گزيده سرمقاله روزنامه‌هاي امروز آلودگي هوا را چاره كنيم

واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین: گزيده سرمقاله روزنامه‌هاي امروز آلودگي هوا را چاره كنيم
جام جم آنلاين: روزنامه‌هاي صبح امروز ايران در سرمقاله‌هاي خود به مهمترين مسائل روز كشور و جهان پرداخته‌اند از جمله «از جاده انصاف خارج نشويد»،«شكست در برابر خط مقاومت»،«آلودگي هوا را چاره كنيم»،«وضعيت نامطلوب بازار؛ چرا؟»،«درباره ورود معاونت مطبوعاتي به ماجراي لنگه كفش» و... كه برخي از‌ آنها در زير مي‌آيد.

كارگزاران

«از جاده انصاف خارج نشويد» عنوان سرمقاله‌ي روزنامه‌ي كارگزاران به قلم غلامرضا تاجگردون است كه در آن مي خوانيد؛در خبرها آمده بود جناب آقاي پورمحمدي رئيس محترم سازمان بازرسي كل كشور و وزير كشور اسبق دولت نهم اعلام فرمودند، دولت هشتم (دولت اصلاحات) بدون مجوز مجلس از حساب ذخيره ارزي برداشت كرده و دولت نهم اگر خلافي كرده است صرفا خلاف برنامه بوده و هيچ‌گونه برداشتي بدون مصوبه مجلس از حساب ذخيره ارزي نداشته است. اينكه ايشان به چه دليل چنين رويكردي را در ارائه نقطه‌نظرات خود و يا برداشت‌هاي قانوني از مفاد قوانين رسمي كشور انتخاب كرده‌اند جاي سوال دارد ولي اينكه آيا دولت خاتمي خارج از قوانين موضوعه كشور از حساب ذخيره ارزي برداشت كرده است، نكته‌اي است كه لازم ديدم به عنوان يكي از مديران وقت سازمان مديريت و برنامه‌ريزي كشور (كه با همكاري و تشويق آقاي احمدي‌نژاد منحل شد) نكاتي را در جهت روشن شدن اذهان عمومي اعلام نمايم.

دولت خاتمي به دلايل مختلف و از جمله اصول اخلاقي حاكم بر آن و رعايت مصالح نظام و كشور وظيفه خود مي‌دانست در چارچوب قانون عمل نموده و حتي مطالبي را كه به مصلحت كشور بوده و قابل طرح در مجامع عمومي نباشد در قالب مجاري رسمي كشور عمل نمايد. رعايت مصالح قانوني و نجابت دولت خاتمي در اين قلمرو در همين حد بس، كه پس از سه سال از پايان دوره عمر دولت‌شان خود را مجاز به طرح عمومي و رسانه‌اي آنچه به صلاح كشور نيست، نمي‌دانند.

جناب آقاي پورمحمدي مستحضرند برداشت از حساب ذخيره ارزي و يا به طور عام برداشت از منابع عمومي كشور و هزينه‌كرد آن صرفا در قالب مسير قانونگذاري مجلس و مجمع تشخيص مصلحت نظام و نيز در شرايط خاص با كسب مجوز خاص امكانپذير است.
يقينا آناني كه وجدان صالح را حاكم بر مواضع و رفتارهاي خود مي‌دانند، عملكرد صحيح دولت خاتمي و رعايت امانت بيت‌المال و خودداري از گزافه‌گويي در عملكرد را از صفات بارز ايشان و دولت‌شان مي‌دانند. براي ارزيابي صحت و سقم اين ادعا توصيه مي‌نمايد جناب آقاي پورمحمدي با بررسي و اعلام ارقام دقيق برداشت‌هاي غيرقانوني دولت اصلاحات و دولت نهم از حساب ذخيره ارزي قانون‌گرايي اين دو دولت را به قضاوت و وجدان عمومي محول نمايند.

علاوه بر مسئله خريد بنزين كه در ماه‌هاي منتهي به دولت نهم و كاملا در مجاري قانوني صورت گرفت (قبلا توسط جناب آقاي مهندس زنگنه وزير وقت نفت پاسخ داده شده است) تنها برداشت‌هاي دولت هشتم از حساب ذخيره ارزي – خارج از مسير مجلس – مربوط به مواردي بوده است كه كاملا در چارچوب قوانين و ضوابط جاري كشور صورت گرفته و صرف اقداماتي شده كه امروز موجبات افتخار دولت نهم را فراهم نموده است. اين در شرايطي است كه حتي در چنين برداشت‌هايي به طور غيررسمي نمايندگان مجلس شوراي اسلامي به عنوان امين ملت در جريان امور قرار گرفته و چون دوران كنوني پس از برداشت و هزينه‌كرد مجلس در جريان امور قرار نمي‌گيرند. از جناب آقاي پورمحمدي كه به نظر مي‌رسد نزد آگاهان جامعه، انساني صاحب‌نظر و داراي مروت در بيان نظر ارزيابي مي‌شوند، انتظار نمي‌رود در شرايطي كه دلايل عدم بيان خروج خود از دولت را به دليل امكان تضعيف دولت نهم بيان نمي‌كنند، اينگونه براي رهايي از فشار سخنراني‌ها و مصاحبه‌هاي يكي دو ماه گذشته خود، مطالبي خلاف واقع و دور از انصاف اعلام نمايند. خروج از جاده انصاف از آن جهت كه واقعيت‌هاي موجود به دليل حاكميت بلامنازع دولت محترم نهم بر رسانه‌ها و به ويژه رسانه ملي معكوس جلوه داده شده و اتهامات دور از واقع به كساني زده شود كه در فضاي تنگ رسانه‌اي امكاني براي پاسخگويي ندارند. اين در شرايطي است كه به گواه آمار و اطلاعات رسمي و نيز اعلام برخي از مسوولان محترم؛ برداشت دولت نهم از حساب ذخيره ارزي و خارج از مجاري مجلس چندين برابر دولت هشتم بوده است.
حداقل انتظار مردم از مسوولان كشور اين است كه چنانچه توانايي احقاق حقوق از دست رفته مردم و الزام مجريان به رعايت قوانين و مقررات كشور را ندارند حداقل از تعرض غيرمنصفانه به آنچه كه مورد افتخار نظام و كشور است پرهيز نمايند.

كيهان

«شكست در برابر خط مقاومت» عنوان يادداشت روز روزنامه‌ي كيهان به قلم حسام الدين برومند است كه در آن مي خوانيد؛ تداوم بحران هاي مالي و اقتصادي آمريكا در حالي است كه اين روزها واشنگتن با بحراني سياسي و چالشي استراتژيك دست و پنجه نرم مي كند و جرج بوش رئيس جمهور اين كشور در آخرين روزهاي حضورش در كاخ سفيد به مجسمه و نماد ظلم و فساد و زورگويي تبديل شده است. موج فزاينده نفرت عمومي از سياست هاي تيره و تار كاخ سفيد نه تنها در منطقه و جهان اسلام بلكه در اقصي نقاط دنيا رو به گسترش است؛ بطوريكه نمونه اخير آن را مي توان در اقدام هفته پيش «منتظر الزيدي» خبرنگار شجاع عراقي در پرتاب نمادين و پرمعناي لنگه كفش به سوي بوش به نظاره نشست كه با استقبال گسترده مسلمانان جهان و حتي غيرمسلمانان آزاديخواه -مانند هوگو چاوز رئيس جمهور ونزوئلا- مواجه شد.

سياست هاي يكجانبه گرايانه ايالات متحده براي تسلط بر منطقه خاورميانه و افزايش تاثيرگذاري در معادلات منطقه اي با سد «بيداري اسلامي» و «خط مقاومت» روبرو گرديده است و در اين رويارويي و پيكار نفسگير اعتبار كاذب آمريكا مخدوش شده و هيبت تصنعي اش شكسته شده است؛ آنچنانكه روزنامه آمريكايي واشنگتن پست چند روز پيش سياست هاي كاخ سفيد در منطقه را شكست خورده دانست و با تاكيد بر ناتواني براي حل مشكلات پيش روي آمريكا صراحتا نوشت: «خاورميانه ديگر حياط خلوت آمريكا نيست». آمريكايي ها طي چند سال گذشته با ارائه طرح خاورميانه بزرگ و تلاش براي مشروعيت بخشيدن به رژيم صهيونيستي و حفظ امنيت اين رژيم و ترور «الگوي مقاومت» عملا طرفي نبسته و حتي در نيل به اهدافشان از لشكركشي به عراق ناكام مانده اند؛ چرا كه در اين سوي معادله دولت مردمي حماس در فلسطين شكل گرفته است و امروز در بيست و يكمين سالروز جهاد اسلامي حماس، اين جنبش با عقبه مردمي بيش از گذشته اين پتانسيل را دارد كه شعله هاي انتفاضه را تا پيروزي نهايي روشن نگاه دارد و تشكيل دولتي فلسطيني در تمامي سرزمين فلسطين را محقق كند. «الگوي مقاومت» نيز نه تنها ترور و محو نگشته بلكه جزء لاينفك آرمان ملت هاي منطقه در مبارزه با زياده خواهان و زورگويان است.

در عراق هم با سقوط رژيم بعث، دولتي مردمي بر سر كار آمده است و تهاجم نظامي به اين كشور باعث شده تا چهره جنگ جويانه و خشونت بار آمريكا بيش از پيش در افكار عمومي جهان عيان شده و حتي مقامات ارشد و سياسيون آمريكايي لشكركشي بوش به عراق را يك «خطاي استراتژيك» مي خوانند.مقارن با اين فضا آمريكايي ها به دنبال اين هستند كه در پوشش «طرح صلح خاورميانه»- هرچند كه اين طرح از مدت ها قبل كليد خورده است- اهداف شوم خود را عملياتي كنند.از همين روي؛ سه شنبه هفته پيش در شرايطي كه در اين ايام به شدت وجهه واشنگتن در ميان ملت ها مخدوش شده است، شوراي امنيت سازمان ملل پيش نويس قطعنامه صلح خاورميانه را به تصويب رساند.

آمريكا تلاش مي كند از طريق اين قطعنامه تاحدودي چهره كريه و منفور و جنگ طلبانه اش را با نقاب دروغين صلح بپوشاند و از طرفي آبروي از دست رفته خود را كه پيش از اين وعده برقراري صلح در خاورميانه را داده بود به لطايف الحيل حفظ كند.اين در حالي است كه در اين قطعنامه به فاجعه بشري و نسل كشي آشكاري كه اين روزها در نوار غزه عليه 1.5ميليون مسلمان صورت مي گيرد و همچنين روند غيرقانوني شهرك سازي در رژيم صهيونيستي اشاره اي نشده است. حال چگونه مردم و ملت هاي منطقه به «طرح صلح خاورميانه» كه در واقع ترفندي براي ترميم طرح شكست خورده خاورميانه بزرگ است خوشبين باشند؟

اساسا طرح صلح خاورميانه با ادامه نگرش و سياست هاي پليد آمريكا و رژيم صهيونيستي امكان پذير نيست و بحران ها و چالش هاي فراروي سياست خارجي آمريكا در منطقه نه تنها با طرح ها و ترفندهايي از اين دست قابل حل نمي باشد بلكه نتيجه اي معكوس دارد و آن برملا شدن تفكرات خباثت آميز و توطئه گر آمريكا و ايادي مزدورش براي كشورها و ملت هاي منطقه است كه از دل آن جنبش هاي مقاومت هر روز متولد شده و نهضت بيداري اسلامي را گسترش مي دهند.

از سويي ديگر؛ در نقطه مقابل شرايط بحراني آمريكا در منطقه، به اذعان كارشناسان و تحليلگران، ايران در منطقه جايگاه ويژه اي را بدست آورده و در معادلات منطقه اي و تصميم سازي ها ركن تاثيرگذار و غيرقابل انكاري است. روزنامه آمريكايي بوستون گلوب اخيرا در تحليلي با اشاره به مواضع تغييرناپذير ايران در برابر فشارهاي اقتصادي و سياسي آمريكا و غرب به خصوص در بحث برنامه هسته اي كشورمان مي نويسد: «زمان رهبري ايران در منطقه فرا رسيده است.»

البته مقامات و سياستمداران نومحافظه كار آمريكايي با گريز از واقعيت هاي موجود در منطقه تلاش دارند به نحوي نقش و توان ايران را پيش پا افتاده جلوه دهند اما بيان اظهاراتي از سوي شخصيت هاي سياسي ارشد آنها نشان از آن دارد كه غربي ها و آمريكايي ها نيز قدرت و اقتدار ايران را ناگزير پذيرفته اند.دراين باره مي توان به سخنان وزير امور خارجه آمريكا در نشست سران چهار تشكيلات عربي منطقه كه در نيويورك برگزار شد اشاره اي داشت كه به نفوذ و قدرت ايران اعتراف و حتي صراحتا بيان مي كند نفوذ ايران از پرونده هسته اي خطرناك تر است اما براي اينكه ظاهر ديپلماتيك خود را حفظ كند اين جملات را به نقل از سران كشورهاي عربي اظهار داشته و مدعي مي شود كه از سوي سران عرب وكالت دارد تا به ايران پيام دهد.

به هر حال آنچه در صحنه سياست ديده مي شود و تحليلگران نيز مهر تاييد بر آن مي زنند افول روند يكجانبه گرايي و سلطه گرايي مي باشد و امروز جهان اسلام به پشتوانه وعده الهي و نضج حركت بيداري اسلامي مي رود تا مسير خودكامگي و چپاول و دست اندازي استعمارگران و اشغالگران را مسدود كند و به تعبير رهبر بصير انقلاب، شرايط كنوني نويد خلق تمدن نوين اسلامي را مي دهد. اما آنچه در اين ميان مهم است هوشياري و بصيرت در برابر ترفندها و دسيسه هاي دشمنان است.

آمريكايي ها براي اينكه شرايط را دستخوش تغييرات كرده و تاحدودي فضا را به نفع خودشان مصادره كنند تا بهتر بتوانند بر فشارهاي خود بيفزايند از اهرم سران عربي بهره مي برند؛ برگزاري اجلاس اديان در نيويورك و همراه شدن سران بعضي از كشورهاي عربي با بوش، شيمون پرز، ليوني و... بستن گذرگاه رفح از جانب مصر و سكوت خيانت بار و سؤال برانگيز كشورهاي عربي در برابر حوادث خونين نوار غزه حكايت از آن دارد كه آمريكا براي رويارويي با «خط مقاومت» و «بيداري اسلامي» بر روي سست عنصري و خيانت پيشگي سران بعضي از كشورهاي عربي حساب ويژه اي باز كرده است. و اما در مورد ايران و مهار قدرت و نفوذ جمهوري اسلامي، واشنگتن با نااميدي از گزينه نظامي به تاكتيك براندازي نرم كماكان دل بسته و در اين راستا همچنان كه چندي پيش بوش اعلام كرد، برنامه كاخ سفيد حمايت از اصلاح طلبان است!

در اوايل هفته جاري رايس، وزير امور خارجه آمريكا نيز با اشاره به تاكتيك تغيير رژيم در ايران از داخل، بر ايده جامعه مدني و تقويت نيروهاي دموكراسي خواه انگشت مي گذارد. به تعبير رهبر فرزانه انقلاب در پيام اخيرشان به كنگره عظيم حج مسير تاريخ در حال عوض شدن است و وعده الهي بر پيروزي كامل حق بر باطل نزديك. بايد مراقب بود تا به بيان معظم له شاه سلطان حسين ها بر مسند مديريت جامعه جلوس نكنند .

اعتماد ملي

«آلودگي هوا را چاره كنيم» عنوان سرمقاله روزنامه‌ي اعتماد ملي است كه در آن مي‌خوانيد؛ هرچند مسوولا‌ن محيط زيستي و مقامات مسوول از استقرار وضعيت هشدار در هواي تهران خبر داده‌اند اما كارشناسان مستقل بر اين باورند كه هواي تهران در مرز اضطرار قرار گرفته است. برخي گزارش‌ها مويد اين واقعيت است كه با توجه به استقرار هواي سرد و تداوم وارونگي در تهران حتي امكان تعطيلي مدارس نيز وجود دارد. تعطيلي مدارس تصميمي است كه در چند سال گذشته نيز سابقه اجرا داشته است.

تهران شهري است كه در ميان چند سلسله‌جبال قرار دارد. ساخت و سازهاي بي‌رويه و گسترش بي‌حساب و كتاب شهر تهران در كنار ورود بي‌رويه خودروهاي جديد، تداوم آمد و شد خودروهاي فرسوده و ترافيك سرسام‌آور همگي از عوامل تشديد بحران آلودگي هواي تهران است.اين وضعيت بغرنج و افزايش شاخص‌هاي آلودگي با سرد شدن و وارونگي هواي تهران شكلي خطرناك به خود گرفته است.

بايد به خاطر داشته باشيم مرگ بر اثر حمله قلبي پس از تصادف‌هاي جاده‌اي بالا‌ترين رتبه مرگ و مير را در ايران دارد. لذا به نظر مي‌رسد مقامات ذيربط اعم از شهرداري، استانداري تهران، مقامات محيط زيست و ديگر مديران درگير در اين مهم بايد برنامه‌هاي متنوعي را سامان دهند.در اين ميان شايد نتوان اميدوار به انجام اقدامات اثرگذار زودبازده بود اما مي‌توان طرح‌هايي را در ميان‌مدت و حتي بلندمدت برنامه‌ريزي كرد.

تهران كلا‌نشهري است كه از چند پديده منفي و بيماري‌هايي كه شهرهاي بزرگي چون مكزيكو سيتي، استانبول، توكيو و نيويورك دارند رنج مي‌برد. لذا به كارگيري تجربه‌هاي ديگر مديران كلانشهر‌ها مفيد به نظر مي‌رسد. از آنجا كه مشكلا‌ت اين پديده يك‌وجهي نيست، ارائه راه‌حل و پيدا كردن طريق اصلا‌ح نيز يكجانبه نخواهد بود.

از سوي ديگر هزينه‌هاي جانبي آلودگي هواي تهران بر سلا‌مت جامعه و افزايش مرگ و ميرها و بحران‌هاي ناشي از آن مي‌تواند هزينه‌هاي بسياري بر جامعه و البته هزينه‌هاي عمومي و ملي وارد سازد.با اين همه مطلوب است مديران دولت نهم به جاي ارائه راه‌حل‌هاي قاطع جهت نجات جامعه جهاني و حل مشكلا‌ت آنها تمركز خود را بر مشكلا‌تي كه مستقيما به جان و سلا‌مت مردم ايران وابسته است صورت دهند؛ اين به صواب نزديك‌تر است.

ابتكار

«مسئوليت شهروندي روي دوش شركت ها» عنوان سرمقاله‌ي روزنامه‌ي ابتكار به قلم محمد مهدي راسخ است كه در آن مي‌خوانيد؛ براي تجديد ديدار و ديده بوسي يكي از دوستان به دفترش رفته بودم. خبر دادند كه جواني با اصرار اجازه ورود مي خواهد. دوستم كه مديرعامل شركتي بزرگ در منطقه اي نسبتا محروم بود، اجازه داد كه جوان وارد شود. جوان وارد شد و به محض ورود، شروع كرد به گريستن. در طول مدتي كه جوان در حال گريستن بود، دوستم هيچ نگفت تا اين كه او زبان به سخن گشود و از دشواري هاي زندگي اش گفت و اين كه مادر بيماري دارد و پدرش از كار افتاده و اين كه زندگي روي بدش را به او نشان داده است. بسيار متاثر شدم و اطمينان دارم كه دوستم نيز به شدت تحت تاثير قرار گرفت. خواسته جوان، كمك مالي بود و نامه اي توصيه آميز از بزرگي را هم به همراه داشت. دوستم نامه را از او گرفت و خواند و به جوان گفت: ترجيح مي دهم به جاي اين كه تو را با دادن يك ماهي، روانه خانه ات كنم. به تو ماهيگيري بياموزم. دوستم بي هيچ توضيحي، كاغذي برداشت و چند خطي نوشت و آن را به جوان داد. مدتي از اين ماجرا گذشت و من باري ديگر براي ديدن وي به محل كارش رفتم. پس از حال و احوال پرسي هاي اوليه، نخستين پرسشم اين بود كه براي آن جوان چه اتفاقي رخ داد و آينده اش چگونه رقم خورد و او توضيح داد كه بار اول او را براي كارآموزي به يكي از بخش هاي شركتش فرستاده و پس از مدت ها همان جوان، با نشان دادن لياقتش، سركارگر همان بخش شده است.

مسئوليت اجتماعي شركت ها
در جامعه امروزي، شركت هاي بزرگ اغلب به خاطر آنچه سو»رفتار يا پايمال كردن حقوق ديگران خوانده مي شود، سرزنش شده و متهم به رعايت نكردن مسئوليت خود در ازاي نتايج فعاليت هايشان هستند. شركت هاي توليد مواد شيميايي زباله هاي خود را در محيط دفن مي كنند، برخي ديگر براي كاهش هزينه هاي خود از موادي كه قابليت بازيافت دارند، استفاده نمي كنند و يا اين كه براي افزايش سود خود ميزان دستمزد ها را در پايين ترين سطح ممكن نگه مي دارند. هم اكنون و در يك جريان زنده و فعال اجتماعي همه خواستار رعايت «مسئوليت اجتماعي شركت ها» هستند. هرچند دولت ها درباره شرايط كار و به خصوصيات زيست محيطي فعاليت شركت ها قوانيني وضع كرده اند، انتظارات جامعه و رسانه ها بيش از اين استانداردهاست. در كل، جامعه جهاني بر اين باور است كه شركت هاي بزرگ با سودهاي سرشار، از نقطه نظر اخلاقي ملزم به تخصيص مقداري از درآمد خود به اجتماع، كاركنان و مشكلات جهاني و زيست محيطي هستند. اصطلاح مسئوليت اجتماعي شركت ها دربردارنده سرمايه گذاري دوباره شركت ها در نيروي كار، جامعه و جهان است. با اين همه در جايي خواندم كه از هر شش مدير، تنها يك نفر است كه شركت متبوع خود را همانند يك شهروند كنوني دنيا مي شمارد كه در برابر مشكلات اجتماعي موجود، مسئوليت دارد.

همچنين آمار منتشره از سوي مركز منابع حقوق بشر و تجارت (BHRRC) نشان مي دهد، هم اكنون تنها 167 شركت هستند كه سياستي اصولي درباره حقوق بشر و مسئوليت هاي اجتماعي خود دارند. شركت هايي همچون شركت مايكروسافت در نهضت مسئوليت اجتماعي شركت ها، پيشگام و پيشرو هستند و فعاليت هايشان برآمده از درون ساختار شركت يا زمينه هاي ايجاد شده توسط مديريت، مشتريان و كاركنان است. مسئوليت اجتماعي شركت ها يك تعهد اخلاقي است. اجراي يك برنامه كارساز، اصلاحي و تبليغي مناسب درباره مسئوليت اجتماعي شركت ها، بهترين روش بازاريابي براي محصولات يا ارايه خدمات يك شركت قلمداد مي شود. در چنين وشعيتي، جامعه و كاركنان اين شركت تحت تاثير اين كارها با روي آوري به سوي محصولات و خدمات اين شركت، سال مالي پربارتري را براي آن ايجاد مي كنند، چرا كه از احترام اصولي و صادقانه شركت نسبت به حقوق انساني و اجتماعي خود آگاهند. در جايي خواندم كه شركت «بن اند جريز»، توليد كننده محبوب و مشهور بستني، برنامه كاري خود را به سمت توليد محصولات سالم تر با استفاده از مواد اوليه طبيعي و ارتقاي فعاليت هاي تجاري خود با احترام به محيط زيست و كره زمين به پيش مي برد. اين شركت همچنين بر مشاركت مثبت كاركنان خود با جوامع محلي، ملي و بين المللي تاكيد دارد. اين شركت همچنين آزادانه بيان مي كند كه سرمايه داري فرصت هاي يكساني را براي همه پديد نمي آورد. به اين دليل اين شركت به دنبال ايجاد توازن، گسترش صلح، به حداقل رساندن ضايعات و توليد محصولات غذايي سالم و استاندارد است.

شركت مايكروسافت هم يكي ديگر از شركت هايي است كه در اين زمينه پيشگام و پيشروست. در واقع، نفس گسترش اين شركت به معناي سود براي دنياست و بيشتر كاركنان مايكروسافت همانند رئيس سابق اين شركت بيل گيتس از نظر مالي به مقدار قابل توجهي سازمان هاي غيرانتفاعي را حمايت مي كند. علاوه بر اين، مايكروسافت به جاي رويكرد مستقيم و انتشار گزارش مسئوليت اجتماعي به تقويت جامعه جهاني، به ويژه مناطقي در دنيا كه كمتر امكانات دريافت مي كنند از طريق ارايه نرم افزار، آموزش، ايجاد فرصت هاي شغلي و پيشرفت تكنولوژي روي آورده است. شركت :Generation Seventh هدف نهايي اين شركت توليد، فروش و بالا بردن استفاده از محصولات ايمن و غير سمي در عرصه مواد مصرفي درخانه مثل باند و لوازم بهداشتي، مواد شوينده قابل تجزيه، پوشك و دستمال هاي تنظيف بدون كلر است. اين شركت به واسطه نوع محصولات توليدي اش جز» رهبران نهضت مسئوليت اجتماعي است. اين شركت همچنين اقدام به آموزش مصرف كنندگان از طريق ارايه اطلاعات درباره توكسين و مواد سمي موجود در لوازمي كه به طور روزانه از آنان استفاده مي كنيم، كرده است. محصولات اين شركت باعث صرفه جويي يك ميليون و 313 هزار و 700 گالن مواد پتروشيمي شده است.

اجبار يا اختيار؟
كار خير، كاملا اختياري است و مشاركت در امور اجتماعي كاملا خود خواسته بايد باشد و نبايد زمينه به گونه اي باشد كه انسان ها يا بنگاه هاي تحت اختيار آنها درباره انجام دادن كار خير، در فشار قرار گيرد. در جرياني كه در آغاز نوشته يادآور شدم، دوست من مي توانست چند رويكرد نسبت به جوان نيازمند داشته باشد. او مي توانست با پرداخت مبلغ پنجاه هزار تومان، جوان را راهي خانه اش كند، اما احتمالا او يك سال بعد با آن جوان در حالي برخورد مي كرد كه دست نياز به سوي ديگران دراز كرده است. او مي توانست جوان را نااميد كرده و از دفترش براند كه از نظر من كه بيننده اين اوضاع بودم، به هيچ عنوان كاري پسنديده نبود. اما او از ميان راه هاي موجود، آموزش و كار آفريني را به جوان آموخت و به او ياد داد چگونه كار كند و بعد كه لياقت او را ديد، استخدامش كرد. اشتغال گوشه اي از مسئوليت اجتماعي شركت هاست، اما يادمان باشد كه شركت ها را نبايد مجبور به مشاركت هاي اجتماعي كرد. مسئوليت اجتماعي شركت ها، پسنديده است، اما اجباري در كار نيست. در حوزه مسائل اجتماعي، كارهاي زمين مانده زياد داريم، اما با اين حال نبايد شركت ها را مجبور به مشاركت هاي اجتماعي كرد.

هرچند مشاركت شركت ها در زمينه مسائل گوناگون پسنديده و خوب است، قطعا اين موضوع را مي پذيريد كه پسنديده نيست كه 90 درصد هزينه ليگ برتر فوتبال را بنگاه هاي اقتصادي بپردازند، در حالي كه اگر به سوي حرفه اي كردن ليگ فوتبال گام برداريم، نيازي به هزينه كردن از جيب شركت ها نيست و آنگاه شركت ها هستند كه مي توانند انتخاب كنند آيا مايلند تيم فوتبال داشته باشند يا هزينه هاي گزافي كه دارند به آنها چنين اجازه اي نمي دهد. و نكته پاياني اين كه مشاركت هاي خيرخواهانه و مشاركت در امور اجتماعي، اختياري است و نبايد شركت ها را در اين زمينه در فشار گذاشت. اگر اقتصادي، رقابتي و رو به رشد باشد، افراد با دغدغه كمتري نسبت به مسائل توليد و بازاريابي، در امور اجتماعي مشاركت خواهند داشت.

دنياي اقتصاد

«وضعيت نامطلوب بازار؛ چرا؟» عنوان سرمقاله ي روزنامه‌ي دنياي اقتصاد به قلم علي ميرزاخاني است كه در آن مي خوانيد؛ديروز يك مقام اقتصادي كشورمان از تصميم شگفت‌انگيزي خبر داد كه ظاهرا در نشست اخير مسوولان بازار سهام با رييس‌جمهور اتخاذ شده است.براساس اين خبر، در نشست فوق‌الذكر تصويب شده است كه به دليل «وضعيت نامطلوب بازار» حداقل در سه ماه آينده خصوصي‌سازي متوقف شود؛ چرا كه از يك‌سو باعث قيمت پايين سهام دولتي شده و از سوي ديگر باعث خروج نقدينگي از بانك‌ها مي‌شود!

فارغ از اين‌كه آيا با استنتاج اين نتايج عجيب از «وضعيت نامطلوب بازار» مي‌توان خصوصي‌سازي را متوقف كرد يا نه، بايد به اين سوال هم پرداخت كه چرا وضعيت بازار نامطلوب است؟به نظر مي‌رسد كه در شرايط كنوني دو احتمال مهم براي پاسخگويي به اين پرسش را مي‌توان بررسي كرد: 1- تاثيرپذيري از بحران جهاني 2- آشكارشدن پيامدهاي سياست‌گذاري غيركارشناسي براي مسايل اقتصادي.

در خصوص احتمال اول، به دليل اينكه به كرات از سوي رييس‌جمهور محترم و ساير مقامات دولت، هرگونه تاثير بحران جهاني بر اقتصاد ايران رد شده، بررسي را به فرصتي ديگر موكول مي‌كنيم، كه با حذف اين احتمال، خود به خود به سمت احتمال دوم هدايت مي‌شويم.به عبارت ديگر، همان گونه كه رياست محترم جمهور اشاره داشت، كاهش قيمت يك كالا (فولاد) و تاثير آن بر قيمت سهام شركت‌هاي فولادي آنچنان تعيين‌كننده‌ نيست كه اوضاع فعلي بازار سهام را به حد چنين عاملي تنزل دهيم.

از سوي ديگر، آنچه كه در واقعيت شاهد آن هستيم، اين است كه بازدهي بازار سهام كه در پنج ماه اول سال به بيش از 30درصد افزايش يافته بود، در يك سقوط بي‌سابقه باعث ثبت يك بازدهي منفي براي دوره 9ماهه شده است. ضمن عرض پوزش از مقاماتي كه به بازدهي پنج ماهه مرتبا به عنوان كارنامه موفق استناد و شاخص‌هاي آن را مرتبا تكرار مي‌كردند، بايد گفت اتفاقا آن رونق تحت تاثير متغيرهاي خارجي (افزايش بي‌سابقه قيمت جهاني فولاد) بود و اين ركود فعلي است كه به درستي ريشه در بحران جهاني ندارد، بلكه وضعيت واقعي بورس را منعكس مي‌كند.تصميم‌سازان اقتصادي نبايد فراموش كنند كه بورس آيينه تمام نماي اوضاع اقتصادي كشور است و زماني رونق و نشاط ريشه‌اي در آن قابل مشاهده خواهد بود كه كسب‌و‌كارهاي واقعي بيرون از بورس در رونق باشند و دقيقا به همين دليل بورس را دماسنج اقتصاد ناميده‌اند.

آنچه رونق كسب‌و‌كار را تضمين مي‌كند، در دنياي امروز عوامل شناخته شده‌اي است؛ عواملي چون آزادي تصميم‌گيري براي فعالان اقتصادي در حوزه قيمت‌گذاري، جلوگيري از رقابت‌‌ نابرابر با بخش دولتي، فراهم‌سازي سازوكار و امكانات برابر براي عموم فعالان اقتصادي در حوزه تامين مالي، جلوگيري از هجوم رقباي خارجي با تعيين دقيق نرخ ارز و عدم تثبيت نرخ اسمي آن در شرايط تورمي، ايجاد ثبات در تصميم‌گيري تاحدي كه فعالان اقتصادي قادر به ارزيابي يك دوره ميان‌مدت در خصوص اوضاع كسب‌و‌كار خود باشند و بالاخره كنترل تورم كه علاوه بر اثر خانمان‌سوز آن بر درآمد خانوارها، باعث هدايت سرمايه‌گذاري‌هاي واقعي به سمت سفته‌بازي‌هاي ويران‌گر مي‌شود و نمونه آن در بازار مسكن تجربه شد.

آيا سياست‌گذاري‌هاي اقتصادي كشور داراي چارچوبي براي حركت به سمت اين اهداف بوده است؟ اگر پاسخ مثبت است، چرا فعالان اقتصادي كشور از كسادي و بي‌رونقي مي‌گويند كه باعث «وضعيت نامطلوب بازار» به قول مقام محترم اقتصادي شده است؟به نظر مي‌رسد خروج از اوضاع نامطلوب فعلي در گرو ارايه پاسخي دقيق و كارشناسي به سوالي باشد كه در ابتداي اين يادداشت مطرح شد، چرا كه اگر ارزيابي كارشناسي از مساله وجود نداشته باشد، ساماندهي اوضاع نيز غيرممكن خواهد بود.

مساله مهم ديگر آن است كه در نشست مسوولان بورس با رييس جمهور دلايلي براي توقف خصوصي‌سازي مطرح شده است كه به شدت نگران‌كننده است. آيا هدف از خصوصي‌سازي گران‌فروشي سهام دولت به بخش خصوصي است يا كارآمدسازي اقتصاد؟نكته جالب توجه در مصوبات اعلام شده آن است كه در اين جلسه از كمبود نقدينگي در بازار سخن به ميان آمده و ظاهرا تصويب شده است كه نقدينگي به بازار تزريق شود، اما از سوي ديگر براي جلوگيري از «انتقال نقدينگي از بانك‌ها به بورس» تصويب شده است كه خصوصي‌سازي متوقف شود!
اميدواريم همه اخباري كه از اين جلسه رسما از سوي يكي از اعضاي شوراي عالي بورس نقل شده است، تكذيب شود تا منطق حاكم بر جلسات تصميم‌سازي اقتصادي زير سوال نرود.

مردم سالاري

«درس هاي ماه عسل نفتي» عنوان يادداشت روز روزنامه‌ي مردم سالاري به قلم كيان راد است كه در آن مي خوانيد؛زماني كه قيمت نفت به هر بشكه 80 دلار رسيد، كمتر كسي تصور مي كرد شاهد عرضه نفت 100 دلاري باشيم. اما وقتي نفت ركورد 100 دلار را پشت سر گذاشت، بار رواني حاصل از سه رقمي شدن قيمت نفت هم رفع شد و نفت، پله ها را يكي پس از ديگري بالا رفت. آن زمان خيلي ها سخن از نفت 200 دلاري به ميان مي آوردند و كسي انتظار نداشت كه قيمت نفت دو رقمي شود. اما نه تنها نفت دو رقمي شد، بلكه از 40 دلار هم كمتر شد. حالا دولت نهم كه پردرآمدترين و ثروتمندترين دولت جمهوري اسلامي و شايد دولت تاريخ معاصر ايران بوده، بايد با نفت 30 دلاري و حداكثر 40 دلاري سر كند. البته آقاي رئيس جمهور گفته كه كشور را با نفت 5 دلاري هم مي توان اداره كرد اما تجربه سه سال گذشته نشان مي دهد كه نمي توان چندان به اين سخن دل خوش كرد. چرا كه نفت 130 دلاري هم نتوانست رفاه را براي مردم به ارمغان بياورد و تورم در اين مدت، سير صعودي بي وقفه اي را دنبال كرد. اكنون مردم كه در سه سال گذشته با وجود آنكه دولت از درآمدهاي ارزي فراواني بهره مند بود با مشكلات اقتصادي فراواني روبه رو بودند. اين پرسش را مطرح مي كنند حال كه شاهد كاهش درآمدهاي ارزي دولت هستيم وضع آينده چگونه رقم خواهد خورد؟

اين پرسش از اين جهت جدي تر در نظر گرفته مي شود كه بدانيم در تمام سه سال اخير، بخش اعظم دلارهاي نفتي خرج شده و موجودي چنداني در حساب ذخيره ارزي باقي نمانده است.

با اين وضعيت آيا دولتمردان از ماه عسل نفتي خود درس گرفته اند؟ از قديم گفته اند جلوي ضرر را هر زمان كه بگيري فايده است. اگر برنامه ريزي صحيح داشته باشيم، نه تنها با نفت 30 دلاري، بلكه حتي با نفت 5 دلاري هم - همانگونه كه رئيس جمهور گفته بود - مي توان كشور را اداره كرد، اما اگر در، بر همان پاشنه سابقه بچرخد، با نفت 100 دلاري هم نمي توان رفاه را براي مردم به ارمغان آورد.

قدس

«امحاي سياسي گروهك منافقين» عنوان سرمقاله ي روزنامه‌ي قدس به قلم غلامرضا قلندريان است كه در آن مي خوانيد؛ گروهك منافقين پس از ناكامي در دستيابي به هدفهايشان در داخل كشور، براي پيگيري خط براندازي، به دامان اربابان خويش پناه بردند تا با بهره مندي از امكانات و حمايتهاي آنها، بر پيكر جمهوري اسلامي ضربه وارد كنند، اگرچه اين خواسته با هوشمندي جمهوري اسلامي، به آرماني دست نيافتني براي همه بدخواهان نظام تبديل گرديد.

گروهك منافقين در فهرست سازمانهاي تروريستي آمريكا و اروپا قرار دارد و پس از پيروزي انقلاب اسلامي اقدامهاي تروريستي و رفتارهاي غيرانساني زيادي را بر ضد مردم و مقامهاي كشورمان انجام داده است.اين جريان مطرود پس از خروج از كشور، دولت بعث عراق را با توجه به دشمني با انقلاب اسلامي، بهترين گزينه همكاري قلمداد نمود و همه سرمايه جاسوسي خود را در اختيار استخبارات عراق قرار داد تا از اين منظر در دستيابي به هدفهاي شوم خود، با عراق سهيم باشد.با وجود شعارهاي فراوان واشنگتن در خصوص مبارزه با تروريسم، آمريكا از اعضاي گروهك منافقين در عراق حمايت مي كند و پس از اشغال نظامي اين كشور جنگ زده، عناصر اين سازمان تروريستي را تحت محافظت خود قرار داده است.
در واقع، مي توان جايگاه منافقين را در وضعيت فعلي تحت الشعاع تحولات عراق ارزيابي كرد، به نحوي كه دولت عراق يكشنبه اعلام كرد نزديك به سه هزار و 500 عضو باند گروهك منافقين بايد اين كشور جنگ زده را ترك كنند، اردوگاه منافقين تعطيل شود و ساكنان اردوگاه اشرف بايد از عراق خارج شوند و به كشور خود يا ديگر كشورها بروند.

تصميم جدي دولتمردان عراقي براي اخراج منافقين پس از توافقنامه امنيتي خروج نيروهاي آمريكايي از عراق، اخراج آنها را قطعي و قريب الوقوع مي نماياند، مگر اين كه اتفاقهاي غيرمنتظره اي اين موضوع را تحت الشعاع قرار دهد. سردمداران گروهك مذكور هرگونه توانايي براي ارائه خدمات گذشته را از دست مي دهند و در اين صورت ناگزير از دربدري خواهند بود، چنانكه اكنون اين اتفاق را بايد در ساختار و هويت اين سازمان اپوزيسيون مسلح جستجو نمود.

هرچند در اين نوشتار مجال پرداختن به عملكرد ننگين و وحشيانه آنها نيست، ولي بيان اجمالي در اين زمينه مي تواند ريشه آوارگي آنها را تبيين نمايد. منافقين در 30 خرداد 1360 با انتشار اطلاعيه اي، عليه نظام جمهوري اسلامي ايران اعلان جنگ مسلحانه كردند و درصدد نابودي انقلاب اسلامي برآمدند. بدين ترتيب، تابستان 1360 با ايجاد آشوب و هرج و مرج در شهرها، به آتش كشيدن وسايل نقليه عمومي، ضرب و شتم مردم بي دفاع و ترورهاي كور، عليه نظام اسلامي آغاز گرديد.

منافقين اولين اقدام تروريستي را در ششم تير 1360 با انفجار بمب در مسجد ابوذر و سوء قصد به جان آيةا... خامنه اي و سپس در هفتم تير همان سال با انفجار دفتر مركزي حزب جمهوري اسلامي و به شهادت رساندن 72 تن از مسؤولان طراز اول كشور از جمله دكتر بهشتي رئيس ديوان عالي كشور، دامن زدند.

دو ماه بعد نيز با انفجار دفتر نخست وزيري، رئيس جمهور رجايي و نخست وزير باهنر را به شهادت رساندند. از جمله اقدامهاي ديگر تروريستي منافقان مي توان به ترور شهيد دكتر آيت، انفجار دفتر دادستاني، به شهادت رساندن آيةا... قدوسي، شهداي محراب، ايجاد انفجار در مناطق مختلف كشور و شهادت تعداد زيادي از مردم عادي اشاره نمود.

اقدامهاي تروريستي و ضد انساني آنها صرفاً در ايران خلاصه نمي شود، بلكه در كشور عراق نيز در هارموني ضد بشري با صدام، شريك جنايتهاي وي شدند. اين همسويي و تشريك مساعي با بعثي ها را اكنون در آرشيو اسناد اطلاعاتي عراق مي توان مشاهده كرد. پيام تشكرآميز صدام حسين، رئيس جمهور وقت عراق به رجوي براي همكاري اش در سركوب فعاليت كردها و شيعيان جنوب عراق در سالهاي 1990 و 1991، مؤيد اين موضوع است.

گروهك منافقين پس از سقوط صدام تلاشهاي گسترده اي براي ساماندهي افراد حزب بعث در غالب عشاير و احزاب انجام مي دهد. اين سازمان تاكنون بيش از 20 حزب و گروه را در داخل عراق تشكيل داده كه هدف آنها ساماندهي افرادي از استخبارات دولت صدام و حزب بعث در عشاير و احزاب براي عمليات تروريستي است.

پخش مستند «گرگها» از سيماي جمهوري اسلامي، بخشي از همكاريها و جلسات اين گروهك را با دولتمردان عراقي به نمايش گذاشت.
ارتباط منافقين علاوه بر دولت بعث عراق، با سرويس جاسوسي رژيم اشغالگر قدس نيز سند ديگري از همدستي جريان نفاق با دشمنان اين مرز و بوم مي باشد، اگر چه صهيونيستها از اعمال وطن فروشانه و خائنانه اين گروهك به نفع خود نهايت استفاده را مي برند و در عوض منافقين چيزي به جز ننگ به دست نمي آورند.

بديهي است، كشوري مانند عراق در شرايط كنوني، با نظر به نظام سياسي دموكراسي كه ضمن اهتمام به حقوق شهروندانش در ارتباط با همسايگان احترام متقابل و رعايت حسن هم جواري را در دستور كار قرار داده است، نمي تواند گروهك ياد شده را با سابقه جنايت پيشگي در درون مرزهايش تحمل نمايد.

بنابراين، آوارگي اپوزيسيون مسلح، نتيجه دلدادگي به اردوگاه غرب و اتكا به پشتيباني آنها بوده است كه با اعتماد واهي به وعده هاي اربابان پاريس و واشنگتن، ابزار تشديد فشار و اقدامهاي خصمانه عليه نظام جمهوري اسلامي شدند. اين در حالي است كه ايران اسلامي همه توطئه ها را كه از سوي جبهه استكباري بر اين كشور تحميل شده بود، با موفقيت مديريت نمود و پشت سر گذاشت و با اتكال به خداوند متعال، امروز به يك قدرت تأثيرگذار منطقه اي تبديل گرديده است و با وجود تنگناهاي كاذب اعمال شده از سوي دشمنانش، توانسته است وزن بازيگري خود را ارتقا بخشد.

صداي عدالت

«درباره ورود معاونت مطبوعاتي به ماجراي لنگه كفش» عنوان سرمقاله‌ي روزنامه‌ي صداي عدالت به قلم جواد ماه‌زاده است كه در آن مي‌خوانيد؛ حركت متهورانه منتظر الزيدي خبرنگار البغداديه همچنان به طور پيوسته از سوي محافل رسمي و تريبون هاي دولتي به عنوان اقدامي شجاعانه و الگوساز تعبير مي شود. حال معاونت مطبوعاتي وزارت ارشاد نيز در بيانيه اي دفاع صنفي از اين خبرنگار و پيگيري وضع او را وظيفه كشورهاي اسلامي خوانده است. ‏تصور اينكه بوش در واپسين روزهاي حضورش در كاخ سفيد، سفري غير منتظره به خاورميانه داشته باشد و عراق و افغانستان را كه جولانگاه هفت سال حضورش در خاورميانه بود اميدهاي تازه دهد و به اوباما نشان دهد كه آغاز راه سياست خارجي اش از كجا خواهد بود و خاتمه اش در كجا، چندان دور از ذهن نبود. ولي برخورد يكي از ده ها خبرنگار عراقي حاضر در نشست خبري بوش - مالكي اصلا قابل پيش بيني نبود و كسي تصور آن را نداشت كه نفرت از حضور آمريكايي ها و سياست هاي بوش در عراق اين چنين بازتاب عيني پيدا كند. ‏البته الزيدي نماينده و نماد جرياني در عراق است كه پايگاهش را مي شد با عكس العمل ساير نمايندگان رسانه ها در همان نشست نيز مورد سنجش قرار داد اما به هر شكل پرتاب او نادرترين و دقيق ترين پرتاب و به طور حتم اثرگذارترين تاثيري است كه او در مدت عمر خبرنگاري اش گذاشته است.

اين نكته نيز بسيار قابل تامل بود كه چطور در نشستي كه رئيس جمهور قدرتمندترين كشور جهان و به تعبيري نظامي ترين و جنگ طلب ترين دولت ايالات متحده حضور دارد، كسي توانايي چنين حركتي را پيدا مي كند و بعد به گفتگو با رسانه ها مي پردازد و خانواده اش مصاحبه مي كنند و همه مراتب حقوقي مرتبط با اقدامش از مجراهاي قانوني عبور مي كند. اين نكات را حداقل ما پيش بيني نمي كرديم كه همسايه عراق هستيم و آنها را از جهاتي بسيار شبيه خود مي دانيم و به لحاظ فرهنگي و اعتقادي و اخلاقي عراقي ها را نزديك ترين اعراب به ايرانيان قلمداد مي كنيم. ‏اقدام منتظر الزيدي مطابق پيش بيني ها و شناختي كه از جريان رايج رسانه اي در ايران سراغ داريم، دستاويز مناسبي براي رسانه هاي اصولگرا و نزديك به دولت قرار گرفت تا در وانفساي مشكلات داخلي و تنگناها و گره هاي پيچ در پيچ مناسبات خارجي و خطر انزواي سياسي، شوري عمومي عليه آمريكا ايجاد شود و پارادايم نفرت و شعار ديگر بار احيا شود.

درواقع بازتاب گسترده اين اقدام، نشانگر استفاده بهينه از واقعه اي عيني براي هدفي ذهني بود. ‏به اندازه كافي درباره درستي يا نادرستي انتفاضه كفش، پوزش خواهي يا اصرار خبرنگار مربوطه، تخريب وجهه بوش يا نوري المالكي در اين حادثه، نمايش دموكراسي و آزادي بعد از وقوع اين اقدام يا تنگ نظري و برخورد شتابانه با آن و... سخن رفته است. اما آنچه براي ما در ايران جالب توجه بود يكي وابستگي البغداديه به بعثيون بود و ديگر جنس حمايت هاي ايراني از اين ماجرا. ‏حتي اگر رويكرد رسانه ملي را درباره اين واقعه بر اساس سياست هاي مردم گرا، سرگرم كننده، تهييجي و ايدئولوژي ساز تلقي كنيم و اصرار تلويزيون و بخش هاي خبري متعدد و هم شكل آن را در تداوم جريان پوپوليستي و تبليغ گفتمان ضد آمريكايي رايج تعبير كنيم و آن را با هر دليل و توجيهي غير رسمي و غير دولتي بدانيم، صدور بيانيه هاي رسمي در اين باره را با هيچ ترفند و پنهان كاري اي نمي توان غير دولتي توصيف كرد.

‏ما اولين دولت - ملتي بوديم كه به شكلي رسمي وارد فاز بيانيه و حمايت از منتظر الزيدي شديم. شايد اين كار به پشتوانه همان تبليغات و اخبار و تحليل هايي صورت گرفته باشد كه تلويزيون طي چند روز و به انحاي مختلف پخش كرد و واكنش ها در مقابل آن را مردمي جلوه داد تا سپس رسانه ها و دستگاه هاي دولتي به آن جنبه رسمي بدهند. ‏بعد از بيانيه هايي كه برخي خبرگزاري هاي رسمي كشور به صراحت و در همان فرداي حادثه روي خروجي خود منتشر كردند، اين بار نوبت به وزارت ارشاد رسيده و معاونت امور مطبوعاتي با انتشار بيانيه اي به تشريح اين حركت و تبيين و تحكيم شعارهاي ماخوذ از آن پرداخته و خواستار پيگيري وضعيت جسماني و آتيه شغلي وي شده است. ‏دفاع از هر انسان مظلوم در هر نقطه از جهان امري ستايش برانگيز و انساني است.

همچنين دفاع صنفي از هم صنفان و همكاران به ويژه خبرنگاراني كه همواره جانشان در معرض خطر بوده و سازمان هاي بين المللي مختلفي خواستار حمايت جهاني از آنان شده اند، امري است كه در برهه هاي گوناگون در اقصي نقاط جهان مشاهده شده است. ‏سخن اينجاست كه نظير اين بيانيه رسمي پيش از اين و در اتفاقات متعددي كه در همين كشور عراق نيز بارها رخ داده و آن را به ناامن ترين شهر جهان براي خبرنگاران تبديل كرده و آنجا كه جان خبرنگاران چه در برابر آمريكايي ها و چه تروريست ها در معرض تهديد و قتل قرار گرفته، اعلام نشده است. ‏در متن بيانيه اين معاونت، ضمن بيان اينكه "متاسفانه سلطه رسانه‌اي هيئت حاكمه آمريكا و غرب بر بسياري از وسايل ارتباط جمعي اجازه بيان صحيح واقعيت هايي كه در سال هاي اخير در كشورهاي عراق، افغانستان و فلسطين اشغالي به وقوع پيوسته است را نمي‌دهد"، آمده ‌است: در حالي كه مردم عراق و افغانستان پس از تجاوز آمريكا به اين كشورها با ناامني، فقر، زير پا گذاشتن حقوق اوليه انسانها، چپاول منافع ملي خود و دهها مشكل ديگر دست به گريبان هستند بوش كوچك با كمال وقاحت در مقابل نمايندگان رسانه‌هاي گروهي در عراق خود را ناجي حقوق ملتها خواند و نداي حمايت از آزادي و حقوق بشر سر داد! ‏نكته ديگر، تاييد حركت پرتاب كفش از سوي منتظر الزيدي است كه در بخشي ديگر از بيانيه قابل مشاهده است. در اين بخش آمده است: بوش با اين سخنان در حقيقت به درك و شعور مردم جهان كه پيوسته شاهد فجايع و خوي سلطه‌گر دولت آمريكا با هدايت لابي هاي صهيونيستي است توهين كرد. نتيجه طبيعي چنين توهيني همان واكنشي است كه منتظر الزيدي خبرنگار عراقي به نمايندگي از سوي ميليون ها عراقي تحت ستم نشان داد كه البته تحسين ملت عراق و ديگر ملل جهان حتي مردم آمريكا را برانگيخت. ‏اين بيانيه سپس با تاكيد بر رسالت خبري منتظر الزيدي و اين نكته كه او نمي توانست آگاهي بخشي و اطلاع رساني صحيح به مخاطبان را ناديده بگيرد و دروغ هاي بوش را به عنوان واقعيت براي مردم خود و جهانيان مخابره نمايد، آورده است: معاونت مطبوعاتي و اطلاع رساني وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي ضمن تاكيد بر استيفاي حقوق و مطالبات به حق مردم عراق براي استقرار امنيت و رفع فقر و مشكلات ناشي از تداوم حضور نيروهاي آمريكايي در اين كشور نگراني خود را از برخورد ضد بشري اشغالگران آمريكايي با منتظر الزيدي خبرنگار معترض عراقي اعلام مي دارد.

در پايان بيانيه آمده است: همچنين از كليه سازمان ها، انجمن ها و تشكل هاي بين‌المللي مطبوعاتي و رسانه‌اي انتظار دارد حساسيت و نگراني خود را از شرايطي كه اين خبرنگار در بند عراقي با آن مواجه است اعلام داشته و از هر گونه تلاش براي رهايي وي دريغ نورزند. ‏‏ معاونت مطبوعاتي پيشنهاد كرده است كه به همين منظور كميته دفاع از خبرنگار دربند عراقي با عضويت انجمن ها، تشكل ها و شخصيت هاي مستقل مطبوعاتي و رسانه‌اي و حقوقدان هاي كشورها به خصوص كشورهاي اسلامي تشكيل شود تا ضمن پيگيري شرايط جسماني و سلامتي اين خبرنگار دربند عراقي پيوسته رسانه‌ها و مجامع بين‌المللي را از شرايط كنوني وي مطلع سازند. ‏‏ حساسيت دستگاه دولتي و متولي امور رسانه اي كشورمان در قبال اين اتفاق اين اميد را به وجود مي آورد كه چنين حساسيت و پيگيري در مورد امنيت شغلي، امنيت جاني و نيز حراست از تداوم فعاليت روزنامه ها و نشريات در داخل كشور نيز جديت بيشتري به خود بگيرد و فعاليت كميته مزبور و نيز صدور بيانيه مذكور به همين اتفاق كه در عراق رخ داده، بسنده نشود. ‏

سرمايه

«ناهماهنگي مسوولان و فرسايش اعتماد سهامداران» عنوان يادداشت روز روزنامه ي سرمايه به قلم علي رحماني است كه در آن مي‌خوانيد؛در شرايط فعلي انكار واقعيت هاي تاثير بحران اقتصاد جهاني كه تداوم آن تا سال 2010 پيش بيني مي شود هيچ مشكلي را نه تنها از بازار سرمايه و اقتصاد ايران حل نخواهد كرد بلكه نيازمند تصميم گيري هوشمندانه با توجه به شرايط محيطي هستيم و رفتار بازيگران بازار و دولت بايد در چارچوب تئوري اقتصادي مورد توجه قرار گيرد و تصميماتي اتخاذ شود كه براي دوطرف در شرايط فعلي مفيد باشد.

حمايت از صنعت در درجه اول منجر به كنترل اثرات بحران و كاهش سودآوري شركت ها مي شود و در نهايت از كاهش بيشتر قيمت سهام در بورس جلوگيري مي كند. از طرف ديگر حمايت دولت از بازار سرمايه و تصويب طرح هاي نجات صنعت در بازار سرمايه موجب جلب اطمينان بخش خصوصي خواهد شد و آنها را تشويق به ورود سرمايه هايشان به اقتصاد و بازار سرمايه خواهد كرد. بي عملي و تاخير در تصميم گيري عواقب زيانباري را هم براي بخش خصوصي هم براي دولت و هم براي اجراي سياست هاي كلي اصل 44 به همراه خواهد داشت. در شرايط فعلي تيم اقتصادي دولت بايد به گونه اي منسجم و هماهنگ تصميم گيري كند كه موجب دلگرمي بخش خصوصي و مخالفان اقتصادي شود.

طبيعتا

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: جام جم آنلاین]

[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 167]