ماجرای فرار شیخ رجبعلی خیاط از دختر جوان

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: ماجرای فرار شیخ رجبعلی خیاط از دختر جوان

شیخ رجبعلی خیاط راحت می.توانست گناه کند. منزل خالی بود، اما خودش می.گوید: وقتی آن دختر به من اعلان کرد، وحشت کردم و از منزل...

برنا: آیت الله روح الله قرهی در یکصد و هشتاد و هشتمین جلسه درس اخلاق خود که با موضوع "صفات مخلصین" در مهدیه القائم المنتظر (عج) برگزار شد، درباره دلیل رحمت خداوند به بندگان مخلص خود گفت: مخلَصین عالم، از گناه دورند! گناه عاملی است بر این که انسان به آن مقام الهی سرّ حضرت حق، نرسد.
ایشان همچنین خطاب به افرادی که می.خواهند به مقام مخلصین دست یابند، گفت: اگر می.خواهی به اخلاص برسی، جزء مخلصین عالم شوی و برسی به آن مقامی که سر خداست راهش فقط و فقط دوری از گناه است.

آنچه در ادامه می.خوانید مشروح درس اخلاق آیت الله قرهی است:
دلیل اینکه خدای متعال، اخلاص را به بندگان خاصش هبه کرده است و مخلصین عالم به درجات عالی رسیدند -که از سر حضرت حق، یعنی اخلاص، بهره.مند شدند- چیست؟ عرض کردیم حسب روایات، اخلاص سر خداست و ذوالجلال والاکرام این سر را به بندگان خودش، آن هم بندگان خاصش مرحمت می.کند.
دلیل اصلی و عمده.ای که اولیاء خدا بارها و بارها برای قرب حضرت حق هم این مطلب را تذکار دادند، این است که مخلَصین عالم، از گناه دورند! گناه عاملی است بر این که انسان به آن مقام الهی سر حضرت حق، نرسد.

لذا در باب این که چرا یک عده به این مقام می.رسند، وجود مقدس مولی.الموالی، امیرالمؤمنین، اسدالله الغالب، علی.بن ابی.طالب(ع) می.فرمایند: «تَمَامُ الْإِخْلَاصِ تَجَنبُ الْمَعَاصِی»(1) اگر کسی بخواهد به اخلاص کامل برسد، تنها راه، دوری کردن از گناهان است!
چه می.شود مخلِصین عالم مخلَص می.شوند؟ مولی.الموالی(ع) می.فرمایند: دلیل این است که گناه نمی.کنند. وقتی جدی چشم، دست، زبان و یک.یک اعضاء و جوارح گناه نکردند و بالجد از گناه دور شدند، آن موقع است که انسان لذت عبادت مخلصین را می.چشد.

اصلاً کسی که می.خواهد دیگری عملش را ببیند، به تعبیر آن مرد عظیم.الشأن و الهی، سلطان.العارفین، آیت.الله العظمی سلطان.آبادی غرق در گناه است؛ چون گناه یعنی آن چیزی که غیر از خدا باشد.
مولی.الموالی(ع) می.فرمایند: مخلصین عالم به این خاطر به مقام اخلاص رسیده.اند که مراقبه کردند و اجتناب از گناه داشتند. دیدید پیش هر کدام از این بزرگان و اولیاء الهی که انسان می.رود و می.گوید: آقا چه کنم راه را سریع طی کنم؟ همه یک چیز می.گویند و آن این که گناه نکنید. گاه انسان متعجب می.شود، می.گوید: بله، گناه نکنم، اما یک راه دیگری را به من نشان دهید! امیرالمؤمنین(ع) می.فرمایند: راه دیگری ندارد، تنها راه همین است!
اگر می.خواهی به اخلاص برسی، جزء مخلصین عالم شوی و برسی به آن مقامی که سر خداست - وقتی خدا سر قرار داده، معلوم است که به همه این مقام را نمی.دهد. دیگر بالاتر از این نعمت که قلب کسی مرکز اخلاص شود، نعمتی نیست که خدا به بنده.اش بدهد - راهش فقط و فقط دوری از گناه است «تَمَامُ الْإِخْلَاصِ تَجَنبُ الْمَعَاصِی».

اگر انسان قرب الی الله می.خواهد، باید دوری از گناه داشته باشد. اگر اخلاص می.خواهد، با دوری از گناه است؛ یعنی کلید واژه. همه مطالبی که می.تواند انسان را به اوج برساند، همین است. لذا نباید از این مقوله به شوخی بگذریم.

محک اخلاص
خدا حاج اسماعیل آقای دولابی را رحمت کند. ایشان می.فرمودند: اگر خواستید امتحان کنید چه کسانی به مقام اخلاص رسیدند؛ یعنی کارشان فقط و فقط برای خداست، ببینید چقدر نسبت به مراقبه. این که گناه نکنند، جدی هستند. هر چقدر آن.ها نسبت به این مطالب جدی شدند، بدانید طبعاً نسبت به مقام اخلاص نزدیکترند. این حال مخلصین عالم است!

