«سرزمين هيچ‌كس» ارزيابي سينماگران از وضعيت اكران فيلم‌ها در شهرستانها

واضح آرشیو وب فارسی:ايسنا: «سرزمين هيچ‌كس» ارزيابي سينماگران از وضعيت اكران فيلم‌ها در شهرستانها

خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: فرهنگ و هنر - سينما

تعدادي از اهالي سينماي ايران،وضعيت پخش و عرضه‌ي فيلم‌ها را در شهرستانها ارزيابي كردند.

مرتضي شايسته ـ پخش‌كننده و تهيه‌كننده سينماي ايران ـ معتقد است كه نداشتن سالن مناسب، پديده قاچاق فيلم، نقش ‌شبكه‌هاي ماهواره‌اي و ضعف سينماي ايران چهار عامل اصلي اكران بسيار كم مخاطب، فيلم‌هاي در شهرستان‌ها هستند.

شايسته: وضعيت سالن‌ها در شهرستانها مناسب نيست

اين تهيه‌كننده سينما موضوع نداشتن سالن مناسب را مهم‌ترين دليل وضعيت به وجود آمده دانست به خبرنگار بخش سينمايي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)،گفت: وضعيت سالن‌ها در شهرستان‌ها به هيچ وجه مناسب نيست. ما در حال حاضر نهايتا 50 سالن سينما با كيفيت متوسط به بالا در شهرستان‌ها داريم، در حالي كه براي اكران مناسب در شهرستان‌ها به هزار سالن نياز است.

وي خاطر نشان كرد: اكنون در غرب كشور تنها سه چهار سالن مناسب داريم و ساير سالن‌ها يا كاملا از بين رفته‌ و يا از كار افتاده هستند. مگر يك سالن در شهرهايي مانند تبريز يا اروميه جوابگوي نياز مخاطب اين شهرهاست؟ متاسفانه در حال حاضر تنها شهرهاي اصفهان‌، رشت‌، شيراز‌، مشهد و كرج سينماهاي مناسبي دارند؛ در حالي كه در بسياري از شهر‌ها يا سينما نداريم و يا اينكه سالن‌ها به دليل فرسودگي از بين رفته‌اند.

عضو شوراي مركزي اتحاديه‌ تهيه كنندگان سينما در پاسخ به پرسشي مبني بر اينكه «بازسازي و ساخت چند سالن توسط موسسه سينماشهر چه تاثيري در اكران شهرستان‌ها داشته است؟» تصريح كرد: ‌موسسه سينماشهر كار بسيار بزرگ و نيكويي كرده است. اگر اين موسسه نبود بسياري از سالن‌هاي موجود هم بسته و يا از بين مي‌رفتند. همين تعداد سالن‌هايي كه ساخته و يا بازسازي شده‌اند به اقتصاد سينما كمك زيادي كرده‌اند اما بازهم تاكيد مي‌كنم ما در شهرستان‌ها نياز به هزار سالن داريم.

اين تهيه‌كننده سينماي ايران ضمن يادآوري وضعيت اكران سينما‌ها در دهه 60 و 70، يادآور شد: در آن مقطع، سينماهاي شهرستاني تقريبا دو و نيم، برابر سينماهاي تهراني فروش داشتند اما اكنون فروش شهرستان‌ها نيمي از فروش تهران و يا حتي كمتر از اين حدود است! دليل اين موضوع را تنها بايد در تعداد سالن شهرستان‌ها جستجو كرد.

شايسته در ادامه اين گفت‌وگو از پديده قاچاق فيلم‌ها به عنوان يكي ديگر از معضلات اصلي عدم استقبال مخاطبان از فيلم‌هاي سينمايي نام برد و به ايسنا گفت: ‌شايد بتوان گفت قاچاق يكي از بزرگ‌ترين مشكلاتي است كه سينماي ايران در شهرستان‌ها با آن دست و پنجه نرم مي‌كند. به عنوان مثال يك شركت پخش كننده آثار سمعي و بصري از شهري مانند تبريز كه يك كلان شهر است، تنها از يك اثر تعداد 10 نسخه سفارش مي‌گيرد! معلوم است كه فرد با اين تعداد كپي مي‌خواهد فيلم را قاچاق كند. در كل فكر مي‌كنم قاچاق فيلم‌ها ضربات جبران ناپذيري را به سينماي ايران مي‌زند.

