گزيده سرمقاله هاي روزنامه هاي صبح امروز

واضح آرشیو وب فارسی:ایسکانیوز: گزيده سرمقاله هاي روزنامه هاي صبح امروز

تهران -خبرگزاري ايسكانيوز : روزنامه هاي صبح ايران در سرمقاله هاي امروز پنجم دي ماه 87 خود به مسائل مهم سياسي داخلي و خارجي پرداختند.

‌به گزارش روز پنجشنبه گروه سياسي باشگاه خبرنگاران دانشجويي ايران "ايسكانيوز " در سرمقاله هاي برخي روزنامه هاي صبح ايران آمده است :

**آفرينش
به سمت تعيين قدرت گاز
بالاخر بعد از گذشت دو دهه از زمان تشكيل اوپك نفت، سازمان اوپك گاز هم بخاطر استفاده منطقي و سياسي از اين ماده سوختي پاك; در نشست در مسكو با انتشار اساس نامه اي، تشكيل شد. طرح تاسيس اوپك گازي در 10 بهمن سال 1385 از سوي رهبر معظم انقلاب اسلامي ايران حضرت آيت الله خامنه اي در ديدار با ايگور ايوانف دبير شوراي امنيت وقت روسيه مطرح شد. ايشان با اشاره به وجود نزديك به نيمي از ذخاير گاز جهان در روسيه و ايران پيشنهاد كردند: اين دو كشور با كمك يكديگر مي توانند بناي يك سازمان مربوط به همكاري هاي گازي را همچون اوپك پايه گذاري كنند كه بعدها در سفر مقام هاي روسي به قطر يكي ديگر از كشورهاي دارنده ذخاير عظيم گازي اين پيشنهاد به آن كشور نيز ارائه و مورد موافقت مقامهاي دوحه قرار گرفت. هر چند در آن دوره بسياري بر اين باور بودند كه روس ها و قطري ها حاضر نيستند به دليل منافع و روابط خود با برخي از كشورهاي غربي و ديگر مصرف كنندگان گاز چنين سازماني را تشكيل دهند، اما روند حوادث به سمت و سويي رفت كه ديگر فروش گاز ارزان در برابر هزينه بالاي استخراج و تصفيه و همچنين لوله گذاري و صدور آن به صرفه نبود. از سوي ديگر نيازهاي روبه رشد كشورهاي مصرف كننده انرژي و اضافه شدن كشورهاي در حال توسعه به متقاضيان انرژي در سال هاي آينده، در حال تغيير شرايط بازار حامل هاي انرژي، از جمله بازار گاز طبيعي است; به گونه اي كه كشورهاي توليدكننده گاز در مذاكرات خود با خريداران، با چالشي قابل توجه روبه رو شده اند. برهمين اساس ايده تشكيل سازماني مشابه اوپك در بخش گاز طبيعي، يكي از محورهاي مذاكرات چندجانبه كشورهاي اصلي توليدكننده گاز در ماه هاي اخير بوده است. بويژه آنكه تحولات بازار جهاني انرژي در سالهاي اخير، تشكيل سازماني همانند اوپك را بين كشورهاي اصلي توليدكننده گاز به ضرورتي انكارناپذير تبديل كرده است. در اين ميان نقش روس ها به عنوان دارنده حدود 40 درصد ذخاير نفتي بسيار حايز اهميت بود; آنها اين بار براي تشكيل چنين سازماني نه تنها انگيزه اقتصادي داشتند، بلكه از انگيزه هاي سياسي قوي همچون گرجستان در اين مورد برخوردار بودند. ايران نيز به نوبه خود از انگيز ه هاي كافي سياسي و اقتصادي جهت تشكيل اين چنين سازماني برخوردار است. چرا كه اقتصاد وابسته ايران به نفت، ايجاب مي كرد تا از طريق تعيين سازكارهاي مشخصي بتواندبا تشكيل سازمان صادر كنندگان گاز، قيمت محصول صادراتي خود را تعيين كند. چرا كه امروز گاز قيمت ثابتي در جهان نداشته و كشورهاي توليد كننده بر اساس تصميمات سياسي و روابط اقتصادي و همچنين ميزان چانه زني كشورهاي وارد كننده قيمت محصول خود را تعيين مي كنند، كه به نظر مي رسد با تشكيل سازمان كشورهاي صادركننده گاز، اين رابطه، حالتي اقتصادي و تجاري به خود گرفته و كشورهاي وارد كننده ناچارند قيمت پذيرفته شده در بازارهاي ويژه را بپذيرند. همين موضوع نيز باعث شده تا كشورهاي غربي از زمان طرح اين سازمان مخالفت خود را اعلام كنند، چرا كه با عملي شدن اين طرح، آزادي آنها در تعيين قيمت گاز و استفاده سياسي را محدود مي كند. كه با توجه به موضوعات مطروحه مي توان گفت كه تشكيل چنين سازماني گامي به توافق در خصوص معاملات قيمت گذاري گاز، تامين امنيت آن و استفاده ابزاري براي توليدكنندگان گاز خواهد بود.

**حزب الله
راهي به تركستان
آلودن راه معنويت به نيرنگ‌ها، دروغ‌ها و مسيرهاي بدلي و حاشيه‌سازي براي صراط ‌مستقيم هم يك انحراف ديني و عقلي است و هم گوياي توطئه بدخواهان و كساني است كه از احياي حقيقت دين منافع خود را در معرض خطر مي‌بينند. بر اساس شواهد و مدارك موجود اينگونه افراد و گروه‌ها با سوء‌استفاده از كساني كه با اصول دين آشنايي كمي دارند و در عين حال تمايل به فعاليت‌هاي ديني و مذهبي در آنها زياد است، آنها را وادار به ترك شريعت و واجبات ديني مي‌كنند و به جاي آن به كارهايي مي‌پردازند كه به هيچ‌وجه با دين سازگاري ندارد.
