جامعه - آخرين نماد بمباران شيميايي ايران تخريب مي‌شود

واضح آرشیو وب فارسی:دنياي اقتصاد: جامعه - آخرين نماد بمباران شيميايي ايران تخريب مي‌شود

جامعه - آخرين نماد بمباران شيميايي ايران تخريب مي‌شود

شيوا زرآبادي:گروه اجتماعي:آخرين بناي به جا مانده از بمباران شيميايي ايران توسط عراق در حال تخريب است و هيچ يك از نهادهاي مسوول تاكنون اقدامي در زمينه بازسازي، نگهداري يا خريد آن انجام نداده‌اند. بنياد حفظ آثار و ارزش‌هاي دفاع مقدس كه به‌نظر مي‌رسد اصلي‌ترين متولي خريد و نگهداري اين بنا باشد به گفته مسوول امور يادمان‌هاي اين بنياد خريد اين بنا را در دستور كار ندارد. خانه نريماني در ورودي شهر سردشت در بمباران شيميايي شهرهاي ايران، تيرماه سال 1366 يكي از پنج نقطه‌اي است كه مورد اصابت بمب‌هاي شيميايي عراق قرار گرفت.

خانه نريماني در چهارراه هلال‌احمر براي اينكه مردم بيشتري را هنگام خروج از شهر و فرار از بمباران به گازهاي شيميايي آلوده كند، هدف قرار گرفت. خانه خانواده نريماني كه اكنون در تملك مالكي جديدي است از 21 سال پيش كه با بمب شيميايي تا حدودي تخريب شد تنها ديوارهايش به جا مانده است و در طبقه زيرين آن چند دهنه مغازه قرار دارد كه همچنان فعاليت دارند.
عثمان مزين، دبير كميته حقوقي انجمن دفاع از مصدومين شيميايي سردشت در مورد وضعيت اين خانه به كارگزاران مي‌گويد: «بعضي از كارگران در هنگام بازسازي و تخريب خانه‌هاي آسيب‌ديده در بمباران شيميايي دچار مصدوميت‌هاي ناشي از ارتباط با گاز خردل شده‌اند و گفته مي‌شود در درز ديوارها و گچ‌هاي داخل آن گازهايي از زمان بمباران شيميايي باقي‌مانده و باعث مصدوميت شيميايي اين كارگران شده‌ است. بنابراين برخي از مردم در طول اين سال‌ها با ترديد و اضطراب خانه‌هايشان را بازسازي كرده‌اند. خانه نريماني هم احتمالا به همين دليل تاكنون مثل 20 سال پيش باقيمانده است.»

مردم سردشت و انجمن دفاع از مصدومين شيميايي سردشت از مسوولان مي‌خواهند كه اين خانه كه آخرين بناي بجا مانده از بمباران شيميايي شهر است به موزه تبديل شود يا براي برپايي نمايشگاه‌هايي توسط يكي از نهادها خريداري ‌شود. مزين در اين‌باره مي‌گويد: «ما در شهر نمادي همچون موزه در مورد بمباران شيميايي سردشت نداريم. هر بار كه مقامات قضايي هلند يا خبرنگاران به مناسبت روز ملي مبارزه با سلاح‌هاي شيميايي به سردشت مي‌آيند ما به عنوان انجمن يا بنياد شهيد بايد سريع دو سه مغازه را اجاره كنيم و نمايشگاه‌هاي عكس‌مان را آنجا برپا كنيم يا از شهرداري جايي را اجاره كنيم. وجود اين خانه آنقدر مهم است كه وقتي بازديدكنندگان به سردشت مي‌آيند هميشه يكي از نقاطي كه بازديد مي‌كنند همين خانه آقاي نريماني است.»

به گفته مزين انجمن از سه سال پيش گفت‌وگو با مالك را آغاز كرده است و مالك حاضر شده است با هر قيمتي به انجمن و با پايين‌ترين نرخ براي تبديل آن به موزه آن را به ارگان‌ها بفروشد. مزين درخصوص پيگيري تبديل خانه نريماني به موزه مي‌گويد: با بنياد حفظ آثار و ارزش‌هاي دفاع مقدس مكاتبه كرديم و از آنها خواستيم با خريداري اين ساختمان آن را به موزه بمباران شيميايي سردشت تبديل كنند. بنياد ما را به استانداري آذربايجان غربي و استانداري آذربايجان غربي‌ ما را به فرمانداري سردشت ارجاع داد. در نهايت فرمانداري سردشت مسووليت را متوجه شهرداري كرد. شهرداري سردشت هم مي‌گويد ما درآمد آنچناني نداريم و لذا پولي نداريم كه بخواهيم براي خريد آن خانه خرج كنيم.»