اين پخش‌كننده همچنين به نقش شبكه‌هاي ماهواره‌اي در كم مخاطب بودن سالن‌هاي سينما در شهرستان‌ها اشاره و عنوان كرد: نمي‌توان نقش فيلم‌ها و سريال‌هاي ماهواره‌اي را در كم مخاطب بودن سينماهاي شهرستاني ناديده گرفت.

سرتيپي: ذائقه مردم در شهرستانها فراموش شده

علي سرتيپي هم كه از ابتداي سال 91، ركورد دار پخش فيلم‌هاي سينمايي بوده و در عين حال تهيه كنندگي پرفروش‌ترين فيلم سال يعني «ورود آقايان ممنوع» را بر عهده داشته است، درباره وضعيت اكران در شهرستان‌ها به خبرنگار ايسنا گفت: دلايل مختلفي باعث به وجود آمدن چنين وضعيت بدي در سينماي شهرستان‌ها شده است. فكر مي‌كنم يكي از دلايل كم رونق بودن سينماهاي شهرستاني تاثيرگذاري بيشتر ماهواره‌ها در شهرهاي كوچك و شهرستان‌ها است. به نظر مي‌رسد شبكه‌هاي فارسي زبان بخشي از پتانسيل مخاطبان سينماهاي شهرستاني را گرفته‌اند.

وي در عين حال خاطرنشان كرد: همچنين نوع فيلمسازي ما بيشتر فيلمسازي تهراني است و اكثرا مخاطبان در شهرهاي كوچك با اين نوع فيلم‌ها ارتباط برقرار نمي‌كنند؛ چرا كه تيپ سينماروهاي شهرستاني با تهراني‌ها متفاوت است. در آنجا بيشتر، جوانان مخاطبان سينما‌ها را تشكيل مي‌دهند و طبيعي است كه در اين حالت فيلم‌هاي خانوادگي مانند «جدايي نادر از سيمين»، «زندگي با چشمان بسته»، «سعادت آباد» و «اسب حيوان نجيبي است» كه همگي در تهران پرفروش بودند، در شهرستان‌ها كمتر با استقبال روبرو شوند.

وي همچنين گفت: حتي فيلمي مانند «ورود آقايان ممنوع» كه يك فيلم طنز است هم نسبت به تهران فروش بسيار كمتري داشت.

اين تهيه‌كننده سينما افزود: وضعيت اقتصادي كشور نيز در فروش فيلم‌ها در شهرستان‌ها تاثيرگذار بوده است. ضمن آنكه مي‌توان تبليغات بسيار ضعيف را نيز از جمله دلايل ركود سينما‌ها دانست.

سخنگوي انجمن پخش‌كنندگان سينماي ايران در ادامه‌ي توضيح درباره‌ي دلايل ركود سينماهاي شهرستاني به وضعيت كيفيت سالن‌هاي سينماهاي شهرستان اشاره كرد و گفت: ‌متاسفانه كيفيت سالن‌هاي سينمايي در اكثر شهرستان‌ها بسيار پايين است و وضعيت به شكلي شده كه ما در شهرهاي غربي، شرقي كشور و مخصوصا شهرهاي مرزي تقريبا فروش فيلم‌ها را از دست داده‌ايم. اكنون تنها در مركز كشور و در شهرهايي مانند اصفهان‌، شيراز و چند شهر ديگر فروش داريم و اين موضوع در آينده مشكلاتي بيشتري را براي سينماي ايران در پي خواهد داشت.