غالب اين گروه‌ها با ادعاهاي بزرگ و عقل‌فريب و نشان دادن كرامات تقلبي و جعلي سعي در مفطون‌سازي پيروان خود دارند تا عنصر عقلانيت در تصميم‌گيري طرفداران خود را تعطيل و به جاي آن تقليد و اطاعت كوركورانه را بنشانند. شكي نيست كه علت گرايش به فرقه‌هاي انحرافي جهل، بي‌خبري، دلبستگي و سرسپردگي شديد هواداران اين فرقي است ولي گرايش به پنهانكاري روساي اين مكاتب انحرافي و سوء‌استفاده از عطش هواداران براي رسيدن به «مقامات» نيز از ديگر علل افزايش و رونق بازار مكاره اين گروه‌هاست.
از عرفان‌هاي وارداتي مثل «سرخپوستي»، «اكنكاري»، «اشويي» تا معجون‌هاي عجيب و غريبي از نوع بومي، همگي ايجاد انحراف در جان حقيقت است كه متأسفانه رونق بازارشان حتي در برخي از مراكز داخلي نيز ديده مي‌شود.
اين هم در حالي صورت مي‌گيرد كه عرفان واقعي در صدد شناخت خداوند، اسماء و صفات الهي و غايت آن قرب الهي است ولي عرفان كاذب تك‌بعدي، دنياگريز و انزواطلب است. اين فرقي با رد الهي بودن اديان و دنيوي كردن امور در تلاشند ضمن تقدس‌زدايي از مفاهيم اصيل زمينه را براي گستردن بساط خودفروشي فراهم سازند. تاريخ اين ديار همواره شاهد بوده كه چگونه فرق‌هاي ضاله گاه و بيگاه سر برافراشتند و با سرعتي بيشتر محو شده‌اند اما با اين وصف همچنان عده‌اي با پوشيدن پوستين و كرباس سعي در بازگشايي دكان عرفاني و معنوي داشته و دارند.
اكثر اين گروه‌ها با هدف قرار دادن جوانان و سوء‌استفاده از احساسات حقيقت‌جو و حقيقت‌طلب آنها در تلاشند ورود موفقي را به اين عرصه تجربه كنند.به نظر مي‌رسد شيوع بيش از اندازه اين فرق صرف‌نظر از گرايش جوانان، راهبرد دشمنان اسلام براي دست‌اندازي به دين و شريعت باشد كه قوام‌دهنده و دوام‌دهنده به انقلاب و اسلام است.
واقعيت اين است كه در برابر تمام اين موارد انحرافي، تنها معارف اصيل اهل‌بيت(ع) است كه مي‌تواند نجات‌دهنده آدمي باشد. گفته بنيان‌گذار كبير انقلاب كه مي‌فرمايد: «طريقت و حقيقت جز از طريق شريعت حاصل نمي‌شود، هر كس بخواهد جز از طريق ظاهر به باطن دست يابد از نورانيت الهي بهره‌اي نبرده است» گوياي كامل اين مطلب است.

**اعتماد ملي
سخني با اتحاديه عرب
اظهارات عمرو موسي دبيركل اتحاديه عرب مبني‌بر انجام گفتگوهاي مستقيم ميان دولت‌هاي عرب منطقه با ايران در نوع خود گامي به جلو و مفيد است اما ترديدهايي جدي و بنيادي بر شكل و ماهيت اين اظهارنظر در اين مقطع زماني مترتب است. نفس گفت‌وگو و تعامل ميان كشورهاي مستقر در يك حوزه جغرافيايي، از اهميت فراوان و استراتژيكي برخوردار است. بدون تعامل، گفت‌وگو، مناسبات معقول و روابط منطقي و حسنه استقرار دولت‌ها در كنار يكديگر موجد اثرات ايجابي و ترميم‌كننده و البته متكامل نخواهد بود.
اما انجام گفتگو، ارتقاي سطح مناسبات و درك متقابل از حساسيت‌ها، انتظارات و اولويت‌هاي يك كشور با گروهي از همسايگان يك چيز است، فرصت‌طلبي و بهره‌وري از شرايط مثلا‌ نابسامان بين‌الملل چيز ديگر. اگر اعراب امروز خواهان تعامل و گفت‌وگو با ايران هستند، از فرداي پيروزي انقلا‌ب اسلا‌مي و استقرار نظام مقدس جمهوري اسلا‌مي، اين خواست رهبران سياسي كشور بوده است؛ اينكه ايران و دولت‌‌هاي عربي به دليل داشتن تاريخ، مذهب، فرهنگ، گذشته و البته دشمن مشترك، بهتر است با يكديگر ارتباط، تعامل و همكاري بهتري داشته باشند، امري معقول و پسنديده است اما از آنجايي كه بسياري از اين دولت‌ها درگير برخي توهمات ناصواب، هم‌پيماني با عراق عصر صدام و تبعيت از سياست‌هاي بين‌المللي و ضدايراني بودند، كمتر از انجام اين امر استقبال كردند.
حال اگر جناب عمرو موسي و هم ‌پيمانانش فهميده‌اند كه اشتباه كرده و بايد با قدرت بزرگ و اثربخشي چون ايران قدرتمند تعامل و گفت‌وگو كنند، ما بايد از آن استقبال كنيم. اگر اتحاديه عرب فكر مي‌كند ايران در داستان هسته‌اي و ديگر مناقشات بين‌المللي در موضع ضعف قرار داشته و آنها به‌عنوان مدعيان جديد در پرونده هسته‌اي بايد ادعاي فضل كنند، از اين خبرها نيست. ايران اجازه لا‌ف‌زني به كشورهايي را نمي‌دهد كه 60 سالي است توان مقابله با رژيم صهيونيستي را در برابر خود ندارند. موضوع هسته‌اي ايران تنها به ايران مربوط است. اگر اعراب علا‌قه‌مند به انجام طرح‌هاي هسته‌اي مشترك با ايران هستند، ايران از آن استقبال مي‌كند و حتي ايران حاضر است دانش و تجربه خود را به آنها ارائه دهد. يادمان باشد اگر هم امروز فلسطيني‌ها داراي يك دولت و سرزميني محدود هستند، اين از بركت انقلا‌ب اسلا‌مي و طراحي معمار كبير انقلا‌ب امام خميني(ره) بود وگرنه از چراغ اعراب، آبي گرم نمي‌شد. اما اگر به فكر باز كردن پرونده جديدي براي ايران و ورود كشورهاي عرب به مناقشه‌اي هستند كه هيچ ربطي به آنها ندارد، بهتر است همچنان تماشاگر بمانند، چون خيلي دير متوجه معضل پرونده هسته‌اي ايران شده‌اند؛ كار اين پرونده ديگر به پايان خود نزديك شده است. در اين ميان سخنان نابجاي رئيس مجلس مصر اصلا‌ محلي از اعراب ندارد و حتي شايسته پاسخ نيست.
