محبوبترینها
از کجا بفهمیم قاشق چنگال اصل است | قاشق چنگال تقلبی نخرید!
با چاپ روی وسایل یک کسب و کار پرسود بسازید
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1799255494
پشت ديوارهاي موسسه خيريه «جماعت الدعوه» پاكستان
واضح آرشیو وب فارسی:بازتاب آنلاین: پشت ديوارهاي موسسه خيريه «جماعت الدعوه» پاكستان
سوزانه كولبل / ترجمه؛محمدعلي فيروزآبادي
شهر صنعتي «موريدكه» در 30 كيلومتري شمال لاهور قرار دارد. تابلوي كوچك موسسه خيريه «حمايت الدعوه» در اين شهر با آن خيابان هاي تنگ و باريك و بي شمار مغازه ها و كارگاه هاي صنعتي به چشم نمي آيد و كسي متوجه نمي شود كه موريدكه بزرگ ترين پايگاه اين سازمان يا موسسه به شمار مي آيد. ورودي محله اين خيرين متدين و اسلامگرا با نورافكن ها و سيم هاي خاردار محافظت مي شود و نگهبان ها با آن ريش هاي بلند با حالتي شتابزده با بيسيم مشغول صحبت هستند.
اما آن عمارت عظيم پشت اين سيم هاي خاردار شباهت زيادي به مقر فرقه هايي دارد كه گويي در يك محل براي خود دنيايي جداگانه مي سازند. علاوه بر اتاق هاي نگهباني يك مسجد بزرگ و يك مدرسه هم در آنجا وجود دارد و ساختمان هاي ديگر مدرسه و خوابگاه دانش آموزان و يك بيمارستان هم بخش هاي ديگر اين مجموعه را تشكيل مي دهند. به عبارت روشن تر مي توان گفت كه گروه جماعت الدعوه شهري اختصاصي در دل اين شهر براي خود ساخته اند.
مردي كه خود را «عبدالله منتظر» مي نامد و ريشش به مراتب بلند تر از ريش آن نگهبانان است، مي گويد؛ «مي توانيد با آرامش كامل همه چيز را ببينيد، ما چيزي را مخفي نكرده ايم.» چهره عبوس عبدالله با اين دعوت مودبانه تناقض دارد و اين مهمانان بيگانه براي وي چندان خوشايند نيستند.
اسلامگرايان جماعت الدعوه تا به امروز به شدت نسبت به ورود غريبه ها به مركز اين گروه در موريدكه حساسيت داشتند اما حال رهبر آنها يعني همان معلم علوم ديني «حافظ محمد سعيد» به شدت از سوي مجامع بين المللي و دولت پاكستان تحت فشار قرار دارد و از جمعه گذشته به دستور اسلام آباد تحت بازداشت خانگي قرار گرفته است.
نيروهاي مسلح هند و پاكستان هنوز هم در حال آماده باش كامل قرار دارند و روزي نيست كه شاهد پرواز هواپيماهاي جنگنده اف16 بر فراز اسلام آباد نباشيم. اين كار به آن پارانوياي هميشگي يعني به آن ترس دائمي از يك حمله دامن مي زند. يكي از افسران بلندپايه سرويس اطلاعاتي پاكستان يا همان آي اس آي به ما مي گويد؛«بي ترديد حمله يي در كار خواهد بود و حتي شايد جنگي هم دربگيرد.» اين افسر و همكارانش در نيروهاي مسلح در انتظار حمله موشكي هند به اردوگاه هاي آموزشي گروه هاي شبه نظامي در كشمير يا حتي حمله عليه مركز ظاهراً خيريه جماعت الدعوه در موريدكه هستند. زيرا نه فقط دهلي نو بلكه شوراي امنيت سازمان ملل نيز جماعت الدعوه را به اصطلاح سازمان استتاري «لشگر طيبه» مي دانند يعني همان گروه تروريستي كه در كشمير فعاليت داشته و كشتار بمبئي را طراحي و اجرا كرده است. تنها تروريست جان به در برده از عمليات بمبئي يعني همان جوان پاكستاني كه «محمد اجمال امير قصاب» نام دارد و اهل روستاي «فريد كوت» در نزديكي لاهور است، پس از دستگيري اعتراف كرد فرماندهان لشگر طيبه طراح اين عمليات بوده و پيكارجويان را آموزش داده اند.
در اين ميان سازمان ملل حافظ محمد سعيد را مظنون اصلي اين عمليات معرفي كرده است. اين اسلامگراي لاهوري با آن ريش حنايي رنگ از جمله اصلي ترين بنيانگذاران لشگر طيبه در بيست سال قبل بود و اين گروه را با كمك ها و همكاري هاي ماموران آي اس آي و اسامه بن لادن پايه گذاري كرد اما كوتاه زماني قبل از اعلام ممنوعيت فعاليت اين گروه در هفت سال پيش، از رهبري لشگر طيبه كناره گيري كرد. از قرار معلوم شواهد و قرائن حكايت از آن دارد كه تروريست هاي بمبئي به اشاره سازمان هنوز پابرجاي لشگر طيبه اقدام به آن جنايت كرده اند اما عبدالله منتظر با اصرار زياد سعي بر آن دارد تا بازديدكنندگان را قانع كند كه سازمان خيريه مذهبي وي تنها به فعاليت هاي انسان دوستانه مشغول است؛ «من اسلام حقيقي را در جماعت الدعوه يافتم، اسلامي كه همه ابعاد سياسي ، شخصي و مذهبي را دربرمي گيرد.»
عبدالله منتظر فردي تندرو است اما اين را مي داند كه بايد در مقابل خارجيان انعطاف پذير باشد. او ما را به يك سالن اجتماعات مي برد، سالني كه با تشكچه هاي كوچك آبي رنگ و متكاهاي متعدد پوشيده شده اما در قفسه كتاب هاي روي ديوار خبري از كتاب نيست و گويي به تازگي و با عجله از كتاب خالي شده است. هر دو دقيقه يك بار صداي زنگ موبايل عبدالله بلند مي شود و اين مرد 33 ساله لاغر اندام مي گويد؛ «ما در اينجا مشكلاتي داريم. سازمان من قرباني يك سري اقدامات و تبليغات سياسي است، تبليغاتي كه همگي از سوي هند انجام مي گيرد». با اين حال عبدالله به صراحت اعتراف مي كند با پيكارجويان شبه نظامي در كشمير همفكري ها و همدردي هايي دارد؛ «غرب تندروهاي هندو را ناديده مي گيرد اما اغلب رزمندگان مسلمان راه آزادي را مورد حمله قرار مي دهد. آيا انجام اين عمليات آن هم درست كوتاه زماني پيش از انتخابات هند هيچ معنايي ندارد؟ چه كسي بيش از همه از اين عمليات سود مي برد.» اين تئوري كه تندروهاي هندو در پشت قتل عام بمبئي قرار داشته اند تا بدين وسيله بتوانند علاوه بر كسب اكثريت سياسي در دهلي نو، سرويس هاي اطلاعاتي پاكستان و يگان هاي كمكي شبه نظامي را نيز تضعيف كنند، نه تنها در ميان محافل تندرو پاكستان بلكه در محافل دولتي اين كشور نيز به شدت تبليغ مي شود. اما ديپلمات هاي مقيم اسلام آباد نظريه ديگري ارائه مي دهند؛ ارتش پاكستان و آي اس آي در نظر دارند خط مشي تنش زدايي با هند را به شكست بكشانند تا بدين صورت يگان هاي ارتش از امتداد مناطق مرزي با افغانستان عقب نشيني كرده و به مرزهاي شرقي منتقل شوند. به عقيده اين ديپلمات ها در چنين حالتي طالبان و هم پيمانان افغاني و پاكستاني اين گروه نفس راحتي خواهند كشيد. البته بسياري از پاكستاني ها همچنان از اين پيكارجويان به عنوان دوست و نه دشمن ياد مي كنند.
با اين حال عبدالله منتظر از پاسخ مستقيم به پرسش هاي بودار طفره مي رود. هنگامي كه از او مي پرسيم آيا آن تروريست يعني قصاب هم در اين مركز حضور داشته يا نه با حالتي مبهم پاسخ مي دهد؛ «به هر حال من كه او را نمي شناسم.» و در جواب اين سوال كه در صورت حمله به اين مركز چه برنامه يي داريد مي گويد؛ «بايد دست به اسلحه ببريم؟ ما كه سلاحي در اختيار نداريم.»
اما عبدالله منتظر با همه گستاخي اش در تله يي مي افتد كه خود ساخته است؛ «امير ما يعني رهبر جماعت الدعوه جناب حافظ محمدسعيد هرگز رهبر يك گروه شبه نظامي نبوده است.» اما واقعيت اين است كه حافظ محمدسعيد 63 ساله زماني با افتخار خود را رهبر «شاخه نظامي» سازمان در آن زمان مركزي «مركز الدعوه الارشاد» معرفي مي كرد. اين شاخه يا جناح نظامي به مانند لشگر طيبه از جمله رزمندگان اسلامگراي كشمير به حساب مي آمدند و هسته اصلي گروه هايي بودند كه خواهان جدايي خشونت بار اين منطقه از قلمرو هند بودند.
حافظ محمدسعيد يا همان كارمند سابق دولت در مارس 2000 به روزنامه «نيوز» گفته بود؛« تنها سياست واقعي براي ما همان جهاد است. من دستورالعملي به اين رزمندگان جهادگر داده ام كه تمرينات مذهبي و نظامي را در خود دارد.»
پس از حملات بمبئي ديپلمات هايي از سراسر جهان و بيش از همه سياستمداران امريكايي به آن منطقه بحران زده سفر كردند تا سياستمداران پاكستاني و هندي را به آرامش فرا بخوانند. حتي كانديداي شكست خورده حزب جمهوريخواه يعني «جان مك كين» هم به پاكستان رفت و نسبت به هرگونه اقدام احتمالي تلافي جويانه هشدار داد و جالب آنكه همزمان در مورد توانايي امريكا براي وادار ساختن هند به اجتناب از چنين اقدامي ابراز ترديد كرد زيرا به گفته مك كين كشورش هم پس از حملات يازدهم سپتامبر اقدام به گرفتن انتقام كرده بود. كاندوليزارايس وزير خارجه امريكا نيز سفري به دهلي نو انجام داد و اولين خواسته اش از هند اين بود؛ خودداري از بسيج و اعزام نيروها به سوي مرز پاكستان. به عقيده رايس در صورت چنين اقدامي بار ديگر رقابت ميان اين دو قدرت اتمي بالا مي گيرد، رقابتي كه شايد توقف آن ديگر امكان پذير نباشد. رايس در اسلام آباد نيز از مقامات پاكستاني در خواست ارائه «پاسخي صريح و قاطع» را مطرح كرد.
كوتاه زماني پس از آن بود كه سربازان پاكستاني يك اردوگاه متعلق به جماعت الدعوه در كشمير را برچيدند. اين اردوگاه در واقع مجموعه يي از چند ساختمان حفاظت شده در نزديكي مركز كشمير يعني مظفرآباد بود و با آن ساختمان هاي يك يا دو طبقه چندان شباهتي به يك اردوگاه آموزشي نداشت. به هر حال ناگهان باران گلوله ها به سوي اين مجتمع باريدن گرفت و حداقل هشت نفر از اعضاي لشگر طيبه دستگير شدند كه نام آن فرمانده ارشد يعني «زكي الرحمان لخوي» بيش از ديگران به چشم مي آيد. لخوي زندگي اش را بيشتر از آنكه در صلح بگذراند در جنگ گذرانده است. آن چشم ها و ريش سياه روي آن چهره خشن حالت عجيبي دارد و آن جليقه نظامي كه وي به سبك مجاهدين روي لباس سنتي پاكستان مي پوشد، گويي كه تبديل به بخشي از پوست و بدن وي شده است. نام لخوي در صدر ليست مظنوناني قرار دارد كه هند خواستار تحويل آنان از سوي دولت پاكستان است.
نلوم هتل مظفرآباد محل تفريح زوج هاي جوان و خانواده به شمار مي آيد. در زير تراس اين هتل رودخانه سبز رنگ نلوم جريان دارد و در سوي ديگر آن و در دوردست ها كوه هاي كارآموروم سر به فلك كشيده اند. در همين هتل بود كه لخوي شش ماه پيش به ايراد سخنراني پرداخت و مردم كشمير را قسم داد كه بار ديگر براي استقلال كشمير وارد جنگ شوند و در عين حال دولت پاكستان را به خاطر مذاكره با دهلي نو لعنت كرد و گفت؛ «راه پيروزي طولاني تر از آن است كه انتظار مي رود.» آن زمان هيچ اقدامي نه از سوي پليس و نه از سوي آي اس آي عليه اين سخنراني انجام نگرفت. و حال همين عدم مداخله نيروهاي پاكستاني براي جلوگيري از فعاليت گروه منحله لشگر طيبه در آن زمان، به عنوان مدركي دال بر روابط نزديك ميان دستگاه اطلاعاتي پاكستان با اين تروريست ها تلقي مي شود.
