چگونه فرزندان خود را برای دستیابی به موفقیت های بزرگ یاری نماییم؟

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق:

چگونه فرزندان خود را برای دستیابی به موفقیت های بزرگ یاری نماییم؟

وقتی موضوع تحصیل بچه.ها به میان می.آید، پدر و مادران اغلب افراط یا تفریط را پیشه می.کنند؛ یا نسبت به این مسئله بی.توجه هستند یا بیش از حد نگران.
چگونه می.توانیم به..طور همزمان به موفقیت و رشد و شکوفایی فرزندانمان کمک کنیم؟ دکتر سینا تهرانی رئیس سابق مرکز مهارتهای تحصیلی پنسیلوانیا و مشاور تحصیلی مدارس تیزهوشان کشور به ما کمک می.کند تا به شکل درست در این زمینه رفتارکنیم.

کمک به علاقه کودک به یادگیری
این مشاور تحصیلی برجسته معتقد است ، کودک از همان اوان کودکی، میل به یادگیری را نشان می.دهد؛ بدنش را لمس می.کند، و بعد اشیایی که در اطرافش وجود دارند را در دستانش می.گیرد. اولین نقشی که والدین در این زمینه دارند این است که به این کنجکاوی طبیعی کمک کنند. این کمک خیلی زود از سنین بسیار پایین آغاز می.شود. این متخصص برجسته تحصیلی از یک بازی که آن.را «معرفی اشیاء» می.نامد، صحبت می.کند: اشیاء را به کودک نشان می.دهید و در عین حال نام آنها را همراه با لبخند بر زبان می.آورید، سپس به او اجازه می.دهید آن.را در دستانش بگیرد. بعد.ها وقتی کودک بزرگتر شد مثلا طی سفر یا بازدید از موزه.ها او را به فرهنگ علاقه.مند می.کنید... کودک باید ایفاگر نقش بماند و پدر و مادر در تکامل و پیشرفتش از او حمایت کنند.

نقش معلم را برایش ایفا نکنید
دکتر تهرانی می گویددر مهد کودک و دوران ابتدایی، بین نقش والدین و معلم تقریبا تفاوتی وجود ندارد: برای کودک کتاب می.خوانند، شمردن را به او یاد می.دهند و او را تشویق می.کنند نقاشی بکشد... اما لازم است همگام با رشد کودک، نقش والدین و معلمان از یکدیگر مشخص شود. این بدان معنا نیست که خود را از آموزش به کودک منع کنیم بلکه از ایفاکردن نقش معلم خودداری کنیم. چنانچه خواسته شما از فرزندتان بیش از حد باشد و همه چیز حالت تربیتی و آموزشی داشته باشد، قطعا این خطر وجود دارد که او را نسبت به هر گونه یادگیری دلزده کنید. علاوه بر آن، در رابطه پدر و مادر- فرزندی، رابطه عاطفی از اهمیت بسیارزیادی برخوردار است. پدر یا مادر می.خواهند آمال و آرزوهای خود یا روند دوران تحصیلی خودشان را در مورد دختر یا پسرشان پیاده کنند. فرزند برای آنکه نسبت به پدر و مادر و معلمش «وفادار»بماند، سعی می.کند خواسته آنان را عملی کند و در این.صورت احتمال دارد دچار تعارض شود.

علاقه.مندی به تحصیل کودک
برای یک کودک، علاقه داشتن به تحصیل او به معنای علاقه داشتن به خود او است . اما زندگی تحصیلی او در کتاب و دفترش خلاصه نمی.شود. آقای تهرانی معتقد است صحبت در مورد مدرسه این فرصت را به کودک می.دهد تا در مورد دوستانش، معلمان، فعالیت.هایش، مشکلاتش، رویاهایی که در مورد شغل آینده..اش در سر دارد و... با او گفت.وگو کنید.

