موانع فراروي كابينه آينده تل آويو

واضح آرشیو وب فارسی:اطلاعات: موانع فراروي كابينه آينده تل آويو

*‌ اشاره:

انتخابات اخير رژيم صهيونيستي علائم مهمي را به جهان خارج صادر كرد. گرايش عمومي به احزاب افراطي در پي شكست‌هاي متعدد سياسي - نظامي، فقدان اراده در سردمداران رژيم صهيونيستي براي رسيدن به صلح پايدار با فلسطيني‌ها و ناتواني شبكه سياسي صهيونيست‌ها براي تشكيل دولتي مستحكم از مهمترين اين نشانه‌هاست. به باور آگاهان سياسي، اين امر مي‌تواند به پيچيده‌تر شدن اوضاع بحراني منطقه بيانجامد. مقاله حاضر به بررسي اين مسائل مي‌پردازد: ‌

مخالفان زيپي ليوني معتقدند اگر اين رژيم درگير جنگ ديگري شود، ليوني توانايي اداره جنگ را نخواهد داشت و مترسكي در دست ژنرالهاي اسرائيلي خواهد بود. ‌

به نظر تحليلگران سياسي؛ ليوني به علت نداشتن مهارت سياسي و نظامي براي اداره اسرائيل با موج گسترده‌اي از انتقادات روبروست و همين سبب مي‌شود ليوني براي تشكيل دولت آينده با چالشهاي جدي تري روبرو شود، چرا كه در اسرائيل به مهارت نظامي مقامات ارشد اهميت زيادي داده مي‌شود. ‌

ليوني و روند صلح‌

برقراري آتش‌بس پايدار و دائم با گروههاي فلسطيني و نيز پيشبرد آنچه روند صلح ناميده مي‌شود از ديگر موانع فراروي زيپي ليوني وزير امور خارجه رژيم صهيونيستي و رهبر حزب كاديما است. ‌

بسياري از تحليلگران بر اين باورند كه با انتخاب زيپي ليوني به عنوان رئيس دولت آتي اسرائيل، سرنوشت مذاكرات به اصطلاح صلح در دو مسير فلسطيني و سوري با‌هاله‌اي از ابهام مواجه خواهد شد، زيرا ليوني معتقد است مذاكرات بايد در شرايط آرام اداره و از دستيابي به نتايج دردناك غافلگيركننده خودداري شود. ‌

ليوني براين باور است كه با توجه به اوضاع داخلي فلسطين، يعني جدايي بين نوار غزه و كرانه غربي، منازعه بين حماس و فتح، همه اينها نشان مي‌دهد كه ملت فلسطين براي دستيابي به توافقنامه صلح آمادگي ندارد و تشكيلات خودگردان فلسطين كه اين توافقنامه را امضا خواهد كرد، قادر به حفظ آن نيست. همچنين به باور وي بيشتر مردم در اسرائيل در اين شرايط، چنين توافقنامه صلحي را نمي‌پذيرند. حتي اگر ليوني ديدگاه آمريكا را بپذيرد، ديدگاهي كه مورد قبول ايهود اولمرت و محمود عباس بوده است و بخواهد به مذاكرات سرعت بخشد، موانع داخلي نيز اجازه چنين كاري را به او نمي‌دهد. در پرونده مذاكرات اگرچه ليوني به عنوان رئيس گروه مذاكره‌كننده اسرائيلي به انعطاف نشان دادن در برابر طرف فلسطيني متهم است، اما اين مذاكرات با وجود تلاشهايي كه در كنفرانس آناپوليس شد، به نتيجه‌اي، نرسيده است. ‌

ليوني هشتم ژوئيه سال 1958 در لهستان متولد شد و بين سالهاي 1980 تا1984 براي دستگاه اطلاعاتي اسرائيلي (موساد) كار كرد و خيلي زود پس از ورود به كنست (پارلمان) در سال 1999 به سمت وزير امور خارجه اسرائيل منصوب شد. ‌وي دختر يك صهيونيست راستگراي سرشناس و مامور سابق دستگاه اطلاعاتي اسرائيل است. پايه تفكراتش همان افكار نژادپرستانه افراطي پدرش است. ‌

