واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: سیاست > دیپلماسی - چند استدلال می تواند حقیقت طرفداری ایران از ایده خلع سلاح هسته ای و منطقه ای و جهان را اثبات کند. کیهان برزگر،استاد روابط بین الملل دانشگاه علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد و معاون امور بین الملل مرکز مطالعات استراتژیک خاورمیانه معتقد است که نیت خوانی و تفسیر اهداف کشورها از لحاظ حقوق بین الملل ارزشی ندارد و ملاک اصلی باید رفتار و سابقه عملکرد ملت ها و دولت ها باشد. او ادامه می دهد که به عنوان مثال، ایران در جنگ با عراق علیرغم دارا بودن تسلیحات شیمیایی و بیولوژیک، مقابله به مثل نکرد چون آن را غیر انسانی و اخلاقی می دانست. همچنین تاکنون متعهد به عدم انتقال آن به گروه های مقاومت و دوست مثل حماس و حزب الله بوده است. همچنین دیدگاه ایران در مقابل با تأکید بر تم " انرژی " و " توسعه پایدار" از فعالیت های هسته ای و ارزش بازدارندگی تسلیحات اتمی قرار دارد. رئوس دیگر استدلال این استاد روابط بین الملل به شرح زیر است: «اتمی» شدن ایران الزاماً مساوی با «تسلیحاتی» شدن این کشور نیست. برنامه هسته ای ایران اساسا بر محور دستیابی به«انرژی صلح آمیز» هسته ای قرار دارد و ارتباط دادن آن به مفهوم «بازدارندگی» و «تسلیحاتی» یک برنامه هدفمند غربی برای تهدید جلوه دادن برنامه هسته ای ایران برای امنیت جهانی است. حتی تسلیحاتی شدن برنامه هسته ای ایران الزاماً به معنای اشاعه تسلیحات اتمی در منطقه نیست. به عنوان مثال برنامه تسلیحاتی اسراییل علیرغم وجود تخاصم شدید با اعراب در دهه های 1960 و 1970 الزاماً منجر به حرکت عربستان سعودی یا مصر به سوی تسلیحاتی شدن نگردید. ایران خود، با طرح خلع سلاح جهانی و حمایت از خاورمیانه عاری از سلاح های هسته ای، که خود مبتکر آن در سال ١٩٧٤ بود، عملا در جهت تقویت امنیت منطقه ای پیش می رود. پارادوکس اصلی غرب در حفظ امنیت منطقه ای و بین المللی در همکاری های هسته ای آن با کشورهای عربی منطقه است. اگر در نظر بگیریم که ریشه حرکت های افراطی و تروریستی به طور عمده در مناطق عربی خاورمیانه است و این فعالیت های اتمی خطر دسترسی آن ها به «مواد هسته ای» بر اساس مفهوم جدید تروریسم هسته ای را افزایش می دهد، پس همکاری غرب با این کشورها، خود امنیت بین المللی را به خطر می اندازد. اصولاً پذیرش برنامه صلح آمیز هسته ای ایران از سوی اعراب و کشورهای منطقه به این دلیل است که خود آن ها به دنبال استفاده از انرژی هسته ای هستند. با نگاهی دیگر برنامه هسته ای ایران از لحاظ امنیت منطقه ای و بین المللی خود یک فرصت است بدین معنی که دانش منطقه به سوی استفاده از انرژی هسته ای، خود زمینه های رقابت سنتی و بروز جنگ ها برای دسترسی به سوخت فسیلی را در منطقه کم می کند و منجر به ثبات منطقه ای می شود. برزگر تصریح دارد که نگرانی مخالفین مدل ایران در غرب این است که قدرت های بزرگ انحصار حاضر بر بازارسوخت هسته ای را از دست بدهند و این مسئله از لحاظ سیستمیک، اتوریته سنتی قدرت های تسلیحاتی اتمی و دارای حق وتو (حتی روسیه و چین) در شورای امنیت را زیر سؤال می برد. مشروح یادداشت کیهان برزگر را اینجا بخوانید. /30114
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 170]