تور لحظه آخری
امروز : دوشنبه ، 18 تیر 1403    احادیث و روایات:  امام صادق (ع):بسم اللّه‏ الرحمن الرحيم، تاج سوره‏هاست.
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

تبلیغات متنی

اتاق فرار

خرید ووچر پرفکت مانی

تریدینگ ویو

کاشت ابرو

لمینت دندان

ونداد کولر

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

دانلود سریال سووشون

دانلود فیلم

ناب مووی

رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید

سرور اختصاصی ایران

تور دبی

دزدگیر منزل

تشریفات روناک

اجاره سند در شیراز

قیمت فنس

armanekasbokar

armanetejarat

صندوق تضمین

پیچ و مهره

طراحی کاتالوگ فوری

دانلود کتاب صوتی

تعمیرات مک بوک

Future Innovate Tech

آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت

پی جو مشاغل برتر شیراز

قیمت فرش

آموزش کیک پزی در تهران

لوله بازکنی تهران

میز جلو مبلی

هتل 5 ستاره شیراز

آراد برندینگ

رنگ استخری

سایبان ماشین

قالیشویی در تهران

مبل استیل

بهترین وکیل تهران

شرکت حسابداری

نظرسنجی انتخابات 1403

استعداد تحلیلی

کی شاپ

خرید دانه قهوه

دانلود رمان

وکیل کرج

آمپول بیوتین بپانتین

پرس برک

بهترین پکیج کنکور

خرید تیشرت مردانه

خرید نشادر

خرید یخچال خارجی

وکیل تبریز

اجاره سند

وام لوازم خانگی

نتایج انتخابات ریاست جمهوری

خرید ووچر پرفکت مانی

خرید سی پی ارزان

خرید ابزار دقیق

بهترین جراح بینی خانم

تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی

خرید ریبون

ثبت نام کلاسینو

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1805650439




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
archive  refresh

5 سال اول دوران طلايي تربيت فرزندان


واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: اگر حرف هاي مرا شنيده يا خوانده باشيد ، مي دانيد که اغلب مي گويم: « تربيت کودک ، هزار راه دارد اما آن هزار راه مربوط به دوران پس از پنج سالگي است » زيرا پس از اين دوره است که مي توان بر اساس انتظارهاي والدين ، وضعيت اقتصادي و اجتماعي و فرهنگي خانواده پيشنهاداتي براي آموزش فرزندان ارائه داد . در پنج سال نخست زندگي کودک که دوران طلايي تربيت اوست ، خوشبختانه نيازي به آموزش هاي جدي نيست و سير تحولات و رشد کودک طبيعي و پشت سر هم طي مي شود ، به شرط آنکه مادران به عنوان عهده دار نقش اصلي تربيت بچه ها ، اين تحولات طبيعي را بشناسند و با اضطراب بي مورد خود سعي نکنند کودک را در اين مسير سريع تر يا کندتر به پيش برانند که در هر صورت اين مداخله ناشي از ناآگاهي مضر خواهد بود . والدين عزيز بايد فرصت بدهند نوزاد مراحل رشدش را طي کند و ياد بگيرد چه طور غذا بخورد ، ادرار و مدفوع را کنترل کند و لباس بپوشد . دقت کند اگر کودک متوجه شود مادرش اضطراب دارد ، طي هر يک از مراحل را به بحراني براي خانواده مبدل مي کند . مي دانيد که در دوره ي شيرخوارگي ( ا زتولد تا شش ماهگي ) آنچه موجب لذت نوزاد مي شود ، تماس فيزيکي از قبيل در آغوش گرفتن ، بوسيدن و ماساژ دادنش است . لمس صورت شما ، شنيدن لحن و آهنگ صداي آشناي مادر مايه ي آرامش اوست . اگر شما در اضطراب باشيد که آيا اين گريه کردنش تقصير من است ؟ آيا من مادر خوبي هستم و ... ، اضطراب خود را به او منتقل خواهيد کرد . او در سال اول زندگي اش بايد فقط از شما محبت و نوازش دريافت کند تا صفت مهمي به نام اعتماد در او شکل گيرد . اگر تصور کنيد مبادا کودک زير يک سال شما لوس شود و او را به محض نياز و گريستن در آغوش نگيريد ، از او موجودي پيچيده درست مي کنيد که نه براي خودش مفيد خواهد بود و نه براي ديگران . بايد به محض گريه کردن و بيان احساس نيازش به شما ( با زبان بي زباني ) مطابق ميل او رفتار کنيد . نبايد از کودک ده ماهه خود انتظار رعايت انضباط يا حرف شنوي داشته باشيد . تنها مي توانيد او را با گفتن يک « نه » قاطع از انجام برخي کارهاي پرخطر بر حذر داريد . توضيح هم نيازي نيست چون او درک نمي کند بخاري داغ است يعني چه ولي لحن صداي شما و هشدارتان