واضح آرشیو وب فارسی:خراسان: كوه نورد بيرجندي: با هر صعود پله هاي افزايش اعتماد به نفس را مي پيمايم
قاسمي- خيلي ها تصور مي كنند ورزش كوهنوردي مختص فصل بهار و تابستان است تا بتوان از سرسبزي و لطافت هوا لذت برد اما در حقيقت اين چنين نيست.كوهنوردي يك ورزش همه فصولي است و حتي در زمستان طرفداران بيشتري دارد. براي گرفتن اطلاعات بيشتر در مورد اين رشته به سراغ دفتر تلفنم و نام يكي از كوه نوردان با سابقه استان رفتم.با اولين تماس متوجه شدم كه وي به همراه جمعي از دوستان بر فراز كوه هاي باقران است و به همين دليل براي گفتگو با وي مصمم تر شدم هر چند كه در بين گفتگو، هر 5 يا 6 دقيقه، ارتباط ما با وي به دليل آنتن دهي نامناسب فراز قله قطع مي شد.گفتگوي ما با وي به شرح زير است:
هر چند كه كاملا با نام و سوابق شما آشنا هستيم اما اگر امكان دارد خودتان را براي خواننده هاي ما معرفي كنيد.
محمد حسن لاري، متولد 1338 هستم و از سال 57 كوهنوردي را به صورت حرفه اي آغاز كردم.
درباره نوع برنامه هايي كه تا به حال اجرا كرديد نيز براي ما توضيح دهيد؟
در بحث آموزشي، موسس هيئت كوهنوردي در شهرستان هاي قاين و بيرجند و مربي اغلب كلاس هاي كوهنوردي بوده ام اما در بحث صعودها تا به حال به اغلب قله ها مانند دماوند، علم كوه، سبلان، تفتان، شيركوه، هزار، لاله زار، جوفار صعود زمستاني و غير زمستاني داشته ام.
آيا صعودهاي تان انفرادي بوده است؟
اصلا، هميشه در قالب گروه هاي بيشتر از 30 نفر از سطح مبتدي تا پيشرفته صعود داشته ام. هم اكنون كه بر بالاي قله باقران هستم با بيش از 30 نفر از كوه نوردان ديگر آمده ايم، همه با هم يك صعود موفقيت آميز داشته ايم و از زيبايي طبيعت زير پاي مان لذت مي بريم.
كمي از احساس تان را در همين لحظه براي ما شرح دهيد؟
نمي دانم، اما احساس خوبي است، ما درست بر بالاي ابرها هستيم. به پايين كه نگاه مي كنيم جز سفيدي چيزي نمي بينيم البته گاهي از لا به لاي ابرها، قرمزي دامنه كوه سوسو مي زند تا اين لحظه را حس نكنيد متوجه منظورم نمي شويد.
آيا در صعودهاي تان به دنبال ثبت ركورد هستيد؟
نه اصلا، در كوهنوردي اين موضوعات جايي ندارد، كوهنوردي يك ورزشي گروهي است، يك نفر براي همه، همه براي يك نفر، در كوهنوردي قبل از هر چيز بايد گذشت و ايثار را آموخت.
چرا مي گوييد كوهنوردي يك ورزش گروهي است؟
در كوهنوردي آدم ها به هم نزديك تر مي شوند، حس انسان دوستي به خوبي ملموس است و به خوبي مي توان زيبايي ها را درك كرد.البته اين زيبايي ها را فقط كوه نورد حس مي كند، مثلا سال 74 به همراه دوستانم غار چهل چاه را كه در آن 14 اسكلت از انسان هاي اوليه بود كشف و به ميراث فرهنگي معرفي كرديم.
از نخستين صعودتان بگوييد؟
اولين صعودم درسال 64، يك صعود زمستانه به قله بينالود بود كه با گروه احد مشهد با امكانات بسيار كم انجام دادم.
