تور لحظه آخری
امروز : پنجشنبه ، 24 آبان 1403    احادیث و روایات:  امام صادق (ع):منافق به آنچه مؤمنان بواسطه آن خوشبخت مى شوند، ميلى ندارد، ولى خوشبخت سفارش به تق...
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

تبلیغات متنی

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

سایبان ماشین

دزدگیر منزل

تشریفات روناک

اجاره سند در شیراز

قیمت فنس

armanekasbokar

armanetejarat

صندوق تضمین

Future Innovate Tech

پی جو مشاغل برتر شیراز

لوله بازکنی تهران

آراد برندینگ

خرید یخچال خارجی

موسسه خیریه

واردات از چین

حمية السكري النوع الثاني

ناب مووی

دانلود فیلم

بانک کتاب

دریافت دیه موتورسیکلت از بیمه

طراحی سایت تهران سایت

irspeedy

درج اگهی ویژه

تعمیرات مک بوک

دانلود فیلم هندی

قیمت فرش

درب فریم لس

زانوبند زاپیامکس

روغن بهران بردبار ۳۲۰

قیمت سرور اچ پی

خرید بلیط هواپیما

بلیط اتوبوس پایانه

قیمت سرور dl380 g10

تعمیرات پکیج کرج

لیست قیمت گوشی شیائومی

خرید فالوور

بهترین وکیل کرج

بهترین وکیل تهران

اوزمپیک چیست

خرید اکانت تریدینگ ویو

خرید از چین

خرید از چین

تجهیزات کافی شاپ

نگهداری از سالمند شبانه روزی در منزل

بی متال زیمنس

ساختمان پزشکان

ویزای چک

محصولات فوراور

خرید سرور اچ پی ماهان شبکه

دوربین سیمکارتی چرخشی

همکاری آی نو و گزینه دو

کاشت ابرو طبیعی و‌ سریع

الک آزمایشگاهی

الک آزمایشگاهی

خرید سرور مجازی

قیمت بالابر هیدرولیکی

قیمت بالابر هیدرولیکی

قیمت بالابر هیدرولیکی

لوله و اتصالات آذین

قرص گلوریا

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1829152382




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
archive  refresh

درچه شرايطى دعا حتماً مستجاب مى‏شود؟


واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: قبل از توضيح سؤال، به طور گذرا به معناى دعا و ضرورت آن از نظر قرآن، اشاره مى‏شود. مسأله‏ى ضرورت و انجام دعا نه تنها در دين اسلام امرى قطعى و مسلم است، بلكه در اديان انبياى گذشته و نزد پيامبران سلف نيز مسأله‏ى دعا يك امر حتمى بوده و پيشوايان الهى اين مطلب را به مردم گفته و آموخته‏اند، افزون بر اين خودشان در موارد متعددى دعا كرده‏اند، كه از جمله‏ى آن موارد دعاى حضرت ابراهيم عليه السلام و استجابت آن است كه در سوره‏ى ابراهيم عليه السلام، آيه‏ى 37 ذكر گرديده است،[1] و نيز دعاى حضرت موسى عليه السلام[2] و پيامبران ديگر بيان شده است. خداوند در آيات متعددى بندگان را به دعا دعوت نموده است، از جمله در آيات "بقره، 186" و آيه‏ى "غافر، 60". معناى لغوى و اصطلاحى "دعا": "دعا" به معناى خواندن و حاجت خواستن و استمداد است، و گاهى مطلق خواندن از آن منظور است.[3] دعا در اصطلاح، خواستن حاجت از خداى متعال است. واژه‏ى دعا و ديگر مشتقات آن در قرآن مجيد تقريباً در 13 معنا به كار رفته است كه از جمله‏ى آنها، خواندن، دعا كردن، خواستن از خداوند، ندا دادن، صدا زدن، دعوت كردن به چيزى يا به سوى كسى، استغاثه و يارى خواستن؛ عبادت كردن و... مى‏باشد.