محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1828773179
انتقاد شریعتمداری از احمدی نژاد: کجای تغییر وزیران نوآوری است؟
واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: انتقاد شریعتمداری از احمدی نژاد: کجای تغییر وزیران "نوآوری" است؟ اگر علت عزل وزیران ناهماهنگي آنان با رئيس جمهور باشد، يكي از پيآمدهاي تقريبا قطعي آن، اين است كه اعضاي كابينه، جرأت و جسارت اظهارنظري متفاوت با رئيس جمهور را نخواهند داشت.
عصرایران - حسین شریعتمداری در سرمقاله امروز کیهان با انتقاد از رئیس جمهور تغییرات در کابینه را زیانبار دانست و هشدار داد: "اگر آنگونه كه مطرح شده و رياست محترم جمهوري نيز به طور تلويحي به آن اشاره كرده اند، به علت ناهماهنگي آنان با رئيس جمهور باشد، يكي از پيآمدهاي تقريبا قطعي آن، اين است كه اعضاي كابينه، جرات و جسارت اظهارنظري متفاوت با رئيس جمهور را نخواهند داشت. " مدیر مسوول کیهان همچنین به احمدی نزاد یادآور شد که عزل وزیران بر خلاف باور رئیس جمهور "نوآوری" محسوب نمی شود بلکه فقط یک "تغییر" است . یادآور می شود در "جشنواره مطبوعات" احمدی نژاد جایزه منتقد نمونه دولت را به شریعتمداری اعطا کرده است .متن کامل این یاددشت که با تیتر "كدام كفه سنگين تر است؟" منتشر شده است در زیر می آید: اين روزها ماجراي تغيير سه وزير كابينه آقاي دكتر احمدي نژاد - پورمحمدي، دانش جعفري و رحمتي- به يكي از اصلي ترين مسائل مورد بحث در عرصه سياسي كشور تبديل شده و با تفسيرها و اظهارنظرهاي متفاوتي روبروست. موافقان كه صداي كمتري از آنان شنيده مي شود اين تغييرات را ضرورت هماهنگي اعضاي كابينه با رئيس دولت مي دانند و مخالفان كه به دو طيف نسبتاً خاموش و پرسروصدا قابل تقسيم هستند از چند زاويه جداگانه با اين تغييرات مخالفت مي ورزند.برخي از انتقادكنندگان، افراد و گروههايي هستند كه اساساً با اصولگرايي و -درپي آن - با دولت اصولگرا ميانه خوبي ندارند و اگر اين تغييرات نيز در پيش نبود، اعتراض ها و مخالفت هاي آنان در بستر ديگري شكل مي گرفت. مخالفت اين طيف با تغيير اين يا آن وزير به مفهوم و معناي موافقت با وزيراني كه قرار است تغيير كنند و يا تمايل به ادامه حضور آنان در كابينه نيست. آنها با هر وزيري كه برگزيده احمدي نژاد باشد مخالفند، چه آنان كه هم اكنون عضو كابينه اند و چه آنان كه به جاي وزراي بركنار شده انتخاب خواهند شد! بنابراين روي سخن در اين نوشته با آنان نيست. و اما، طيف دوم از منتقدان كساني هستند كه به اصولگرايي و دولت اصولگرا نه فقط علاقه دارند بلكه حضور اصولگرايان در كانون قدرت را فرصتي براي خدمت و موهبتي الهي مي دانند. اين طيف، اگرچه بنا به ملاحظاتي ترجيح مي دهند انتقاد خود به تغييرات- تقريباً پي درپي- كابينه را كمتر علني كنند ولي شواهد و قرائن بسياري از نگراني جدي آنها حكايت مي كند و در اين باره گفتني هايي هست.1- قبل از پرداختن به موضوع اصلي، نگاهي هرچند گذرا به تابلوي پيش روي و مختصات آن ضروري به نظر مي رسد. نگارنده بر اين باور است و براي اثبات آن شواهد و اسناد فراوان و غيرقابل انكاري در دست است كه حضور اصولگرايان در كانون هاي سياست پردازي و تصميم سازي نظام - مخصوصا دولت و مجلس- از پيدايش يك انحراف جدي پيشگيري كرده است.اين فرآيند كه با مديريت الهي رهبر معظم انقلاب و لبيك مردم دلباخته به اسلام ناب محمدي(ص) شكل گرفت، مسير حركت نظام را - كه كساني سعي در بيرون كردن آن از بستر اصلي داشتند- بار ديگر به بستر اصلي بازگرداند و از بيراهه اي كه براي آن تدارك ديده و در مواردي نيز چندان ناموفق نبودند، نجات داد. در ادامه اين فرآيند، ابتدا، شوراي دوم شهر و روستا، سپس مجلس هفتم و در پي آن دولت نهم شكل گرفت و افرادي از جمع عظيم اصولگرايان كه در شعار و عمل پاكباخته اسلام و انقلاب بودند بر كرسي هاي اجرا و قانونگذاري تكيه زدند. كساني كه قدرت را براي خدمت مي خواستند و براي خود نه سوداي سود داشتند و نه غم بود و نبود، و در اين ميان تعهد و دلباختگي دولت- مخصوصا رئيس جمهور- به اسلام، انقلاب، مردم و... مثال زدني است.