واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: بین الملل > اروپا - بریتانیا بیش از سایر کشورهای قاره سبز خود را به ترکیه نزدیک کرده است کلائوس یورگنزنخست وزیری بریتانیا نخستین تور اروپایی خود را هفته گذشته آغاز کرد. ترکیه نخستین مقصد آقای دیوید کامرون بود. مردی از تبار محافظه کاران انگلیسی که در نخستین سفر خود به ترکیه دل ترک های آزرده از شیطنت های اروپایی ها را به دست آورد. هفته گذشته برای بسیاری از ترک ها خاطره ای شد فراموش ناشدنی. کامرون در سخنرانی در پایتخت کشور میزبان به صراحت از حضور ترکیه در اتحادیه اروپا استقبال کرد: می خواهم مسیر احداث جاده ای میان آنکارا - بروکسل را هموار کنم. اکنون پرسش اینجاست که آیا این ادعا در حد توان و اقتدار آقای نخست وزیر است؟ آیا او می تواند دیگر شرکای اروپایی خود را به این حرکت متقاعد کند یا خیر؟ کامرون رهبر نسل جدیدی از محافظه کاران انگلیسی است . او نماینده گی نسل جدیدی از سیاستمداران انگلیسی را عهده دار است . البته بخش اعظم این نوآوری در شخصیت او نهفته است . کامرون به خوبی تعامل و همراهی را آموخته است . شاید به همین دلیل باشد که او توانست ائتلافی بی سابقه را در بریتانیا رهبری کند . البته در دنیای سیاست هم تعامل و تحمل حد و اندازه خاص خود را دارد . اظهارات کامرون در خصوص حوادث غزه هم در حد و اندازه خود در خور توجه بود . گوش دادن به سخنان دیوید کامرون به هیچ وجه محقق این رویا نبود که سرانجام اروپایی ها با ترکیه کنار آمدند بلکه موید این حقیقت بود که نسیم خوشایندی از سوی برخی کشورهای اروپایی ها وزیدن گرفته است و البته مسیر این نسیم نیز کاملا درست است .از نخستین تبعات وزیدن این نسیم هم نرمش اروپا نسبت به عضویت ترکیه در اتحادیه اروپا است . در انگلیس کم نبودند و نیستند سیاستمدارانی که اعتقاد دارند بزرگ تر شدن دایره دورادور اتحادیه اروپا به معنای از میان رفتن این اتحادیه و از دست رفتن کارآیی آن است . کامرون اما از تبار سیاستمداران دیگری است . او نه می خواهد اتحادیه اروپا را از دست بدهد و نه قصد دارد از تاثیر کشورش بر بدنه اجرایی این اتحادیه بکاهد. کامرون به دنبال انگلیسی مقتدر است که در اتحادیه اروپایی معتدل شده جا گرفته باشد . موضع گیری جدید بریتانیا تحت رهبری دیوید کامرون همان چیزی است که ترک ها به دنبال آن بودند. بی شک ترک ها نیز بیانیه ای را که در آن به حضور ترکیه در اتحادیه اروپایی اعتدال یافته تاکید شده باشد ، امضا می کنند. اکنون پرسش اینجاست که آیا وجه شباهتی میان آنکارا و لندن وجود دارد؟ برای رسیدن به پرسش این پاسخ باید از لابه لای سخنان کامرون به نوعی موشکافی پرداخت. عضویت کامل : به زودی پاریس و برلین به این نتیجه می رسند که اتحادیه اروپا با بیست و هفت عضو را تنها دو کشور نمی توانند هدایت کنند و این دو کشور به متحدانی جدید نیاز دارند. در اروپا و بخصوص در المان اندک اندک همگان به ضرورت اروپایی واحد واقف می شوند . بحران مالی و افزایش تنش های بین المللی بر همگان این حقیقت را آشکار کرده است که اکنون اروپایی ها به زبانی واحد حداقل در عرصه دیپلماتیک نیاز دارند . لندن در زمره کشورهایی است که به این نتیجه رسیده است که باید به جای ایستادن در حاشیه و انتقاد از دیگر اعضا نقش پیش رو را بر عهده بگیرد . اگر لندن به صراحت از انکارا حمایت کند و نقش فعال تری را در اتحادیه اروپا ایفا کند، بی شک دیگر موفقیت ها در داخل چهار چوب اتحادیه نیز از راه می رسند . تغیر محورها: کامرون به صراحت اعلام کرد که افزایش نفوذپذیری ترکیه بر مسائل منطقه ای گامی مثبت و در خور توجه است . اگر یک بار به اظهارات کامرون گوش دهید متوجه می شوید که او از درهای بسته اتحادیه اروپا به روی ترکیه بیش از تغییر موضع ترک ها در قبال غرب تاکید دارد . بر این اساس این غرب است که دچار تغییر محور شده است و نه ترکیه که برخی ادعا می کنند از غرب به سمت شرق رفته است . همکاری های اقتصادی : پیش بینی می شود که ترکیه در یک دهه آتی تبدیل به یکی از پویاترین اقتصادهای منطقه ای شود . دولت فعلی در ترکیه هم طرفدار تجارت آزاد است و هم اقتصاد را به خوبی می شناسد . دولت جدید بریتانیا نیز از همین ویژه گی ها برخوردار است . این دو کشور می توانند دست در دست هم اتحادیه اروپایی پویا بسازند که در آن هم از اقتصاد آزاد خبری باشد و هم از رفت و آمدهای بدون محدودیت شهروندان میان کشورها. غزه: کامرون از غزه با عنوان یک کمپ محصور شده نام برد . واژگانی پرمعنا که بار بسیاری به همراه داشتند. کامرون با انتخاب این واژگان نشان داد که زمان عمل فرارسیده است و قرار نیست دیگر کاری با وعده دادن به فرجام برسد . کامرون تاکید کرد که باید کاری برای پایان دادن به محاصره غیرقانونی غزه انجام داد .کامرون به ترک ها نشان داد که زمان آن فرا رسیده است که آنکارا بداند که سیاست های اقتصادی و سیاسی این کشور در برخی کشورهای اروپایی مورد احترام قرار می گیرد و در برخی کشورها مورد نقد . نیازی نیست که ترک ها به واسطه این نقادی ها سیاست های خود را تغییر دهند . با سفر کامرون به آنکارا همگان به این نتیجه رسیدند که ترک ها متحد استراتژیک خود در اروپا را یافته اند. زمان سی ام جولای / ترجمه : سارا معصومی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 407]