وضعيت كوه هاي استان را چگونه ارزيابي مي كنيد و گرايش مردم به كوهنوردي چگونه است؟
گرايش مردم به كوهنوردي بسيار زياد است، كوهنوردي يك ورزش ملي است كه هم در دسترس است و هم امكانات چنداني نمي خواهد. محيط كوهنوردي بيرجند نيز با هيچ جاي ايران قابل قياس نيست.خانواده ها بعد از 20 دقيقه بيرون آمدن از خانه به كوه مي رسند اما در ساير شهرها به هيچ عنوان اين گونه نيست.ديگر اين كه در كوه هاي بيرجند هر جا كه بخواهي چشمه آب شيرين هست.اما حتي در قله دماوند نيز چشمه آب گوگردي وجود دارد نه آب شيرين. در ضمن قله هاي زيادي در استان داريم كه با پر رنگ كردن بحث تبليغات مي توانيم شمار كوهنوردان را چند برابر كنيم.
آيا با اين موضوع كه بعضي از زباله ها بازيافت مي شوند و ريختن آن ها به طبيعت آسيبي نمي رساند، موافقيد؟
نه! ريختن اين گونه زباله ها سبب آلودگي چشمي مي شود و ديدن آن ها چشم انسان را آزار مي دهد. بايد اين مواد را رفع كرد. كوه نوردان بيش از هر چيز بايد بدانند كه در مسير كوهنوردي تنها چيزي كه از آن ها بر جا مي ماند، رد پاي آن هاست نه چيز ديگر.
ايران به عنوان كشوري كه مي تواند به لحاظ قابليت هاي متفاوت فني و طبيعي كه در كوه هاي خود دارد در تمام سال علاقه مندان مختلف خارجي را به كشور جذب كند، اما عملا اين گونه نيست، چرا؟
نه اصلا اين گونه نيست، آسيا بزرگ ترين قاره جهان است و رئيس انجمن كوهنوردي آسيا ايراني مي باشد و اين افتخار بزرگي است، دماوند يك اثر ملي است و علم كوه نيز قرارگاه كوه نوردان خارجي است.
خوب موضوع را تغيير دهيم، تا چه حد به موضوع خود باوري در صعودها اعتقاد داريد؟
بسيار زياد، يك كوهنورد با هر صعود پله هاي ترقي اعتماد به نفس را طي مي كند.همان طور كه مي دانيد طبيعت در هر لحظه بسيار، متغير است و كوهنورد بايد خود را آماده مواجه با اين تغييرات كند و همين موضوع سبب افزايش اعتماد به نفس وي مي شود.
بيشتر كوهنوردان تامين نشدن منابع مالي را توجيهي براي صعود نكردن خود به قله هاي بلند عنوان مي كنند، تا چه حد با اين موضوع موافقيد؟
شايد كوهنوردي حرفه اي امكانات زيادي را بطلبد، اما اگر كسي علاقه داشته باشد، همه موانع رفع مي شود امكانات هر كسي به خود او برمي گردد.
آيا سن كوهنوردي داراي محدوديت است؟
براي كوهنوردي هيچ محدوديت سني ندارم، همين الان، در كنار ما بچه هاي 11 ساله تا بزرگ ترهاي 5 ساله حضور دارند. اما اگر كسي بخواهد به صورت حرفه اي كار كند بايد بالاي 18 سال باشد، آن هم براي اين است كه خودش بتواند امدادگر خود باشد.
براي جواناني كه نمي خواهند دچار روزمرگي شوند، توصيه اي داريد؟
اگر تبليغات صحيح باشد جوانان فرصت انتخاب خواهند داشت، اما اگر جواني خواهان شادابي و نشاط هفتگي است توصيه مي كنم روزهاي تعطيل مثلا جمعه به كوه بيايد و تا پايان هفته از انرژي و نشاط خود بهره ببرد.
برنامه بعدي تان، صعود به كدام قله يا منطقه خواهد بود؟
در بهمن ماه يك صعود زمستانه به دماوند و از طريق باشگاه نيز اولين صعود زمستانه به آراگاس ارمنستان را خواهيم داشت.
دوشنبه 25 آذر 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خراسان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 79]