مزين معتقد است نگهداري اين خانه تنها مربوط به سردشت نيست. اين خانه به‌عنوان آخرين خانه بمباران شيميايي شده قابليت تبديل شدن به موزه را دارد. تقاضاي ما اين است كه بحث تبديل اين خانه به موزه يا نمايشگاه توسط مقامات آن كلان‌نگر ديده شود.
به گفته مزين انجمن تاكنون مكاتبه‌اي با بنياد شهيد نداشته است چون بنياد معمولا در اين امور وارد نمي‌شود و خود بنياد هم هر سال هنگام برگزاري سالگرد بمباران شيميايي سردشت تا زمان برگزاري نمايشگاه فكري براي نمايشگاه ندارند و به دنبال جايي براي برگزاري نمايشگاه‌هايشان هستند.
در اين‌باره كه خانه از سوي مردم خريداري و به موزه تبديل شود، مزين مي‌گويد: «مسوولان هنوز مردم سردشت را به عنوان يك شهر قرباني بمباران شيميايي نمي‌شناسند. خيلي از مردم سردشت همچنان پشت نوبت كميسيون تعيين درصد مانده‌اند. خيلي از افرادي كه به‌عنوان سند مظلوميت مردم ايران هنوز زنده‌اند پرونده جانبازي در بنياد شهيد ندارند.»

مطابق با آمارها شهر سردشت در بمباران شيميايي بين هشت تا 10 هزار نفر شهيد و مصدوم داشت. اما افراد تحت پوشش بنياد شهيد به عنوان جانباز 1360 نفر هستند كه از اين تعداد تنها 400 نفر داراي درصد جانبازي و آن هم بالاي 25 درصد و برخوردار از تمام خدمات بنياد شهيد هستند. پس از برپايي چندين كميسيون براي تعيين درصد جانبازي مردم سردشت از 4500 نفري كه معاينه شدند تنها 24 نفر موفق به دريافت درصد جانبازي شدند كه البته براي همه آنها زير 25 درصد تعيين شده است. مردم سردشت از سال 80 و 81 هنوز منتظر گرفتن حق انساني خود هستند. به گفته مزين برخي از مردم كه به مراتب وضعيت وخيم‌تر نسبت به كساني كه در سال‌هاي قبل 30 تا 35 درصد جانباز شناخته شده‌اند، دارند در كميسيون‌هاي اخير 10 تا 15 درصد تعيين درصد جانبازي شده‌اند. به‌نظر مي‌رسد بنياد شهيد با پايين آوردن پارامترهاي تشخيص جانبازي درصدد كاهش تعداد جانبازان است.

بايد با شاخص‌هايمان بخواند
با به راه افتادن كاروان راهيان‌نور در ماه‌هاي سال مردم امكان بازديد از مناطق جنگي را پيدا كرده‌اند. تازگي هم صحبت از گردشگري جنگ مي‌شود. كاروان راهيان‌نور تاكنون راهي اين مناطق شمال‌غربي نشده‌اند و با وجود حملات شيميايي، اين مناطق به حساب مناطق جنگي قابل بازديد نمي‌آيند. هر چند كه سال‌هاست مردم سردشت براي اعلام مظلوميت و متاثر شدن از جنگ و عواقب آن به دنبال گوش شنوايي مي‌گردند و حق خود را مي‌جويند. در اين سال‌ها هر بار از مسوولي پرسيده شد تكليف مردم سردشت چه مي‌شود پاسخ شنيده شد كه بايد بررسي شود. اكنون كه از مسوولي مي‌پرسيم چرا خانه نريماني را به عنوان آثار دفاع مقدس ثبت نمي‌كنيد مي‌شنويم مردم سردشت خود سند زنده تجاوز و خشونت عراق به ايران هستند و هنوز قربانيان حملات شيميايي در قيد حياتند آنوقت ما چگونه مي‌توانيم به يك ساختمان بها دهيم.