خصوصیات او را بشناسید
از طریق این گفت.وگوها، پدر و مادر موفق می.شوند به علائق، نقاط ضعف و قوت فرزندشان پی ببرند. به عبارتی، فرزند خود را همانگونه که هست بشناسند، نه آنگونه که تصور می.کنند هست یا می.خواهند باشد. بدین.ترتیب از تحمیل خواسته.های شخصی و روند تحصیلی خود به او خودداری می.کنیم.

اهداف مشخصی را با او تعیین کنید
از دیدگاه سینا تهرانی ، موفقیت تحصیلی کودک شامل «قراردادی» است که بین او و والدینش گذاشته می.شود و بر مبنای اهدافی مشخص و قابل.دسترس است؛ مثلا «در این ساعت باید کارهایت را انجام داده باشی»، «قبل از اینکه دوباره بهت سر بزنم، باید برنامه.ای بریزی و نوشتنی.هایت را نوشته باشی»، «قبل از پایان 3ماه، در این درس باید پیشرفت کرده باشی» و... موعد مقرری که هریک از طرفین باید آن.را رعایت کنند کمک می.کند تا کودک کنترل زمان را یاد بگیرد و کارش را به.طور سازنده و با انگیزه دنبال کند.

درس خواندن را برایش معنادارکنید
سینا تهرانی به والدین یادآور می شود که برای آنکه کودک برای درس خواندن انگیزه داشته باشد و احساس مسئولیت کند باید درک کند که برای پدر و مادرش درس نمی.خواند بلکه این کار را برای خودش انجام می.دهد تا به هدفی شخصی دست یابد. همچنین او باید قادر باشد بین زندگی کنونی..اش به.عنوان دانش.آموز و زندگی آینده..اش به.عنوان فردی بزرگسال ارتباط ایجاد کند و از کودکی برنامه یا رؤیای شغل آینده..اش را در ذهن بپروراند.«می.خواهی یک دامپزشک بشوی؟ درس علوم خیلی برایت مهم است»، «یک خبرنگار بزرگ؟ یادگیری زبان.های خارجی به تو کمک می.کند»... البته این بدان معنا نیست که او را دربند برنامه.ای دست نیافتنی و غیرعینی قرار دهید بلکه به او کمک کنید تا به تلاش.هایی که مدرسه از او می.خواهد، معنا ببخشد.

به او یاد دهید زمان را اداره کند
اغلب بچه.ها وقتی عادت می.کنند تکالیفشان را به.طور نامنظم انجام دهند، عاجز می.شوند. ازاین رو باید خیلی زود به آنها ریتم منظم کاری داد. وقتی کودک از مدرسه به خانه برمی.گردد، چه زمانی بیشتر احساس راحتی می.کند تا تکالیفش را انجام دهد؟ با درنظر گرفتن علائق او و محدودیت.های خانواده، یک ساعت مشخص را برایش تعیین کنید. بدین.ترتیب کودکی که از همان کلاس اول هر روز بعد از خوردن عصرانه به خواندن عادت کند، بعد.ها نیز راحت.تر می.تواند وقت بیشتری را به..طور منظم به انجام تکالیف مدرسه..اش اختصاص دهد.

برای انجام تکالیف محیط مناسبی برایش فراهم کنید
بستگی به انتخاب خود کودک دارد؛ داخل آشپزخانه، داخل اتاقش یا مکانی که همه افراد خانواده دور و بر او هستند... . بعضی از بچه.ها بیشتر از بچه.های دیگر نیاز دارند تا با حضور والدینشان احساس حمایت کنند. اما در کل، هر چه کودک بزرگ.تر شود، برای انجام تکالیفش بیشتر به تنهایی نیازدارد. بنابراین روش درست، آن است که از این استقلال حمایت کنیم: برای آنکه مطمئن شوید تکالیفش را انجام داده او را«نپایید» بلکه نشان دهید که به او اعتماد دارید؛ در عین حال نشان دهید که برای پاسخگویی به سؤالاتش در دسترس و مراقب ادامه روند تحصیلی..اش هستید.

