محبوبترینها
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826065348
تربیت بچه ها یکی از دغدغه های مهم والدین است
واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: همه برنامه های تشویقی و تنبیهی که والدین در نظر می گیرند برای حذف رفتارهای غلط و جایگزین کردن آنها با رفتار درست است. اگر می خواهید در این راه موفق باشید، دانستن برخی نکات اصولی، الزامی است. اول اینکه به ازای هر برنامه تنبیهی باید سه برابر برنامه تشویقی برای بچه ها در نظر بگیرید. دوم اینکه قبل از اجرای تنبیه و محرومیتی که در نظر دارید، هشدار دادن را فراموش نکنید. هشدار دادن قبل از محرومیت یک جور تنبیه است؛ مثلا شما قبل از اینکه پسر کوچولوی تان شروع به دویدن و توپ بازی در آپارتمان کند (که طبق قول و قرار قبلی تان این یک رفتار ممنوعه است) باید با این شیوه، هشدارهای لازم را به او بدهید: «علی جان! تو داری توی آپارتمان می دوی. قرارمون چی بود؟» مثلا او می گوید: «قرار بود آرام راه بروم.» شما ادامه می دهید: «چرا قرار شد؟ چون همسایه های پایینی ناراحت می شوند» و او تایید می کند. شما هم آفرین می گویید و از او می خواهید به صورت نمایشی از سر جای اول اش آرام راه برود و برای این کار جایزه ای دریافت کند. اما اگر سکوت کنید و بگذارید کار به جایی برسد که دویدن او و توپ بازی اش به شکسته شدن ظرفی منجر شود، عصبانی می شوید و او را تنبیه می کنید که البته غلط است. نکته سوم اینکه بعد از هشدار دادن این است که باید پیامد منطقی کار برای بچه ها معلوم شود. فرزند شما به محض اینکه از راه می رسد جوراب اش را گلوله کرده و پرت می کند و احتمالا زیر تخت یا پشت کمد می رود. پیامد منطقی این کار چیست؟ او فردا جوراب تمیز ندارد چون آن را در جایش نگذاشته و یا از مادرش خواهش نکرده آن را بشوید. جوراب اش را پیدا نمی کند . حالا بدون جوراب به مدرسه می رود و تذکر ناظم مدرسه او را متوجه عواقب کار بدش می کند و یاد می گیرد باید وسایل اش را سر جای خود بگذارد تا موقع لزوم آن را پیدا کند. اگر شما این پیامدها را برای فرزندتان مشخص نکنید، او هرگز مستقل بار نمی آید. بعد از هشدار و نمایاندن پیامد کار، نوبت محرومیت هاست. برحسب سن بچه و اشتباهی که انجام داده است باید محرومیت را به عنوان تنبیه در نظر بگیرید. برای بچه های زیر سنین دبستان زمان خلوت در نظر بگیرید. این تنبیه، با فرستادن او به اتاق خلوت فرق دارد. زمان خلوت در همان محل است و مثلا بچه باید صندلی اش را رو به دیوار کند و به مدت چند دقیقه آرام بنشیند. همین که او از آن کاری که دوست داشته، محروم و مجبور شود ۵ دقیقه آرام بنشیند و دیواری را تماشا کند که هیچ جذابیتی ندارد، برایش کافی است. بچه های بزرگ تر را باید به اتاق خلوت فرستاد تا در مورد کارشان بیندیشند. اگر به عنوان والد، در خودتان نمی بینید که این روش ها را درست انجام دهید و معمولا دنبال بچه ها می دوید تا آنها را به اتاق خلوت بفرستید و این برای آنها به یک بازی تبدیل شده، آن را انجام ندهید.بهتر است با یک مشاور صحبت کنید. دکتر میترا حکیم شوشتری فوق تخصص روان پزشکی کودک و نوجوان عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران aftab.ir پایگاه اینترنتی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 359]
-
گوناگون
پربازدیدترینها