واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: نانوكامپوزيتهاي پليمر خاك رس با ساختاري جديد خبرگزاري فارس: پژوهشگران دانشگاه تربيت مدرس، روشي نوين براي ساخت نانوكامپوزيتهاي پليمر خاك رس معرفي كردهاند كه با استفاده از آن ميتوان اينگونه نانوكامپوزيتها را با ساختاري مطلوبتر و قابل پيشبيني، نسبت به انواع قبلي آن سنتز كرد. به گزارش خبرگزاري فارس، براي رسيدن به حداكثر خواص مطلوب نانوكامپوزيتها لازم است خاك رس به صورت «از هم گسيخته» در ماتريس پليمري به طور يكنواخت توزيع شود. براي تهيه نانوكامپوزيتهاي پليمر- سيليكات لايهاي (خاك رس) روشهاي مختلفي استفاده ميشود كه در روش نوين پليمريزاسيون راديكالي انتقال اتم درجا ميتوان شرايط واكنش را تنظيم كرده و به نانوكامپوزيتهايي با ساختار «از هم گسيخته» دست يافت، در حالي كه در ساير روشها، نانوكامپوزيتها غالباً ساختار «در ميان لايهاي» دارند. از ديگر مزيتهاي اصلي اين روش، در مقايسه با روشهاي ديگر، ميتوان به تهيه نانوكامپوزيتهاي پليمر-خاك رس با ساختار پيشبيني شده، اشاره كرد. مهدي عبداللهي، از جمله پژوهشگراني است كه در سنتز نانوكامپوزيتهاي نامبرده از روش «پليمريزاسيون راديكالي انتقال اتم درجا» استفاده كرده است. عبداللهي گفت: ابتدا خاك رس را در محلول مونومر هوازدائي شده (حاوي يكي از مونومرهاي استايرن، متيل متاكريلات يا متيل اكريلات و ماكروآغازگر پلي (وينيل استات) دي-تري كلرومتيلدار) پراكنده كرده و سپس به ترتيب ليگند پنتامتيل دياتيلن تريآمين و مس (I) كلريد را به عنوان سيستم كاتاليزور واكنش به مخلوط اضافه نموديم. در ادامه، مخلوط نهايي تهيه شده را هوازدائي كرده و به مدت مشخصي در حمام روغن با دماي مورد نظر قرار داديم و پس از بيرون آوردن مخلوط واكنش از حمام، در حالي كه سريعاً با مخلوط آب و يخ خنك ميشد، بلافاصله آن را با تتراهيدروفوران رقيق و تحت خلاء تا رسيدن به وزن ثابت خشك كرديم و در نهايت به محصول مورد نظر رسيديم. محصول نهايي واكنش، نانوكامپوزيتهاي كوپليمر دو دستهاي بر پايه پلي (وينيل استات)- خاك رس با ساختار «از هم گسيخته» بود كه با دستگاههاي XRD و TEM شناسايي شد. به گزارش سايت ستاد فناوري نانو، امكان كنترل وزن مولكولي و توزيع وزن مولكولي پليمر سنتز شده از مزيتهاي روش نوين پليمريزاسيون راديكالي انتقال اتم درجا در مقايسه با روشهاي متداول پليمريزاسيون درجا است. از نانوكامپوزيتهاي سنتز شده در اين تحقيق ميتوان در روكشها، چسبها، آميزهسازي پليمرها به عنوان سازگاردهنده، ساخت مواد هيبريدي آلي-معدني، پيل سوختي به عنوان غشا و در انواع پليمريزاسيونهاي ناهمگن به عنوان ماده فعال سطحي و امولسيفاير استفاده كرد. جزئيات اين پژوهش كه با راهنمايي محمدعلي سمسارزاده انجام شده، در مجلهEuropean Polymer Journal (جلد 45، صفحات 995- 985، سال 2009) منتشر شده است. انتهاي پيام/ش
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 613]