واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: ورزش > لیگ برتر - «باز هم می گویم فضای فوتبال ما رنگی است.»این جمله را مجید جلالی به خبرآنلاین می گوید. فرهاد عشوندی: سرمربی موفق فوتبال در گفت و گویی خبرآنلاین؛ بار دیگر اتهاماتش را به فوتبال دو قطبی تکرار کرد. او که این روزها در خطر منشوری شدن قرار گرفته روی منطق «دو، دو تا » حرف می زند و می گوید:« کار سختی نیست. بحث امروز و دیروز هم نیست. 40 سال است که همین نظام بر فوتبال ما حاکم بوده. حالا علی کفاشیان می تواند از حرف های من ناراحت شود اما من اصلا منظورم به ایشان یا همکارانش نیست. این اتفاق در فوتبال ما فرهنگ شده . از مسئولان گرفته تا رسانه ها. همه همین باور سرخابی را دارند. » او سپس استدلال جنجالی اش را برای جام حذفی مطرح می کند:« حرفم خیلی واضح است. کاری ندارد ، ببینیم در چند سال اخیر چه زمانی قهرمانی به استقلال یا پرسپولیس رسیده؟ هر وقت که این تیم ها از طریق لیگ به لیگ قهرمانان نرسیدند ، یکی از آنها قهرمان جام حذفی شده. مرور کنیم . خیلی هم سخت نیست. خودتان بروید و ببینید شاید به غیر از یک مورد که قهرمان فرق داشته باشد در تمامی این ادوار یا پرسپولیس قهرمان شده و یا استقلال . آن هم در شرایطی که این تیم ها در لیگ شاید موفقیتی نداشتند.» منطقی ارائه شده از سوی جلالی که مروری بر آن شاید استدلال ارائه شده از سوی این مربی را منطقی جلوه می دهد. جلالی اما گلایه هایش را از این باور به همین جا ختم نمی کند و می گوید:« بازیکنی که در این دو تیم بازی کند حتی برای مربیگری هم امتیازات ویژه دارد و دیگران برای رسیدن به چنین جایگاهی باید سال ها تلاش کنند. یک بازیکن جوان بدون طی کردن دوره های مربیگری ، به واسطه حضور در این تیم ها ، خیلی ساده مربی اول رده های ملی می شود و حاصل این جوانی هم نتایجی می شوند که بدست می آوریم. از قدیم هم همین طور بوده و مربیان ملی را از این دو تیم انتخاب می کردند. یعنی غیر از شاهرخی و جلال طالبی ، تقریبا همه مربیان تیم ملی یا خارجی بودند یا از این دو تیم آمدند . آن هم در تمام دهه 70 و 80 ، یعنی در عرض 20 سال. یعنی کسی که تعلقی به این دو رنگ نداشته در فوتبال مان حتی دیده هم نمی شود.» اما آیا این گفته ها به دلیل دلخوری مجید جلالی از اتفاقات بر سر انتخابش به عنوان مربی تیم ملی امید است؟ او پاسخ می دهد:« نه ، من دلخور نیستم. اگر حاضر بودم به هر قیمتی کار کنم که می شدم سرمربی تیم امید. من از یک کلیت می گویم. نه دلخورم نه اهمیتی می ئهم. من بارها می توانستم سرمربی تیم ملی باشم ولی برای خودم چارتی داشتم و اصولی. همین سری آخر هم من بودم که شروطم را گفتم و خواسته داشتم. ببینید من در فوتبال به حقم رسیدم و دنبال منافع مادی از آن نیستم. یعنی اینکه زیاده خواهی نمی کنم. عشقم این است که کار کنم و آرامش داشته باشم. برای همین است که از زندگی ام کندم و رفتم اهواز با خانواده ام. رفته ام یک گوشه خلوت از کشور که بشود با آرامش و با عشق کار کرد.