با توجه به خطوط اصلي اين تابلو، به آساني مي توان نتيجه گرفت كه حاكميت گفتمان اصولگرايي با سرنوشت نظام اسلامي و مردم خون داده و خون دل خورده ايران گره خورده است بنابراين حفاظت و پاسداري از اين گفتمان وظيفه همگان است و دقيقاً به همين علت است كه نقد دلسوزانه نسبت به برخي از اقدامات دولت با هدف و انگيزه تداوم خدمت آن ضروري به نظر مي رسد. مخصوصا آن كه رئيس جمهور محترم گفتمان اصولگرايي را از جانب مردم نمايندگي مي كند و امانت دار اين گفتمان است.2- تغيير وزيران- چه بركناري و چه جابجايي آنان- از اختيارات قانوني رئيس جمهور است كه البته با كسب رأي اعتماد از مجلس شوراي اسلامي صورت مي پذيرد. بنابراين، تصميم جناب آقاي احمدي نژاد براي تغيير وزيران كابينه خود يك اقدام قانوني است و از اين زاويه قابل انتقاد و اعتراض نيست، اما ادامه حضور آنان در مسئوليت نيز غيرقانوني نيست.به بيان ديگر، استفاده از اختيارات هميشه الزامي نخواهد بود، بلكه از اين اختيارات فقط بايد در مواقع ضروري و با ارزيابي دقيق سود و زيان و سنجش موقعيت و زمان استفاده كرد. آيا تغيير وزيران ياد شده در شرايط كنوني و با توجه به جايگاه و عملكرد آنان، اقدامي حساب شده است؟ و آيا اين اقدام-هرچند قانوني- به سود گفتمان اصولگرايي است؟! ظاهر ماجرا و محاسباتي كه در پي خواهد آمد، به اين پرسش پاسخ مثبت نمي دهد و توجه بيشتر رئيس جمهور محترم را مي طلبد، مخصوصاً آن كه ايشان بارها تاكيد كرده و اخيراً نيز در وبلاگ شخصي خود، مسئوليت دولت و دولتمردان را «يك امانت» دانسته و آورده اند؛ «همه ما بايد به امانت بزرگ خدا و مردم و فرصت محدودي كه در اختيار داريم بينديشيم» و نوشته اند «مدعي بي نقص بودن برنامه هاي دولت و روش ها و تصميمات شخص رئيس جمهور نيستم و...»بنابراين ضرورت تأمل بيشتر در اين تصميم، مي تواند برخاسته از نظر و تأكيد خود ايشان باشد و شايد يكي از نواقص اندك و كم شماري كه رياست محترم جمهوري، احتمال وجود آنها را دور از انتظار ندانسته اند.3-آقاي دكتر احمدي نژاد در همان يادداشت از وبلاگ شخصي خود از تغييرات پيش روي با عنوان «نوآوري» ياد كرده اند كه بدون قضاوت درباره اين اظهارنظر بايد گفت؛ «نوآوري» هميشه با تغيير همراه است و «نوآوري» بدون تغيير مفهوم و معنايي ندارد، اما هر تغييري، الزاماً «نوآوري» نيست، البته ترديدي نيست كه رئيس جمهور محترم نيز، «نوآوري» را يك «راه ميان بر» به سوي هدف ثابت و تعريف شده مي دانند و بارها نشان داده اند كه «نوآوري»هاي تعيين كننده و سرنوشت سازي به نفع مردم و نظام داشته اند، اما، آيا، تغييرات پي درپي كابينه و از جمله تغييرات پيش روي نيز در بستر همان نوآوري ها قابل ارزيابي است يا فقط يك «تغيير» است، بي آن كه نوآوري تلقي شود؟!4-به يقين آقاي احمدي نژاد، با اعتقاد به تعهد و تقوا و كارآمدي وزيراني كه قرار است تغيير كنند، در پي جايگزيني آنها با افراد ديگري هستند كه از نگاه ايشان كارآمدي بيشتر و يا هماهنگي بيشتري با رئيس دولت دارند. قضاوت دراين باره قبل از ديگران برعهده خود ايشان است ولي در اين باره نكته اي نيز هست كه نبايد از آن غفلت كرد.بر فرض كه وزيران تغيير يافته جاي خود را به افراد كارآمدتر و هماهنگ تري بسپارند- كه چندان قطعي نيست- و اين تغيير و جا به جايي همانگونه كه رئيس جمهور محترم انتظار دارند براي مأموريت دولت در خدمت به مردم نفع بيشتري داشته باشد ولي از سوي ديگر، تغيير وزيران كابينه نيز، بدون ضرر و زيان نيست و پي آمدهاي منفي غيرقابل انكاري دارد، بنابراين بايد اين نكته نيز محاسبه شود كه زيان و پي آمد منفي تغيير چند وزير-احتمالا ناهماهنگ- بيشتر است يا زيان احتمالي ادامه حضور آنان در هيئت دولت؟ بديهي است كه اگر كفه اول سنگين تر باشد، تغيير وزيران به مصلحت نيست و اين كفه سنگين تر نيز به نظر مي رسد. چرا؟! براي آن كه، ضرر و زيان و پيآمدهاي منفي تغيير وزيران يك واقعيت قطعي است اما جايگزيني آنها با افرادي- به قول رياست محترم جمهوري- مناسب تر و كارآمدتر، فقط يك احتمال است و صدالبته، نبايد زيان قطعي را به بهاي نفع احتمالي پذيرفت!5- تغيير وزيران اگرچه از اختيارات قانوني رئيس جمهور است ولي اين تغييرات پي درپي و بي سابقه، علاوه بر پيآمدهاي منفي خاص خود، ساير اعضاي كابينه را هم نسبت به ادامه فرصت براي خدمت دچار تزلزل مي كند و هيچكدام نمي دانند فردا نوبت كداميك از آنان است. البته اين سخن رئيس جمهور محترم پذيرفتني است كه؛ هدف اصلي هيچ يك از اعضاي دولت، بقاء در دولت نيست بلكه خدمت به ملت است.ولي خدمت به ملت نيز به برنامه ريزي، زمان بندي و محاسبه نياز دارد، بنابراين وزيري كه نمي داند دوران تصدي او تا چه زماني است و هر روز احتمال بركناري مي دهد چگونه مي تواند براي «خدمت به ملت» برنامه ريزي كند؟! و در برنامه خود محاسبه و زمان بندي- كه از ضروريات برنامه ريزي است- داشته باشد؟!و از سوي ديگر زمان باقي مانده از دوران مسئوليت دولت آنقدر طولاني نيست كه وزراي بعدي نيز در صورت كارآمدي بيشتر، فرصت لازم براي برنامه ريزي داشته باشند.6- تغييرات پي درپي اعضاي كابينه- كه تاكنون در فاصله دو سال و چند ماه تغيير 5 وزير صورت پذيرفته و تغيير 3 وزير ديگر در راه است- اگر آنگونه كه مطرح شده و رياست محترم جمهوري نيز به طور تلويحي به آن اشاره كرده اند، به علت ناهماهنگي آنان با رئيس جمهور باشد، يكي از پيآمدهاي تقريبا قطعي آن، اين است كه اعضاي كابينه، جرات و جسارت اظهارنظري متفاوت با رئيس جمهور را نخواهند داشت و اين پديده اگر خداي نخواسته پديدار شود، رياست محترم جمهوري را از تعاطي آراء و تبادل نظر كه لازمه تصحيح نظرات و تعالي انديشه است محروم خواهد كرد. البته بديهي است كه بعد از تبادل نظر در دولت و ابراز ديدگاه هاي متفاوت- و حتي مخالف- تصميم گيري نهايي برعهده و از اختيارات رئيس جمهور است ولي چنانچه جسارت اظهارنظر متفاوت در ميان اعضاي كابينه آسيب ببيند، بي ترديد، نتيجه مثبت آن كه تصحيح نظرات است نيز آسيب خواهد ديد.7-به يقين رئيس جمهور محترم نيز درباره علت تصميم خود براي بركناري سه وزير در حال تغيير دلايلي دارند كه البته اعلام نكرده اند ولي در اين ميان و در شرايط كنوني، تغيير وزيركشور كه به تازگي يك انتخابات بزرگ و حماسي را با موفقيت برگزار كرده و در ميانه دور دوم همان انتخابات است، در خور تأمل بيشتري است. آيا تغيير ايشان در اين شرايط به مصلحت است و آيا اين تغيير كه با تغييرات احتمالي برخي از استانداران و يا -حداقل- تصور آنان از تغيير همراه است مي تواند بدون پي آمد منفي در افكار عمومي باشد؟ و...8-و بالاخره اين وجيزه به عنوان وظيفه دوستي و با انگيزه حمايت از رئيس جمهور اصولگرا و فداكار كه حضور او در رأس قوه مجريه، يك موهبت الهي است، نوشته شده و در پي آن است كه درخشش مثال زدني اين مردخدا و راهي راه امام راحل(ره) و خلف حاضر او كمترين آسيبي نبيند. اگر ظاهري تلخ دارد، روكش به ظاهر تلخ آن را مي توان با درون مايه شيرين آن به مقايسه نشست. چرا كه شنيدن آنچه شنيدني است شيرين است و نگفتن آنچه گفتني است، اگر هم ظاهري شيرين داشته باشد، دروني تلخ خواهد داشت.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 277]
-
گوناگون
پربازدیدترینها