محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1845568789
آلزایمر سینمایی از نوع وودی آلن
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > تهرانی، مهدی - این نوشتار در باره روند فیلمسازی و بررسی میزان محبوبیت و عدم محبوبیت وودی آلن است نه صرفا نقد و معرفی آخرین ساخته اش نیمه شب در پاریس. فیلمی که دیشب در هیاهوی فراوان به عنوان افتتاح کننده کن 64 به روی پرده نقره ای رفت. این یادداشت در باره کارگردانی است که اعتقاد دارد همیشه بهترین ها را نوشته و بهترین ها را روانه ی اکران کرده . جمله ی معروف اورا شنیده اید؟ همیشه آخرین فیلم من ؛ بهترین ساخته ی من بوده . یعنی به زعم او هرچه ساخته خوب ؛ تماشاگر پسند ؛ پولساز و باب طبع جوامع هنری و منتقدان در آمده است. این پارانویای وودی آلنی حالا که با آلزایمر هم ترکیب شده ؛ زندگی این یهودی متعصب 76 ساله را بیش از بیش کمیک کرده است. هیچ راهی برای خلاص شدن از دست او وجود ندارد. نمیشود بی خیال او شد و نمیشود به او بدو بیراه نیز نگفت. برای نسل ما وودی آلن با فیلم آنی هال جاودانه شد. تنها فیلمی که در سالن سینما و دوبله از او دیدیم. پس از آن کارهای قبلی اش مثل پول را بردار و فرار کن و کارهای جدیدش مثل رز ارغوانی قاهره در 1985و گلوله ها بر فراز برادوی در 1994 را دوست داشتیم. با این همه سالهای سال است که او مدام فیلم میسازد و سالهای سال است که هیچ کس حوصله دیدن آثار او را ندارد. به نوعی فقط بخشی از اروپا میزبان او هستند و در آمریکا مدتهاست که هیچ پخش کننده ای آثار اورا جدی نمی گیرد. و نسل جدید آمریکایی ها اصلا اورا نمی شناسند مگر اینکه دی وی دی کارهای قبلی اش را از دیگران بگیرند. جدای از تهیه کننده ها و اهالی سینما ؛ مدیران جشنواره های معتبر دنیا هم به نوعی درگیر چتر بازی های او شده اند.و برای مدیران کن وجود وودی آلن دیگر یک معضل قدیمی نام گرفته است. اینکه آلن هرگز و هرگز از از دوره های متعدد کن ؛ هیچ جایزه ای را نبرده دارد دیوانه اش می کند و هرسال تلاش میکند این نقیصه را جبران کند. البته این مهم فقط از منظر پارانویایی آدمی مثل آلن مهم است که حتما از کن چیزی بدست آورده باشد. تا چند سال پیش کسی جرات نمیکرد فیلم های او را در بخش غیر رقابتی بگذارد. خدا به آلن دلون خیر بدهد که در روزگاری که کن را در دست داشت کمی تا قسمتی حال آقای چترباز ( لقب جشنواره ای وودی آلن) سر جایش آورد و محترمانه به او گفت که هوا پس است. از آن پس اما مشکل دیگری آغاز شد. فیلم های آلن در بخش غیر رقابتی نیز بسیار خفت بار از کار درمی آمدند . دوباره او را ر بخش مسابقه گذاشتند و بازهم افتضاح درست شد تا اینکه با ساخت رویای کاساندرا دیگر خودش هم فهمید دورانش به سر آمده و اگر می خواهد احترامش حفظ شود باید کمی از این پررویی ذاتی اش کم کند . حالا 4 سال گذشته و بنظر میرسد هرچه بیشتر آلزایمر می گیرد ؛ بدجنسی اش بیشتر شده باشد. او در سالهای اخیر فیلم میسازد تا اعصاب تماشاگر را بهم بریزد. این اعتراف خودش در مصاحبه با نیویورکر بود. از بعد از گلوله ها بر فراز برادوی در سال 1994 ؛ کار دندان گیری از او دیده نشد؛ حتی شوهران و همسران در سال 1992 نیز کار