براي ثبت يك اثر به نام دفاع مقدس در بنياد حفظ آثار و ارزش‌هاي دفاع مقدس قاعدتا بايد ويژگي‌هايي مدنظر باشد. آقاي كشاورز، مسوول امور يادمان‌هاي بنياد حفظ آثار و ارزش‌هاي دفاع مقدس در اين‌باره به كارگزاران مي‌گويد: «در خوزستان نقاطي كه به‌عنوان آثار دفاع مقدس شناسايي و ثبت شده‌اند آن نقاطي هستند كه در آن يك حماسه خلق شده باشد يا يك اتفاق خاصي در آنجا افتاده يا فتح خوبي در آن صورت گرفته باشد. يا مكاني باشد كه منطقه اعزام نيرو به جبهه بوده يا منطقه مقاومت سربازان بوده باشد.» كشاورز در مورد سردشت مي‌گويد: «ما در سردشت يك اداره كل داريم كه مسووليت ثبت آثار اين منطقه به عهده آنهاست. طي يك فراخوان عمومي در سال 86 طرح‌هاي خوبي براي ساخت يادمان به دست ما رسيد و اكنون اين يادمان در ميدان مركزي شهر سردشت بنا شده است. در مورد خريد آن ساختمان بحث‌هايي وجود دارد و بايد بيشتر بررسي كنيم. بايد ببينيم اين ساختمان با شاخص‌هاي ما همخواني دارد يا خير. چون ما هر ساختماني را نمي‌توانيم همين‌طوري نگهداري كنيم. در سردشت ما هنوز نمي‌دانيم مشخصات ساختمان و عقبه آن چيست. چون كل شهر در آن زمان شيميايي شده است و هر كسي كه بيايد بگويد ساختمان من شيميايي شده است كه ما نمي‌توانيم سريع اقدام كنيم بايد بررسي كنيم ضمن اينكه بنياد شهيد هم ظاهرا با آنها بحث‌هايي دارند.»

كشاورز با اشاره به اينكه ديد بنياد در تشخيص ثبت يك اثر به عنوان اثر دفاع مقدس از نوع ديد ميراثي نيست مي‌گويد: «وقتي ما منطقه‌اي را به‌عنوان منطقه ماندگار دفاع مقدس ثبت ملي مي‌كنيم و پلاك مي‌زنيم ديگر هيچ فرد حقيقي يا حقوقي اجازه دخل و تصرف در آن را ندارد. ساختمان نريماني در سردشت هم اگر با شاخص‌هاي ما بخواند آن را ثبت مي‌كنيم.» مسوول امور يادمان‌هاي بنياد حفظ آثار و ارزش‌هاي دفاع مقدس تاكيد مي‌كند: «جنگ ايران و عراق در منطقه‌اي حدود چهار هزار كيلومتر اتفاق افتاد و ما نمي‌توانيم كل مرز را ثبت كنيم اما مناطقي كه نقاط شاخص دفاع مقدس بودند بايد مدنظر قرار دهيم، با در نظر گرفتن اولويت خلق حماسه، منطقه مقاومت يا تجاوز دشمن، پيشروي دلاور‌مردان ايران. در خرمشهر هم ساختماني را كه مخروبه بوده و جاي گلوله در آن بجا مانده مونتاژ كرديم و به صورت مركز فرهنگي و موزه جنگ درآورديم. يا در خرمشهر ديواري را كه مورد اثابت گلوله توپ قرار گرفته بود با شيشه و قاب نگهداري كرديم. در حال حاضر ما درخصوص دفاع مقدس حدود 3 يا 4 هزار نقطه را شناسايي كرديم كه قابليت ثبت به عنوان اثر دفاع مقدس را داشته‌اند. به گفته كشاورز بنياد بايد در انجام امر شناسايي آثار دقت عمل به خرج دهد تا كساني به عنوان مالك ساختمان‌ها به خاطر دريافت امتيازهاي ثبت اثر مدعي ثبت يك نفر جعلي نباشند.

مسوول امور يادمان‌هاي بنياد حفظ آثار و ارزش‌هاي دفاع تاكيد مي‌كند: «اين بنياد تنها مسووليت ثبت آثار و مناطق جنگي را ندارد بلكه به‌طور مثال چندي پيش اتوبوس‌هاي طبس را هم خريداري كرد با اينكه اين اتوبوس‌ها مربوط به موضوع جنگ نيستند آنها را بازسازي كرد و به نمايش درآورد، تنها به اين علت كه اين آثار در خاطره‌ها بماند و ثبت نمادين شود.» كشاورز مي‌گويد: «در بعضي مناطق خريد ساختمان دردي را دوا نمي‌كند ما در سردشت بيشتر بار كار را روي احداث يادمان گذاشتيم. بايد خانه نريماني را بيشتر بررسي كنيم هنوز خريد اين ساختمان در دستور كار ما قرار نگرفته است. ضمن اينكه ما در سردشت عزيزاني را داريم كه براي ما خيلي مهمتر از ساختمان هستند. جانبازان شيميايي سردشت سند گوياي تجاوز شيميايي عراق هستند.» كشاورز به يكي ديگر از آثار ثبت شده دفاع مقدس اشاره مي‌كند: «براي نشان دادن عمق تجاوز دشمن در يك فراخوان 200 طرح را در مورد هواپيماي ايرباس كه مورد حمله آمريكا قرار گرفت دريافت كرديم.»
سه شنبه 26 آذر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: دنياي اقتصاد]

[مشاهده در: www.donya-e-eqtesad.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 199]