اوتیسم، بیماری فرار احساس

واضح آرشیو وب فارسی:تکناز: نگاه پر مهرش را به او دوخته تا مهروزی و محبتش را نشان دهد، گرم و صمیمی به او می نگرد تا بگوید چقدر دوستش دارد، به خانه برمی گردد با شور و شوق حضورش را به او نشان می دهد تا خوشحالش كند اما پاسخ اینها نگاهی سرد و بی تفاوت است كه هیچ نویدی از عشق نمی دهد. تلاش مادر بی فایده است او اصلا بیقرار آمدن و رفتن، حضور یا عدم حضور مادر نیست كه بخواهد با دیدنش شاد شود و از رفتنش بیقرار و همین است كه مادر را نگرانتر می كند. به لبخند مادر پاسخ نمی دهد نه اینكه نخواهد پاسخ دهد و از چیزی ناراحت باشد كه بخواهد ناراحتی اش را با بی تفاوتی نشان دهد. برای او هیجان دیدن دوستی دیرین و آشنایی نزدیك هیچ معنایی ندارد و در واقع معنای این واژه ها را نمی شناسد. برای او نه دوستی معنی و مفهومی دارد، نه عشق، نه مهر، نه آشنا، نه غریبه و نه لبخند، اصلا توانایی لبخند زدن و بروز هیجانات خود را ندارد این حال و روز كودك مبتلا به "اوتیسم" یا كودك "اوتیستیك" است. شاید بیماری اوتیسم بیماری شایعی نباشد و بسیاری از ما حتی اسم آن را نشنیده باشیم ولی بیماری سختی است و پدر و مادران كودكان مبتلا به این اختلال كاملا نگران حال و آینده كودك خود هستند. كودكان اوتیسمی سراسر عمر خود در كسب مهارتهای اجتماعی و توانایی های ارتباطی مشكل دارند و خانواده آنها در مراقبت از آنها ، بار سنگین مالی و عاطفی را متحمل می شود. اوتیسم یك بیماری تكاملی است و علائم مشخصه آن دشواری در برقراری ارتباط مفهومی و كلامی با دیگران است. علائم اوتیسم از اختلالات نسبتا ضعیف در روابط اجتماعی تا اختلالات شدید و فلج كننده در روابط اجتماعی متفاوت است. تحقیقات دانشمندان نشان می دهد كه بخشهایی از مغز در بیماران مبتلا به اوتیسم به دلیل عدم كاركرد مناسب و كامل قادر به برقراری ارتباط با دیگر بخشهای مغز كه با افكار پیچیده سر و كار دارد، نیست. دكتر "مهدی تهرانی دوست" رئیس بیمارستان روزبه در این خصوص در گفت و گو با خبرنگار علمی ایرنا می گوید اختلال اوتیسم یكی از اختلالات رشدی به حساب می آید كه تحت عنوان اختلالات نافذ رشد یا اختلالات ریشه دار رشدی عنوان می شود. دكتر تهرانی دوست كه فوق تخصص روانپزشكی كودك و نوجوان است می گوید اوتیسم اختلالی است كه از ماه های اول تولد یا در سال اول تولد علایم خود را نشان می دهد. وی اضافه كرد علایم این بیماری در سه بخش شامل حوزه ارتباطات اجتماعی، ارتباطات كلامی، زبانی و حوزه رفتار و حركات، علایم و ویژگی های خود را بروز می دهد. در حوزه ارتباطات اجتماعی كودك مبتلا به اختلال اوتیسم ارتباط اجتماعی موفقی ندارد و نمی تواند با افراد هم سن خود ارتباط برقرار كند. دكتر تهرانی دوست گفت ضعف كودك "اوتیستیك" در برقراری ارتباطات اجتماعی را در همان ماه های اولیه تولد می توان تشخیص داد به اینصورت كه كودك در چند ماهگی ارتباط چشمی با پدر و مادر برقرار می كند، زمانی كه مادر را می بیند لبخند می زند، زمانی كه از پدر و مادر جدا می شود گریه می كند، با دیدن فرد غریبه بیقراری می كند اما یك كودك مبتلا به اوتیسم توان انجام هیچ كدام از اینها را ندارد. یك كودك سالم در چند ماهگی نسبت به محرك های محیطی اطراف خود و نسبت به افرادی كه اطراف او هستند واكنش نشان می دهد و یا اینكه شروع می كند به لبخند زدن در حالیكه كودك مبتلا به اوتیسم توانایی لبخند زدن را ندارد. دبیر انجمن روانپزشكان كودك و نوجوان گفت این كودكان نسبت به ایجاد روابط اجتماعی بی تفاوت هستند برای آنها فرقی ندارد پدر و مادر باشند یا نه و یا اینكه به جای پدر و مادر افرادی غریبه پیش آنها باشند.هیچ گونه واكنش احساسی نسبت به پدر و مادر، اطرافیان و نزدیكان خود ندارند. این ناتوانی در برقراری ارتباط را در سنین بزرگسالی هم ادامه می دهند و در كارهای گروهی و بازی های گروهی همسالان خود حضوری ندارند. علاوه بر ضعف در برقراری ارتباط اجتماعی در حوزه ارتباط زبانی و كلامی نیز مشكل دارند به طوریكه در تاخیر قابل توجهی در رشد زبان خود دارند. دكتر تهرانی دوست در این زمینه می گوید در زبان كودك اوتیستیك تا سنین چهار یا پنج سالگی تكاملی مشاهده نمی شود یعنی تا این سن به حرف نمی آیند و در موارد نادری هم تا سنین بالاتری توانایی صحبت كردن را ندارند. در مواردی ممكن است كلماتی را تكرار كنند اما از همان كلمات هم برای برقراری ارتباط استفاده نمی كنند. وی افزود در مواردی كلماتی را به تقلید از دیگران تكرار می كنند اما معنی آن را نمی فهمند به عنوان مثال زمانی كه احساس تشنگی می كنند معنی كلمه آب را نمی فهمد و آن را به زبان نمی آورد. این كودكان در جمله بندی مشكل دارند و استفاده از ضمایر معكوس در آنها شیوع بیشتری دارد. بچه ها بطور طبیعی می توانند ضمیر من را به كار ببرند اما كودكان مبتلا به اوتیسم این توانایی را ندارد و تا سنین ‪ 6 یا ‪7 سالگی نمی توانند از ضمیر متكلم استفاده كنند. به عنوان مثال به جای اینكه بگوید آب می خواهم، می گوید آب می خواهد و در مواردی هم به جای ضمیر من اسم خود را می گوید. فوق تخصص روانپزشكی كودك و نوجوان با بیان اینكه جمله بندی این كودكان مشكل دارد افزود آنها در روابط اجتماعی خود از جملات و زبان بصورت كاربردی استفاده نمی كنند یعنی این توانایی را ندارند كه جملات مختلف را با حالت های خاص آنها (آرام، تند، سوالی، تعجب، و...) بیان كنند. توانایی ابراز حالات هیجانی خود را ندارند و بطور كلی حرف زدن آنها بدون هیچ گونه حركت و حالت خاصی صورت می گیرد. رفتار، حركات و حالات یكی دیگر از بخش هایی است كه كودكان مبتلا به اوتیسم نسبت به افراد عادی تفاوت هایی در این بخش دارند. دكتر تهرانی دوست در این زمینه می گوید نوع الگوهای رفتاری این كودكان عمدتا الگوهای تكراری و غیر قابل انعطاف است به این معنی كه اگر علاقه به یك چیز پیدا كنند مرتب آن را تكرار می كنند. به همین خاطر این كودكان علاقه خاصی به انجام و یا تماشای حركات چرخشی دارند به عنوان مثال ممكن است ساعت ها جلوی ماشین لباسشویی بنشینند و چرخش آن را تماشا كنند و یا به همین شكل ساعتها به تماشای پنكه روشن، هواكش و ...