واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: نان يکي از قديمي ترين غذاهايي است که بشر آن را تهيه نموده است و تاريخچه آن به اواخر عصر حجر باز مي گردد. از آن زمان بود که براي نخستين بار، دانه غلات را با آب مخلوط کرده و سپس خمير به دست آمده را مي پختند. در دوران يونان باستان نيز، تهيه نان يکي از مهمترين قسمت هاي آشپزي محسوب مي شد و البته چون در مراسم مذهبي استفاده مي شد، لذا از اهميت مذهبي نيز برخوردار بود و حتي گروهي معتقدند نخستين کوره بسته براي پخت غذاها از جمله نان را، يوناني ها ساختند. در تاريخ اروپا، حداقل از قرن هزار قبل از ميلاد مسيح، نان به عنوان غذاي اصلي به چشم مي خورد و از سال 1912 بود که نان هاي ورقه شده تهيه شد. ابتدا هيچکس از اين دسته نان ها استقبال نمي کرد چون تصور افراد اين بود که نان ورقه شده، زود بيات مي شود، اما از سال 1928 ميلادي، نان ها را برش زده و سپس بسته بندي نمودند و از آن زمان اين ابتکار مورد استقبال مردم قرار گرفت. ساليان سال، مردم ثروتمند از نان هاي سفيد و مردم فقير از نان هاي تيره استفاده مي کردند. در قديم نان سفيد، ناني مرغوب محسوب مي شد و چون گران تر بود، تنها ثروتمندان قادر به خريد آن بودند. اما از قرن بيستم، اين تصور عوض شد. چون از نظر علمي مشخص گشت نان هاي تيره،حاوي مواد مغذي هستند و ارزش غذايي بيشتري دارند اما در عين حال، نان هاي سفيد هنوز بيشتر مورد استفاده قرار مي گيرند. در ايران نان علاوه بر آنکه به عنوان يک کالاي اقتصادي مورد نظر مي باشد، از نظر فرهنگي نيز جايگاه ويژه اي در تاريخ ادبيات ما داشته و دارد. ما ايرانيان نان را برکت سفره مي پنداريم و بر سر سفره اي که نان و نمک نباشد، آن سفره را، بي روح و خالي مي دانيم. ارزش غذايي ناني که در قديم در ايران پخت ميشد، با بهترين نان هاي کنوني اروپايي برابري ميکند، زيرا آن زمان از آرد سبوس دار و ترش براي تهيه خمير استفاده ميشد، ولي مايه خمير که امروزه از آن استفاده ميشود، از نظر بهداشتي بسيار مشکل ساز است. وضعيت توليد گندم در ايران، با توجه به درايت دولت و اجراي برنامه هاي حمايتي در اين بخش، بسيار مطلوب است به طوري که در سالهاي اخير، شاهد خودکفايي به اين محصول استراتژيک هستيم. آمارها نشان مي دهد، سطح زيرکشت گندم کشور در حال حاضر، حدود 41/6 ميليون هکتار برآورد شده که 42/37 درصد آن آبي و 58/62 درصد به صورت ديم مي باشد. در مقابل، ميزان توليد گندم کشور به حدود 44/13 ميليون تن برآورد شده که 77/64 درصد آن از کشت آبي و مابقي از کشت ديم بدست مي آيد. صاحبان صنعت آرد خراسان جنوبي معتقدند: وضعيت اين بخش از صنعت چندان رضايت بخش نيست. آنها مي گويند: دولت در سالهاي گذشته کنترلي روي کارخانجات آرد سازي اين استان نداشته و نتيجه اتخاذ اين سياست موجب شده امروز شاهد حضور کارخانجاتي باشيم که بيش از نياز استان داير شده اند. مديرعامل يکي از اين کارخانجات به خبرگزاري جمهوري اسلامي مي گويد: در حالي که ظرفيت توليد ما 40 هزار تن در سال مي باشد، هم اکنون تنها نيمي از اين ظرفيت اسمي را توليد مي کنيم. فريدون صادقي علت اين امر را وجود کارخانجات بيش از نياز در اين استان دانسته و مي افزايد: از يک سو دولت به منظور توسعه اشتغال، به هرمتقاضي تاسيس کارخانه آرد، مجوز مي دهد و از سوي ديگر از آنجا که کارخانجات آرد سازي نياز به سرمايه در گردش ندارند (چون دولت خريد تضميني گندم را انجام مي دهد) لذا با اندک سرمايه گذاري خيلي زود به سود دهي مي رسند و همين مسايل موجب شد تا امروز شاهد تعداد زيادي کارخانه توليد آرد در اين استان باشيم. وي گفت: اين امرموجب شده در سالهاي گذشته که ماهيانه 3500 تن توليد داشتيم، براي 40 نفر اشتغال مستقيم ايجاد کنيم در حالي که هم اکنون ظرفيت توليد ما به 1500 تن کاهش يافته لذا مجبور به تعديل نيرو شده و