سرتيپي در ادامه اين گفت‌وگو در پاسخ به سوالي درباره اينكه «آيا فعاليت‌هاي موسسه «سينماشهر» در سامان بخشيدن به وضعيت سالن‌هاي شهرستاني موثر بوده است؟»، تصريح كرد: ‌فعاليت‌هاي موسسه سينماشهر در سال‌هاي اخير بسيار موفق بوده اما اين روز‌ها فعاليت‌هاي آن‌ها كمي كُند شده است.

وي در عين حال گفت: البته بايد گفت تنها دليلي كه سينماهاي شهرستاني در سال‌هاي اخير توانستند نفس بكشند و به فعاليت خود ادامه دهند و حتي يكي دو سال خوب را در گيشه داشته باشند، فعاليت پيگير و قابل توجه موسسه سينماشهر در ساخت، بازسازي سالن و تبليغات بود. فكر مي‌كنم اگر فعاليت پيگير اين موسسه نبود با فاجعه بسيار بزرگي در سينما مواجه مي‌شديم.

سرتيپي خاطرنشان كرد: موسسه سينماشهر در تهران نيز فعاليت بسيار خوبي انجام داد. اكنون پرديس‌هاي سينمايي كه ساخته شده‌اند، حدود 60 درصد از فروش فيلم‌ها را تامين مي‌كنند. بايد توجه كرد كه در شهرستان هم اگر فكري به حال ساخت و نگهداري سالن‌هاي سينمايي نشود اوضاع بسيار بد‌تر از اين چيزي كه مي‌بينيم خواهد شد.

مديرعامل «فيلميران» در پايان اين گفت‌وگو بار ديگر تصريح كرد: در كل مي‌توان عوامل كم رونقي سينماهاي شهرستاني را در ساخت و بازسازي سالن‌هاي مناسب‌، كم بودن تبليغات، تاثير شبكه‌هاي ماهواره‌اي دانست. ضمن آنكه بايد براي ساخت فيلم‌ها به ذائقه‌ي مردم شهرستان‌ها نيز توجه شود.

اسعديان:

پرديس‌هاي سينمايي در شهرستانها ساخته شود

همايون اسعديان هم معتقد است:سينما رفتن يك ضيافت است بنابراين وقتي لوازم اين ضيافت براي مخاطب فراهم نشده، چگونه انتظار داريم او براي ديدن فيلم‌ها به سينماهايي با وضعيت نامناسبي برود؟!

اين تهيه‌كننده و كارگردان ادامه داد:متاسفانه اكنون در بسياري از شهرستان‌ها، سينماي مناسبي وجود ندارد. در واقع سينماهايي كه اكنون فيلم‌ها را در شهرستان‌ها اكران مي‌كنند، 30 تا 50 سال قبل ساخته شده‌اند و طبيعي است كه اين سالن‌ها كيفيت خود را از دست داده و مخاطب انگيزه‌اي براي سينما رفتن نخواهد داشت.

وي خاطرنشان كرد: در مشهد يك سالن سينماي مناسب وجود دارد و يا در اصفهان كه به نوعي پايتخت فرهنگي كشور محسوب مي‌شود، تنها سه چهار سالن سينماي باكيفيت داريم بنابراين چگونه انتظار داريم اين تعداد سالن بتوانند حدود 10 فيلم را به صورت همزمان با تهران به نمايش بگذارد؟!

رييس كانون كارگردانان سينماي ايران در ادامه سخنانش به لزوم ساخت پرديس‌هاي سينمايي در شهرستان‌ها اشاره و تاكيد كرد: در سالهاي گذشته حدود چهار يا پنج پرديس سينمايي در تهران ساخته شده است و اكنون مي‌بينيم پرديس‌ها توانسته‌اند مخاطب را به خود جذب كنند، به طوري كه اكنون 80 درصد از فروش سينماهاي تهراني مربوط به پرديس‌ها است.

وي تاكيد كرد: اگر مي‌خواهيم از نظر تعداد مخاطب در شهرستان‌ها با وضعيت بهتري روبرو شويم، اولين قدم ساخت پرديس‌هاي سينمايي باكيفيت است، در غير اين صورت روند نزولي مخاطبان شهرستاني سينما‌ها روز به روز افزايش خواهد يافت.

