چوب معلم گله ...

واضح آرشیو وب فارسی:آریا نیوز: چوب معلم گله ...
براي ما كه مدت ها از زمان تحصيلمان مي گذرد تصوير كتك زدن معلمان و ناظم هايمان تكراري است . خاطرات تلخ و شيرين هم با اين كتك ها زياد داريم فرقي هم نمي كرد شاگرد زرنگ باشيم يا تنبل اگر حوصله معلم سر مي رفت و كمي به خاطر شيطنت هايمان كلافه مي شد خوردن چوب و نوشتن جريمه هايي كه دستانمان را فلج مي كرد امري عادي بود .اما نسل جديد دانش آموزان زياد با چوب هايي كه محبت را زمزمه مي كنند رابطه ندارند . هرچند هنوز هم مي خوانيم دانش آموزي به خاطر سيلي معلم كر شده و گاهي هم فلج .

به گزارش خبرنگار اجتماعي ،براساس آمارها تنبيه بدني در مدارس تهران به شدت كاهش پيدا كرده است وبراساس گفته هاي معاون وزير آموزش و پرورش تنبيه بدني دانش آموزان در مدارس در مقايسه با گذشته كاهش بسيار محسوسي پيدا كرده است.

عباس رهي به اساس نامه هايي در اين رابطه اشاره مي كند ومي گويد: طبق دستورالعمل اين وزارتخانه تنبيه بدني و رواني در مدارس ممنوع است و معلمان در صورت تنبيه دانش آموزان از تدريس محروم خواهند شد،او منكر كتك زدن معلمان در مدارس نيست ، اما تاكيد مي كند : در صورت دريافت گزارش، با اين افراد به شدت برخورد مي كنيم.

وي اضافه مي كند : محور اصلي فعاليت هاي آموزش و پرورش در مدارس تشويق است و تنبيه دانش آموزان در مدارس تنها با تاكيد بر آگاهي دادن به دانش آموز است كه آن هم نبايد به صورت بدني و رواني باشد.

رهي ادامه مي دهد : معلمان در صورت تنبيه بدني دانش آموزان بار اول تذكر شفاهي و براي بار دوم تذكر كتبي همراه با درج درپرونده دريافت مي كنند و در صورت تكرار از تدريس محروم خواهند شد.

معاون وزير آموزش و پرورش از اولياي مدارس خواست به زمينه هاي عاطفي و اجتماعي دانش آموزان توجه بيشتري كنند و با توجه به ميزان توانايي دانش آموزان از آنها توقع داشته باشند.

كتك ها همزمان باتغيير نسل به روز مي شوند هرچند خط كش هاي چوبي و فلزي هيچگاه نقششان كم رنگ نشده است و در همه دورها قابل استفاده بودند. خاطرفلك شدن را مي توانيم از پدرانمان بشنويم .و مانيز سيلي و شلنگ و خودكارهايي كه در ميان انگشتانمان جا خوش مي كرد .جريمه نوشتن ايستادن در كنار كلاس هم از نوع تنبيه هاي سبك بود .

همه ما خاطرات تلخ وشيرين زيادي از اين كتك ها داريم،يكي از اين خاطران مربوط مي شود به لاله كه حدود 25 ساله است او تصوير اولين كتك را به خوبي يادش است .

«كلاس اول ابتدايي اولش آموزشاي مقدماتي ميدن و بعدش شروع به آموزش زبان فارسي مي كنن.من چون كه بچه آخر خونه بودم قبل از مدرسه رفتن به طور كامل خووندن و نوشتن رو از داداشام ياد گرفته بودم.روزايي كه همه بچه ها واسه نوشتن آب،بابا،نان و...كلي تلاش مي كردن من كتاب مي خوندم.اين بود كه وقتي خانم معلم براي اولين بار مشق گفت فكر كردم چون بلدم لازم نيست بنويسم وننوشتم.فرداش معلممون شروع كرد به خط زدن مشق بچه ها،وقتي به من رسيد ديد سر مشقايي كه داده همينجوري مونده،اخمي كردو گفت پس چرا مشق ننوشتي؟گفتم آخه بلدم!نگاه غضبناكي كرد و گفت برو وايسا پاي تابلو.منم رفتم.وقتي همه مشقارو ديد 8نفر ديگه رو هم آورده بود پاي تابلو كه با من مي شديم 9تا.خانم معلم وايساد رو به كلاس و گفت بچه ها،شماها بايد ياد بگيرين كه وقتي تكليفي دارين اونو كامل انجام بدين چون وظيفه تونه.من خيلي ناراحتم كه الان بايد اين 9تا دختر رو تنبيه كنم،ولي بايد بين كسي كه تكليفشو انجام ميده و كسي كه تنبلي مي كنه يه فرقي باشه.بعد خط كش چوبي رو از روي ميز برداشت وگفت:امروز اين 9تا با اين چوب تنبيه ميش تا به خاطر تنبليشون جريمه بشن و شماها هم بدونين هر كي مشق ننويسه به دستاش چوب مي خوره.خب،شما 9تا...رديف پشت سرهم وايسيد.توي يه صف به طور منظم وايساديم و من نفر چهارم بودم.خانم معلم نفر اول رو از صف آورد بيرون و بهش گفت 6صفحه مشق بوده كه هر صفحه يه ضربه چوب جريمه شه،حين چوب خوردن دستاتو نمي كشي و گرنه 2تا چوب بيشتر ميخوري بعد از تنبيه هم بايد عذرخواهي كني و قول بدي تكرار نمي شه ،گفت باشه.معلم گفت خب دستاتو بيار بالا.اون شاگرد دستاشو آورد بالا.خانم معلم چوب رو محكم زد كف دستش بيچاره زد زير گريه ولي معلم گفت اون يكي دستت.اون دستشم گرفت و يه چوب ديگه خورد.بدون اينكه دستشو بكشه 4تا چوب ديگه رو هم خورد و عذر خواهي كرد و رفت نشست.نفرات دوم و سوم هم به همين ترتيب چوب خوردن و رفتن نشستن سر جاشون.نوبت من بود ولي پاهام انگار نمي رفت جلو.معلم چوبو تكون دادو گفت بيا جلو دخترزود باش.يواش يواش رفتم جلو و دستامو گرفتم در مقابلش.خانم معلم چوبو چسبوند پشت دستم و يه كم دستمو آورد بالاتر.بعد چوبو برد بالاي سرش و محكم كوبوند كف دستم ،يه لحظه حس كردم يه عالمه سوزن رفته كف دستم.

بي اختيار دستمو بردم زير بغلم و اشكام ريخت اومد پايين.خانم معلم با جديت گفت اون يكي دستت...زود باش وگرنه دو تا چوبم اضافي مي خوري.از ترس اضافه شدن كتك ،بلافاصله اون يكي دستم رو هم آوردم بالاو دوباره معلم يه چوب محكم زد به اون يكي دستم.گفتم آآآآخ و دوباره دست راستمو واسه خوردن سومين كف دستي آوردم بالا و...سومين چوب رو هم خوردم و به دنبالش دست چپمو نگه داشتم واسه خوردن چهارمين ضربه چوب.انگار معلمون رحم نداشت خيلي محكم چوب ميزد دستام حسابي قرمز شده بود ولي به اين فكر مي كردم كه اين دو تا چوبم كه بخورم تمومه.دست راستمو واسه پنجمين ضربه نگه داشتم و چوب خوردم و بعد هم دست چپمو واسه خوردن آخرين كف دستي كه انگار خانم معلم محكمتر چوب زد يعني ضربه آخر خيلي درد گرفت ولي خب ضربه آخر بودو پايان كتك.عذر خواهي كردم و رفتم نشستم و دستامو كه قرمز شده و باد كرده بود گرفتم زير بغلم و بيصدا گريه كردم.»

