واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: روز نهم ذيالحجه روز عرفه و از اعياد عظيمه است، هرچند به اسم عيد ناميده نشده اما روزي است كه حق تعالي بندگان خويش را به عبادت و طاعت خود خوانده و مؤيد جود و احسان خود را براي ايشان گسترانيده و شيطان در اين روز خوار و حقيرتر و راندهتر و در خشمناكترين اوقات خواهد بود. مضامين بلند و عميق دعاي امام حسين(ع) در روز عرفه را نمي توان در چند سطر، بيان كرد، ولي آشنايي با مفاهيم عارفانه اين دعا از زبان سرور و سالار شهيدان كه در سرزمين عرفات جاري شده و به عنوان يك ميراث معنوي و عرفاني از آن امام به يادگار مانده، براي دعاكننده و زمزمه گراين نيايش، مفيد است. يادآوري نعمت هاي بي شمار الهي، در بخش عمده اين دعا صورت مي گيرد و در فراز ديگري از دعا، مسأله ذكر، خشيت، تسليم، رضا و حمد ياد مي شود كه همه از ويژگي هاي بندگان خوب خداست. در دعاي عرفه نيايشگر عارف با خداي خود عاشقانه حرف مي زند، خاشعانه صدايش مي كند، كوتاهي ها و غفلت هاي خود را به ياد مي آورد، ملتمسانه خود را در دامن رحمت الهي مي افكند و به وسيله توبه به سايه غفران خدا پناه مي برد. دعاي عرفه به ما مي آموزد كه خدا چقدر خوب و مهربان و اهل احسان و نيكي و رأفت و بنده نواز است و به يادمان مي آورد كه ما چقدر، اهل جفا و بي مهري و بي اعتنايي و گريز از خدا و غفلت از مولا و مرتكب معصيت هاييم. در دعاي عرفه، بنده مضطر، مسكين و بي نوا و درمانده به درگاه خدا مي نالد، او را به قرآن و پيامبران و اهل بيت(ع) و خاندان رسول (ص) و همه مقدسات و شفيعان بزرگوار قسم مي دهد كه در عصر روز عرفه، در ساعات اجابت دعا و نزول رحمت، ببخشايد و از خطايش درگذرد و توفيق بندگي و جبران شرمندگي دهد. اينكه حضرت سيدالشهدأ(ع) با چشماني اشكبار و حالتي متضرعانه اين دعا را مي خواند و آن قدر يا رب، يا رب مي گفت و مي گريست كه صداي گريه اش اطرافيان را هم منقلب مي ساخت و صحراي عرفات را با سوز عرفاني خويش همنوا مي ساخت، همه براي ما درس است كه رمز و راز و شيوه و ادب عبوديت را از آن حضرت بياموزيم. دعاي عرفه يك درس جامع خداشناسي نيز به شمار مي رود، اسماء و صفات حق، الطاف و نعمت هاي خدا، هدايت ها و عنايت هاي پروردگار، حساب و جزاي الهي، يكتايي و بي همتايي خداوند و صدها صفت ديگر در اين دعا مطرح مي شود. درس هاي عبوديت و بندگي هم در جمله جمل? اين دعا نهفته است و روش حاجت خواهي و تقرب به خدا و شيوه موثر دعا و ادب خاص نيايش هم از آموزه هاي ديگر اين دعاي شريف است. دعاي عرفه انسان را به رحمت خدا و آمرزش الهي اميدوار مي كند و اين وعده اي است كه خداوند به بندگان داده است. وسعت رحمتش شامل همه مي شود، به شرط اينكه ما اين زمينه و لياقت را در خودمان پديد آوريم و در دعا، حالت روحي مناسب، تضرع، ناله و توسل و التماس داشته باشيم. دريايي از انسان هاي نيازمند، در عصر روز عرفه، به آستان آن رب كريم پناه مي آورند، اما رحمت او از گناهان بندگان بيشتر است. روايت شده كه حضرت امام زينالعابدين ـ عليهالسلام ـ شنيد در روز عرفه صداي سائلي را كه از مردم سؤال مينمود. فرمود: واي بر تو. آيا از غير خدا سؤال ميكني در اين روز و حال آنكه اميد ميرود در اين روز براي بچّههاي در شكم آنكه فضل خدا شامل آنها شود و سعيد شوند و از براي اين روز اعمال چند است: اول: غسل دوّم: زيارت امام حسين ـ عليهالسلام ـ كه مقابل هزار حجّ و هزار عمره و هزار جهاد بلكه بالاتر است و احاديث در كثرت فضيلت زيارت آن حضرت در اين روز متواتر است و اگر كسي توفيق يابد كه در اين روز در تحت قُبّه مقدّسه آن حضرت باشد، ثوابش كمتر از كسي كه در عرفات باشد نيست، بلكه زياده و مقدّم است. سوم: پس از نماز عصر، پيش از آنكه مشغول به خواندن دعاهاي عرفه شود دو ركعت نماز بجا آورد در زير آسمان و اعتراف و اقرار كند نزد حق تعالي به گناهان خود تا فايز شود به ثواب عرفات و گناهانش آمرزيده شود پس مشغول شود به اعمال و ادعيه عرفه كه از حُجَج طاهره ـ صلوات اللّه عليهم ـ روايت شده و آنها زياده از آن است كه در اين مختصر ذكر شود. شيخ كفعمي در مصباح فرموده: «مستحب است روزه روز عرفه براي كسي كه ضعف پيدا نكند از دعا خواندن و مستحب است غسل پيش از زوال و زيارت امام حسين ـ عليهالسلام ـ در روز و شب عرفه و چون وقت زوال شد، زير آسمان رود و نماز ظهر و عصر را با ركوع و سجود نيكو به جاي آورد و چون فارغ شود دو ركعت نماز كند در ركعت اوّل بعد از حمد توحيد و در دوم پس از حمد قُل يا اَيهَا الْكافِروُنَ بخواند. پس از آن چهار ركعت نماز گزارد در هر ركعت پس از حمد توحيد پنجاه مرتبه بخواند.» اين نماز همان نماز حضرت اميرالمؤمنين ـ عليهالسلام ـ است. منبع: مفاتيح الجنان باشد كه ما نيز از آمرزيدگان باشيم... آمين ك4 7293 / 603
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 281]