اسعديان در پاسخ به سوال ديگري مبني بر اينكه «آيا فعاليتهاي موسسه سينماشهر در شهرستان‌ها موثر بوده است؟» گفت: فعاليت اين موسسه در بخش تجهيز و بازسازي سالن‌ها بسيار موثر بوده است و اگر اين فعاليت‌ها نبود شايد خيلي زود‌تر از اين، با مشكل مخاطب در شهرستان روبرو مي‌شديم اما به هر صورت كارهايي مانند بازسازي يا تجهيز سالن براي جذب مخاطب كافي نيست؛ چرا كه در حال حاضر توقع و نگاه تماشاگر به سينما عوض شده است.

اين تهيه‌كننده و كارگردان سينما توضيح داد: اگر پرديس‌هاي سينمايي پرمخاطب را بررسي كنيد مي‌بينيد كه اين پرديس‌ها مجموعه‌اي از خدمات فرهنگي را ارائه مي‌دهند. در حال حاضر يك پرديس سينمايي در تهران نه تنها چند سالن سينما دارد، بلكه كتاب فروشي، سي‌دي فروشي، كافي‌شاپ و... را نيز در خود جاي داده است بنابراين طبيعي است كه مخاطب از اين مجموعه فرهنگي بيش از يك سالن سينماي معمولي استقبال خواهد كرد.

وي با تاكيد دوباره بر اين موضوع كه سينما رفتن يك ضيافت است، عنوان كرد: بايد ضيافت سينما رفتن براي مخاطب آنقدر جذاب باشد كه حاضر شود مشكلاتي مانند سردي، گرمي و آلودگي هوا يا ترافيك را به جان بخرد. در حال حاضر گويا پرديس‌هاي سينمايي در تهران توانسته‌اند چنين ضيافتي را به خوبي برگزار كنند، چرا كه مخاطبان حاضرند در ترافيك سنگين تهران، مسيري طولاني را طي كرده و براي ديدن فيلم به يك پرديس سينمايي بروند.

اسعديان در پايان اين گفت‌وگو به دو عامل ديگر كم مخاطب بودن سينماهاي شهرستاني اشاره كرد و به ايسنا گفت: فكر مي‌كنم ساخت تعدادي مجموعه سينمايي باكيفيت در شهرستان‌ها مي‌تواند روند جذب مخاطب را سامان بخشد، اما بايد كيفيت فيلم‌ها و همچنين رقابت آن‌ها براي رفتن روي پرده محدود سينماهاي شهرستاني را نيز مدنظر قرار داد. طبيعي است كه وقتي فيلم‌هاي مختلفي به صورت همزمان اكران مي‌شوند، سينماهاي محدود شهرستاني سعي خواهند كرد فيلم‌هاي كمدي و عام‌تري را انتخاب كرده و ساير فيلم‌ها و سلايق از گردونه نمايش در شهرستان‌ها دور خواهند ماند.

درمنش: اداره نامناسب سالن‌هاي سينمايي

محمد درمنش هم چند ماهي است كه به صورت جدي وارد بحث پخش فيلم‌هاي سينمايي شده است. وي كه اكنون مسوول طرح اكران فيلم‌هاي مخاطب خاص است درباره وضعيت نامناسب اكران‌ فيلم‌هاي سينمايي در شهرستان‌ها گفت: مشكل اصلي اكران در شهرستان‌ها، نحوه اداره سينماهاست. حدود دو سوم سينماهاي شهرستاني در اختيار بخش دولتي و يك سوم ‌آن‌ها در اختيار بخش خصوصي است و هر يك از اين دو بخش مشكلات مخصوص به خود را دارند.

وي توضيح داد: مشكل سينماهاي دولتي شهرستاني بهينه اداره نشدن آنهاست. در واقع اين مساله سبب شده است كه آن سينما‌ها به نوعي روزمرگي دچار شوند كه نه توان پرداخت هزينه‌هايشان را داشته باشند و نه بتوانند پول فيلم‌هايي كه نمايش مي‌دهند را به طور كامل بازگردانند.

مسوول طرح اكران گروه مخاطب خاص ادامه داد: سينماهاي شهرستاني بخش خصوصي هم با توجه به شرايط عمومي دخل و خرج سينماها‌، سعي مي‌كند فيلم‌هاي شديدا بازاري را براي نمايش انتخاب كنند. در واقع اين موضوع سبب مي‌شود كه سينماهاي شهرستاني بيشتر به فيلم‌هايي كه وجه تجاري آن‌ها پررنگ است، توجه كنند.

درمنش در پاسخ به اين مطلب كه «برخي معتقدند كمبود سالن در كشور مهم‌ترين مشكل اكران شهرستان‌ها است»، تصريح كرد: از نظر من اكنون اصلي‌ترين مشكل در نحوه اداره سينما‌ها است. در واقع فكر مي‌كنم افرادي كه به عنوان مدير در سينما‌ها انتخاب مي‌شوند و يا مديران ارشد سينماهايي كه در بخش دولتي هستند، آموزش‌هاي لازم را براي اين بخش نديده‌اند.

محمد درمنش در پايان سخنانش بيان كرد: ‌ وقتي پرديس‌هاي سينمايي‌خصوصي و دولتي در كنار يكديگر مقايسه مي‌شود بيش از پيش متوجه مشكل اصلي كه‌ همان نحوه اداره سينما‌ها است، خواهيم شد.

راست گفتار:

وضعيت اقتصادي مردم، سينماهاي فرسوده، جذاب نبودن فيلم‌ها

كاظم راست گفتار كارگردان «زنان ونوسي، مردان مريخي» نيز با بيان اينكه «متاسفانه سينما رفتن از سبد خانوارهاي شهرستاني‌ها حذف شده است» گفت: عوامل مختلفي مي‌تواند موجب به وجود آمدن چنين وضعيتي در گيشه سينماهاي شهرستاني شده باشد كه مي‌توان در اين بخش به مسائلي مانند وضعيت اقتصادي مردم، سالن‌هاي سينماهايي فرسوده‌ و جذاب نبودن فيلم‌ها براي شهرستاني‌ها اشاره كرد.

وي ادامه داد: ‌متاسفانه در حال حاضر مردمي كه در شهرستان‌ها زندگي مي‌كنند، وضعيت اقتصادي آنچنان مناسبي ندارند كه بخواهند بودجه‌اي مخصوص سينما رفتن در سبد خانوار خود اختصاص دهند. در تهران ممكن است يك نفر چند شغل داشته باشد و از اين طريق درآمد بيشتري كسب كرده و راحت‌تر بتواند براي تفريح كردن پول خرج كند، اما در شهرستان‌ها اينگونه نيست.

اين كارگردان سينما تصريح كرد: مجموع عوامل اقتصادي باعث شده است سينما به عنوان يك تفريح سالم از سبد خانوار شهرستاني‌ حذف شود. همين تعداد مخاطب اندكي هم كه مي‌بينيد مربوط به جوانان و نوجوانان است كه به تفريح نياز دارند.

راست‌گفتار در ادامه گفت‌وگو به نقش فاصله زماني كم بين اكران فيلم در سينما و عرضه آن‌ها در شبكه نمايش خانگي يا در بازار قاچاق، اشاره كرد و گفت: ‌ اكنون در شهرستان‌ها فيلم‌هاي سينمايي قاچاق به وفور يافت مي‌شود. همچنين فيلم‌ها در مدت كوتاهي نسبت به زمان اكران از مبادي رسمي وارد بازار مي‌شوند. اين مساله سبب مي‌شود كه مخاطب شهرستاني علاقه‌اي به حضور در سالن سينما نداشته باشد و از آنجا كه بسياري از فيلم‌ها محتواي آنچناني ندارند، ترجيح مي‌دهد كه فيلم‌ها را با يك ماه تاخير در كنار خانواده مشاهده كند.

كارگردان «زنان ونوسي و مردان مريخي» در ادامه، كيفيت فيلم‌هاي سينمايي را مورد توجه قرار داد و بيان كرد: ‌ نبايد انتظار داشته باشيم فيلمي مانند «جدايي نادر از سيمين» با شاخصه‌هايي كه دارد مانند تهران در تمامي شهرستان‌ها فروش خوبي داشته باشد. فكر مي‌كنم در شهرستان‌ها فيلم‌هايي كه مانند خوراك فرهنگي آماده‌ هستند راحت‌تر به فروش مي‌رسند، مانند «اخراجي‌ها».

وي تصريح كرد: ‌ تفاوت‌هاي فرهنگي و ساختاري بين تهران و شهرستان‌ها باعث مي‌شود فيلم‌هاي فرهنگي و چالش برانگيز در شهرستان‌ها كمتر با استقبال روبرو شوند. در حالي كه فيلم‌هاي كمدي فروش بهتري در شهرستان‌ها دارند.

كاظم راست‌گفتار در پايان سخنانش تاكيد كرد:به نظرم اگر مي‌خواهيم مشكل اكران و مخاطب در شهرستان‌ها حل شود بايد به تمركز زدايي توجه بيشتري داشته باشيم، چرا كه سينما آيينه تمام نماي جامعه است. وقتي شما تمام سازمان‌هاي اقتصادي و تجاري را در پايتخت متمركز كرده‌ايد نبايد انتظار داشته باشيد سينما‌ها در شهرستان‌ها رشد كرده و با مخاطب بسيار زيادي روبرو شود.

هشدار منو چهر محمدي

منوچهر محمدي يكي ديگر از تهيه كنندگاني بود كه علل به وجود آمدن چنين شرايط نابساماني را در سينماهاي‌شهرستاني براي خبرنگار ايسنا تشريح كرد.

اين تهيه‌كننده‌ سينما در ابتداي سخنانش ضمن ابراز نگراني از وضعيت پيش آمده، گفت: در طي 20 سال گذشته متاسفانه در يك روند نزولي از تعداد سالن‌هاي سينما در شهرستان‌ها و بخصوص شهرستان‌هاي كوچك كاسته شده و اين سالن‌ها به حالت تعطيل درآمده‌اند، در دو سه سال گذشته نيز شيب اين تعطيلي بيشتر شده است.

وي درباره دلايل كم‌رونق بودن سينماهاي شهرستاني اظهار كرد: آنچه كه مسلم است عدم دخل و خرج سالن‌هاي سينما در شهرستان‌ها و مقايسه گردش مالي با بسياري از مشاغل پايين‌دستي در اين زمينه و همچنين هزينه‌ي سنگين تعمير و نگهداري سالن، حقوق پرسنل، مباحث بيمه و ماليات از عواملي هستند كه صاحبان اين سالن‌ها را نسبت به بازسازي، تعمير و ايجاد نوآوري در سالن‌ها بازداشته به نحوه‌ي كه كيفيت اين سالن‌ها در بعضي از شهرستان‌ها بيشتر شبيه يك دخمه تاريك بي‌سليقه درآمده است.

اين تهيه‌كننده سينما در عين حال خاطرنشان كرد: از سوي ديگر حضور جدي رقبايي مانند ماهواره و همچنين گسترش روز افزون قاچاق فيلم‌هاي سينمايي از ديگر عوامل بنيادي هستند كه مردم را در شهرستان‌ها از سينما گريزان كرده است.

محمدي سرعت عرضه فيلم‌ها در شبكه نمايش خانگي را نيز يكي ديگر از عوامل كم‌رونق بودن سينماي شهرستاني دانست و اظهار كرد: عدم همزماني نمايش فيلم در تهران و شهرستان‌ها و بخصوص شهرستان‌هاي كوچك و تفاوت زماني گا‌ها يك ساله از آغاز نمايش فيلم و همچنين سرعت عرضه فيلم‌هاي سينمايي در شبكه نمايش خانگي از ديگر عوامل كسادي و بي‌رونقي سالن‌هاي سينما در شهرستان‌ها است.

