ناخوداگاه به نظر می رسد که آن وجه واقعگرایی مورد نظر فیلمساز را به شدت تداعی می کند. به نظر بازن او تنها فیلمساز دنیاست که می تواند با چنین حال بداهه آشکاری با سینما برخورد کند.مثلا در همین فیلم مورد نظر ما که حتما تابحال آن را حدس زده اید، به وسیله شگردهایی چون قرینه سازی، ابهام در روایت، تغییر لحن های سریع و حتی استفاده از بازیگران در نقشهایی متفاوت از آنچه از آنها انتظار می رود، به این حس و حال تصادفی دست می یابد.حالا که حرف از بازیگری شد، بد نیست که بدانید این فیلمساز به شدت به بازیگرانش اهمیت می داد. به طوری که فیلمسازها را به دو گروه تقسیم می کرد، فیلمسازهایی که با دوربین شروع می کنند و فیلمسازهایی که با بازیگرها و البته خودش را به گروه دوم متعلق می دانست. اگر برایتان جالب است، باید بگویم که در همین فیلم هم خودش در یکی از نقش ها بازی می کند. اگر گفتید کدام نقش؟نکته مهم ماجرا این است که با وجودی که او همواره به همکاری گروهی اعتقاد داشت و به گروهش اجازه مشارکت و بداهه پردازی را می داد، اما در تمام فیلمهایش می توانیم امضای شخصی او را به عنوان یک مولف ببینیم.حالا نوبت شماست که اسم فیلم و کارگردانش را حدس بزنید و درباره اش نظر بدهید.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 311]