پس راه رسیدن به اخلاص، این سر الهی از دیدگاه مولی.الموالی(ع) این است: گناه نکن، به اخلاص می.رسی!
چه زمانی انسان به کمال اخلاص می.رسد و مقام مخلَصین عالم را پیدا می کند؟ - إنشاءالله عرض می.کنیم که اگر کسی به مقام اخلاص رسید، چه خصوصیاتی برای او به.وجود می.آید. یکی این است که روایات ما می.فرمایند: آسمان.ها بر او سجده می.کنند «وَ السمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ بِیَدِ الْمُخْلِص» - در فرمایش دیگری، حبیب خدا، طبیب دل.ها، محمد مصطفی(ص) می.فرمایند: «تَمَامُ الْإِخْلَاصِ اِجْتِنَابُ الْمَحَارِمِ» آن موقعی که از محارم الهی اجتناب کند!

یعنی مقام اخلاص به ذکر و دعا نیست. فقط به این است که انسان گناه نکند و دوری از محارم داشته باشد. در این صورت است که پروردگار عالم آن سر الهی خودش یعنی اخلاص را به او مرحمت می.کند.
در جلسات قبل عرض کردیم که چرا پروردگار عالم، اخلاص را به عنوان سر گفته و چیز دیگری را به عنوان سر بیان نفرموده است. به آن مباحث مراجعه بفرمایید. مگر آن سر عظمای حضرت حق را - با آن تعابیر و مسائلی که اولیاء هم تمثیل.هایی زدند و عرض کردیم - به هر کسی می.دهند؟! اگر بنا بود سر را به همه بدهند که دیگر سر نمی.شد. به چه کسی می.دهند؟ به آن کسی که گناه نکند و از محارم دور باشد. آن.وقت ببیند که چقدر ذوالجلال والاکرام درب.ها را برای او باز می.کند.

معنای اجتناب از گناه
آیت.الله العظمی آسید ابوالحسن اصفهانی فرموده بودند: گاهی پروردگار عالم برای امتحان کردن بندگانش، ابواب گناه را هم به وسیله ابلیس ملعون، جلوی آنها قرار می.دهد.
کنز خفی الهی، آیت.الله مولوی قندهاری به نقل از آیت.الله العظمی آسید ابوالحسن اصفهانی می.فرمودند: اتفاقاً آن.ها که می.خواهند به سر عظمای خدا یعنی اخلاص برسند، بدانند که پروردگار عالم آن.ها را به ابوابی مبتلا می.کند که در آن ابواب، امکان ورود به گناه است و اگر اجتناب کردند به اخلاص می.رسند.

جالب است که در هر دو روایت هم لفظ اجتناب است. مولی.الموالی(ع) فرمودند: «تَمَامُ الْإِخْلَاصِ تَجَنبُ الْمَعَاصِی» پیامبر(ص) هم فرمودند: «تَمَامُ الْإِخْلَاصِ اجْتِنَابُ الْمَحَارِمِ».

آیت.الله العظمی آسید ابوالحسن اصفهانی فرموده بودند: میرزای شیرازی بزرگ از برادر عرفانی و عالی خود آیت.الله سلطان.آبادی بزرگ پرسیده بودند: نظر شما راجع به اجتناب چیست که هر.گاه می.خواهند بگویند از گناهان دور شوید، هم پروردگار عالم و هم در روایات، لفظ اجتناب را آورد.ه.اند؟

آیت.الله العظمی سلطان.آبادی بزرگ(2) تعبیر بسیار زیبا و نابی را بیان فرمودند، فرمودند: اجتناب این نیست که پروردگار عالم می.خواهد بگوید: در مقابل گناه قرار نگیری! برعکس، یک.دفعه می.بینید یک معامله شیرین برایتان پیش می.آید، هیچ کسی هم از آن معامله شیرین خبر ندارد و می.توانید راحت هم در آن معامله لقماتی را به دست بیاورید که صورت ظاهرش هم قانونی و حلال است اما خودتان می.دانید که این لقمه، لقمه حرام است.

اجتناب یعنی این که پروردگار عالم می.آورد آن را درب خانه.ات می.گذارد، حالا شما باید بگویید: نه. اجتناب یعنی آن زمانی که شما تصمیم گرفتید دیگر گناه نکنید، برعکس می.شود و وسایل گناه برای شما فراهم می.شود.
بارها شده است که جوان.های عزیز به ما بیان فرمودند: آن موقعی که دیگر تصمیم می.گیریم چشممان را کنترل کنیم و دیگر گناه نکنیم، برعکس، یک کسی با عشوه و رفتار آن چنانی در مقابل ما قرار می.گیرد. اجتناب یعنی آن لحظه که گناه برایتان فراهم شد، گناه نکنید. آیا اجتناب یعنی این که گناه را برای شما برمی.دارند؟! خیر، برعکس، گناه در مقابل شما قرار می.گیرد و شما نباید انجام دهید.