اين سينماگر در پاسخ به سوالي درباره اينكه «آيا اقدامات موسسه «سينماشهر» در شهرستان‌ها توانسته وضعيت سالن‌ها را بهبود بخشد؟»، گفت: ضمن احترام ويژه و قابل ستايش به آقاي مهندس مسچي‌ ـ‌مديرعامل موسسه سينماشهر‌ـ كه با تمام توان و علي‌رغم تنگناهاي اداري و بوروراتيك تلاش زيادي جهت حفظ، نگهداري و بازسازي پاره‌اي از سالن‌ها در شهرستان مي‌كند، بايد ذكر كرد كه تمامي اقدامات ايشان به مثابه عمل پزشكي است كه تلاش‌ مي‌كند با شوك و تنفس مصنوعي بيماري را كه توأمان دچار ايست قلبي و مغزي شده و به بخش اورژانس آورده‌اند را زنده نگه‌ دارد.

وي ادامه داد: واقعيت اين است كه چرخه اقتصادي سينما در ساليان اخير به دليل بالارفتن هزينه‌هاي توليد و همچنين هزينه تبليغات به گونه‌اي است كه اساسا چاپ يك كپي 35 ميلي‌متري با حداقل هزينه يك و نيم ميليون تومان براي سينمايي در شهرستان كه حداكثر فروشش براي هر فيلم به زحمت به چند صدهزار تومان مي‌رسد (و‌گاه حتي كمتر از اين مقدار است)، عملي بيهوده به نظر مي‌رسد.

محمدي سپس با بيان اينكه كشور ما به 500 تا هزار سالن سينما احتياج دارد، هشدار داد: با توجه به سير صعودي همه شاخص‌هاي سرمايه‌گذاري در كشور، ‌اگر امروز با تمام قوا آستين‌ها را بالا نزده و با عزم ملي حداقل بين 500 تا هزار سالن نسازيم، به نظر مي‌رسد در سال‌هاي آتي با بالا رفتن شاخص‌هاي هزينه و نهاده‌هاي اصلي سرمايه‌گذاري در سالن‌سازي و همچنين قيمت زمين و ساخت‌و ساز، ديگر هيچ‌گاه نخواهيم توانست هيچ سالني را در شهرستان‌ها احداث كنيم.

اين تهيه‌كننده سينما خاطرنشان كرد: بسنده كردن فروش يك فيلم به تهران و چند شهر بزرگ كه آن هم به نظر مي‌رسد روز به روز با توجه به قانون هدفمندي يارانه‌ها، افزايش هزينه‌هاي توليد و هزينه‌هاي بالاسري سينما مانند آب، برق و گاز در حال كاهش است، باعث مي‌شود در آينده شاهد سير صعودي تعطيلي سالن‌هاي جديد حتي در مراكز استان‌ها باشيم.

وي با ابراز تاسف از اينكه هشدارهاي مكرر سينماداران درباره لزوم سرعت بخشيدن به ساخت سالن‌هاي سينماي جديد در كشور، كارساز نيفتاده است، گفت: اعلام اين هشدار، حداقل در 10-15 سال گذشته توسط سينماگران به دفعات مختلف تكرار شده اما متاسفانه گوش شنوايي براي اين هشدار‌ها وجود ندارد.

منوچهر محمدي در پايان ‌گفت‌وگو با ايسنا، ادامه روند فعلي را منجر به نتايجي نامناسب دانست و گفت: اگر روند فعلي سينماهاي شهرستاني ادامه پيدا كند ما به دو نتيجه كاملا قطعي و قابل پيش‌بيني مي‌رسيم؛ اول آنكه توليدات بيشتر و بيشتر به سمت دولتي شدن پيش خواهند رفت و همچنين حاكميت نگاه اقتصادي به فيلم‌ها و به تبع آن نزول كيفي آثار سينمايي كه ناچارند به بازگشت سرمايه‌ي خود فكر كنند، بيشتر و بيشتر خواهند شد.

انتهاي پيام

شنبه|ا|17|ا|دي|ا|1390

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايسنا]

[مشاهده در: www.isna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 220]