اين هم خاطره سحر از تلخ ترين كتكي كه در مدرسه خورده است :«من سه بار در دوره ي راهنمايي فلك شدم. يك بار امتحان رياضي ام را 15شدم.دبيرمان گفته بود كه هر كس از 16پايين تر شود به سختي تنبيه مي شود.وقتي من نمره ام را ديدم يخ كردم. دبيرمان اسم من و دو تا دختر ديگر را خواند كه يادم نيست چند شده بودند اما از من پايين تر شده بودند. دبيرمان اول من را صدا زد و گفت كه بابت هر نمره منفي 5تا تركه مي خورم. بعد گفت كه كفش هايم را در آورم.چون توي مدرسه ي ما دستگاه فلك نبود او روي زمين درازم كرد و گفت كه پايم را روي نيمكت بگذارم. بعد تركه اش را آورد و 25 ضربه به كف پايم زد. از خجالت داشتم آب مي شدم و تقريبا درد را حس نكردم. چون پايم درست جايي قرار گرفته بود كه همه ي بچه ها كف پايم را مي ديدند.»

اما برخي از اين خاطرات جالب و شيرين است . محسن حسن زاده تعريف مي كند :«سال دوم راهنمايي كه بوديم معلم پرورشي ما برايمان فيلم هاي رزمي مي گذاشت و بعد از تماشاي يكي از اين فيلم ها بود كه ما را به خاطر بارندگي به جاي حياط به سالن آخرين طبقه مدرسه هدايت كردند و ما هم كه حوصله مان سر رفته بود و مي خواستيم تاثيرات فيلم را هم بر روي اخلاق و رفتارمان نشان دهيم. شروع كرديم به جنگ هاي تن به تن . گمان كنيد نزديك به صد دانش آموز دو به دو مشغول جنگيدن بودند . مدير مدرسه دقايقي بعد به سراغمان آمد ولي هرچه فرياد زد كسي در ميان آنهمه شلوغي صدايش را نشنيد تا بالاخره نيمي از معلمين و ناظم و مدير به طبقه بالا آمدن و ما رابه صف كردند . هركدام از ما آن روز سه ضربه خط كشو يك پسه گردني خوريم .»

به اعتقاد يك روانشناس ، تنبيه بدني گرچه در كوتاه مدت ممكن است كودك را وادار كند كه تكاليف و وظايف درسي خود را بهتر انجام دهد؛ ولي در دراز مدت و در سالهاي آينده با ايجاد روحيه بيزاري از معلم، مدرسه و درس، افت تحصيلي شديد دانش آموز را سبب مي شود.

وي اعتقاد دارد : در دبيرستانها، شاهد مورد آزار و اذيت قرار گرفتن معلمان توسط دانش آموزان هستيم، كه در سالهاي اخير شدت گرفته است. ريشه اين مسئله را بايد در خاطرات دوران دبستان اين دانش آموزان جستجو كرد.

يك كارشناس آموزشي هم درباره تبيه در مدارس مي گويد :هر چند خشونت عليه كودكان و تنبيه بدني دانش آموزان در همه جاي دنيا و حتي در كشور هاي توسعه يافته اتفاق مي افتد، اما در ايران و برخي از كشورهاي خاورميانه، رفتارهاي خشونت آميز نوعي هنجار فرهنگي است و تنها برخي از رفتار هاي خشن نامتعارف و شديد نمود رسانه اي مي يابد.

چه تلخ وچه شيرين كودكي هاي ما با همين چوب ها وفلك ها پر شده است . آن زمان ها خبري از روشهاي نوين تربيتي و ...نبود . اگر داستان كتك مدرسه را در خانه هم تعريف مي كردي يك كتك هم از آنجا مي خوردي . اما روش تربيتي فلك در مدارس در حال منسوخ شدن است ومدرسه روي خوشش را هم به كودكان نشان داده است .

شنبه|ا|19|ا|بهمن|ا|1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: آریا نیوز]

[مشاهده در: www.aryanews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 7249]