[4] از برخى آيات و نيز روايات اسلامى استفاده مى‏شود كه دعا نوعى عبادت و پرستش خداست. افزون بر اين، در برخى تعابير روايى آمده است كه "الدّعا مخّ العبادة"، از اين رو دعا نيز مانند ديگر عبادات داراى شرايط مثبت و منفى مى‏باشد، به سخن ديگر، براى آنكه دعا به طور صحيح و كامل انجام شود و مورد تقرّب و استجابت قرار گيرد بايد دعا كننده شرايطى و آدابى را تحصيل كند و از موانعى دورى و اجتناب نمايد. توجه به اين مسأله است كه علت عدم استجابت برخى دعاها روشن مى‏شود، چرا كه خداوند، حكيم و عليم است و تمام كارهاى او از روى حكمت و مصلحت مى‏باشد و قبولى دعا نيز وابسته‏ى به مصلحت است و وعده‏ى قبول نيز مشروط به مصلحت خواهد بود. اگر شخص كريمى اعلام نمايد كه هر كس از من چيزى بخواهد عطا خواهم كرد و شخصى بيايد و چيزى كه براى او ضرر دارد، بلكه هلاكت او را در پى دارد طلب نمايد به خيال اينكه براى او نافع است، در چنين وضعيتى، عطا نكردن مناسب‏تر است براى آن شخص كريم. بلكه عطا كردن، جور و ظلم است. و اكثر خواهش‏هاى بندگان موجب نقص و ضرر ايشان است در حاليكه خودشان نمى‏دانند.[5] رفت طغيان آب از چشمش گشاد آب چشمش زرع دين را آب داد اى بسا مخلص كه نالد در دعا تا رود دود خلوصش بر سما تا رود بالاى اين سقف برين بوى مجمر از انين المذنبين پس ملايك با خدا نالند زار كاى مجيب هر دعا وى مستجار بنده مؤمن تضرع مى‏كند او نمى‏داند بجز تو مستند تو عطا بيگانگان را مى‏دهى از تو دارد آرزو هر منتهى حق بفرمايد كه نز خوارى اوست عين تأخير عطا يارى اوست[6] در حديث قدسى آمده است: برخى از بندگانم، اصلاح نمى‏شوند و ايمانشان را حفظ نمى‏كند مگر غنا و ثروت به گونه‏اى كه اگر وضع ديگرى براى آنها رخ دهد، نابودى آنها را به دنبال دارد و برخى ديگر، فقر و تنگدستى به صلاح آنهاست و اگر غير از آن برايشان مقدّر شود، عامل هلاكت براى آنها خواهد بود.[7] در اينجا ممكن است شبهه‏اى به ذهن خطور كند كه: خداوند مصلحت ما را بهتر مى‏داند و آنچه بخواهد مقدّر مى‏كند و قطعاً واقع خواهد شد و ديگر نيازى نيست كه من دعا كنم و از خدا بخواهم؟ در جواب به اين مقدار اكتفا مى‏شود كه: تحقق برخى مقدرّات الهى با دعاى بنده و مشروط به دعا كردن است، بدين معنا كه اگر بنده دعا كند و بخواهد، مصلحت الهى به عطا كردن تعلق مى‏گيرد و اگر دعا نكند مصلحتى در كار نيست و براى او مقدور نمى‏شود.[8] از اين رو، خداوند دعاهايى را كه بر خلاف نظام احسن عالم و قضاى قطعى او باشد رد مى‏كند و مستجاب نمى‏گرداند. مثلاً كسى از خدا بخواهد كه هميشه زنده بماند و هرگز نميرد، زيرا اين دعا با قضاى الهى كه در سوره آل عمران، آيه‏ى 185 آمده منافات دارد. (كل نفس ذائقة الموت) و يا اينكه از خدا بخواهد كه او را هرگز محتاج هيچكدام از مخلوقين نكند، هرگز مستجاب نمى‏شود. در روايت آمده، على عليه السلام شنيد كه مردى براى دوستش دعا مى‏كند و مى‏گويد: خداوند برايت ناملايم و مكروهى را پيش نياورد و روا مدارد، على عليه السلام فرمود: تو مرگ دوستت را از خداوند خواستى.