از سوي ديگر اعراب بيش از هر قدرت ديگري در منطقه و جهان از نزديكي و حل مناقشات ايران و غرب، در وحشت هستند. اعراب به خوبي از نقش، جايگاه و منزلت ايران در سطح منطقه و جهان آگاهند. اما دولتمردان ايراني نيز نبايد از ياد ببرند كه اتحاديه عرب دوست ايران نيست. نبايد با شنيدن يك اظهارنظر چنان ذوق‌زده شوند كه از واقعيت و ماهيت اصلي اين اهداف غافل شوند. چنانچه محمود احمدي‌نژاد با اشتياق به اجلا‌س اتحاديه عرب رفت وزير نام مجعول نشست! ما در برخورد با دشمنان منافع ايران هيچ فرقي بين كشورها قائل نيستيم. مهم حفظ منافع ملي و مصالح نظام جمهوري اسلامي ايران است؛ موضوعي كه دولتمردان ايراني نبايد آن را فراموش كنند.

**دنياي اقتصاد
رشد ابهام در نقدي‌كردن يارانه‌ها
بحث‌هاي مرتبط با طرح تحول اقتصادي به ويژه طرح پرداخت نقدي يارانه‌هاي سوخت، در هفته‌هاي گذشته در دو مسير متفاوت حركت كرده و مي‌كند.
در يك سو مسوولان وزارت اقتصاد و سخنگوي طرح قرار دارند كه نيروي قابل‌توجهي براي متقاعد كردن جامعه سياسي ايران گذاشته‌اند تا نشان دهند اين طرح كارشناسانه است.
اين مسوولان تلاش دارند با ارايه ديدگاه‌هاي كارشناسانه، مانع از سياسي‌شدن موضوع شده و شرايط را به‌گونه‌اي فراهم كنند كه كل طرح هوا نشود. از طرف ديگر، واقعيت اين است كه نوع شروع طرح و برخي اظهارات در سطوح ديگر به گونه‌اي است كه شهروندان استنباط سياسي از اين حرف‌ها دارند. به اين ترتيب بحث‌ها حول دو محور «آزادسازي قيمت‌ها» و «پرداخت نقدي يارانه‌ها» شكل گرفته است. مخالفان و منتقدان، حرفشان اين است كه پرداخت نقدي يارانه‌ها در حوزه فعاليت‌هاي سياسي قرار مي‌گيرد، چون اولا، پرداخت نقدي يارانه‌ها نوعي رانت سياسي براي رييس‌جمهوري در جريان انتخابات آينده ايجاد مي‌كند و ثانيا، به اين دليل كه به تورم دامن مي‌زند، موجب نارضايتي سياسي احتمالي در آينده خواهد شد.

با توجه به برآيند ديدگاه‌هاي متفاوت ارايه شده در هفته‌هاي اخير به نظر مي‌رسد كه پرداخت نقدي يارانه به عنوان بخشي از محور هدفمند كردن يارانه مي‌تواند به زمان بعد از انتخابات رياست‌جمهوري موكول شده و بخش اول آن‌كه آزادسازي قيمت حامل‌هاي سوخت است، به تدريج و پس از اين‌كه طرح در مجلس تصويب شد، اجرايي شود.
پيش از اين نيز نگارنده در همين ستون يادآور شده بود كه برآيند و مجموعه تصميم‌سازي‌ها و تصميم‌گيري‌ها نبايد به سمتي حركت داده شود كه كل طرح هوا شود. و اكنون به نظر مي‌رسد متاسفانه اين پيش‌بيني شايد محقق شود.نگراني از استفاده سياسي از طرح هدفمند كردن يارانه‌هاي سوخت حتي اگر مجلس با آن موافقت نكند، مي‌تواند ادامه پيدا كند. به اين معني كه خواهند گفت كه ما قصد داشتيم بخشي از درآمد حاصل از واقعي كردن قيمت‌ها را به اقشار فرودست بدهيم، اما مجلس مانع شد. دولت در اين وضعيت شايد به اين سمت برود كه چون براي جبران افزايش قيمت‌ها راهي باقي نمانده است، حاضر به آزاد كردن قيمت‌ها نيست و استدلالش نيز اين است كه به گروه‌هاي كم‌درآمد فشار مي‌آيد. از آن طرف نيز مي‌توان انتظار داشت كه مجلس از بيم رشد و جهش مقطعي قيمت‌ها و همچنين اين حدس و گمان كه دولت مي‌خوهد با پرداخت نقدي يارانه، محبوبيت سياسي خريداري كند، مانع از تصويب و اجراي كل طرح شود. در اين وضعيت است كه شهروندان مات‌ومبهوت نظاره‌گر اين نوع حركات و رفتار خواهند ماند و سرانجام نيز به درك دقيقي از واقعيت طرح هدفمند كردن يا پرداخت نقدي يارانه نخواهند رسيد. اين بدترين حالت است و مي‌تواند اجراي چنين طرحي را دست‌كم براي چند سال به تاخير بيندازد.دولت مي‌تواند و بايد با قبول اجراي بخشي از طرح كه آزادسازي قيمت‌ها است، توزيع نقدي را در زمان ديگري كه شايد وضعيت درآمدي بهتري نيز داشته باشد، انجام دهد و عايدات آزادسازي را به كسري بودجه وسيعي اختصاص دهد كه در صورت باقي‌ماندن اوضاع فعلي در بازار نفت تحقق خواهد يافت.