بپردازد. كودكان مبتلا به اوتیسم بطور مداوم در حال تكرار الگوهای ثابت هستند و تغییر و تحول را تحمل نمی كنند به همین خاطر با ایجاد هر گونه تغییری در رفتار و تمایلات آنها به شدت احساس بیقراری و آشفتگی می كنند. یكی دیگر از ویژگی های كودكان اوتیستیك حساسیت بیش از اندازه آنها به برخی از محرك ها است به عنوان مثال تحمل محیط شلوغ و پر سر و صدا را ندارند و صدایی در حد متعارف مثل زنگ زدن گوشی تلفن برای آنها بسیار آزار دهنده است و متعاقب آن پرخاشگری می كنند. از نظر قوای شناختی و هوشی این كودكان طیف وسیعی دارند حدود دو سوم آنها از ضریب هوشی زیر نورمال در درجات ضعیف تا متوسط قرار دارند و حدود یك سوم آنها از هوشی معمولی برخوردار هستند. دكتر تهرانی دوست در این زمینه می گوید آن دسته از كودكان اوتیستیك كه از بهره هوشی معمولی برخوردارند، توانایی های فوق العاده ای دارند كه افراد عادی به هیچ وجه از آن ها برخوردار نیستند. به عنوان مثال از حافظه تصویری بسیاری قوی برخوردار هستند و یا اینكه قدرت انجام اعمال ریاضی در آنها بسیار قوی است به عنوان مثال بصورت ذهنی اعداد سه و چند رقمی را در هم ضرب كنند. اینها از حافظه تقویمی بسیار قوی نیز برخوردار هستند به این صورت كه اگر تاریخ یك روز شمسی را در چند سال قبل به او بدهید، او قادر است تاریخ میلادی و قمری آن را بگوید. دكتر تهرانی دوست در خصوص علت این بیماری می گوید هنوز علل این بیماری شناخته نشده ولی بطور مسلم، ارث و ژنتیك در بروز آن نقش دارد اما لزوما تنها عامل نیست. این بدان معناست كه اگر یكی از اعضای خانواده مبتلا به این بیماری باشد احتمال ابتلای افراد آن خانواده با انتقال ژن مرتبط بیشتر است اما سایر افراد خانواده لزوما دچار این مشكل نخواهند بود. به گفته این فوق تخصص روانپزشكی كودك و نوجوان اختلالات ریشه دار رشد یا اختلالات نافذ رشد، درجات مختلفی از خفیف تا شدید دارد كه شدیدترین آنها همین اختلال اوتیسم است. دكتر تهرانی دوست گفت میزان شیوع این بیماری در تمام مناطق جهان تقریبا در یك حد قرار دارد و حدود آن بین پنج تا ‪ 15 نفر در هر ده هزار نفر گزارش شده است ولی مطالعات جدیدتر شیوعی بیشتر از این را نشان می دهد. اوتیسم و بیماریهای مربوطه كه "اختلالات طیف اوتیسم" نامیده می شوند، امروزه شیوع زیادی یافته اند. درحال حاضر از هر ده هزار كودك ‪ 50 تن به این بیماریها مبتلا می شوند. دو دهه پیش، از هر ده هزار كودك فقط پنج تن دچار چنین بیماریهایی می شدند. افزایش آگاهی و تغییر در نحوه تشخیص این بیماریها نقش مهمی در بالا رفتن آمار مبتلایان دارد اما محققان می گویند عوامل دیگری در بالا رفتن این آمارها نقش دارد كه نیازمند انجام مطالعات بیشتر است. دكتر تهرانی دوست یادآور شد در دو دهه ‪ 1980 و ‪ 1990 این مساله مطرح شد كه تزریق واكسن های سه گانه سرخك، سرخجه و اوریون خطر ابتلا به اوتیسم را افزایش می دهند ولی مطالعات بعدی كه توسط دانشمندان صورت گرفت نشان داد این واكسن ها هیچ نقشی در ابتلا به اوتیسم ندارند. اما اخیرا مساله ارتباط میان واكسن ها با اختلال اوتیسم دوباره مطرح شده و قرار است نهادهای دولتی آمریكا تحقیق گسترده و جامعی در این زمینه انجام دهند. فوق تخصص روانپزشكی كودك و نوجوان با اشاره به اینكه علایم اوتیسم تا قبل از سه سالگی خود را نشان می دهد افزود تشخیص زودهنگام این علایم در درمان كودكان مبتلا موثر است و پدر و مادران باید به این نكته توجه و دقت كافی را داشته باشند. وی در خصوص میزان كودكان مبتلا به اوتیسم در ایران گفت هنوز مطالعه ای در مورد میزان افراد مبتلا به اوتیسم در ایران انجام نگرفته است ولی مطالعاتی در حال انجام است. با