تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833248902
در عرصه بینالملل اعتماد معنایی ندارد، باید به منافع فکر کرد
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: سیاست > مجلس - مهدی سنایی نماینده نهاوند در مجلس شورای اسلامی، ضعف دستگاه دیپلماسی کشورمان در ارائه برنامه های میان مدت را از نقاط آسیب پذیر در عرصه بین الملل می‌داند. او معتقد است: در این عرصه بیش از آنکه ما به بستر سازی و ظرفیت سازی بپردازیم ایجاد محدویت کرده‌ایم. خبرگزاری خانه ملت گزارش داد:مهدی سنایی عضو کمیسون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس در لابلای تحلیلی که از راهبرد روسیه در قبال تهران ترسیم کرد به نکته ای اشاره کرد که این روزها در تحلیل های از این جنس کمتر به ان پرداخته می‌شود و آن هم اشاره شفاف به این موضوع است که به خلاف آنچه ما آنرا بی اعتمادی به روسیه در فرایند بهره برداری از نیروگاه بوشهر و اتخاذ مواضع متزلزل مسکو در برابر تهران می نامیم اساسا د ر عرصه بین الملل واژه ای به اسم اعتماد وجود ندارد. مشروح این گفتگو چنین است: آقای دکترسوالی که در سطح کلان و راهبرد ی مطرح است اینست که با توجه به تحولات پس از جنگ سرد و تغییراتی که در نظام بین الملل رخ داد روسیه تا چه اندازه می تواند متناسب با تحولات بین المللی در سیاست خارجی و پرونده هسته ای تهران تاثیر گذار باشد؟آنچه روشن است اینکه روسیه نقش تعدیل کننده را در مسئله هسته ای ایران بازی می کند یعنی مثل زمان جنگ سرد نیست که شوروری می‌توانست در حل و فصل نهایی یک موضوع تاثیر گذار باشد . روسیه به دلائل مختلف به نقش جدید رسیده است اول به خاطر اینکه نظام بین الملل در حال حاضر نظام متغییری است و شکل ثا بتی ندارد و تاثیر کشورها حتی امریکا نیز در عرصه معادلات بین المللی نسبی است، روندها سیال است و ساختار نظم بین الملل ، ساختاری است که بعد از نظام دو قطبی هنوز شکل آن نهایی نشده است،بنا براین روسیه از آن توان شوروی برخوردار نیست که یکدفعه به حل و فصل موضوعی کمک کند. از سوی دیگر روسیه از توان محدودی برخوردار است و در برابر فشارهای که به او وارد می شود از ظرفیت مقاومت محدودی برخوردار است. درچنیین شرایطی روسیه مشکلات زیادی هم دارد که بدنبال حل آنها هم هست و اولویت های در سیاست خارجی دارد که رعایت ان اولویت ها و حل مشکلات می تواند کمک زیادی به ارتقاء جایگاهش در عرصه بین المل بکند. ین سه فاکتور را اگر کنار هم بگذاریم نشان می دهد، روسیه یک نقش تعدیل کننده و نه یک نقش حل و فصل کننده نهایی رابر عهده دارد، و در چنین شرایطی اگر ایران با طرفهای ذیربط به سمت رسیدن به توافق گام بردارد روسیه هم در این بین می تواند فشارها را کمتر کند و به پیشرفت مذاکرات کمک کند اما اگرمذاکرات به مشکلات جدی بر بخورد طبیعتا روسیه هم به سمت اولویت ها و حل مشکلات خودش در سیاست خارجی متمایل می شود. بر این اساس آیا می توان اینگونه تحلیل کرد که سیاست روسیه در قبال جمهوری اسلامی ایران با شوروی سابق تحول ما هوی پیدا کرده است؟ ببینید سیاست خارجی روسیه در گذشته یک سیاست خارجی ایدولوژیک بود یعنی بر اساس هزینه فایده و ثبات نبود بلکه بر اساس باورها، در سیاست خارجی هزینه می کرد اما در دوره حکمرانی روسیه جدید بویژه در 10 سال اخیر سیاست عملگرانه ای بر ین کشور حاکم است و معنای آن اینست که روسیه حمایت از ایران را از دریچه نگاه خودش می بیند، در این شرایط تا جایی که حمایت از ایران با سیاست خودش همخوانی داشته باشد ایران را همرهی می کند. از سوی دیگر روسیه برای روابط خود با ایران ارزش قائل است، بهر حال روسیه، ایران و چین سه کشور بزرگی در منطقه هستند و همکاریشان حائز اهمیت است و روسیه هم برای این همکاری اهمیت قائل است، منتهی به شکل‌های مختلف هم تا بحال اعلام کرده است که در برابر فشارهای امریکا و غرب توان محدودی دارد. از سوی دیگر ما نباید خیلی هم در برداشت از سخنان اخیر "مدوودف" رئیس جمهور روسیه مبالغه کنیم آنچه مسلم است مدوودف و "پوتین" دو روی یک سکه هستند که رویکردهای مختلفی را دنبال می کنند لذا یک تحول اساسی را ما در سیاست خارجی روسیه شاهد نیستیم بلکه تغییراتی را در روند تحولات شاهدیم. حال سوال اینست که جمهوری اسلامی که طی سالها به شناخت کاملی از روسیه رسیده است همواره در سیاست خارجی بیش از آنچه روسیه ظرفیت دارد بر حمایت مسکو ازمواضع ایران و بویژه فعالیت هسته ای تاکید کرده به نحوی که در مواقع حساس عملا شاهد بوده ایم که روسیه پشت ایران را خالی گذاشته است تحلیل شما از این موضوع چیست؟ما باید به صحنه سیاست خارجی واقع بینانه نگاه کنیم؛ وقوع انقلاب اسلامی و دوران پس از آن هم بشکلی بوده است که روبط با امریکا و بعضا اروپایی غربی با جمهوری اسلامی را نا هموار کرده است. بخشی از این مسئله به ماهیت انقلاب اسلامی و ارزش‌هایی که انقلاب اسلامی در زمینه حقوق بشر و مبانی حقوق بین الملل و ساختار ناعادلانه سازمان ملل و نظام بین الملل و شورای امنیت به آن پایبند بود برمی گردد؛ منتهی بخشی از آن هم به عملکرد سیاست خارجی ما برمی گردد. این عوامل در سال‌های اخیر باعث شد که ما بیشتر روی نگاه به شرق متمرکز شویم و به کم کاری با غرب روی آوریم. فروپاشی شوروی و ادعای امریکا برای برقراری نظم نوین و سلطه طلبی امریکا بویژه در زمان بوش این موضوع را تشدید کرد و طبیعی است که در این شرایط همکاری با روسیه و چین برای جمهوری اسلامی ایران حائز اهمیت است و فواید زیادی هم در بر داشته است؛ منتهی در بحث همکاری با روسیه ما باید واقع بینانه نگاه کنیم، ممکن است ما به روسیه اعتماد کنیم، اما در عرصه سیاست خارجی واژه ای به اسم "اعتماد" وجود ندارد. واقعیت اینست که آنچه در عرصه بین الملل و معادلات معنا می یابد بحث قدرت و منافع است که از این منظر جمهوری اسلامی ایران و روسیه در روابط فیمابین بدنبال کسب منافعشان هستند. در وضعیت کنونی ما در رابطه با روسیه دو موضوع اساسی را دنبال می کنیم یکی همراهی روسیه با ایران درپرونده هسته ای و دیگری راه اندازی نیروگاه بوشهر و تحویل "سامانه موشکی S300 "به ایران است که متاسفانه در هر دو مورد روسیه یک کارنامه سوال برانگیزی را از خود به جای گذاشت نظر شما دراین خصوص چیست؟در اینجا ما دو بحث داریم یکی بحث نیروگاه بوشهر است که در آنجا ما باید این واقعیت را در نظر بگیریم که اینطوری نبوده که 10 کشور جلو نیروگاه بوشهر صف بکشند که برای ما نیروگاه بزنند و ما در مناقصه، روسیه را برنده کرده باشیم. پیش از این آلمانی ها و ژاپنی‌ها قرار بود با ایران همکاری کنند که عملا کار را نیمه تمام گذاشتند و رفتند و نهایتا روسیه آمد. البته از جهت فنی هم اگر یک نیروگاه جدید ساخته می شد هزینه ها و فرصت کمتری برای آنچه که برای بازسازی این نیروگاه صورت گرفت را نیاز داشتیم. اما در مورد پرونده هسته و اینکه روسیه چقدر می تواند تکیه گاه مناسبی باشد باید گفت که روسیه در مواردی در صدور قطعنامه ها ایران را همراهی کرده است و در مواردی هم مقاومت کرده است که این هم ناشی از ظرفیت محدود روسیه است. همچنین باید به خاطر داشت که ایران تنها موضوع در سیاست خارجی روسیه نیست و اولویت های دیگری هم در سیاست خارجی این کشور وجود دارد که روسیه در جمع بندی مسئله ایران به آنها می پردازد و اینجا بیشتر از آنکه اشکال به روسیه وارد باشد اشکال به سیاست خارجی ما وارد است، ما باید در سیاست خارجی امان ظرفیت سازی بیشتری بکنیم و "همه تخم مرغ‌ها را در یک سبد نگذاریم" و تلاش کنیم که ضمن گسترش روابطمان با روسیه حوزه های دیگر را هم ایجاد کنیم و خودمان را محدود نکنیم ، متاسفانه در چند سال گذشته ما بیشتر در سیاست خارجی خودمان محدویت ایجاد کرده‌ایم. به طور مثال شما ببینید در حال حاضر ما متحد روسیه هستیم و ترکیه رقیب روسیه در ظاهر است اما براحتی روابط خودش را هم با غرب تنظیم کرده است و هم روابطش با روسیه را گسترش داده است به نحوی که حجم مبادلات ترکیه با روسیه 5 برابر حجم مبادلات روسیه با ایران است. البته ما نباید این موضوع را هم از نظر دور داشته باشیم که روابط ایران و روسیه بیشتر بر روی موضوعات اسثراتژیک و حساس استوار است و فکر می کنم روابط ایران برای روسیه هم مهم است و از روسیه هم توقع می رود که به تعهداتش در نیروگاه هسته ای بوشهر عمل کند چرا که عدم تعهدات به وجهه روسیه هم ضربه خواهد زد. سوال بعدی اینست که با توجه به در پیش بودن روز مجلس، مجلس از ظرفیت جدید ایجاد شده و به شکل تخصصی کمیسیون امنیت داخلی و سیاست خارجی تا چه اندازه به ایفای نقش موثر و مفید در این خصوص بپردازد ؟ما در سیاست خارجی یک خلاء برنامه‌های "میان مدت" را احساس می کنیم. دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران در مجموع دیپلماسی فعالی است و تحرکات قابل توجهی داشته است اما برنامه‌های میان مدت که به تناسب تغییر در شرایط بین المللی ونحوه بازیگرن باید تنظیم و عملیاتی شود باید بهره برداری بیشتری از ظرفیت ها داشته باشد و طبیعتا کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی نیز در این بین باید بیش از گذشته فعال باشد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 494]
-
گوناگون
پربازدیدترینها