واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: واژگان زبان مخفى
اغلب جوانان در هنگام صحبت كردن از واژه هایى استفاده مى كنند كه یا در زبان رسمى وجود ندارد و اگر وجود دارد دچار تغییرات فراوانى شده است.به گفته صاحب نظران مى توان این زبان را زبان مخفى نامید گرچه اصطلاحات این زبان به وسیله جوانان ابداع مى شود اما پس از مدتى اقشار دیگرهم از آن استفاده مى كنند. البته نمى توان گفت كه زبان مخفى فقط خاص جوانان است. گروه ها و جمع هاى مختلف ممكن است به قصد پنهان كردن مقاصد و منظورها و اسرار و افكار خود از آن استفاده كنند. البته امروزه این اصطلاحات بیشتر در محافل و مجامع جوانان، میهمانى ها و دبیرستان و دانشگاه رد و بدل مى شود. هدف از كاربرد این اصطلاحات مى تواند پوشیده سخن گفتن و رمزى حرف زدن، شدت بخشیدن به مفهوم مورد نظر، احراز نوعى هویت جمعى مثلاً براى جوانان و نیز نوعى ادعاى معلومات داشتن و قدرت سخنورى و... باشد. در پیشینه تاریخى فرهنگ و مردم ما ردپایى از چنین زبانى به چشم مى خورد. زبانى كه به زبان زرگرى مى گفته اند و نوعى زبان مخفى و رمزى در میان عده اى خاص بوده است. براى نخستین بار سازمان و راهزنان و افرادى كه رفتار خلاف قانون داشته اند این زبان را پدید آورده اند و پس از آن نیز افرادى كه خلاف هنجارهاى جامعه رفتار مى كردند و براى پنهان داشتن مقاصد خود چنین كارهایى را مى كردند. واژه هاى زبان مخفى را مى توان به 3 شكل یافت: 1- تشریفات زدایى از الفاظى كه در بین اقشارى از مردم اهمیت و ارزش دارد 2- به صورت اعتراض و واكنش به زبان رسمى و زبان خودى مثل: خفن، دو دره 3- گاهى استفاده از واژگان بیگانه: اندشه (آخرشه)، IQ (فرد خنگ). عوامل به كارگیرى این زبان متعددند و مى تواند به دلیل شكاف یا تعارض نسلى و عدم درك ایده ها و افكار میان دو نسل باشد. مثلاً میان والدین و فرزندان و لذا جوان ترها چنین زبانى را براى هویت یابى و تفاوت میان خود و افراد مسن تر به كار مى برند. همچنین پیشرفت هاى فنى و تكنولوژیكى كه سبب ایجاد وسایل و لوازم جدید و سهولت ارتباطات انسانى شده نیز در این امر بى تأثیر نیست چرا كه بسیار از این اصطلاحات به خود این وسایل اطلاق مى شود مثل پژو حسرتى یا دوو مو نگل (ماتیز).عامل دیگر مى تواند این نكته باشد كه جوان دوست دارد به نحوى هویت یابى كند. پدیده استقلال طلبى كه با ورود فرد به دوران نوجوانى آغاز مى شد تغییرات جسمى و روحى و ذهنى كه در وى ایجاد مى شود در سال هاى پایانى نوجوانى و آغاز جوانى به اوج خود مى رسد و این امر سبب مى شود نوجوان و یا جوان تا حدى در پى احراز هویتى جدید و مجزا از دیگران برآید و بیشتر به همسن و سالان خود كه شرایطى كما بیش مشابه وى دارند نزدیك شود و این زبان مى تواند زبان مشتركى براى تكلم میان آنها باشد. جالب توجه است كه پژوهش ها نشان داده كه این اصطلاحات بیشتر در بین جوانان و نوجوانان تهرانى استعمال مى شود تا جوانان شهرستانى و همچنین در تمام نقاط تهران نیز به كار نمى رود بلكه در مركز و غرب تهران كه جمعیت زیادى دارد بیشتر استفاده مى شود. برخى از این اصطلاحات به شرح زیر است: فاز دادن (عشق و علاقه)، سریش شدن (پافشارى كردن روى مسأله اى خاص)، كپ كردن (یكه خوردن و متعجب شدن)، در پیت (ظاهر نامناسب و وارفته). منبع: روزنامه ایران
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 135]