توجه به اینكه آماری از این كودكان در كشور وجود ندارد، افراد دچار این اختلال، از امكاناتی همچون مدارس خاص خود هم بهره مند نیستند. دكتر تهرانی دوست گفت كودكان اوتیستیك معمولا به مدارس مخصوص كودكان استثنایی و عقب مانده ذهنی فرستاده می شوند درحالی كه بخشی از كودكان مبتلا به اوتیسم از هوش فوق العاده ای برخوردارند و نیازمند به آموزش های خاص خود هستند. دبیر انجمن روانپزشكان كودك و نوجوان در این خصوص می گوید توانبخشی و درمان این كودكان نقش مهمی در بهبود زندگی آنها دارد و وجود كلاس های آموزشی و مدارس خاص به منظور ارایه آموزش های بیشتر در این كودكان بسیار موثر و ضروری است. دكتر تهرانی دوست اضافه كرد تشكیل گروه های تخصصی و ایجاد تیم درمانی برای این كودكان شامل گفتاردرمانها، روانشناسان، روانپزشكان، روانكاوها و مددكاری اجتماعی بسیار ضروری است. به گفته وی علاوه بر نقش آموزش در توانمندسازی و درمان كودكان اوتیستیك داروهایی هم وجود دارند كه در درمان و كنترل بیماری این كودكان موثر است. وی اضافه كرد كمك های دولتی و مردمی در ایجاد امكانات و مراكز آموزشی خاص كودكان مبتلا به اوتیسم كارساز است و در به وجود آوردن بهبود در زندگی این دسته از كودكان و در كاهش بار سنیگین هزینه های درمانی كه خانواده های این كودكان متحمل می شوند موثر است. چندی پیش خبرگزاری فرانسه گزارش داد پژوهشگران فرانسوی موفق به كشف ژن جدیدی شده اند كه با بروز اوتیسم ارتباط دارد. بر اساس این گزارش محققان با بررسی پنج كودك اوتیسمی دریافتند همه آنها دچار نقص در ژن ‪ SHANK3 هستند. این ژن مسئول ایجاد ارتباطاتی در مغز است كه در یادگیری زبان اهمیت دارند. "توماس بورژرون" سرپرست این تحقیق گفت این تحقیق نقش حیاتی این ژن در تشكیل ارتباطات عصبی در مغز را به اثبات رساند. این ژن در تمام موارد اوتیسم نقش ندارد.اما می تواند اختلالات ارتباطی كه مهمترین موانع اجتماعی بر سر راه بسیاری از مبتلایان است را توضیح دهد. این مطالعه بر روی پنج بیمار از سه خانواده انجام شد كه به نشانگان اوتیسم یا "آسپرگر" مبتلا بودند. نشانگان "آسپرگر" یك اختلال طیف اوتیسم است كه بیشتر علایم اوتیسم را دارد، اما مشكلات ارتباطی در آن شدت كمتری دارد. بیماری "آسپرگر" از هر ‪ 200 كودك یكی را مبتلا می كند و پسران چهار برابر دختران به آن دچار می شوند. این گروه از محققان در سال ‪ 2003 نیز به وجود نقص در ژن ‪ SHANK3 پی برده بودند. این ژن پروتیین های ضروری برای ایجاد سیناپس را تولید می كند. محققان متوجه درجات مختلف "حذف" در این ژن شدند. این تحقیق با همكاری موسسه خدمات روانپزشكی اینسرم پاریس و دانشگاه گوتنبرگ سوئد انجام شده است. آمارها نشانگر افزایش ابتلا به این بیماری در جهان است. براساس اعلام انجمن اوتیسم آمریكا، میزان ابتلا به اوتیسم سالیانه ‪10 تا ‪ 17 درصد افزایش می یابد كه افزایش آگاهی و تشخیص بیماری می تواند در افزایش آمار اوتیسم نقش داشته باشد. برآوردهای مركز كنترل بیماری در آمریكا نشان می دهد از هر ‪ 166 تا ‪500 كودك یكی به اختلالات طیف اوتیسم دچار است.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: تکناز]

[مشاهده در: www.taknaz.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 172]