بعد از پايان تحصيلات دوره دبيرستان خود، به بخش ويژه آموزش افسران زن در ارتش صهيونيستي پيوست. پس از پايان دوره آموزش نظامي، وارد دانشگاه در جنوب شرق تل‌آويو شد و تحصيلات خود را در رشته حقوق ادامه داد. بعد از گذشت يك سال از تحصيل در دانشگاه و به خاطر تسلط كامل بر دو زبان انگليسي و فرانسه، وارد سازمان موساد شد و كار خود را در بخش اروپايي اين سازمان آغاز كرد. ‌

ليوني در سال 1983از عضويت سازمان موساد خارج شد و پس از آن به اسرائيل بازگشت و كار خود را به عنوان وكيل آغاز كرد. در همين دوره وارد حزب ليكود شد؛ حزبي كه پدرش از رهبران برجسته آن به شمار مي‌رفت. ليوني به عنوان يكي از رهبران جوان حزب ليكود برگزيده شد و بنيامين نتانياهو نخست‌وزير اسبق رژيم صهيونيستي، او را به عنوان رئيس كل شركت‌هاي دولتي منصوب كرد و پس از آن به عنوان نماينده حزب ليكود به پارلمان رژيم صهيونيستي راه يافت. ‌پس از پيروزي آريل شارون در انتخابات نخست‌وزيري در سال 2001، ليوني را به عنوان وزير در كابينه خود برگزيد (وزير همكاري منطقه‌اي) و هم او بود كه از تشكيل حزب كاديما به شدت حمايت مي‌كرد. وي در فعاليت‌هاي سياسي اخير خود چندين پست وزارت از جمله وزير دادگستري و مهاجرت را در اختيار داشته است.

پس از سكته مغزي شارون، كاملا آشكار بود كه ليوني به عنوان مهم‌ترين عنصر حزب كاديما در كنار رئيس جديد اين حزب يعني ايهود اولمرت، خواهد ماند. اولمرت نيز پس از استعفاي وزير امور خارجه سابق، ليوني را به عنوان وزير امور خارجه كابينه خود برگزيد. ليوني 51 ساله، پس از انتشار گزارشي درباره جنگ رژيم صهيونيستي با لبنان خواستار استعفاي اولمرت شد، ولي اولمرت حاضر به استعفا نشد و ليوني نيز از كابينه وي خارج نشد. ‌

در پي تصميم نخست وزير رژيم صهيونيستي مبني بر كناره‌گيري از قدرت كه در پي فساد مالي و شكست در جنگ 33 روزه لبنان صورت گرفت، ليوني با ابراز خرسندي از تصميم اولمرت به بركناري در ماه سپتامبر، آمادگي خود را براي پذيرفتن اين پست اعلام كرده بود. ‌برعكس ايهود اولمرت، ليوني با هيچ مشكل قضايي روبرو نبود و تاكيد كرد كه مي‌خواهد مجددا اعتماد مردم را به سياستمداران باز گرداند. ‌

ليوني گفت:

ليوني همان فردي است كه براي تامين امنيت رژيم صهيونيستي سياست خارجي اسرائيل را به سمت مذاكره با فلسطيني‌ها سوق داد. وي همواره باعث نارضايتي لابي نظامي در اسرائيل شده است، زيرا نظامي‌ها معتقدند كه ليوني براي به دست آوردن آراي اسرائيلي‌ها با تامين امنيت آنان به دنبال كسب رضايتشان بوده است. ‌

رقباي زيپي ليوني وي را فردي ضعيف توصيف مي‌كنند و حتي برخي از آنان نگران اين هستند كه مبادا دشمنان اسرائيل از نخست وزيري يك زن در اسرائيل به نفع خود بهره‌برداري كنند. ‌

