واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: در تاريخ ادبيات ايران، يکي از معروف ترين اشعار در معرفي اين شخصيت بزرگ، قطعه ارزشمند علي اي هماي رحمت سروده محمدحسين شهريار مي باشد: علي اي هماي رحمت تو چه آيتي خدا را که به ماسوا فکندي همه سايهي هما را دل اگر خداشناسي همه در رخ علي بين به علي شناختم من به خدا قسم خدا را به خدا که در دو عالم اثر از فنا نماند چو علي گرفته باشد سر چشمه بقا را مگر اي سحاب رحمت تو بباري ارنه دوزخ به شرار قهر سوزد همه جان ماسوا را برو اي گداي مسکين در خانهي علي زن که نگين پادشاهي دهد از کرم گدا را بجز از علي که گويد به پسر که قاتل من چو اسير توست اکنون به اسير کن مدارا بجز از علي که آرد پسري ابوالعجايب که علم کند به عالم شهداي کربلا را چو به دوست عهد بندد ز ميان پاکبازان چو علي که مي تواند که بسر برد وفا را نه خدا توانمش خواند نه بشر توانمش گفت متحيرم چه نامم شه ملک لافتي را بدو چشم خون فشانم هله اي نسيم رحمت که ز کوي او غباري به من آر توتيا را به اميد آن که شايد برسد به خاک پايت چه پيامها سپردم همه سوز دل صبا را چو تويي قضاي گردان به دعاي مستمندان که ز جان ما بگردان ره آفت قضا را چه زنم چوناي هردم ز نواي شوق او دم که لسان غيب خوشتر بنوازد اين نوا را همه شب در اين اميدم که نسيم صبحگاهي به پيام آشنايي بنوازد آشنا را ز نواي مرغ يا حق بشنو که در دل شب غم دل به دوست گفتن چه خوشست شهريارا علاوه براين قطعه ادبي، هر فردي که ارادت به حضرت علي (ع) داشته باشد، دست به قلم مي برد و به معرفي ذره اي از ابعاد وجودي مولي الموحدين مي پردازد. با توسعه و پيشرفت وسايل ارتباط جمعي، علاقمندان بسياري در عصر کنوني و در فضاي سايبري، به اشکال مختلف ارادت و علاقه خويش را به اين حضرت نشان مي دهند. امروزه مي توان هزاران سامانه يا وبلاگ را يافت که هر کدام يا نام فضاي مجازي خود را مزين به نام حضرت علي (ع) کرده اند و يا حداقل يک يا چند مطلب در باره اين حضرت به رشته تحرير در آورده اند اما هر کدام، در حکم قطره اي در مقابل درياي بيکران است. يکي از پژوهشگراني که به معرفي شخصيت اميرالمومنين (ع) پرداخته و در نوع خود بي نظير است رودلف ژايگر مورخ و اسلام شناس نامدار آلماني است که در کتاب خداوند علم و شمشير به معرفي چهره علي (ع) از يک زاويه خاص پرداخته است. او در فصلي از کتابش از حضرت علي (ع) به عنوان يک طبيب ياد مي کند و مي گويد: او جزو معدود افرادي بود که در آن زمان به خواص دارويي آهن و مس پي برده و از آنها در معالجه بيماران استفاده مي کرده است. ژايگر همچنين از علي (ع) به عنوان واضع علم نحو در زبان و ادبيات عرب ياد مي کند و معتقد است در آن زمان مردم ايران و سريان (سوريه) در مکالمه زبان عربي، دچار مشکل بودند و اين حضرت علي (ع) بود که با کمک اين دستور زبان، زمينه تحولي عظيم را در ادبيات عرب بوجود آورد. وي در بخش ديگري از کتابش در خصوص شمشير حضرت (ذوالفقار) ضمن رد خرافات موجود، معتقد است: زماني که دانشگاه جندي شاپور (خوزستان) از حضرت علي (ع) دعوت مي کند تا براي تدريس به ايران بيايد، وي از نزديک با صنعت شمشير سازي در ايران آشنا مي شود و يکي از صنعتگران ايراني نمونه اي از توليدات خود را به ايشان هديه مي کند. تا آن زمان شمشير اعراب خميده و داراي يک لبه بود، در حالي که شمشير ايرانيان داراي دو لبه و راست بود و اين ويژگي موجب مي شد تا ايرانيان در هنگام جنگ با سرعت و کارايي بيشتري بجنگند. ژايگر مي گويد: علي (ع) از اين سوغات ايراني به عنوان الگو در صنعت شمشير سازي عربستان استفاده کرد. ايجاد سازمان دادگستري و اختراع منور براي نخستين بار، از ديگر اقداماتي است که اين مورخ آلماني آنها را به امام علي (ع) نسبت مي دهد. تمام گزارش از: عليرضا حسيني مقدم 7491 /664
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 312]