مشاور مطبوعاتي رئيس جمهور: گداپروري! تهمت بي ‌اساس به دولت است

واضح آرشیو وب فارسی:ايرنا: مشاور مطبوعاتي رئيس جمهور: گداپروري! تهمت بي ‌اساس به دولت است
"علي ‌اكبر جوانفكر "مشاور مطبوعاتي رئيس‌ جمهوري در نوشتاري در وبلاگ خود از تكرار اتهام بي ‌اساس برخي افراد و جريان هاي سياسي مبني برصدقه‌ خواركردن مردم توسط دولت ، انتقاد كرده است.

به گزارش روز جمعه ايرنا در اين مطلب آمده است: صدقه و بخشيدن مال به نيازمندان، جامع فضايل دنيوي و اخروي است، دارايي انسان را زياد مي‌كند، هفتاد نوع بلا را برطرف مي‌سازد، مرگ‌هاي ناگهاني و حوادث ناگوار را از صدقه‌ دهنده برطرف مي‌كند، فقر و نداري را از بين مي‌برد و روزي او را افزايش مي‌دهد.
انفاق و صدقه، عملي حسنه و نيكوست كه در دين مبين اسلام بر انجام آن تاكيد شده است؛ اما طي سال‌هاي اخير برخي افراد و جريان‌هاي سياسي با تكرار اتهام بي‌اساس صدقه‌ دهي و گداپروري دولت، به طور خواسته يا ناخواسته، يك بار ضد ارزشي را متوجه اين مفهوم پرمعنا و برآمده از ضرورت‌ هاي گريزناپذير در زندگي اجتماعي كرده‌ اند.
حمايت مالي از افراد نيازمند جامعه، يك وظيفه حكومتي است و برعهده دولت است كه به در راه ماندگان، آسيب‌ديدگان از زلزله، سيل، خشكسالي، فقرا و محرومان، بيكاران، خانواده‌هاي بي‌سرپرست، يتيمان، ورشكستگان و افرادي نظاير آن، امدادرساني كند، دست آنها را بگيرد، فرصت روي پاي خود ايستادن را برايشان فراهم آورد، قوت لايموتشان را تامين كند، خسارات وارده به آنها را جبران كند و ياريشان دهد تا در زير دنده‌ هاي خردكننده چرخ روزگار مقاومت و ايستادگي كنند.
با اين وجود مواضع و روش عملي برخي احزاب، گروه ها و شخصيت‌هاي سياسي كه بعضا مديريت اجرايي كشور را در دوره‌هاي قبل برعهده داشته ‌اند، نشان مي‌دهد كه آنها به قانون جنگل و نظريه بقاي اصلح داروين مبني بر ساقط شدن حق زندگي از افراد ضعيف، درمانده و ناتوان توسط اقويا و اغنيا اعتقاد دارند و بر آن نيز اصرار مي‌ورزند.
در نتيجه اعمال همين نگرش مادي گرايانه طي 16 سال قبل از دولت نهم، فاصله ميان دهك هاي پايين جامعه با طبقات مرفه و پردرآمد افزايش يافت و تسمه از گرده كساني كشيده شد كه براي تامين معاش خود و خانواده ‌شان ناگزير از دريافت وام از ثروتمندان بي‌درد با پرداخت نزول و اخذ وام از نظام بانكي با نرخ‌هاي 30 درصد و بالاتر از آن بودند. كم نبودند كشاورزان، كارمندان و كارگراني كه با دريافت مبلغ اندكي وام بانكي، به خاك سياه نشستند و سود سنگين پول، شيرازه زندگي آنها را از هم پاشيد.
بانيان همين تفكر با بسيج عوامل خويش، طي سال هاي اخير به تكاپو افتاده‌اند تا تلاش حكيمانه و ارزشمند دولت نهم را براي تك رقمي كردن نرخ سود بانكي عقيم بگذارند و آب رفته را به هر طريق ممكن، به جوي بازگردانند. آنها بر اين باورند كه طبقات ضعيف و محروم بايد بتدريج نابود شوند و اين تنها اقويا هستند كه حق زندگي دارند. مناديان همين تفكر، صداي اعتراض خود را به روي دولتي گشوده‌اند كه سود‌هاي عقب‌ افتاده ناشي از ناتواني وام‌ گيرندگان در بازپرداخت بدهي‌هاي خود به بانك ها را مشمول بخشودگي قرار مي‌دهد و با ايجاد روزنه ‌هاي اميد، آنها را به زندگي دلگرم مي‌سازد. اين دولت، يار و غمخوار واقعي مردم است و خود را در مشكلاتشان سهيم و شريك مي‌داند، بنابراين نمي‌تواند اجازه دهد تا برخي قوانين و ضوابط بي‌ رحمانه سرمايه ‌سالاري، طومار زندگي دهك‌هاي پايين جامعه را درهم بپيچد و هيچكس هم خم به ابرو نياورد.
معترضان به اين رويكرد و سياست عدالت‌ گرايانه دولت نهم، تصميم گرفته‌اند تا سهم خود را در تسلط بر سرنوشت جامعه افزايش دهند و بار ديگر با به دست گرفتن قدرت اجرايي كشور و اجراي تفكر داروينيسم، فرصت زندگي و اميد به آينده را از اقشاري كه حمايت دولت از آنها نه تنها يك وظيفه قانوني ، بلكه يك تكليف شرعي است، سلب كنند.
