واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > دانش، مهرزاد - در اخبار آمده بود که قرار است فیلمبرداری فیلم جدید مجید مجیدی را که درباره بخشی از زندگی حضرت رسول اکرم (ص) است، ویترویو استرارو، فیلمبردار شهیر ایتالیایی انجام دهد و طراحی صحنهاش هم به عهده یکی از مدیران فنی فیلم «زیرزمین» امیر کاستاریکا است. تقارن اعلام این خبر با اکران فیلم جدید شهریار بحرانی یعنی «ملک سلیمان» که در آن نیز از حضور متخصصان سینمایی خارجی در عرصه جلوههای ویژه و موسیقی بهره فروان برده شده، این بحث را مجددا به ذهن متبادر میکند که جایگاه همکاریهای این چنینی در سینمای ایران کجا است؟به طور کلی دو دیدگاه در قبال این رویکرد وجود دارد. مدافعان آن معتقدند انجام پروژههای بزرگ و مخصوصا تاریخی و باشکوه که امکانات فنی موجود در سینمای ایران بضاعت لازم را برای پرداخت درست و مناسب قالب های مزبور ندارد، نیازمند همکاری با مجربانی است که در نمونههای موفق جهانی کارشان با تحسین مواجه شده و حیف است سینمای ایران خود را از بهرهمندی این دست توانمندیها محروم سازد و اگر قرار باشد با پتانسیلهای کمتوان داخلی فیلمهای بزرگ ساخت، حاصل کار هم اجحاف به مضامین متعالیای است که قرار است روی شان کار شود و هم نزد مخاطب وجهه آبرومندی را به نمایش نخواهد گذاشت. در عین حال این همکاریها میتواند در نزدیکی بیشتر سینمای ایران به مناسبات جهانی این صنعت نقش موثر ایفا کند و سنگ بنایی باشد برای نیل به تولیدات مشترک سینمایی با سایر مناطق و کشورها. اما این روند مخالفانی نیز دارد. آنها معتقدند چنین رویکردی به معنای نادیده انگاشتن ظرفیتهای ملی سینمایی است و مثلا هیچ دلیل ندارد موسیقیسازان داخلی کاری بهتر از آهنگساز خارجی فیلم «ملک سلیمان» ارائه ندهند؛ چه آن که در سالهای اخیر هم نمونههای قابل توجهی از بضاعتهای بالای فنی سینمایی در آثار سینماییمان ساخته و پرداخته شده است. از سوی دیگر هزینههای هنگفتی که برای تولید این فیلمها صرف میشود، در برابر بازخورد و بازده معمول چندان تناسبی را برقرار نمیسازد و میتوان با همین خرجهای گزاف، فیلمهایی کمهزینهتر، اما با نحوه بیانی پالایش یافتهتر و به دور از تظاهرهای جلوهفروشانه تکنیکی تولید کرد. بحث تولید مشترک نیز فرایند خاصی را می طلبد و با استخدام چهارتا آدم خارجی نمیتوان امید بست این مقدمهای است برای بینالمللی کردن وجهه سینمای ایران. به نظر میرسد از بین این دو دیدگاه مثبت و منفی باید قائل به راه میانهای شد که از نگرشهای قطببندیشده موجود در این عرصه فاصله داشته باشد. اصولا استفاده از متخصصان فنی و هنری سینمای خارجی در فیلمهای ایرانی فینفسه نه عیب است و نه امتیاز. حسن و قبح ماجرا زمانی عینیت پیدا میکند که کیفیت آن را در حاصل نهایی کار ببینیم. نسخه پیچیدنهای کلی در این باب دردی را درمان نخواهد کرد و تنها به پیچیدهتر کردن بینتیجه بحث میانجامد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 168]