[9] يعنى در واقع تا انسان زنده است، طبق نظام طبيعت و عالم آفرينش در معرض ناملايمات و بلاياست مگر اينكه در دنيا نباشد. در زمينه‏ى عدم استجابت دعا، علامه مجلسى رحمهم الله در توجيه و تفسير روايتى، وجوهى را به عنوان جواب ذكر نموده است: وجه اول: وعده الهى به استجابت دعا، مشروط است به مشيت و خواسته‏ى الهى يعنى اگر بخواهد و مشيت او تعلق گيرد، مستجاب مى‏كند به دليل قول خداوند: "... فيكشف ما تدعون اليه إن شاءَ..."[10]؛ و اگر بخواهد رنج و بلا را از شما دور مى‏گرداند،... . وجه دوم: مقصود از اجابت در روايت، لازمه‏ى آن است و آن شنيدن و مورد عنايت قرار دادن دعاست زيرا خداوند دعاى مؤمن را الآن اجابت مى‏كند و ليكن بخشيدن مطلوب او را به تأخير مى‏اندازد تا به دعايش ادامه دهد و خداوند صداى محبوبش را بشنود. آن يكى اللَّه مى‏گفتى شبى تا كه شيرين مى‏شد از ذكرش لبى گفت شيطان آخر اى بسيار گو اين همه اللَّه را لبيك گو گفت لبيكم نمى‏آيد جواب ز آن همى ترسم كه باشم ردّ باب گفت آن اللَّه تو لبيك ماست و آن نياز و درد و سوزت پيك ماست حيله‏ها و چاره جوييهاى تو جذب ما بود و گشاد اين پاى تو ترس و عشق تو كمند لطف ماست زير هر يا رب تو لبيكهاست[11] وجه سوم: خداوند اجابت را مشروط نموده است به موردى كه به صلاح بنده بوده و خير دعاكننده در آن باشد، زيرا خداوند حكيم است و هرگز آنچه را كه باعث مصلحت و سعادت بندگان باشد، به خاطر خواسته‏هاى غير مفيد، ترك نمى‏كند. پس روشن شد كه بايد چنين وعده‏هايى را از جانب شخص حكيم، مشروط و منوط به مصلحت بدانيم.[12] در كتاب اصول كافى چهار معنا براى اجابت بيان شده كه عبارتند از: 1. خداوند مطلوبِ دعاكننده را فوراً عطا مى‏كند. 2. خداوند درخواست او را اجابت مى‏كند و مى‏پذيرد ولى به خاطر اينكه دوست دارد صداى او را بشنود، مطلوب او را تا مدتى تأخير مى‏اندازد. 3. دعاى او را مى‏پذيرد و مستجاب مى‏كند ولى اثرش، پاك كردن و كفاره‏ى گناهان او قرار مى‏گيرد. 4. دعايش را مى‏پذيرد و آن را، ذخيره و توشه قرار مى‏دهد براى آخرت.[13] از مطالب فوق استفاده مى‏شود كه معناى اجابت دعا اين نيست كه دعا فوراً مستجاب شود و آثار آن سريعاً ظاهر گردد و دعاكننده به مطلوب خود برسد چرا كه در آيه‏ى 89 از سوره‏ى "يونس" يادآور مى‏شود كه خداوند دعاى موسى عليه السلام را مستجاب نمود، و به خاطر مصالحى اثر آن را كه نابودى فرعون بود بعد از چهل سال ظاهر و آشكار گردانيد. و گاهى اثر اجابت دعا اينگونه ظاهر مى‏شود كه خداوند چند برابر خواسته‏ى دعاكننده را در آخرت به او مى‏دهد - به كسى كه صلاح خود را نمى‏دانسته - به طورى كه وقتى در آخرت عوض مطلوب و خواسته‏ى خود را مشاهده مى‏كند، تمنا مى‏كند كه اى كاش هيچ حاجتى از من در دنيا مستجاب نمى‏شد. (تصديق مى‏كند كه دعايش به طور كامل مستجاب شده است).