اسلام آباد كه تنها سه ساعت (با اتومبيل) از كشمير فاصله دارد، طي هفته هاي گذشته تبديل به يك دژ شده است. محله يي كه كاخ رياست جمهوري و دادگاه قانون اساسي در آن قرار دارد به شدت از سوي نيروهاي مسلح امنيتي محافظت مي شود و حتي راه هاي منتهي به بازار «جناح» نيز به نوعي مسدود است.
پرزيدنت آصف علي زرداري يا همان بيوه بي نظير بوتو نيز با رنگي پريده و بي حال براي اجراي فريضه نماز عيد قربان حاضر شد. امسال نماز عيد قربان به دلايل امنيتي بر خلاف هميشه به جاي مسجد در خانه نخست وزير برگزار شد. زرداري تا به اينجاي كار همه تلاش خود را براي خودداري از جنگ با هند به كار گرفته است. او اولين رئيس جمهور پاكستان به شمار مي آيد كه به خود جرات داد و از پيكارجويان شبه نظامي كشمير با عنوان «تروريست ها» ياد كرد. او باز هم جسارت بيشتري به خرج داد و ادعا كرد هند با وجود سه جنگي كه عليه پاكستان داشته، هرگز يك تهديد واقعي به شمار نمي آيد. چنين سخنان آشتي جويانه يي آن هم در كشوري كه ارتش همواره راهي جداي از دولت مي رود، مي تواند اثري مرگبار داشته باشد.زرداري در هفته هاي پيش همه فعاليت هاي جماعت الدعوه را غيرقانوني اعلام كرد و دستور پلمب بيش از يكصد محل تجمع هواداران اين گروه و دفاتر آنها و بازداشت رهبران آنها را صادر كرد. اما بلوا و آشوب لاهور و پيشاور هم پاسخ هواداران اين گروه به اقدامات دولت بود.زرداري مي خواهد اين بحران را به شانسي تاريخي براي كشورش تبديل كند و ضمن قلع وقمع شبه نظاميان اسلامگرا به برقراري صلح با وجود دشمناني مثل هندوستان اقدام كند و اين همه اقداماتي است كه خود از آن به عنوان «اقدامات تا حدي غيرمنتظره» ياد مي كند. با اين حال رئيس جمهور پاكستان در حالي كه در ميان محافظان مسلح خود قرار دارد جسورانه لبخندي زده و مي گويد؛«بزرگ ترين انتقامي كه مي توان از خائنان به دموكراسي گرفت همان آشتي و مصالحه با هند است.»
احتمالاً حق با او است، اما پاكستان در وهله اول بايد اين آشتي را در درون خود برقرار كند. بنيادگرايي در پاكستان ديگر يك پديده حاشيه يي نيست و تبديل به امري مد روز و شيك شده است. پشتيبانان مالي اين جريان بنيادگرا در كشورهاي عرب خليج فارس و در پاكستان هر روز دست به تاسيس به اصطلاح بنيادهاي خيريه در اين كشور مي زنند و بدين ترتيب چشم اندازي جذاب و دلربا را براي بنيادگرايان فراهم مي آورند، چشم اندازي كه معناي آن يافتن جايگاهي در جامعه و كسب اعتماد و شهرت است. با اين حال اسلامگرايان شهر موريد كه همچنان خود را بر حق مي دانند و عبدالله منتظر كارگزار جماعت الدعوه بيش از اين نمي تواند خشم خود را پنهان كند. او به گفته خودش هنوز نمي داند بعد از تعطيلي اين مركز چه پيش خواهد آمد اما اين را مي داند كه جماعت الدعوه زنده و پايدار خواهد ماند. به گفته عبدالله يك بار ديگر مسلمانان قرباني شدند و يك بار ديگر مسلمانان بايد تاوان كارهاي كثيف ديگران را بپردازند. عبدالله در اين لحظه تحمل و خويشتنداري خود در برابر ميهمانان را از دست داده و فرياد مي زند؛«همه دروغ مي گويند، دروغ، دروغ،» و سپس بار ديگر آن در ورودي سنگين جماعت الدعوه پشت سر ما بسته مي شود.
منبع؛ اشپيگل
سه شنبه 3 دي 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: بازتاب آنلاین]
[مشاهده در: www.baztabonline.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 228]
-
گوناگون
پربازدیدترینها