مباهله، تصديق دعوت پيامبر (ص)

واضح آرشیو وب فارسی:ایسکانیوز: مباهله، تصديق دعوت پيامبر (ص)

تهران- خبرگزاري ايسكانيوز: مباهله، داستان پيروزي حقانيت دعوت نبي اكرم (ص) در برابر منكراني است كه نخواستند با استدلالات روشن دعوت پيامبر را بپذيرند، بنابراين پيامبر و اهل بيتشان به اذن خدا با آن ها مباهله كرده و صداقت دعوت پيامبر اكرم (ص) را به همگان نشان دادند.

داستان مباهله از آنجا شروع مي شود كه خداوند تبارك و تعالي به پيامبر خود دستور ادامه داد كه هر گاه پس از آن همه استدلالات روشن كسي درباره ادعاي اولهويت عيسي با توجه به جدال و ستيز برخيزد به او پيشنهاد مباهله كن و به آن ها بگو ما فرزندان خود را دعوت مي كنيم شما هم فرزندان خود را، ما زنان خود را دعوت مي كنيم شما هم زنان خود را، با آن ها مباهله مي كنيم و لعنت خدا را بر دروغگويان قرار مي دهيم.
البته ناگفته نماند كه منظور از مباهله صرفا جمع افراد، نفرين كردن تنها و سپس پراكنده شدن آن ها نيست زيرا چنين عملي به خودي خود هيچ گونه تاثيري ندارد بلكه منظور اين است كه اين دعا و نفرين اثر خود را عملا آشكار سازد و دروغگو فورا به عذابي گرفتار خواهد شد.
به عبارت ديگر اگرچه در قرآن تصريحي به تاثير مباهله نشده اما از آنجا كه اين كار به عنوان آخرين حربه بعد از اثر نكردن منطق و استدلال مورد استفاده قرار گرفته، دليل بر اين است كه تنها دعا نبوده بلكه اثر خارجي آن مورد نظر بوده است.
مساله مباهله به شكل فوق شايد تا آن زمان در بين اعراب سابقه نداشت و راهي بود كه قطع به يقين حكايت از ايمان و صدق دعوت پيامبر مي كرد.
چگونه ممكن است كسي كه به تمام معني به ارتباط خويش با پروردگار ايمان نداشته باشد، وارد چنين ميداني شود و از مخالفان خود دعوت كند بياييد با هم به درگاه خدا برويم و از او بخواهيم تا دروغگو را رسوا سازد و شما به سرعت نتيجه آن را خواهيد ديد كه چگونه خداوند دروغگويان را مجازات مي كند.
مسلما ورود در چنين ميداني بسيار خطرناك است زيرا اگر دعاي او به اجابت نرسد و اثري از مجازات مخالفان آشكار نشود نتيجه اي جز رسوايي دعوت كننده نخواهد داشت.
چگونه ممكن است آدم عاقل و فهميده اي بدون اطمينان به نتيجه در چنين مرحله اي گام بگذارد. از اين جا است كه گفته اند دعوت پيامبر به مباهله، يكي از نشانه هاي صدق دعوت و ايمان قاطع او است.
هنگامي كه پاي مباهله به ميان آمد، نمايندگان مسيحيان نجران از پيامبر مهلت خواستند تا در اين باره بينديشند و با بزرگان خود به شور بنشينند. نتيجه مشاوره آن ها كه از يك نكته روان شناسي سرچشمه مي گرفت اين بود كه به نفرات خود دستور دادند اگر مشاهده كرديد محمد با سر و صدا و جمعيت و جار و جنجال به مباهله آمد با او مباهله كنيد و نترسيد، زيرا حقيقتي در كار او نيست كه متوسل به جار و جنجال شده است، ولي اگر با نفرات بسيار محدودي از خالصان نزديك و فرزندان خردسالش به ميعادگاه آمد بدانيد كه او پيامبر خداست و از مباهله با او بپرهيزيد كه خطرناك است.
آن ها طبق قرار قبلي به ميعادگاه رفتند، ناگاه مشاهده كردند كه پيامبر فرزندش حسين را در آغوش دارد و دست حسن را در درست گرفته و علي و فاطمه همراه او هستند و به آن ها سفارش مي كند هر گاه من دعا كردم شما آمين بگوييد. مسيحيان هنگامي كه اين صحنه را مشاهده كردند سخت به وحشت افتادند و از اقدام به مباهله خودداري كردند و حاضر به مصالحه شدند و به شرايط ذمه تن دادند.

**مباهله يك سند زنده براي عظمت اهل بيت عليهم السلام
مفسران و محدثان شيعه و اهل تسنن تصريح كرده اند كه آيه مباهله در حق اهل بيت پيامبر نازل شده و پيامبر تنها كساني را كه همراه خود به ميعادگاه برد، فزندانش حسن، حسين و دخترش فاطمه (س) و حضرت علي (ع) بودند. اين در حالي است كه تعداد مفسران اهل تسنن كه تعدادشان هم در اقليت است، كوشيده اند كه ورود احاديث را در اين زمينه انكار كنند.
ولي مراجعه به منابع اصيل اهل تسنن نشان مي دهد كه بسياري از طرق اين احاديث به شيعه و كتب شيعه هرگز منتهي نمي شود و اگر بنا باشد ورود اين احاديث را از طرق اهل تسنن انكار كنيم ساير احاديث آن ها و كتبشان نيز از درجه اعتبار ساقط است./05
دوشنبه 2 دي 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ایسکانیوز]

[مشاهده در: www.iscanews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 381]