خسته کننده و مثل همیشه حرافی از کار درآمده بود. بازهم سالها گذشت تا در سال 2005 ؛ مچ پوینت یا امتیاز نهایی اکران شد و کمی تا قسمتی همه مان را شاد کرد از این منظر که شاید وودی آلن واقعا دوباره برگشته باشد اما این آرزو وقتی باسر به درون گور رفت که فیلم رویای کاساندرا در 2007 اکران شد. فیلم فاجعه بود و اگر مثل من از علاقمندان وودی آلن بوده باشید حتما میخواستید او را با چاقو بزنید. البته مثل همیشه او صورت مسخره و کله ی سرشار از حقه بازی و نامردی اش را در هنگام مصاحبه های متعددش تکان داد و گفت : آخرین فیلمم در واقع بهترین کار من است. پس در این لحظه رویای کاساندرا بهترین فیلم من بوده و تماشاگران دوستش داشتند! ویکی کریستینا بارسلونادر 2008 ؛اثر متوسط دیگری بود که فقط به ضرب بازی عالی و فیزیک حرکتی هنرپیشه هایشاسکارلت یوهانسون؛ پنه لوپه کروز و خاویر باردم قابل تحمل بود. هرچه به کار بیاید ( نقد این فیلم را پیش از این تقدیم کرده بودم) یا هرچه کارگر بیفتد در سال 2009 وقتی اکران شد ؛ داد همه را در آورد . دی وی دی اش به اینجا رسید ؛ مثل قحطی زده ها ؛ همه دوستدارانش برای دیدن این فیلم هجوم بردیم و و در پایان نتیجه این بود که اگر در آن لحظه یک آرزو داشته باشیم این است که همین الان وودی روبرویمان نشسته باشد و با چوب بیسبال یا باتوم و چماق به جانش بیفتیم. هرچه کارگر افتد سینما نبود؛ یک سری تصاویر متحرک با بازیگرانی بود که مدام جیغ میزدند و از این سو به آن سو می پریدند. اوضاع با اکران تو با یک غریبه تیره ملاقات خواهی کرد در 2010 اما بدتر شد. معلوم شد هرچه میا فارو در باره این بدجنس موذی گفته بوده صحت داشته است. آلن با ساخت این فیلم آن تکه آبروی باقی مانده را هم در آمریکا از دست داد و معلوم شد بیخود نبوده این همه سال خارج از نیویورک به فیلمسازی مشغول بوده بوده است. و حالا پس از سالها برگشت به شهر مورد علاقه اش چیزی ساخته که خودش هم نفهمیده چه بوده. حالا در 2011 ، فیلم او فستیوال دوره 64 کن را افتتاح کرده است. یک کمدی رمانس عاشقانه به نام نیمه شب در پاریس که فقط و فقط به یک دلیل در کن نمایش داده شد و آن هم حضور کارلا سارکوزی در این فیلم بوده است. همسر رئیس جمهور فرانسه در این آخرین اثر وودی آلن یعنی نیمه شب در پاریس در مقام مدیر یک موزه ، ایفای نقشی کوتاه کرده است و همین لابی باعث شده تا وودی آلن بتواند خودش را در کن 64 نیز جا بزند. مهم اینجااست که او حاضر نیست در لباس و قامت و شمایل یک فیلمساز سابق در جشنواره ها شرکت کند. اگر چنین بود هر جشنواره ای به فراخور حال خودش چند سال در میان او را دعوت می کرد. مهم اینجااست که او هنوز خودش را براساس اعترافاتش و مصاحبه هایش مهمترین و قوی ترین فیلمنامه نویس دنیا و بهترین کارگردان کمدی - اجتماعی ساز می داند. همین روند ذوستدارانش را از خود میراند و هیچ چاره ای هم برای این ارتباط وجود نداردو وودی آلن حالا در 76 سالگی ؛ خودش را بی همتا میداند ولی روزی میرسد که او فقط صدای کف زدن های خودش را بشنود. پوستر آخرین فیلم وودی آلن : نیمه شب در پاریس
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 500]
-
گوناگون
پربازدیدترینها