پابلو پیکاسو

واضح آرشیو وب فارسی:آپام:

پابلو پیکاسو :: Pablo Picasso پابلو روئیس پیکاسو یکی از پرکارترین و بانفوذترین هنرمندان قرن بیستم است که در زمینه نقاشی، مجسمه‌سازی، قلم زنی، طراحی و سفالگری، هزاران اثر خلق کرده است. او مکتب «کوبیسم» را به همراه «جرجیس براک» (Georges Braque) در میان نقاشان جا انداخت و فن درآمیختن رنگ ها بر پرده نقاشی را به عالم هنر معرفی کرد. زندگینامه پابلو پیکاسو در ۲۵ اکتبر سال ۱۸۸۱ در مالاگا، یکی از شهرهای کشور اسپانیا، زاده شد. او فرزند یک نقاش تحصیلکرده به نام «جوز روئیزبلنکو» (Jose Ruis Blanco) و «ماریا پیکاسو» (Maria Picasso) بود و از سال ۱۹۰۱، نام خود را به نام خانوادگی مادرش تغییر ‌داد. پابلو از همان دوران کودکی به نقاشی علاقه پیدا کرد و از ده سالگی نزد پدرش که معلم یک آموزشگاه هنری بود، اصول اولیه نقاشی را یاد گرفت. وی در سال ۱۸۹۵ به همراه خانواده به «بارسلونا» رفت و در آنجا در آکادمی هنرهای عالی «لالنجا» (La Lonja) شروع به تحصیل کرد. دیدار او از مکانها و گروههای مختلف هنری تا سال ۱۸۹۹ در پیشرفت هنریش بسیار تأثیرگذار بود. در سال ۱۹۰۰ میلادی، اولین نمایشگاه پیکاسو در «بارسلونا» تشکیل شد. وی در پاییز همان سال به پاریس رفت تا مطالعاتی در ابتدای قرن جدید داشته باشد و در آوریل ۱۹۰۴ در پاریس اقامت کرد و با آثار «امپرسیونیست» خود به شهرت رسید. وی تحصیلات خود را در فرانسه به پایان رساند. او نزد پدرش که استاد نقاشی بود به آموختن صورتگری پرداخت و در سال ۱۹۰۳ مقیم پاریس شد. در سال‌های ۱۹۰۶ و ۱۹۱۰، به اتفاق ژرژ براک مکتب کوبیسم را پایه گذاری کرد. ژرژ براک، از نخستین کسانی بود که سنجاق و میخ را با هم توأم نمود و پیکاسو تخته و چیزهای دیگری را هم به آن افزود. پیکاسو در سبک خود شهرت فراوانی به دست آورد و پیروان فراوانی کسب نمود. این نقاش بزرگ در سال ۱۹۱۸ با «الگا» (Olgo)، رقاص بالت، ازدواج کرد. وی در ۸ آوریل ۱۹۷۳، در اوج دلباختگی اش به ژاکلین درگذشت و ژاکلین روک نیز، که پس از پیکاسو شدیدا از نظر روحی دگرگون شده بود، در سال ۱۹۸۶، با شلیک گلوله خودکشی کرد. پیکاسو / نقاش، پیکره ساز، طراح، چاپگر و سفالگر اسپانیایی / ۱۸۸۱-۱۹۷۳ به دلیل جستوجوگری، نو آوری، پر کاری و اثر گذاری بر معاصران، یکی از مهم ترین هنرمندان سده بیستم به شمار می آید. در دروه های آبیفام و گلفام استقلال هنری اش را بروز داد. اوضاع بحرانی اروپا، جنگ داخلی اسپانیا و اشغال فرانسه توسط آلمانی ها، بر موضوع و محتوای هنر او اثری عمیق گذاشت و عناصر اساطیری و نمادین در آثارش رخ نمودند. تابلوی گرنیکا نمونه شاخص هنر تمثیلی او در این دوره است . او با بهره گیری از هنر بدوی ( مجسمه های کهن ایبریایی، و صورتکها و تندیسهای آفریقایی )، در راهی تازه قدم گذارد. شاید پیکاسو طراحی را برترین وسیله برای انتقال بی واسطه قدرت ابداع خود می دانست. طراحی های دوره جوانی اش به دور از طبیعت گرایی و بری از هرگونه رونگاری، بر اثر تجربه تجسمی به روی کاغذ ترسیم شده اند. سبک کاری او در مجسمه سازی، قلم زنی، حکاکی روی چوب، معماری تبحر داشت. پیکاسو علاقه خاصی به زن ها داشت و غیر از اینکه در زندگی غرق آنها بود تا مدت‌ها نقاشی‌ های وی مشخصا تنها راجع به زن ها بود. و دوره اول هنری وی در طبقه بندی‌ ها به نام های Blue & Rose می باشد. در دوران آبی سبک کاری وی اغلب شامل سایه‌ های آبی کشیده شده از اجسامی بود که تنها به نیمی از آنها به تصویر کشیده می شد. در دوران رز از آبی به سمت صورتی تمایل پیدا کرد و نقاشی‌ های وی به دنیای واقعی نزدیکتر شدند. او سپس به سبک کوبیسم روی آورد که در آن اشیا را توسط اشکال ساده هندسی به تصویر کشاند. آخرین دوره کاری پیکاسو دوره سورئالیستی است که از ۱۹۲۴ آغاز می‌شود. ولی همیشه فاصله اش را با سورئالیست ها حفظ کرد. پیکاسو و هنرمندان سورئالیست جهان در اصول بنیادی، بدین معنا که هنر قادر است آنچه را که طبیعت و عقل نمی توانند ابراز کنند نشان دهد، موافقت داشتند ولی اختلاف اساسی بسیاری بین پیکاسو و سورئالیست‌ ها وجود دارد: به عقیده آنها، پیکاسو به دنیای خارج و مضمون وابستگی بسیار دارد و از دنیای اوهام و رویاها بسیار دور است. آثار در نوامبر ۲۰۱۰ بیش از ۲۷۰ اثر ناشناخته از پیکاسو در فرانسه و در منزل پیرمردی کشف شد. - برگرفته از: ویکیپدیا

اردیبهشت ۲۵, ۱۳۹۱

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: آپام]

[مشاهده در: www.apam.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 259]