ادعاي صدقه دادن به مردم و گداپروري در جامعه، از جمله تبليغات پرهياهويي است كه اصلاح‌ طلبان و اسلاف آنها در دولت هاي پيشين، طي ساليان اخير و در مخالفت با دولت نهم، همواره در بوق هاي پرتعداد تبليغاتي خود دميده‌اند و اخيرا نيز از سوي تازه زبان گشوده‌ ها تكرار مي‌شود، بدون آنكه به معناي زشت چنين ادعايي و تاثيرات رواني ناشي از آن بر قشرهاي مختلفي از جامعه، توجه كنند.
بيان و تكرار اين سخن، گذشته از آن كه قلب يك واقعيت زيبا و زشت نشان دادن يك حركت ارزشي و اصولي است، توهيني آشكار به مردم و كساني است كه به طور مستقيم و غير مستقيم از يك حق مسلم و لازم‌ الاعاده، برخوردار مي‌شوند.
جا دارد به اين نكته نيز توجه شود كه صدقه چيزي است كه كسي از مال، ثروت و دارايي متعلق خود، به يك فرد نيازمند عطا مي‌كند، بنابراين نمي‌توان دست در جيب ديگري كرد و از پولي كه صاحب آن شخص ديگري است، به نيازمندان كمك كرد و نام آن را صدقه گذاشت. به اين ترتيب مي‌خواهم تاكيد كنم كه اصولا دولت از آنچه صاحب اصلي آن خود مردم هستند ،به نيازمندان كمك مي‌كند. در واقع حمايت‌ شدگان كه طالبان قدرت، با بي‌شرمي آنها را گدا مي‌نامند، دست در جيب خود مي كنند و از كسي صدقه نمي‌گيرند.
باعث بسي تاسف و اندوه است كه برخي افراد، اداي دين و اعاده حقوق تضييع شده بخشي از مردم را، آن هم از پول و ثروتي كه صاحبان اصلي‌ اش خود آنان هستند، به عنوان صدقه و گداپروري تبليغ مي‌كنند، مفهومي كه اصولا كاربرد و بار معنايي درستي از آن استنباط نمي‌شود و برخي افراد و گروه هاي سياسي با توسل به آن، هم به مردم توهين مي‌كنند و هم مفاهيم ارزشمند اسلامي را در اذهان عمومي مخدوش مي‌سازند.
همچنين بايد به اين نكته نيز اشاره شود كه خيل قابل توجه اقشار عقب ‌نگه داشته ‌شده، ثمره اعمال نگرش سرمايه ‌سالاري و توسعه منهاي عدالت در دولت هاي 16 سال قبل از دولت نهم است و در واقع كساني كه خود بايد در جاي متهم بنشينند و به مردم درباره آثار سوء و مخرب ناشي از برخي تصميمات و عملكردهايشان پاسخگو باشند، امروز در موضع مدعي قرار گرفته‌ اند و با خلاف‌ گويي و وارونه ‌سازي واقعيت‌ها، دولت مردمي و بي‌تكلفي را كه صادقانه و در عين هوشمندي و تدبير به ساماندهي امور جامعه اهتمام مي‌ورزد، در مظان انواع اتهامات بي ‌اساس و ظالمانه قرار مي‌دهند.
وي در ادامه مي افزايد: به راستي كساني كه در انتخابات نهم رياست‌ جمهوري، بدون ارايه هيچ ‌گونه طرح و برنامه ‌اي، براي رسيدن به كرسي قدرت، وعده پرداخت 50 هزار تومان و 80 هزار تومان به هر نفر را مطرح مي‌كردند با چه منطقي، سياست‌هاي عدالتخواهانه و به تازگي طرح تحول اقتصادي دولت را گداپروري و صدقه‌ خوري تفسير مي‌كنند؟
در هر جامعه انساني، زياده ‌خواهان، فرصت ‌طلبان، ثروت ‌اندوزان، مسرفين و مرفهين بي‌درد، راحت‌ طلبان و خود برتربينان، عاملان اصلي و موثر در عقب ‌ماندگي، محروميت، فقر، بي‌سوادي و توسعه‌ نيافتگي عده‌اي ديگر محسوب مي‌شوند و در شرايطي كه يك دولت عدالتخواه و مردمي بر سر كار باشد، به طور طبيعي با به خدمت گرفتن ثروت ملي و بودجه عمومي، در صدد جبران عقب ‌ماندگي ها و متوازن كردن نابرابري‌ها برمي ‌آيد و در اين ميان عاملان اصلي پديدارشدن ناهنجاري‌ها، براي جلوگيري از اين روند، همه تلاش خود را به كار مي‌گيرند تا آنجا كه خدمات دولت به مردم را كه چيزي جز اعاده حقوق تضييع شده آنها نيست، به صدقه‌ دادن و گداپروري تعبير و تفسير مي‌كنند و چه زشت است كه برخي افراد، در رقابت براي بالا رفتن از كرسي قدرت، به تكرار غيرمنطقي و توهين‌ آميز سخناني بپردازند كه سود آن را بيش از هر كس، عايد عوامل اصلي نابساماني‌ها خواهد كرد.
سيام-7432

جمعه|ا|25|ا|بهمن|ا|1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 79]