را مي فهمد . تا قبل از دو سالگي فقط با پيام هاي غير کلامي ( تغيير حالت چهره ، لحن صحبت و حرکات انگشت ) پيام خود را به او بفهمانيد . براي سال دوم زندگي به بعد بايد آن رابطه تنگاتنگ عاطفي کمي سست تر شود و پدر به رابطه اضافه شود و دوباره جايگاه خود را در خانواده مستحکم کند . اگر اين درآميختگي عاطفي را پس از هجده ماهگي به مرور نکاهيد ، به رابطه اي بيمارگونه تبديل خواهد شد . براي مثال جدايي از مادر براي کودک هفت ساله اي که هنوز وابسته به مادر است ، با او مي خوابد و ... غير قابل تحمل است . چنين بچه اي که مهدکودک يا مدرسه نمي رود ، اجازه صحبت به والدين را نمي دهد و در صورت مقاومت مادر ، مادر را نيز کتک مي زند ، حاصل عدم رعايت همين نکته ظريف در دو سالگي است . پدر را کم کم وارد رابطه کنيد و او را مشارکت دهيد تا در لباس پوشاندن ، غذا دادن و بازي کردن با کودک حضور داشته باشد تا شما نيز در کنار نقش مادري ، نقش همسري را دوباره از سر بگيريد . هر دو بايد شيوه ي صحبت کردن اصولي با بچه را بياموزيد . گمان نکنيد بچه 2 ـ 3 ساله شما که حرف زدن ياد گرفته مانند شما مفاهيم را درک مي کند . گاهي مي گوييد « مواظب باش ! » « مهربان باش ! » « بچه با ادبي باش ! » آخر او چه مي فهمد شما چه مي گوييد ؟! اين کلام هاي انتزاعي را بچه هاي 10 ـ 12 ساله متوجه مي شوند آن موقع بايد به آنها بگوييد شجاع باش و يا از اين قبيل کلمات . با بچه ها در اين سن در همين حد « اين ميزه بابا جون ! » « اين سيبه مامان » صحبت کنيد . در آموزش نکات تربيتي و نظم و غيره نيز اتاق را پر از کلمه نکنيد و توضيح ندهيد ، خلاصه ، قاطع و کوتاه حرف بزنيد . اگر مثلاً کودک شما که مانند طوطي هر حرفي را تکرار مي کند ، فحشي را ياد گرفت و تکرار کرد ، نيازي به توضيح اينکه چرا گفتي و آي بياييد فلفل در دهانش بريزيد و غيره نيست . کافي است او در دنياي خود که دنياي جلب توجه است ، دريابد که گفتن اين حرف به هيچ دردي نخورد و پدر و مادرم اعتنايي نکردند . وقتي فحش را مي گويد ، اصلاً اعتنا نکنيد و با همسرتان صحبت کنيد . براي هر کار بدي که مي کند مثلاً موهاي مادرش را مي کشد و يا صورت پدر را چنگ مي زند ، بايد يک حرکت مشابه که گوياي از دست دادن توجه والدين است ، دريافت کند . به جاي اينکه با شادي و خنده بگوييد « آي موي مامانو نکش ! » او را به روي زمين گذاشته و يا خودتان را عقب بکشيد و بي اعتنا شويد . با يان کار به بچه پيغام مي دهيد کارش خطا بوده و باعث شد که توجه و آغوش مادر را از دست بدهد . او هرگز بين ابراز علاقه و يا فرياد و جيغ شما تمايز قايل نيست ، برايش اهميتي ندارد شما چه مي کنيد . آنچه او در مي يابد ، آن است که در هر دو صورت توجه شما را جلب کرده است . شايد حتي داد و فريادش ـ که شما را هراسان به سوي خود مي کشاند ـ را براي جلب توجه شگرد موفقيت آميزي ببيند و هرگز اين شگرد خوب را از ياد نخواهد برد . براي تنبيه بچه سه ساله همان طور که قبلاً هم گفته بودم کافي است بنشينيد تا هم قد او شويد . انگشت اشاره را جلو بياوريد و قاطع و محکم ( البته بدون لحن خشن ) بگوييد اين کار قابل قبول نيست . اگر گريه کرد ، بغل اش نکنيد . فقط همان دست تان را به او بدهيد . بگذاريد از برق چشمان شما و نوع نگاهتان بفهمد که کار بدي کرده و مثلاً هول دادن و کتک زدن ديگران کار بدي است . بزرگ تر که شد بايد به ازاي هر سال از سن اش يک دقيقه او را محروم کنيد و مثلاً پس از 4 دقيقه ( در چهار سالگي ) به سراغ اش برويد و بخواهيد معذرت خواهي کند . شنيده ام بعضي ها مي گويند : « نه ، من اين کارها را نمي کنم ، بچه ام عقده اي مي شود ! » تنها چيزي که در پاسخ مي توانم بگويم ، اين است که اگر رفتار بد بچه را مرد توبيخ و تحريم ( و نه توهين ) قرار ندهيد ، او را هرگز به يک فرد بزرگسال خوشحال و موفق تبديل نخواهيد کرد . nonahal.org پایگاه اینترنتی




این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 2165]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


گوناگون

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن