تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837525712
نیمه پر لیوان
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: نیمه پر لیواننگاهى به فیلم «دست هاى خالى» ساخته ابوالقاسم طالبى
ابوالقاسم طالبى فیلمسازى است با دغدغه هاى اجتماعى. فیلم ها چه در ژانر اكشن طبقه بندى شده باشند چه یادآور آثار سیاسى جنجالى سینما؛ چه از قهرمانان گمنام «هشت سال دفاع مقدس» بگویند و چه غمخوار آلام و مصائب ملت هاى محروم و در بند اشغال بیگانه، همه و همه ناظر به وجه اجتماعى سوژه هاى خود و پیگیر تأثیرات گسترده اى هستند كه پیامد علت هاى مختلف - عمدتاً سیاسى- در گستره اجتماع امروز به شمار مى روند.از طرف دیگر خود طالبى بارها اعلام كرده كه نوع نگاه و حضور خودش درعرصه سینماى حرفه اى (و مطبوعاتى) را به نوعى اداى تكلیف مى داند. یعنى به عنوان یك فن آور معتقد به آرمان هاى دینى و انقلابى، حضور و اعلام موضع و ترویج دیدگاه هاى اعتقادى خود را به عنوان بخشى از همان اعتقادات پى مى گیرد.بنابراین پیشاپیش این خطر را كه حامل نگاه رسمى و غالب نظام در عرصه سینما قلمداد شده و ارزش هاى سینمایى كارهایش تحت الشعاع نگاه تبلیغاتى قرار گیرد را به جان خریده و به عنوان یك جور هزینه پایمردى بر سر آرمان ها با آن كنار آمده است.ذكر این نكته از آن جهت اهمیت دارد كه اگر به درون مایه ها و حال و هواى اغلب آثارش رجوع كنیم خواهیم دید كه برخلاف مضامین ملتهب و سمت و سوى تند و تیزى كه در رویكرد به پرداخت و تحلیل علیت قصه فیلمنامه ها لحاظ شده است، طالبى مرد روایت روابط شیرین خانوادگى و یكى از تواناترین فیلمسازان حرفه اى امروز ما در تصویر كردن موقعیت هاى عاطفى و بزنگاه هاى احساسى است. شاهد این مدعا هم «دست هاى خالى» آخرین ساخته اوست كه اتفاقاً شرایط تولیدى بحرانى را هم از سر گذراند طورى كه به دلیل كسالت حاد كارگردان، وقفه اى چندماهه را نیز تجربه كرد.«دست هاى خالى» بعد از «نغمه» و «عروس افغان» سومین بارى است كه طالبى نگاه مهربان و همدلانه خود را بر زندگى آدم هاى فیلمش متمركز مى كند.با این تفاوت كه پختگى حرفه اى او فاصله اى طولانى میان دست هاى خالى و كارهاى قبلى اش انداخته است.محور فیلم این بار نه فرد كه یك خانواده است. مثلثى كه امیرحسین، همسرش و دخترش حوریه مى سازند همان چارچوبى است كه فقدان آن (درد از هم پاشیدگى یا تلاش براى تأسیس) محمل دراماتیك تمام آثار قبلى طالبى را تشكیل مى داد. فروپاشى تدریجى خانواده قهرمان «آقاى رئیس جمهور» به واسطه سیاسى كارى هاى غیرمسئولانه اش یا ایثار جانباز شیمیایى به واسطه دور نگه داشتن خود از همسرى كه به او عشق مى ورزد (در نغمه) كه شكل دیگرش در پذیرش خود ویرانگرى اجتماعى قهرمان «عروس افغان» براى گردآورى سرمایه اولیه زندگى با محبوبش، همه و همه جلوه هایى از خانواده ناتمام در آثار طالبى هستند كه اینك در «دست هاى خالى» وارد مرحله جدیدى شده است. در اینجا ناظر خانواده اى هستیم كه پس از تحمل سال ها زهر هجر و فراق، حالا وصلى دیگر را تجربه مى كند و پس از گذر از آزمونى سخت و مردافكن، تأیید و حمایت نیروهاى غیبى را به عنوان پاداش والاى معنوى دریافت مى دارد.اما در عین حال طالبى در پى یافتن جایگاه مؤلف (هم به لحاظ پایبندى به جهان بینى خاص و هم در مقام نویسنده فیلمنامه آثارش) همچنان دغدغه هاى اجتماعى خود را به صورت رویكردى شاخص در بستر حوادث اصلى فیلم حفظ مى كند. به این ترتیب موقعیت هاى فوق العاده تأثیرگذار و همدلى برانگیزى كه در صورت ماندن پلات داستان در چارچوب خانواده امیرحسین و كافى دانستن تجسم عظمت نهفته در ایثار روزمره خانواده یك آزاده جانباز ایجاد مى شد جاى خود را به حادثه پردازى هایى با منطق قابل قبول اماغیرقابل دفاع داده اند. این كه جانبازى پس از ??سال اسارت به آغوش عزیزانى برگردد كه هنوز عاشقانه دوستش مى دارند و وجودش را قدر مى نهند اما عوارض روانى و زخم هاى كهنه جنگ بار دیگر میان آنها مفارقت و جدایى بیندازد محملى بسیار دراماتیك تر از طرح فعلى داستان فراهم مى كرد تا این خط قصه كه ماجراى انتقام گیرى و پاپوش ساختن براى گرفتارى و مرگ دختر او بهانه اى براى طرح پاره اى لغزش ها و كاستى هاى اجتماعى و رفتارى نسل جدید شود و در نهایت هم گره كار را به دست نیروهاى فوق بشرى باز كند.در واقع طالبى یك بار دیگر اداى تكلیف را به پیروى از نداى درون ترجیح داده و موقعیتى را تبدیل به اثرى كرده كه شاخصه هایش را باید صرفاً در وجوه تكنیكى و هنرى كار جست وجو كرد. اتفاقاً «دست هاى خالى» از نظر تعدد این دست نقاط برجسته كم ندارد و فراوان مى شود درباره اش گفت. اما در هر حال جاى دریغ و افسوس همیشگى از عدم تكمیل ظرفیت ها باقى مى ماند.اما فیلم در وجه تكنیكى، گام بلندى در كارنامه فیلمسازى سازنده اش است. طالبى با بهره گیرى از حداكثر توان حرفه اى همكارانش علاوه بر دستیابى به استیل بصرى ویژه اى متناسب با ظرفیت ها و نیاز داستان، توانسته تا حدودى به اعمال لایه هاى بالقوه موجود در میان سطور نانوشته اثر نیز دست یابد. ریتم پرتپش و ضرباهنگ نسبتاً سریع پرده اول فیلم، به تناسب با نیازهاى ابتدایى داستان به خوبى در خدمت حس دوگانه جارى در قصه است چرا كه تماشاگر از طرفى قرار است با حس عشق پنهان مادر و از طرف دیگر با شك ویرانگر دختر همراه شود كه این هر دو زمینه ساز توجیه اعمال شخصیت ها در سكانس هاى بعدى هستند. فیلم ضمن توجه به نیاز شخصیت پردازى درست، فرصت برابرى در اختیار هر دو خط روایى قرار مى دهد تا ضمن معرفى دنیاى آدم ها و پیشبرد قصه، از امكان فریب تماشاگر ـ براى خلق كشش ـ نیز نهایت استفاده را برده باشد. رفت وبرگشت میان نماهاى بسته و اینسرت ها در فضاى خانه و بیرون ـ سكانس هاى رانندگى و تعقیب ـ در انتقال حس خفقان حوریه به تماشاگر مؤثر از كار درآمده و متریال مناسبى براى خلق ساختار وهم انگیز این بخش ها در اختیار تدوینگر گذاشته است.همچنین گذر از این بخش و روایت تصویرى فراغت و آرامشى كه پس از ورود پدر بر خانه حكمفرما مى شود نیز به شیوه بصرى تصویر شده است. استفاده مكرر از دیزالوهاى نرم چه در اتصال نماها و چه درون نماهاى طولانى بیش از آن كه به نیت خلق ساختار كلیپى در همراهى با موسیقى گوشنواز فیلم باشد بخشى از تصمیمات اتخاذ شده كارگردان براى ساخت و انتقال حس وصل و خوشبختى این خانواده كوچك است. درآمدن سكانس هاى مشكلى مانند نخستین شام ? نفره خانواده از نمونه هاى مثال زدنى توفیق طالبى در نفوذ به لایه هاى عمیق تر جارى در صحنه است. جایى كه دشوارى كنار آمدن با شرایط ایده آل خانه براى امیرحسین (به دلیل سال ها دورى و نیز به خاطر آگاهى از گره هاى روحى خود) و اشتیاق حوریه براى پر كردن فاصله عاطفى سال ها دورى از پدر به اضافه حس حضور آرامش بخش مادر به عنوان مدیر این مجموعه قرار است در ضمن گفت وگوهاى معمولى و یك موقعیت كلیشه اى بارها دیده شده به تماشاگر القا شود. تعادلى كه میان ? جنس بازى كاملاً متفاوت خسرو شكیبایى، مریلا زارعى و فاطمه گودرزى برقرار شده به مدد یك میزانسن دقیق ـ كه جز حاصل كار یك فن آور متبحر نمى تواند باشد ـ در كار كمك دادن به این روایت سه گانه ولى همزمان است.همین جا باید اشاره اى به بازى هاى قوى تیم اصلى بازیگران كنیم كه هر یك چشم انداز تازه اى از توانایى ها و قابلیت هاى خود مقابل دیدگان مخاطب باز مى كنند. پرونده شخصیتى ویژه اى را كه شكیبایى به مدد حضور سهل و ممتنع خود براى كاراكتر امیرحسین آفریده به دلیل سوابق ذهنى كه تماشاگر از گستره وسیع خلاقیت او دارد ممكن است تا حدى نادیده بماند چرا كه شكیبایى نقش را به واقع زندگى مى كند و پیچیدگى هاى آن را با تسلطى مثال زدنى از عمق به سطح آورده در قالب كنش هاى آزاد ولى حساب شده صورت (خصوصاً چشم ها) و بدن تجسم مى بخشد و با لحن گفتارى خاص - لحن آدمى كه سال ها سكوت كرده و امروز باید حرف هاى مانده زیادى را به زبان بیاورد - آن را زینت مى بخشد.مریلا زارعى و فاطمه گودرزى هر ? بازى برون گرایانه اى را اما به ? شیوه متفاوت اجرا كرده اند. تبحر گودرزى در جدا شدنش از نقش هاى زیر پوستى در یكى دو كار اخیر جلوه كرده ولى زارعى كه عمدتاً بازیگر كاراكترهاى مستقل و جسور است، فاصله زیادى با دیگر تجارب نقش هاى این چنین نشان مى دهد. حوریه را مى توان دخترى دانست كه ظرفیت زیاد احساساتش همواره كنترل شده و خط سیرى كه زارعى از فاصله آن زنده دلى ابتداى فیلم تا رهایى بى محاباى احساساتش در آخرین ملاقات زندان رسم كرده به نوعى نشانگر منحنى اوج توانایى هاى یك بازیگر در سمت و سو دادن به ابعاد پنهان یك نقش روى كاغذ است.سینما، هنر جزئیات است و «دست هاى خالى» از این جزئیات - كه خود حاصل همكارى یك تیم حرفه اى زیر نظر كارگردانى تیزبین است - كم ندارد. از طراحى صحنه و لباس گرفته تا انتخاب لوكیشن ها؛ دامنه تغییرات گرافیكى فیلم از غلبه رنگ هاى شاد اما كدر در ابتدا به سوى رنگ هاى زنده طبیعت در نهایت رسیدن به آرامش آبى و خاكسترى؛ تم هاى خاص موسیقى - با الهام از نوحه هاى مذهبى ایام جنگ - كه با تنظیم مناسب كاربردهاى مناسبى در تشدید حس دراماتیك فیلم در جاهاى متفاوت دارند، طراحى گریم و موارد دیگر همگى در كار گسترش مایه ها و تقویت درونمایه ها هستند. چنین ظرفیت هاى بالایى را باید قدر دانست و در مسیرى قرار داد كه بتوانند به دریافت بهترین نتیجه منجر شوند. قطعاً خود سازندگان بهتر مى دانند كه بخش عمده اى از این توقع در نیمه دوم فیلم برآورده نمى شود و فیلمساز انتظاراتى را كه خود برمى انگیزد به جا نمى آورد. اما تماشاگر طالبى از كارهاى بعدى او انتظاراتى دیگر و متفاوت تر دارد.منبع : روزنامه ایران
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 531]
-
گوناگون
پربازدیدترینها