حالا مهم نیست که بقیه درباره ام چه فکری می کنند. من عقاید خودم را دارم. خوب یا بد. اگر حرفی می زنم از حسادت نیست و اصلا از اینکه سرمربی تیم ملی امید نشدم ، از کسی دلخوری ندارم. گفتم ، فوتبال رنگی ، مصداق خواستی و برایت مصداق آوردم.» یکی از ایرادهایی که در همه این سال ها از جلالی گرفته می شود ، اتهاماتی از جنس گفته های محمد دادکان است. رئیس اسبق که به مجید جلالی می گوید:« این آقا معلم چطور سالی 400 تا 500 میلیون می گیرد و می گوید فوتبال ما ناپاک است. او خودش اگر این کار بد است ، چرا از این پول ها می گیرد!» اتهامی که شاید مجید جلالی اولین بار به آن پاسخ می دهد:« شاید ایشان یادش رفته. بله من 20 سال تو این مملکت معلم ورزش بودم. آن هم در جایی از تهران مثل محله عارف که محله پدری ام است. جایی که به بودن در آن افتخار می کنم. هنوز هم پدرم همان جا زندگی می کند و امکان ندارد بیایم تهران و آنجا نروم پیش بچه محل ها. 20 سال معلمی کردم و وسیله زیر پایم یک هونا 125 بود. در تمام دهه 60 ، حقوق معلمی من از 2700 تومان رسید به 6 هزار تومان . در دهه 70 هم پول زیادی بدست نیاوردم. همین الان خیلی از تیم ها پول هایی بیشتر از این را برای مربیان درجه چندم خارجی هزینه می کنند و خود من هم پیشنهاد های بهتری دارم اما فقط به اندازه ای می خواهم که نرمال باشد و حق کاری که می کنم به نسبت کار باقی مربیان. حرف زدن انتقاد کردن خیلی راحت است اما انصاف هم بد نیست.» او در حرف هایش از محله عارف گفت. جایی که نمادش کسی نیست غیر از علی پروین؛ پروین که البته یکبار بدجوری آقا مجید را سر کار گذاشت؛« علی آقا هنوز هم برای من عزیز است. بعد از ماجرای پرسپولیس دیگر هیچ وقت با هم روبرو نشدیم. من بشاگرد بودم که ایشان زنگ زدند و راجع به پرسپولیس حرف زدیم. تیم آن موقع مدیر هم نداشت. او گفت بچه محلی واسه همین وقت هاست و من هم آمدم اما نمی دانم چطور همه چیز ریخت به هم و نشد. بعد از آن 5 روز در حالت کما بودم. نمی فهمیدم چه کار می کنم. آن شوک موجب شد که در کارم خودکشی کنم و به قندی بروم. تیمی که همه می دانستند سقوط می کند اما من فقط می خواستم برگردم و خودم را ثابت کنم اما خراب کردم.» غیر از علی پروین ، جلالی برخوردهایی هم با امیر قلعه نویی داشته. او که ابتدا برای امیر« مرد » بود و بعد شد « یارو» ؛ « من با امیر هم بازی باودم و رفیق. برایم فرقی ندارد او درباره ام چه حرفی زده. 20 بار دیگر هم اگر فکر کنم سرنوشت تیم های لیگ به دست ما افتاده از تمام جانم مایه می گذارم تا پاک بازی کنیم. حالا چه امیر قلعه نویی مقابلم باشد یا دایی یا اصلا یک مربی خارجی. هر کسی برای خودش اعتقادی دارد. یک روز به من گفت ، آن روز چیزی در دلش نبود . یک روز هم گفت :« یارو» ، باز هم عصبی بود و چیزی در دل نداشت. من نه از اولی خوشحال شدم و نه برای دومی خیلی ناراحت. به او هم حق می دهم . همه ما گاهی در کارمان کم می آوریم و عصبی می شویم. از دستش ناراحت نیستم. این را جدی می گویم.» جلالی می خواهد فصل بعد هم در فولاد بماند و بازیکن بسازد:« من امسال هم از بچه های خوزستانی تست گرفتم و 5 تا جووان پیدا کردم که مثل الماس می درخشند. فقط کافی است لیگ بعد شروع بشود و این ها را ببینید. من چون کارم را با جانم انجام می دهم ، خیلی هم سختی می بینم. همه جور انگی می شنوم چون باج نمی دهم و کار کثیف نمی کنم. یک روز می گویند لابی می کند. یک روز هم می گوید دورش رمال آورده. مهم نیست بگذار هرچه می خواهند بگویند. مهم این است که خودم وجدانی راحت پیش خدایم دارم.» 4141
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 237]