اين تعداد به 30 نفر رسيده اند. در پاسخ به اين اظهارت مديرکل شرکت غله خراسان جنوبي مي گويد: مقدار مورد نياز سالانه گندم اين استان، 95 هزار تن مي باشد که 50 درصد آن از ساير استانها و به ويژه خراسان رضوي وارد مي شود، اما با اين حال در زمينه توليد گندم با کيفيت مطلوب، جزو پنج استان برتر کشور مي باشيم. حسين بهشتي مي افزايد: با وجودي که در زمينه توليد گندم خودکفا نيستيم، اما در زمينه ذخيره سازي گندم از تاسيسات بسيار خوبي برخورداريم بطوري که امکان ذخيره سازي معادل مصرف سالانه، براي ما وجود دارد. وي گفت: هم اکنون سيلوهاي بخش خصوصي استان به تعداد سه واحد و به ظرفيت 35 هزار تن و سيلو هاي بخش دولتي نيز به همين تعداد و ظرفيت 60 هزار تن در سال را دارند و يک سيلو هم توسط بخش خصوصي در حال راه اندازي در بيرجند مي باشد که با راه اندازي آن، ظرفيت ذخيره سازي به مقدار 10 هزار تن در سال افزايش مي يابد. بهشتي در باره وضعيت کاشت گندم در اين استان نيز مي گويد: ما متولي آمايش سرزميني نيستيم، اما اگر در اين حوزه اختيار داشتيم، اجازه کاشت گندم را نمي داديم، زيرا خراسان جنوبي استان دچار خشکسالي است و در جايي که شرايط آب و هوايي براي کشت محصولاتي چون زعفران و عناب مهياست، چرا بايد اصرار بر کشت گندم و آنهم از نوع ديمي داشته باشيم. وي افزود: بر اساس آمارهايي که مطبوعات به نقل از جهاد کشاورزي استان اعلام کرده اند امسال سطح زير کشت گندم ديم استان، 167 هزار و سطح کشت آبي نيز 39 هزار هکتار مي باشد. بهشتي گفت: با توجه به خشکسالي، امسال اميدي به برداشت از زمين هاي زير کشت ديم نداريم و از کشت آبي نيز، به طور متوسط 250/1 تن در هکتار برداشت مي شود. وي افزود: در کنار اين مشکلات، ظرفيت کارخانجات آرد سازي هم مزيد بر علت شده است که البته اين مشکل محدود به استان ما نمي شود. بهشتي تعداد کارخانجات آرد سازي کشور را، 350 واحد اعلام کرد و گفت: در حالي که مقدار مورد نياز آرد کشور، تنها 10 ميليون تن در سال است، ظرفيت اسمي توليد اين کارخانجات، 20 ميليون تن مي باشد. وي افزود: اين ارقام با کمي تغيير در سطح استان نيز نمود يافته، بطوري که ظرفيت توليد اسمي سه کارخانه آرد اين استان 200/259 تن در سال مي باشد، اما در حال حاضر تنها 82 هزار تن توليد مي کنند. بهشتي گفت: براي رفع اين مشکلات بهتر است يک نيازسنجي از سوي مديران کارخانجات توليد آرد صورت گيرد و با توجه به همجواري با کشور افغانستان و صدور مجوز صادرات دو ميليون تن آرد به خارج از کشور، روي اين موضوع تمرکز نمايند. وي اظهارداشت: هر چند صدور آرد براي دولت توجيه اقتصادي ندارد، اما با توجه به پرداخت يارانه از سوي دولت، اين موضوع براي بخش خصوصي، داراي توجيه اقتصادي مي باشد. مدير زراعت سازمان جهاد کشاورزي اين استان نيز مي گويد: رقم دقيق سطح زير کشت گندم ديمي 200/20 هزار هکتار و سطح زير کشت گندم آبي نيز 39 هزار هکتار مي باشد. مهدي نوفرستي مي افزايد: کشت ديم در شرايطي جواب مي دهد که شاهد بارش باران به ميزان 140 ميليمتر باشيم و در مناطقي که کمتر از اين ميزان باشد، کشت ديم توجيه فني ندارد. وي مي گويد: اما در اين استان با توجه به وضعيت خرده مالکي زمينها، اميد کشاورزان به بارش باران و انجام مراحل سه گانه کاشت، داشت و برداشت بصورت خانوادگي است که دستمزدي به کارگران پرداخت نمي شود. لذا هنوز به اين شيوه روي مي آورند. نوفرستي مي افزايد: هر چند کاشت ديم در اين استان توجيه فني ندارد،اما به خاطر معيشت توجيه پذير است و با برداشت 350 کيلو در هکتار، حداقل نياز خانواده کشاورز بر طرف خواهد شد. وي در باره ميزان برداشت از زمينهاي کشت آبي نيز مي گويد: اين رقم به طور متوسط به 80 هزار تن در هکتار مي رسد. تمام گزارش از: عليرضا حسيني مقدم 7491 /664
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 480]