[14] تاكنون به معناى دعا و اهميت و شرايط آن اشاره شد و گفته شد كه چرا برخى از دعاها مستجاب نمى‏شود و اينكه مقصود از اجابت دعا چيست، هم اكنون جاى پاسخ به سؤال مذكور است كه در چه شرايطى دعا مستجاب مى‏گردد؟ دانشمندان و مفسران اسلامى با استفاده از آيات الهى و روايات معصومين‏عليهم السلام شرايط و آدابى را براى دعا و دعا كننده بر شمرده‏اند كه با رعايت آنها، دعا مؤثر واقع شده و مستجاب خواهد گرديد. در كتاب "دعاها و تهليلات قرآن" به هفده شرط و آداب دعا اشاره شده است، مانند: معرفت و شناسايى خداوند، هماهنگى بين قلب و زبان دعا كننده، انجام واجبات و ترك محرمات، استغفار از گناهان و صلوات بر محمد صلى الله عليه وآله و آل محمد صلى الله عليه وآله و... مى‏باشد.[15] و نيز مرحوم فيض كاشانى در محجة البيضاء ده شرط را نام برده است؛ و نيز ده شرط ديگر را از كتاب "عدّة الداعى" (علامّه حلى رحمهم الله) نقل كرده است كه برخى از آن شرايط عبارتند از: تصميم در دعا، اجتماع در دعا، اقبال با قلب به سوى خدا، عدم اعتماد بر غير خدا در حوايج خود و... .[16] در مورد روايات مربوط به استجابت قطعى دعا تعابيرى به كار رفته است كه ذكر آن خالى از فائده نيست. امام صادق عليه السلام مى‏فرمايد: "هميشه دعاها در پشت پرده است؛ يعنى نمى‏تواند آزادانه به پيشگاه الهى راه پيدا كند تا وقتى كه مشتمل بر درود بر پيغمبر باشد.[17] از امام صادق عليه السلام در روايت ديگرى نقل شده كه فرمودند: هر گاه كسى از شما خواست دعا كند ابتدا درود بر پيامبر بفرستد زيرا درود بر پيامبر مقبول الهى واقع مى‏شود و خداوند اين طور نيست كه بعضى از دعا را بپذيرد و بخش ديگر آن را رد كند.[18] و در روايت ديگر فرموده است: "علاوه بر آنكه در آغاز، صلوات بفرستد، در پايان دعا بر محمد و آل محمد صلى الله عليه وآله درود بفرستد".[19] امام مجتبى عليه السلام مى‏فرمايد: اگر كسى مواظب قلبش باشد تا وسوسه‏ها و خاطراتى كه مورد رضاى خدا نيست در آن خطور نكند، من ضامنم كه او مستجاب الدّعوة باشد.[20] امام صادق عليه السلام فرموده: "قطع اميد از غير خدا كنيد تا دلتان به هيچ قدرتى جز خدا تكيه نكند، آنگاه دعا كنيد، يقيناً آن مستجاب است".[21] نيز روايت شده كه: مظلومى كه هيچ پناهگاهى جز خدا ندارد، دعاى او يقيناً مستجاب است.[22] بنابراين اگر دعا به زبان استعداد شد، دست رد به سينه‏ى سائل نمى‏خورد و دعايش پذيرفته خواهد شد. زيرا فاعل و كسى كه خواسته را، برآورده مى‏كند، تمام و فوق تمام است و فيض آن حضرت، كامل و فوق كمال است و اگر فيض، ظهور ندارد و افاضه نمى‏شود، از ناحيه‏ى نقصانِ استعداد است؛ پس اگر پذيرنده، استعداد پذيرش فيض را داشته باشد، فيض الهى از خزينه‏هايى كه پايان ندارد و كمبودى در آنها ايجاد نمى‏شود و از معادن فيضى كه غير متناهى است و نقصان‏پذير نيست، بر او افاضه خواهد شد.