سياست خارجي ليوني‌

بسياري از تحليلگران در سياست خارجي زيپي ليوني دو نقطه ضعف قائلند كه به طور مستقيم و غيرمستقيم به جنگ دوم لبنان باز مي‌گردد. اول مربوط به قطعنامه 1701 شوراي امنيت سازمان است كه به جنگ 33 روزه رژيم صهيونيستي عليه لبنان پايان داد و دوم نيز شيوه و رفتار سياسي وي در قبال ايهود اولمرت، نخست وزير رژيم صهيونيستي پس از گزارش كميته در نقطه اول، مخالفان ليوني، وي را به اين علت كه اين قطعنامه به تقويت نيروي حزب الله مي‌انجامد، به باد انتقاد گرفتند و نقطه ضعف دوم وي را نيز به ترس و ترديد وي در اتخاذ تصميمات جسورانه بر ضد اولمرت ارزيابي مي‌كنند كه تنها پس از ضعف و سقوط حتمي ايهود اولمرت و نيز پس از آنكه ايهود باراك، وزير جنگ اسرائيل به انتقاد از اولمرت پرداخت، رويكرد انتقادآميز از نخست وزير را در پيش گرفت. در پي اين دو نقطه ضعف بود كه مخالفانش وي را به كم تجربه‌گي در زمينه امنيتي و ضعف و نيز ناتواني در اخذ تصميمات لازم متهم مي‌كنند. ‌

ليوني درباره مذاكرات صلح با فلسطيني‌ها با توافقنامه اصولي و اوليه و مشروط مخالف است و طرفدار مذاكرات فراگير در تمامي سطوح است و در واقع از افراد سرسخت در حفظ منافع اسرائيل به شمار مي‌رود و در موضوع قدس اشغالي سرسختي به‌خرج مي‌دهد و كاملا با بازگشت آوارگان فلسطيني به موطن خويش مخالف است. ‌

زيپي ليوني در گفت‌وگو با روزنامه قدس را پايتخت ابدي اسرائيل دانست و گفت: با اين حال در پرونده فلسطين از وي به عنوان فردي عملگرا ياد مي‌كنند. او مسئول مذاكرات براي از سرگيري گفتگو با فلسطينيان است وي همواره در كنار وزير خارجه سابق آمريكا، خواهان بهبود وضع زندگي فلسطينيان شد و از ايجاد كشور فلسطين نيز حمايت كرد، ضمن آنكه خواهان انزواي حماس نيز بود. ‌

زيپي ليوني از ماهها پيش رياست گروه مذاكره‌كننده اسرائيل را كه براي انعقاد توافق نامه صلح با فلسطينيان مذاكره مي‌كند، برعهده دارد. اين گفتگوها كه نوامبر سال 2007تحت نظارت دولت آمريكا در آناپوليس در ايالت آمريكا آغاز شد، مطابق برنامه از پيش تعيين شده، بايد تا پايان سال 2008 ميلادي به نتيجه مي‌رسيد، اما هنوز هم پيشرفت ملموسي در آن حاصل نشده است. ‌درباره لبنان، وي از طرفداران سرسخت خلع سلاح حزب الله لبنان است و آن را بهترين گزينه موجود مي‌داند و بر حفظ سلاح در دست دولت مركزي تاكيد دارد.

در موضوع سوريه، ليوني پايبندي به عقب نشيني از بلنديهاي جولان را رد مي‌كند و خواستار اقدامات عملي سوريه براي برقراي صلح است. وي معتقد است كه سوريه بايد از حمايت گروههاي جهادي كه وي از آنها به عنوان افراد تروريست ياد مي‌كند، دست بردارد، دفاتر جنبش‌هاي اسلامي از جمله جنبش حماس را از خاك خويش برچيند و در واقع سوريه خود را از آنچه كه وي محور شرارت مي‌خواند، خارج كند.

در واقع يكي ديگر از خواسته‌هاي مقامات رژيم صهيونيستي از جمله ليوني اين است كه سوريه از نزديكي با ايران و روابط راهبردي خود با ايران دست بردارد و يكي ديگر از اهداف گفت‌وگوهاي غير مستقيم تل آويو با دمشق، دور كردن ايران از سوريه است.

موضع ليوني در زمينه فعاليت صلح‌آميز هسته‌اي ايران نيز اين است كه وي نيز همچون ديگر مقامات رژيم صهيونيستي، بر گزينه ديپلماتيك در پرونده هسته‌اي ايران تاكيد دارد، ولي در عين حال معتقد است كه تمامي گزينه‌ها براي مقابله با ايران در دست است. وي بر اين امر اصرار دارد كه بايد يك جبهه ضد ايراني شكل گيرد و اين امر نبايد تنها منحصر به اسرائيل باشد، بلكه اسرائيل بايد بخشي از تلاش بين‌المللي عليه ايران باشد. ‌

در واقع اصول كلي حزب كاديما، حفظ بقاي اسرائيل به عنوان موطن امن يهود در سرزمين اسرائيل! و تثبيت آن در اين سرزمين است.حزب كاديما از سرگيري روند سازش با فلسطينيان را هدف اصلي خود مي‌داند و به هر شيوه ممكن و از طريق كانال‌هاي مختلف، تلاش مي‌كند كه روند سازش را براي تعيين مرزهاي ثابت اسرائيل و رسيدن به آرامش از سر بگيرد و اين كار را از طريق حفظ امنيت اسرائيل و حفظ مصالح ملي و امنيتي اين رژيم انجام مي‌دهد.‌

چالش امنيتي‌

از جنبه ديگر، نتايج انتخابات پارلماني اسرائيل و اقبال شهروندان به حزب‌ ‌راستگراي افراطي ليكود، نشان از بحران امنيت در اسرائيل دارد.‌ ‌باتوجه به آراء نزديك دو حزب كاديما و ليكود و‌ ‌نيز اختلافات ميان آنها، تعيين مامور تشكيل كابينه و نخست وزير آينده رژيم‌‌ ‌صهيونيستي در‌هاله‌اي از ابهام قرار گرفته كه اين مساله، تنش‌هاي سياسي در اسرائيل‌ ‌را افزايش داده است، به گونه‌اي كه برخي صاحبنظران از احتمال تناوبي شدن پست نخست‌‌‌وزيري در اين رژيم خبر داده‌اند.‌‌‌ ‌

‌اما نكته در خور تامل در اين ميان، از يكسو‌‌ ‌توجه به رفتار سياسي شهروندان اسرائيلي در اقبال به سمت حزب راستگراي ليكود و از‌‌ ‌سوي ديگر حزب به رهبري آويگدور ليبرمن در مقايسه با حزب كار به‌‌ ‌رهبري ايهود باراك وزير جنگ فعلي كابينه اسرائيل است.‌‌‌ ‌

‌حزب ليكود در سال ‌‌1973 ‌توسط مناخيم بيگن تاسيس شد و بنيامين نتانياهو رئيس كنوني حزب، توانست در فاصله‌‌ ‌سال‌هاي 1996 - 1999 نخست‌وزير اسرائيل شود. مخالفت با تشكيل دولت مستقل فلسطيني،‌‌ ‌اصرار بر تعيين قدس به عنوان پايتخت اسرائيل، مخالفت با پس دادن بلندي‌هاي جولان و‌ ‌صلح با سوريه از محورهاي عمده اهداف حزب ليكود محسوب مي‌شود.‌‌ ‌

‌نتانياهو كه در‌‌ ‌‌سال 1949 در تل‌آويو به دنيا آمد، پس از پايان تحصيلاتش در رشته معماري و مديريت‌‌‌ ‌از آمريكا به اسرائيل بازگشت و به خدمت ارتش رژيم صهيونيستي درآمد. نتانياهو كه در‌‌ ‌سال 1996 به نخست وزيري رسيد با همكاري شهردار قدس، كار ساخت تونل در زير ديوارهاي‌‌‌ ‌غربي مسجدالاقصي را ادامه داد كه اين مساله، به درگيري‌هاي خشونت باري ميان‌ ‌اشغالگران و فلسطيني‌ها منجر شد. اگرچه نتانياهو چندين بار با ياسر عرفات به مذاكره‌‌ ‌نشست، اما رويكرد افراطي او نسبت به مذاكرات صلح و فلسطينيان، مانع از حصول ‌‌نتيجه‌اي مشخص شد. نتانياهو با شكست در انتخابات سال 1999، موقتا از فعاليت‌هاي‌‌ ‌سياسي كناره گرفت تا اينكه در سال 2005 وزير اقتصاد و دارايي شد و در اوت ‌‌2006 ‌مجددا به رياست حزب ليكود رسيد.‌‌‌

‌در حقيقت، شكست رژيم صهيونيستي در تابستان2006‌‌ ‌‌ ‌‌از حزب الله لبنان و نيز شكست در جنگ 22 روزه غزه كه اسرائيل را با بحران‌‌‌ امنيت مواجه ساخته، زمينه را براي به صحنه آمدن مجدد احزاب جنگ طلب و افراطي‌‌ ‌فراهم آورده است. به تعبير دقيق تر، مشاركت 67‌درصدي جمعيت واجدان شرايط، يعني حدود‌‌‌ ‌چهار ميليون اسرائيلي در يك روز سرد در اين انتخابات و آراي آنان به نامزد‌هاي‌ ‌راستگرا و افراطي، حاكي از تمايلات و دغدغه‌هاي سياسي و امنيتي آنان است كه خود را‌ ‌در گرايش به احزابي كه وعده برقراري امنيت در اراضي اشغالي داده‌اند، نشان داد.‌‌‌ ‌

‌اين شرايط بيانگر بحراني عميق در جامعه صهيونيستي و نااميدي و ياس شهروندان‌ ‌اسرائيلي از آينده است. سران رژيم اشغالگر قدس كه با وعده زندگي آرام در سرزميني‌ ‌امن، اقدام به انتقال يهوديان از سراسر جهان به فلسطين نمودند، اكنون با موج شديدي‌‌ ‌از بي‌اعتمادي يهوديان به رژيم صهيونيستي مواجه‌اند، چنانكه در شرايط كنوني بيش از‌‌ ‌يك ميليون نفر كه شناسنامه اسرائيلي دارند و در خارج از مرزهاي اراضي اشغالي به سر‌ ‌مي برند، حاضر به بازگشت به اين مناطق نيستند. همچنين بر اساس نظرسنجي‌هاي موجود‌ ‌، نزديك به 90‌درصد يهوديان خواستار خروج از سرزمين‌هاي اشغالي شده‌اند كه اين به‌‌ ‌شدت ادامه حيات رژيم مجعول صهيونيستي را به خطر‌انداخته است.‌‌ ‌

‌با اين وصف، با‌ ‌عنايت به بحران بي ثباتي سياسي و انشقاق گسترده در ميان احزاب رژيم صهيونيستي و نيز‌ ‌چالش امنيت موجود، بديهي بود به دليل بحران امنيت در رژيم صهيونيستي طي يك دهه‌‌ ‌گذشته و ناتواني تمام كابينه‌هاي اين رژيم براي پاسخ به نياز مهاجران مقيم سرزمين‌ ‌هاي اشغالي براي تامين امنيت، اولويت جامعه صهيونيستي به سمت احزابي باشد كه مي‌‌ ‌كوشند مانع فروپاشي اسرائيل شوند.‌‌ ‌

* منبع: خبرگزاريهاي فارس و جمهوري اسلا‌مي‌

شنبه|ا|3|ا|اسفند|ا|1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: اطلاعات]

[مشاهده در: www.ettelaat.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 258]