**رسالت
آدرس تامين اعتبار خريد بنزين
دولت امسال و سال گذشته براي تامين اعتبار خريد بنزين از خارج، متمم به مجلس نبرد و از صندوق ذخيره ارزي پولي در اين باره برداشت نكرد.
همه ساله در بودجه دولت رديفي براي تامين اعتبار خريد بنزين از خارج از طريق نفت معاوضه، دولت و مجلس در نظر مي‌گيرد كه معمولا در 6 ماهه اول رقم برآورد شده تمام مي‌شود لذا دولت مجبور مي‌شود براي تامين بنزين مورد نياز 6 ماهه دوم، طريق ارائه لايحه متمم و برداشت از صندوق ذخيره ارزي را برگزيند.
28 آذر ماه 84 طي سرمقاله‌اي تحت عنوان «راي سبك» به اين اقدام دولت و مجلس اعتراض كردم و با دادن آدرس منابع مالي نجومي در اختيار شركت ملي نفت گفتم اين كسري و آن رقم اوليه به راحتي از اين منابع قابل تامين است.
برخي نمايندگان با گله از حقير كه راي آنها را «سبك» تلقي كردم آن را اهانت دانستند و زبان به شكايت گشودند. آقاي باهنر رياست وقت مجلس طي نطقي بر اين مقاله خرده گرفت و جناب آقاي مهندس نبوي مدير مسئول محترم «رسالت» در سر مقاله روز بعد رسما از نمايندگان پوزش خواست اما از نمايندگان محترم بويژه اعضاي كميسيون برنامه و بودجه مجلس خواستند ادعاهاي مطرح در خصوص اين منابع مالي در اختيار، مورد ارزيابي و بررسي قرار گيرد. متاسفانه نه نمايندگان مجلس و نه كميسيون مربوط گامي براي شفاف سازي ميزان منابع مالي در اختيار شركت ملي نفت برنداشتند.
اكنون دولت دو سال است به راحتي از محل منابع مالي در اختيار شركت نفت رقم كسري خريد بنزين را تامين مي‌كند و هيچ رويداد ناگواري هم رخ نداده است. بنده در اينجا مي‌خواهم ادعا كنم حتي اگر رقم شش ماهه اول را كه در بودجه آمده دولت و مجلس پيش‌بيني نكنند، هم اتفاقي رخ نخواهد داد، چون رفع اين نياز از محل منابع داخلي شركت و به راحتي قابل تامين است.
لذا اعتراض برخي نمايندگان مبني بر اينكه اين اقدام دولت خلاف قانون است به اين دليل كه نمي‌‌گويند خلاف كدام قانون وارد نيست چرا كه اصلا تامين نيازهاي فرآورده‌هاي نفتي جزء وظايف ذاتي شركت نفت بوده و مصرح در اساسنامه آن است. براي رفع شبهه ياد شده كافي است نمايندگان محترم به اين مهم بينديشند كه آيا حساب وكتاب رقم 1/5 ميليون بشكه در روز كه به پالايشگاه‌هاي كشور براي تصفيه داده مي‌شود روشن و شفاف است كه مي‌خواهند تكليف اعتبار مربوط به تامين كسري بنزين را به طور شفاف در بودجه بياورند؟
سخن اصلي كه مجلس درتصويب بودجه و احكام مربوط به بودجه شركت ملي نفت و وزارت نفت بايد به آن توجه كند اين است كه شركت ملي نفت به عنوان يك شركت مادر تخصصي با داشتن بيش از 30 شركت تابعه فقط نفتي (شركت‌ها‌ي گازي و پتروشيمي در اين محاسبه منظور نشده است) منابع مالي لازم را براي انجام وظايف ذاتي خود به قدر كافي در اختيار دارد بدان گونه كه هيچ نيازي به استفاده از درآمد عمومي كشور - بودجه عمومي دولت و حساب ذخيره ارزي (جز براي سرمايه‌گذاري‌هاي زيربنايي) ندارد. اين يك ادعاي ساده و يا نظر يك روزنامه‌نگار نيست بلكه اين را بايد بازرس قانوني شركت و حسابرسان مستقل آن كه سال‌هاست در موضع انفعالي قرار گرفته‌اند و به دليل عدم انجام وظيفه خود وفق ماده 151 قانون تجارت تحت پيگرد كميسيون اصل 90 مجلس هم قرار گرفتند. (1)، به شهادت و گواهي صورت‌هاي مالي شركت بگويند كه سال‌هاست نگفته‌اند! اين منبع عظيم سال‌هاست بر روي هم انباشته و حجم آن اكنون به بيش از 557 هزار ميليارد ريال رسيده است. (مجموع مبلغ سرمايه + ذخيره + اندوخته‌هاي قانوني+ سود انباشته به عنوان حقوق صاحبان سهام)
اكنون با علم به اين منبع عظيم اين پرسش مطرح است كه آيا ايراد گيرندگان به اين رويكرد (تامين نيازهاي فرآورده‌هاي نفتي از طريق منابع داخلي) معتقدند كه شركت با داشتن 55 ميليارد دلار اعتبار بايد براي وارد كردن فلان مقدار بنزين به حساب ذخيره ارزي و يا به درآمد عمومي كشور در قالب يك جزء از يك بند از يك تبصره قانون بودجه كل كشور متوسل شود تا آن گاه همه بگويند دولت طبق قانون بودجه عمل كرد؟!
پي‌نوشت:
-1 هر چند برابر اطلاعات واصله در يك تقابل آشكار با كميسيون اصل 90 براي بازرس قانوني شركت ملي نفت قرار منع تعقيب صادر شده است.