به جای قضاوت کردن بر او نظارت کنید
سینا تهرانی معتقد است ، در هر حالتی، کودک باید تکالیفش را خودش به تنهایی انجام دهد. چنانچه تکالیفش را «به جای او» انجام دهید، باعث می.شود همه اعتمادی که به قابلیت.هایش برای پیشرفت کردن دارد را از دست بدهد و در حالی.که اجازه نمی.دهید پیامدهای اشتباهاتش را تجربه کند، او را بی.مسئولیت بارمی.آورید. پدر و مادر بنا به درخواست کودک و برای آنکه ببینند تکالیفش را به اتمام رسانده است باید مداخله کنند. این نظارت فرصتی است تا نقاط ضعف دانش آموز را مشخص کنند و به.ویژه نشان دهند که شاهد تلاش.ها و زحمات او هستند. هیچ قضاوتی در مورد او نکنید، نمرات کلاسی..اش کفایت می.کند. همچنین افکاری از این دست را کنار بگذارید: «تو هیچی نفهمیدی»، «تومی.تونستی بهتر از اینها کار کنی» و... . به جای گفتن «تو» ترجیحا عباراتی بدون منظور به.کار برید که او را برای اصلاح خود تشویق می.کنند؛ مثلا، به جای آنکه بگویید: «تو 3بار اشتباه کرده.ای» بگویید: «3 اشتباه وجود دارد» و به.خصوص فراموش نکنید که به ازای هر موفقیت به او تبریک بگویید.

نقاط قوتش را بازشناسید
اغلب پدر و مادرها در حالی.که فراموش می.کنند نقاط قوت فرزندشان را بشناسند، روی نمرات بد او تمرکز می.کنند. زبان، هنرهای تجسمی، جغرافی، ورزش و...، هیچ درسی نباید بی.ارزش شمرده شود. همچنین می.توان از طریق دروسی که فرزندتان بر آنها تسلط دارد، او را به سمت دروسی که در آنها مشکل دارد سوق دهید؛ علاقه او به هنرهای تجسمی فرصتی است تا او را به تاریخ علاقه.مند کنید. علاقه او به ورزش باعث می.شود تا در مورد نیرو، زمان و فاصله با او صحبت کنید و اهمیت ریاضی را به او نشان دهید.

برایش الگو باشید
چرا کودک وقتی از مدرسه به خانه برمی.گردد باید تکالیفش را انجام دهد درحالی.که پدر و مادرش وقتی از سر کار به خانه بازمی.گردند تلویزیون تماشا می.کنند؟ چرا کودک باید بخواهد برای درس و مدرسه تلاش کند درحالی.که می.شنود که پدر و مادرش حرف.های خوبی در مورد کارشان نمی.زنند؟ چرا وقتی.که پدر و مادرش مطالعه نمی.کنند، کودک باید کتاب بخواند؟ لازم است بین خواسته و توقعی که از فرزندمان داریم و عملی که خود انجام می.دهیم انسجام وجود داشته باشد. آقای سینا تهرانی به والدین توصیه می کند ، برای آنکه فرزندتان را به درستی طی دوران تحصیلی..اش همراهی کنید، ابتدا باید خودتان در زندگی روزانه برایش یک الگو باشید.

به جای اینکه نگران شوید درک کنید
کودکم در کجا مشکل داشته؟ چه چیزی را نفهمیده؟ چه کار کنیم تا دوباره این اشتباهات را تکرار نکند؟ اگر بنا باشد که با دیدن فقط یک نمره بد نگران نشویم، خوب است که در مورد علت.های آن به روشنی و فورا با کودک و درصورت لزوم با معلمش صحبت کنیم. زیرا اگر مشکلات را به حال خود رها کنیم، احتمال دارد که یا نسبت به کودک خیلی «سختگیر» شویم یا بیش از حد او را به حال خودش رها کنیم. «هیچ کاری نمی.شه کرد»، «هر کار بکنی، هیچی از ریاضی سرش نمی.شه»؛ این دو برخورد انگیزه کودک برای درس خواندن را به شدت از بین می.برد.

منبع: همشهری

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 284]