زنان فرانسوی، برای فرار از تشعشعات الکترومغناطیسی در غار زندگی می کنند.

واضح آرشیو وب فارسی:آپام: تمام گزارشاتی که من خوانده ام، حاکی از آن است که اشعه های الکترومغناطیسی ساطع شده از تلفن های همراه و دیگر دستگاه های مشابه برای انسان مضر هستند. اما هیچوقت واقعا به این قضیه معتقد نبودم، تا اینکه داستان زندگی این دو زن فرانسوی را شیندم که برای در امان ماندن از این اشعه های مضر، در غار زندگی می کنند.
زندگی در غار

آنی کاتین و برنادت تویلوموند، از واکنش های خیلی حساس به تشعشعات الکترومغناطیسی رنج می بردند. تحمل علائمی شامل سردرد، سوزش های دردناک و سردردهای وحشتناک برای آنها به قدری سخت بود که نتوانستند بیش از این به زندگی در جهان بیرون ادامه دهند. پس از تلاش برای پیدا کردن چند راه حل مختلف، نهایتا یک غار پناهگاه آخر آنها شده است. غار آنی و برنادت در خارج شهر Beaumugne در حاشیه فلات Vercors در کشور فرانسه واقع شده است. برای رسیدن به این منطقه، باید یک نردبان کوچک معلق را که با طناب درست پیمود. در دامنه کوه یک علامت وجود دارد که روی آن نوشته شده “تلفن همراه ممنوع”. آنی ۵۲ ساله می گوید: ” من باید از تماس با هرگونه موج الکترومغناطیسی دور باشم، هرچند که این امواج ممکن است مربوط به Wi-Fi ، تلفن های موبایل یا سیم های فشار قوی باشند.” وی اولین کسی بود که در این غار ساکن شد، و حالا این سومین زمستانی است که وی در آنجا می گذراند.
زنان فرانسوی

برای آنی، تمام این حساسیت با سوختگی آغاز شد. وی نتوانست در آپارتمان و محل کارش در برابر این اشعه های مضر مقاومت کند. کارمند سابق دانشگاه نایس، در ژانویه سال ۲۰۰۹ به این تشعشعات الکترومغناطیس حساسیت پیدا کرد. این امر مقارن با زمانی بود که سیستم Wi-Fi در دانشگاه نصب شد. پس از آن وی شروع به جستجوی “نواحی سفید” یا مکان های فاقد هرگونه سیم فشار قوی، آنتن های GSM و جعبه های Wi-Fi نمود. یک مدت، آنی شبها در ماشینش در یک پارکینگ برون شهری می خوابید. اما بزودی دامنه تشعشعات به آنجا نیز کشیده شد. غار، تنها گزینه برای گذران زندگی آنی بود و برنادت ۶۶ ساله نیز مدتی بعد به وی ملحق شد. گهگاهی چند نفری به آنها ملحق می شوند که آنها نیز به همان دلیل به آنجا می آیند؛ یعنی برای فرار از اشعه های مضری که بدنشان به آنها حساسیت دارد. اگرچه زندگی در غار برای آنها بهتر است، اما آنها هنوز هم به هوای تازه و نور خورشید، که زنان اغلب اوقات از آنها محرومند، دسترسی ندارند. در عمق غار، آنها چند قطعه تخته روی زمین دارند تا پای خود را خشک نگه دارند. ورقه های پلاستیکی در سقف غار نصب کرده اند تا از نفوذ رطوبت جلوگیری شود. آنها تخت خواب، میز و چند تا شمع دارند، بدون برق و هیچگونه وسیله گرمایشی. آنها اساساً غذای خود را که شامل سیب، گلابی و مغز خشکبار است بیرون غار داخل جعبه قرار می دهند. خیلی از مردم تصور می کنند آنی و برنادت دیوانه اند. آنها با این وضعیتی که دارند خیلی از دوستان و آشنایانشان را از دست داده اند. به هرحال، این مریضی خیلی بدتر از آن چیزی است که شما تصور می کنید. داشتن حساسیت زیاد به تشعشعات الکترو مغناطیسی یا EHS، در حال حاضر به عنوان یک حق قانونی پذیرفته شده است. با این حال، تعداد مردمی که از آن رنج می برند، به نظر بسیار کم است. آنی می گوید که وی واقعا از این شرایط زندگی خود شاکی است، اما هیچ انتخاب دیگری برای وی وجود ندارد. هر جا غیر از این غار، برای وی حکم جهنم را دارد. - آدیتی سنترال

اردیبهشت ۲۶, ۱۳۹۱

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: آپام]

[مشاهده در: www.apam.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 223]