**صداي عدالت
اوپك گازي هم آمد‏
كريم جعفري - جمع شدن مقامات نفتي 11 كشور عمده توليد كننده نفت در روسيه و رايزني آنها براي تاسيس سازماني مانند اوپك نفتي، پس از سه سال نتيجه داد و از اين به بعد بايد شاهد تشكيل بازارهاي بورس و تعيين قيمت روزانه براي اين ماده سوختي باشيم. ‏
‏ بالاخره ترس كشورهاي مصرف كننده گاز نتيجه داد و كشورهاي بزرگ توليد كننده اين ماده سوختي پاك؛ در نشستي در مسكو با انتشار اساس‌نامه‌اي، تولد اوپك گازي را اعلام كردند، اعلامي كه به نظر مي‌رسد چندان به مذاق كشورهاي اروپايي و آمريكايي خوش نيامده است. جمع شدن مقامات نفتي 11 كشور عمده توليد كننده نفت در روسيه و رايزني آنها براي تاسيس سازماني مانند اوپك نفتي، پس از سه سال نتيجه داد و از اين به بعد بايد شاهد تشكيل بازارهاي بورس و تعيين قيمت روزانه براي اين ماده سوختي باشيم.‏
‏ ايران، روسيه و قطر به عنوان دارندگان بيش از 50 درصد ذخيره جهاني گاز از چندي پيش رايزني‌هاي خود را در اين مورد شروع كردند، اما اصل ماجرا به زماني باز مي‌گردد كه در 10 بهمن سال 1385 از سوي رهبر ايران حضرت آيت الله خامنه اي در ديدار وي با ايگور ايوانف دبير شوراي امنيت وقت روسيه طرح تشكيل چنين سازماني مطرح شد. رهبر ايران با اشاره به وجود نزديك به نيمي از ذخاير گاز جهان در روسيه و ايران پيشنهاد كردند: اين دو كشور با كمك يكديگر مي توانند بناي يك سازمان مربوط به همكاري‌هاي گازي را همچون اوپك پايه گذاري كنند كه بعدها در سفر مقام‌هاي روسي به قطر يكي ديگر از كشورهاي دارنده ذخاير عظيم گازي اين پيشنهاد به آن كشور نيز ارائه و مورد موافقت مقامهاي دوحه قرار گرفت. هر چند در آن دوره بسياري بر اين باور بودند كه روس‌ها و قطري‌ها حاضر نيستند به دليل منافع و روابط خود با برخي از كشورهاي غربي و ديگر مصرف كنندگان گاز چنين سازماني را تشكيل دهند، اما روند حوادث به سمت و سويي رفت كه ديگر فروش گاز ارزان در برابر هزينه بالاي استخراج و تصفيه و همچنين لوله گذاري و صدور آن به صرفه نبود و بايد در اين زمينه اقدامي صورت مي‌گرفت. ‏
‏ در اين ميان نقش روس‌ها به عنوان دارنده حدود 40 درصد ذخاير نفتي بسيار حايز اهميت بود؛ آنها اين‌بار براي تشكيل چنين سازماني نه تنها انگيزه اقتصادي - در سايه بحران مالي كنوني جهان - داشتند، بلكه از انگيزه‌هاي سياسي قوي‌اي نيز در اين مورد برخوردار بودند. روس‌ها كه از دو سال پيش با وارد آوردن فشار بر جمهوري‌هاي شوروي سابق كه عمده مصرف كننده‌هاي گاز اين كشور هستند خواستار افزايش قيمت آن شده بود، در سال جاري و پس از درگيري ماه اوت اين كشور با گرجستان و حمايت بي‌دريغ و غير قابل تصور كشورهاي اروپايي از موضع گرجستان درصدد برآمد تا در صادرات گاز خود به اين كشورها كه در حال حاضر تنها اميد آنها روسيه است، به نحوي گوشمالي دهد.‏
‏ ايران نيز به نوبه خود از انگيز‌ه‌هاي كافي سياسي و اقتصادي جهت تشكيل اين چنين سازماني برخوردار است. در حالي كه اقتصاد ايران همچنان چشم اميدش به نفت است، اين كشور به واسطه ذخاير بزرگ گاز در جنوب كشور و وجود بازارهاي مصرف بزرگ در اطراف خود، دنبال سازوكاري بود تا بلكه بتواند از اين رهگذر قيمت محصول صادراتي خود را تعيين كند. امروز گاز قيمت ثابتي در جهان ندارد و كشورهاي توليد كننده بر اساس تصميمات سياسي و روابط اقتصادي و همچنين ميزان چانه‌زني كشورهاي وارد كننده قيمت محصول خود را تعيين مي‌كنند، در حالي كه امروز و با تشكيل سازمان كشورهاي صادركننده گاز، اين رابطه اقتصادي، حالتي تجاري به خود گرفته و كشورهاي وارد كننده ناچارند قيمت پذيرفته شده در تالارهاي معاملات را بپذيرند. ايران كه در حال رايزني براي صدور گاز خود به هند و پاكستان است، در طول دوران مذاكرات خود با اين دو كشور، مشكلات بسياري بر سر تعيين قيمت گاز صادراتي پيدا كرد. ‏
‏ ‏از جانب ديگر به خوبي مي‌توان ناخشنودي كشورهاي غربي را از تشكيل چنين سازماني يافت؛ سازماني كه در آن كشورهايي چون ايران، روسيه و ونزوئلا حضور دارند و سه هم به نحوي روابط خوب و پيچيده‌اي با هم دارند. رسانه‌هاي غربي در گزارش‌هاي خود از نشست مسكو، تحليل‌هاي مختلفي را ارائه داده‌اند، آنها بر اين باورند كه چنين گامى به توافق در خصوص فرمول‌هاى قيمت گذارى گاز و تامين امنيت گاز كمك خواهد كرد اما مصرف كنندگان گاز و در راس انها امريكا و اروپا با سيطره گازى و تشكيل سازمانى همانند اوپك مخالفند. بي‌بي‌سي عربي در گزارشي به روند تشكيل اين نشست پرداخته و يكي از كارشناسان حوزه انرژي به‌نام تام ماندي در اين مورد به اين شبكه خبري مي‌گويد: براى روسيه تشكيل چنين سازمانى ممكن است مفيد باشد زيرا روسيه رياست سازمان كشورهاى صادر كننده گاز را به عهده خواهد داشت. وى گفت من معتقدم كشورهاى صادر كننده گاز مايلند در صحنه بين المللى از موضوع صدور گاز و كنترل بر قيمت‌هاى آن به عنوان يك ابزار فشار استفاده كنند.‏
‏ مقر دائمي اين سازمان اين‌بار نه پايتخت يك كشور اروپايي، بلكه دوحه مركز قطر خواهد بود تا رايزني‌ها و تبادل‌نظرها در اين‌باره در خود سازمان صورت بگيرد. سرگئي اشماتكو وزير انرژي روسيه در پايان نشست مجمع كشورهاي صادر كننده گاز گفت: يك سازمان جديد امروز متولد شد، اساسنامه اين سازمان مورد توافق همه كشورهاي شركت كننده قرار گرفت و مركزيت آن در قطر خواهد بود. نخست‌وزير روسيه نيز در مراسم افتتاحيه اين نشست سخناني را بر زبان راند كه نشان دهنده عزم جدي اين كشور براي تشكيل محور گاز است. ولاديمير پوتين در نطقي خطاب به وزراي نفت و گاز كشورهاي صادركننده گاز در نشست مجمع كشورهاي صادركننده گاز(‏GECF‏) گفت : با بالا رفتن هزينه هاي توسعه ميادين گازي باوجود تداوم بحران مالي و كاهش قيمت انرژي در جهان دوره انرژي ارزان و گاز ارزان در حال پايان است. حال بايد منتظر بود و ديد كه تشكيل اين سازمان تا چه اندازه مي‌تواند بر قيمت گاز در بازار جهاني تاثير‌گذار باشد، آيا همان‌گونه كه نخست‌وزير قدرتمند روسيه گفته است، دوران گاز ارزان پايان يافته و بايد منتظر بالا رفتن قيمت آن باشيم؟

**مردم سالاري
جامعه ايران محتاج توافق است
شيريني در دست داشتن قدرت به تنهايي آفت قدرت نيست بلكه آميزش آن با انحصار طلبي است كه چهره اي مخوف از سياست ترسيم مي كند. اين چهره مخوف بر تمام شئونات زندگي انسان هاي يك جامعه تاثير مي گذارد و لحظه لحظه آن را آميخته با ترس، ناامني و تلخي مي كند.
حكايت جامعه امروز ايران چندان دور از اين توصيف نيست. كمتر كسي، چه آني كه بر اريكه قدرت تكيه زده است و چه آني كه از ميدان بيرون رانده شده است در آرامش زندگي مي كند و اين ناامني به تمام جامعه سرايت كرده است و براي تك تك ما طلوع خورشيد دلهره آور است و غروب آن را با عصبانيت تماشا مي كنيم. جامعه ايران امروز محتاج آرامش و دوري از تنش است و نظام سياسي در رفع اين نياز وظيفه اصلي و خطيري بر عهده دارد. تمام كنشگران فعال و نيمه فعال، ساكن قدرت و رانده آن بايد به اين توافق عمومي دست يابند كه جنگ هاي آشكار ايدئولوژيك و منازعات پنهان بر سر قدرت جراحت هاي عميقي بر پيكره روح ايراني وارد كرده است. آنان كه در قدرت هستند بايد بدانند تلاششان براي رقبا بي نتيجه مانده و تنها عايدي هجوم انحصارطلبانه به قدرت قرباني شدن منافع ملي است كه روي ديگر اين سكه زائل شدن آرامش از زندگي مردم است. آنان با نگاهي به فعاليت هاي كانال هاي ارتباطي رسمي و غيررسمي، داخلي و اپوزيسيون بايد به اين درك رسيده باشند كه در اين فرايند اطلاع رساني پنهان كاري ها سريع آشكار مي شود و تفاوت ميان شعارها و اعمال هويدا مي گردد در اين فضاست كه ديوار اعتماد ميان مردم و قدرتمندان فرو مي ريزد و كاهش مشاركت مردم و سستي هاي اجتماعي رقم مي خورد و پيچ هاي اخلاقي جامعه هرز مي شود. هر كدام از اين پيامدها چونان مارهاي پلشتي است كه بر دوش پايداري و صلابت اين مملكت مي رويد.
قدرتمندان امروز جامعه ايران بايد بدانند كه اگر در دست يازيدن به اهداف خود دغدغه نوع وسيله نداشته باشند آنگاه در تمام اجزاي جامعه هيچ عنصري از پيش بردن امور خود با دروغ و تزوير ابا نمي كند و در اين جامعه با چنين شالوده سستي نه اجراي برنامه چهارم توسعه و نه اجراي اصل چهل و چهار قانون اساسي گره گشا نخواهد بود و توسعه سرايي بيش نيست. اين پند عقلاي سياست كه «هدف وسيله را توجيه نمي كند» تنها يك شعار اخلاقي و زيبا و كلامي براي روز مبادا نيست. جامعه امروز ايران شهادت مي دهد كه اين نصيحت داراي منطقي عقلاني براي ماندگاري در عرصه سياست است و از جنس هم كلام زيباي قديمي هاست كه مي گفتند: «بار كج به منزل نمي رسد»
از سويي ديگر رانده شدگان از قدرت نيز بايد بپذيرند كه نگاه صرف ايدئولوژيك به سياست و تقليل همه مسائل كشور به منازعات قدرت و جنگ حيدري و نعمتي نه عاقلانه است و نه ارزشمند. عاقلانه نيست زيرا پيامدهاي اين تنازع به نفع زندگي مردم نيست و چيزي كه در آن نفع مردم نباشد، ماندگار نيست. البته كنش سياسي بدون داشتن ايدئولوژي و مبناي روشن مانند دريانوردي بدون قطب نماست اما غفلت از واقعيت ها و بي تدبيري در طراحي تاكتيك ها به همان اندازه نداشتن ايدئولوژي، بي هويتي و بي پرنسيبي در عرصه سياست خطرناك است. از سويي بيرون رانده شدگان از جامعه سياسي كه در پي تبيين مباني اصلاح طلبي هستند معترفند كه تاكنون كمتر به شفاف كردن آرمان ها و تعيين حدود و ثغور ماهيت خود پرداخته اند لذا نمي توانند مدعي شوند كه داراي ديدگاه هاي شفاف و روشني هستند و تنها راهزني هاي غيرقانوني سياسي راه آنان را در رسيدن به اهداف مسدود كرده است.
امروز جامعه ايران به شدت محتاج عقلانيت سياسي براي حفظ مرز و بوم جغرافيايي و اعتقادي اين مملكت در دنياي پرآشوب تغييرات جهاني است. اگر در چند سال گذشته ژانوس سياست تنها چهره تضاد و تعارض خود را نشان داده است امروز جامعه ايران محتاج توافق، رويه ديگر اين خداي يونان باستان است. اين توافق به معناي فروكوفتن هويت هاي خرد و كلان سياسي و به معناي زد و بندي ناشيانه براي ترميم پايه هاي لرزان امارت قدرتمندان نيست. اين توافق تمهيدي براي بازسازي جامعه ايران و ايجاد بسترهاي عقلاني براي سياست ورزي به معناي عام آن يعني تدبير امور است. اين توافق براي قدرتمندان و هم براي رانده شدگان لازم است زيرا اولين پيامد رويه اي جز اين همان داستان «نه تو ماني و نه من» است.
اين توافق از همه مهم تر براي مردم لازم است كه هم زمينه سياست هستند و هم هدف ارزشمندي براي آن و حفظ آنها از اوجب واجبات است.

**كيهان
اين فلان ها و آن بهمان ها!
«بايد به اين نكته توجه داشته باشيم كه جامعه ما هنوز كه هنوز است متدين است و جامعه ديني است. جامعه اي كه هم به لحاظ عقيدتي، احساسي و عاطفي و هم به لحاظ عملي دلمشغول دين و مذهب است و از سوي ديگر وقتي قصد داريم تا موجودي را تعليم و تربيت كنيم و به مجراي خاص سوق دهيم، بايد ميزان فهم و قبول مخاطب را در نظر بگيريم و چون مخاطبان ما مسلمان هستند، طبعاً بايد با آنها با ترمينولوژي ديني سخن گفت... به حدي كه به نظرم مي آيد اگر كساني باطناً لائيك و غيرديني هستند بايد تا حد فراواني مثل روشنفكران ديني و با ترمينولوژي روشنفكران ديني سخن بگويند، و الا توفيق و كارآيي نخواهند داشت.»
آقاي «م-ك» كه اينگونه به برخي از مدعيان اصلاحات درس نفاق مي دهد و به آنها توصيه مي كند، زبان به كام بكشند و مخالفت و ضديت خود با اسلام را آشكار نكنند، يكي از مدعيان اصلاحات و از طرفداران سينه چاك آقاي خاتمي است كه اين روزها به ايشان اصرار مي ورزد «براي نجات كشور از شرايط كنوني» و «به خاطر دفاع از آزادي و دموكراسي» وارد ميدان شده و نامزدي خود براي انتخابات رياست جمهوري دهم را اعلام كند... آقاي «م-ك» انكار نمي كند كه منافق است و زبان و قلمي متفاوت با هويت واقعي خود دارد... به يقين آقاي خاتمي با او فرق دارد. خاتمي هرچه هست و هر ديدگاه و سليقه اي كه دارد، در حلقه مخالفان و دشمنان اسلام و انقلاب نيست، اگرچه برخي از ديدگاههاي اسلامي و انقلابي او با آموزه هاي اسلام و امام همخواني چنداني ندارد.
«مشكل اصلي ما اصلاح طلبان و مانع دموكراسي در كشورمان اين است كه در ايران خدا نمرده و هنوز زنده است»!
آقاي «ع-ع»- با آقاي عباس عبدي اشتباه نشود- كه با خيال راحت سفره دل خود را نزد يك نشريه اروپايي باز كرده و اعتقاد مردم ايران به خداوند تبارك و تعالي را مشكل اصلي اصلاحات و مانع بزرگ دموكراسي مي داند كيست؟ او، يكي از مدعيان اصلاحات و از جمله كساني است كه اين روزها براي كانديداتوري آقاي خاتمي يقه چاك مي دهد و رگ گردن سيخ مي كند كه آقاي خاتمي به خاطر نجات ايران بايد قدم به ميدان بگذارد و با غلبه بر ترديدها، مردم را از فاجعه- بخوانيد اعتقاد به خدا و اسلام و مقاومت در برابر غارتگران بين المللي- برهاند!
آقاي «ع-ع» مفهوم واقعي «اصلاحات» را دور شدن مردم از اعتقاد به خدا و كناره گرفتن آنان از باورهاي ديني مي داند... اما، صدالبته كه جناب خاتمي اينگونه نيست. چه كسي مي تواند در خدا دوستي خاتمي ترديد كند، اگرچه به اعتقاد نگارنده برخي از مواضع ايشان بي آن كه خود بداند يا بخواهد، خداپسندانه نيست!
«ترجيح مي دهم درباره خاتمي صحبت نكنم مبادا كه به او بربخورد. او با ما تفاوت داشت. خاتمي روحاني بود و گروه خوني اش بيشتر به مجمع روحانيون مي خورد. حزب مشاركت ما هم با مجمع خيلي فرق دارد. هرچند خاتمي در بين اعضاي مجمع بهترين است. مجمع روحانيون برترين خيلي دارد. ما از ابتدا مي دانستيم خاتمي با ما فرق دارد. بين اجزاي سيستم فكري او سازگاري وجود ندارد.»
آقاي «س-ح» اين سخنان را اواخر خردادماه 84 در يك مصاحبه بيان كرده است، او همان كسي است كه براي اولين بار در روزنامه خود خاتمي را با گورباچف مقايسه كرد و نوشت، اگر خاتمي در پيشبرد اصلاحات بيش از اين تسامح به خرج دهد بايد جاي او را با شخصي شبيه يلتسين عوض كنيم. اين نظريه متعلق به آقاي «س-ح» نبود. دو هفته پيش از آن، خانم گيل لاپيداس، متخصص امور شوروي سابق در كنفرانس «آينده ايران» كه در دانشگاه استنفورد آمريكا تشكيل شده بود خطاب به حاضران گفته بود. خاتمي شبيه گورباچف است كه مي خواهد اصلاحات را همراه با حفظ ارزش ها دنبال كند و حال آن كه اصلاحات با ارزش هاي ديني همخواني ندارد. گيل لاپيداس در آن همايش گفته بود، تنها راه اين است كه اصلاح طلبان ايران، جاي خاتمي را با يك «يلتسين» عوض كنند، تا بدون دغدغه ديني، جنبش اصلاحات! را ادامه بدهد...
آقاي «س-ح» يكي از مدعيان اصلاحات است. او اين روزها با همه توان خواستار نامزدي آقاي خاتمي در انتخابات دهم رياست جمهوري است او كه روحاني بودن آقاي خاتمي را نشانه همخون نبودن او با اصلاحات مي دانست، امروزه از روحاني بودن خاتمي به عنوان يك امتياز ياد مي كند و براي نجات كشور از دست اصولگرايان-بخوانيد نجات آمريكا از استقامت اصولگرايان- خاتمي را ترغيب به كانديدا شدن مي كند.
بديهي است كه منظور آقاي خاتمي از اصلاحات، كنار گذاشتن ارزش هاي اسلامي و جاده صاف كني براي آمريكا و متحدانش نيست. هرچند در مواردي بي آنكه بخواهد يا متوجه باشد، به جاده صاف كن ها ميدان داده است.
آقاي فلان كه شهادت را خشونت طلبي مي دانست! آقاي بهمان كه اسلام را عامل عقب افتادگي معرفي مي كرد، آقاي... آقاي... و دهها فلان و بهمان ديگر از همين قماش امروزه در صف حاميان سينه چاك نامزدي آقاي خاتمي هستند و آقاي خاتمي به يقين با هيچكدام از آنها همدل نيست، اگرچه خاتمي ناهمدل با اين طيف، بارها-البته و انشاءالله ناخودآگاه- همراهي كرده است...
اين موارد و دهها نمونه مستند ديگر - كه شرح همه آنها مثنوي هفتاد من كاغذ است و مجال ديگري مي طلبد- از يكسو نشان دهنده چرايي حمايت دشمنان بيروني از نامزد اصلي اصلاح طلبان است و از سوي ديگر علت مخالفت طرفداران اسلام و انقلاب و مردم دوستان اين مرز و بوم با رياست جمهوري آقاي خاتمي را مي نماياند.
و اما، جريانات به ظاهر سينه چاك آقاي خاتمي يعني همان فلان فلان ها و بهمان بهمان ها- و نه همه آنها- براي سرپوش نهادن بر اين واقعيت ساز جديدي كوك كرده و ناشيانه در اين شيپور فريب مي دمند كه اصولگرايان يعني پيروان گفتمان امام و انقلاب و توده هاي وفادار به اسلام و نظام، از كانديدا شدن خاتمي وحشت دارند!! و اين روزها اظهارنظر برادري كه در دلسوزي و انقلابي بودن او ترديدي نيست ولي كمترين نقشي در تصميم سازي اصولگرايان ندارد را بهانه اي براي تبليغ ترفند ياد شده كرده اند اين در حالي است كه اصولگرايان بدون استثناء آقاي خاتمي را در صورت كانديداتوري بازنده انتخابات مي دانند و البته درباره حضور و رقابت خاتمي دو نظر متفاوت دارند. بسياري از اصولگرايان به شدت از حضور خاتمي در انتخابات استقبال مي كنند و با توجه به شكست قطعي ايشان، حضور وي را براي «وزن كشي» اصلاح طلبان و آشكار شدن بيش از پيش بي اعتمادي مردم به اين جبهه ضروري تلقي مي كنند.
و اما برخي ديگر از اصولگرايان، با اشاره به شخصيت آقاي خاتمي و با توجه به سوءاستفاده طيف بدنام- و سابق الذكر- از ايشان، حاضر به شكسته شدن شخصيت آقاي خاتمي نيستند و از سر دلسوزي براي ايشان ترجيح مي دهند خاتمي همان رئيس جمهور دو دوره سابق باقي بماند و سابقه شكست و ناكامي در انتخابات دهم رياست جمهوري در كارنامه ايشان نباشد.
و بالاخره دراين باره- و فقط در اين باره- دو نكته ديگر نيز گفتني است اول آن كه وقتي آمريكا و متحدانش با بهره گيري از همه توان و هزينه كردن سرمايه هاي هنگفت و كلان از تغيير ساختار نظام اسلامي و تبديل آن به نظام دلخواه خود درمانده و ناتوان بوده و هستند، بديهي است كه آرزوي ساختارشكني مدعيان اصلاحات فقط خنده دار است! چه رسد به آن كه براي اصولگرايان ترسناك باشد!
و نكته دوم پيشنهادي است به آقاي خاتمي. و آن، اين كه مگر حضرتعالي در هويت ضدانقلابي و غيرديني برخي از مدعيان سينه چاك خود شك داريد؟ اگر نداريد- كه با توجه به شواهد و اسناد فراوان موجود نبايد كمترين ترديدي داشته باشيد- چرا به صراحت با آنها مرزبندي نمي كنيد؟! خيروصلاح شما در آن است كه چنانچه قصد كانديداتوري داريد با يك مرزبندي صريح و روشن حساب خود را از اين فلان ها و آن بهمان ها جدا كنيد.
پنجشنبه 5 دي 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ایسکانیوز]

[مشاهده در: www.iscanews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 198]