[23] از اين رو گفته شده كه امور به سه قسم است؛ اول، آن است كه بدون دعا مصلحت در عطاى آن خواهد بود، در اين صورت چه دعا كنند و چه نكنند، خداوند كرامت خواهد نمود. دوم، آن است كه با دعا نيز مصلحت نمى‏باشد. در اين صورت دعا هم بكنند، عطا نخواهد كرد. سوم، با دعا كردن مصلحت در عطاى آن است و بى دعا، مصلحت نيست، در اين صورت عطاى آن مشروط به دعا است و چون انسان از تشخيص صلاح و فساد همه‏ى امور عاجز است بايد از دعا كوتاهى نكند، و اگر مستجاب نشد مأيوس نگردد و بداند كه صلاح نبوده است. گذشته از اينها، چنانكه قبلاً اشاره شد، دعا، عبادت است بلكه از بهترين عبادت‏هاست كه موجب تقرّب به حضرت حق است كه خودْ (تقرب) از بهترين فوايد هر عبادت محسوب مى‏گردد.[24] وقتى انسان دست به دعا برداشت، طبق روايات و سنت معصومين‏عليهم السلام مستحب است آن را بر سر و صورت خود بكشد؛ براى اينكه لطف خدا به اين دست پاسخ داده است، دستى كه به سوى خدا دراز شود يقيناً خالى بر نمى‏گردد و دستى كه عطاى الهى را دريافت كرد، گرامى است لذا خوب است آن را به صورت يا به سر بكشيد.[25] اى يكدله‏ى صد دله، دل يكدله كن مهر دگران را ز دل خود يله كن يك روز به اخلاص بيا بر در ما گر كام تو بر نيامد آنگه گله كن[26] براي آگاهي بيشتر، نک: نمايه: نحوه و چگونگي تشخيص مصلحت در دعا، سؤال 764. -------------------------------------------------------------------------------- [1] فلسفى، محمد تقى، شرح دعاى مكارم الاخلاق، ج 1، ص 2. [2] طه، 25 – 28. [3] قرشى، سيد على اكبر، قاموس قرآن، واژه‏ى دعا. [4] دانشنامه‏ى قرآن و قرآن پژوهى به كوشش بهاء الدين خرمشاهى، ج 1، ص 1054. [5] سيد محمد باقر شهيدى و هبة الدين شهرستانى رحمهم الله، دعاها و تهليلات قرآن، ص 43. [6] مثنوى معنوى، مولوى، دفتر ششم، ابيات 4222 - 4216. [7] ملاهادى سبزوارى، شرح اسماء الحسنى، چاپ مكتبه بصيرتى قم، ص 32. [8] برگرفته از محمد باقر شهيدى، دعاها و تهليلات قرآن، ص 43. [9] فلسفى، محمد تقى، شرح دعاى مكارم الاخلاق، ج 1، ص 7. [10] انعام، 41. [11] مولوى، مثنوى معنوى، دفتر سوم، ابيات 190 - 189 و 197 - 194. [12] محمد باقر مجلسى، مرآة العقول، ج 12، صص 20 - 19، پاورقى. [13] كلينى، الكافى، والروضه، ج 1، ص 330، پاورقى. [14] مجلسى، محمد باقر، مرآة العقول، ج 12، صص 5 - 1. [15] شهيدى و شهرستانى، دعا و تهليلات قرآن، ص 15. [16] فيض كاشانى، محجة البيضا، ج 1، صص 380 - 301. [17] كافى، ج 2، ص 491. [18] امالى شيخ طوسى، ج 1، ص 157. [19] فلسفى، محمد تقى، شرح دعاى مكارم الاخلاق، ج 1، ص 9. [20] كافى، ج 2، ص 67، ح 11. [21] بحار، ج 72، ص 107، ح 7. [22] جوادى آملى، عبداللَّه، حكمت عبادات، صص 220 الى 234. [23] امام خمينى رحمهم الله، شرح دعاى سحر، ترجمه سيد احمد فهرى، ص 38. [24] محمد باقر شهيدى، رهبة الدين شهرستانى، دعاها و تهليلات قرآن، ص 45. [25] جوادى آملى، عبدال لَّه، حكمت عبادات، ص 215. [26] روان جاويد، ج 1، ص 296.




این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 326]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


گوناگون

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن