آموزشهاي دوران بارداري موجب كاهش تقاضاي سزارين مي شود

واضح آرشیو وب فارسی:قدس: آموزشهاي دوران بارداري موجب كاهش تقاضاي سزارين مي شود
يافته هاي يك تحقيق در دانشگاه تربيت مدرس نشان مي دهد، مداخلات آموزشي طراحي شده بر مبناي تئوريها و مدلهاي آموزش بهداشت مي توانند به عنوان راهكارهايي در كاهش سزارين معرفي شوند.

به گزارش روابط عمومي دانشگاه تربيت مدرس، افزايش سزارين هاي غير ضروري يك معضل بهداشتي است كه زندگي بسياري از زنان را در ايران تحت تأثير قرار داده است. در برخي از نقاط كشورمان بيش از 25 درصد زايمانها به روش سزارين انجام مي شود. به طور كلي ميزان سزارين در ايران سه تا چهار برابر ميزان مورد قبول سازمان بهداشت جهاني است.
شواهد قابل ملاحظه اي مبني بر نقش اوليه ترس از زايمان در تقاضاي سزارين و همچنين تأثير ترس بر وقوع تجارب منفي زايمان و سزارين اورژانسي وجود دارد. به نظر مي رسد، آموزش دوران بارداري راه مناسبي براي ايجاد خودباوري در مورد توانايي انجام زايمان طبيعي و كاهش ترس زايمان و متعاقب آن افزايش زايمانهاي طبيعي در كشور است.
اين پژوهش كه با عنوان «تأثير الگوي پرسيد - پروسيد با تركيب مدل اعتقاد بهداشتي و تئوري خودكارآمدي به منظور افزايش زايمان طبيعي در زنان نخست زا» توسط يكي از دانش آموختگان مقطع دكتري رشته آموزش بهداشت در دانشگاه تربيت مدرس انجام شد، يك كارآزمايي باليني است كه طي سالهاي 1384 تا 1386، در دو مرحله بر روي زنان باردار صورت گرفت.
مرحله اول بومي سازي پرسشنامه خود كارآمدي و ترس زايمان و مرحله دوم انجام مداخله بر اساس مدل تركيبي است.
مرحله نخست اين تحقيق بر روي 176 زن باردار مراجعه كننده به بيمارستان هاي زنان- زايمان آموزشي منتخب شهر تهران انجام شد.
مرحله دوم پژوهش، كارآزمايي باليني بود كه در سال 1386 بر روي 100 زن نخست زاي مراجعه كننده به بيمارستان ميلاد انجام گرفت. زنان نخست زا با حاملگي كم خطر در سه ماهه دوم حاملگي كه نمره ترس زايمان در آنها 28 يا بيشتر بود، به طور تصادفي در دو گروه آزمون و شاهد قرار گرفتند. گروه آزمون 9 هفته برنامه آموزش تئوري محور را دريافت كردند، در حالي كه گروه شاهد، تنها از مراقبت روتين برخوردار بودند. اطلاعات توسط پرسشنامه جمع آوري و داده ها مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند.
نتايج نشان داد، پرسشنامه خودكارآمدي و ترس زايمان از همسويي بالايي برخوردار است. قبل از مداخله، اختلاف معناداري از لحاظ ترس زايمان در دو گروه وجود نداشت، اما پس از مداخله، كاهش معناداري در نمره ترس زايمان در گروه آزمون ديده شد. از نظر نمره كلي آگاهي، نگرش، منافع و موانع درك شده و خودكارآمدي زايمان به عنوان عوامل مستعد كننده، عوامل قادر كننده و عوامل تقويت كننده در گروه آزمون نسبت به گروه شاهد پس از مداخله اختلاف معناداري مشاهده شد. از نظر پيامد حاملگي، ميزان سزارين درگروه آزمون به طور معناداري كمتر از گروه شاهد بود.
اين تحقيق در قالب رساله دكتري تخصصي محبوبه خورسندي به راهنمايي دكتر فضل ا... غفراني پور و با مشاوره دكتر عليرضا حيدرنيا و دكتر سقراط فقيه زاده در دانشكده علوم پزشكي دانشگاه تربيت مدرس انجام شد.
دوشنبه 11 آذر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: قدس]

[مشاهده در: www.qudsdaily.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 172]