«تَجَنبُ الْمَعَاصِی» یعنی اگر خواستید در مقام مخلصین عالم قدم بگذارید و به سر عظمای حق پی ببرید، گناهان برای شما پشت سر هم یکی، دوتا، ده تا، صد تا، مدام می.آیند و شما باید آن قدر قوی باشید که این گناهان را انجام ندهید و از آنها دور شوید. بهدست آوردن لقمه حرام در معاملههای مختلف، برای شما پیش می.آید. پول.های کلان جلوی پای شما قرار میگیرد. گاهی شاید تا آخر عمر هم هیچ احدی نفهمد. زمینه فراهم است، خودتان هستید و پروردگار عالم، این.جاست که باید اجتناب کنید؛ یعنی گاهی معاصی را جایی قرار می.دهد که هیچ کس از آن.چه که بین شما و خدا می.گذرد، خبردار نمیشود.

باز شدن ابواب گناه!
لذا کنز خفی الهی، آیت.الله مولوی قندهاری تعبیر بسیار عالی را داشتند. ایشان می.فرمودند: به نظر می.رسد اتفاقاً گاهی برای انسانی که می.خواهد به سمت پروردگار عالم برود و قرب الهی را بگیرد، ابواب ذنب، معاصی و محارم (حرام.ها) بیشتر باز می.شوند. این.جاست که شما باید مراقبه و اجتناب کنید. اجتناب یعنی راه باز است، راحت هم می.توانید گناه کنید.

آشیخ رجبعلی خیاط راحت می.توانست گناه کند. منزل خالی بود، اما خودش می.گوید: وقتی آن دختر به من اعلان کرد، وحشت کردم و از منزل فرار کردم.
ابن.سیرین جوانی بود که خدا جمال زیبا به او داده بود، ولی مقاومت کرد. شاگرد بزاز بود. آن.قدر شهوت بر آن زن غلبه کرده بود که هر روز می.رفت، پارچه می.خرید و هر بار شعله شهوت او زیادتر می.شد. یک روز رفت، چند طاقه پارچه .خرید - شیطان هم حمایت و کمکش .کرد - گفت: من نمی.توانم بیاورم، بده شاگردت بیاورد. خودش به منزل رفت تا خود را مهیا کند.

ابن.سیرین آمد، درب را زد، زن .گفت: پارچه.ها را داخل بیاور. همین که داخل آمد، زن درب را بست و خود را در مقابل ابن سیرین با بی.حیایی برهنه کرد و اعلان کرد که اگر با من نباشی فریاد می.زنم که این می.خواست با من عمل منافی عفت انجام دهد.

ابن.سیرین چه کند؟! گناه جلوی او ظاهر شده است. این.جاست که «اجْتِنَابُ الْمَعَاصِی» معنا می.دهد. او توکل به خدا کرد و از پروردگار عالم یاری .خواست و به ظاهر اعلان کرد که من میروم تا آماده شوم. به بیت.الخلاء رفت، در آنجا از آن کثافات بر..داشت – چون در قدیم چاهی نبود و آن.ها را برای کود حیوانی بر می.داشتند- و به سر و صورت و لباس خود مالید. وقتی بیرون .آمد، زن دید آن جمال زیبا به کثافات انسانی متعفن شده است، در را باز .کرد و گفت: برو گمشو بیرون!
ابن.سیرین می.توانست به دامن گناه برود و بگوید: خدا! من دیگر چارهای نداشتم، او می.خواست داد بزند و بعد هم به ظاهر اظهار توبه کند، اما این کار را نکرد. اجتناب از معاصی یعنی این که جلوی او گناه آماده بود، اما او از آن دوری کرد.

آن مرد الهی و عظیم.الشأن، آیت.الله العظمی ادیب فرموده بودند: ایشان از گناه اجتناب کرد و رفت با یک درهم یا دیناری خود را شست و تمام شد، اما در مقابل، پروردگار عالم به او چه.ها که نداد! طوری شد که ابن.سیرین هر.جا می.رفت بدون این که عطر بزند، بدنش بوی عطر می.داد. تعبیر خواب پیدا کرد، ریاضی.دان شد. یک شاگرد بزاز از گناه اجتناب کرد، خدا مقامی به او مرحمت کرد که همان مقام مخلصین است.
لذا راه ورود به اخلاص، آن سر عظمای الهی، همین اجتناب از معاصی است؛ یعنی مهم این است که به گناه و حرام نه بگویی و محکم بایستی.

سرعت جوان در رسیدن به اخلاص
جالب این است که پیغمبر اکرم، حضرت محمد مصطفی(ص) برای مخلصین عالم چهار نشانه بیان میکنند و در نهایت هم می.فرمایند: در جوانهاست که این نشانه.ها سرعت می.گیرد و سرعت آن هم زیاد است.

جوان.های عزیز! فرزندان عزیزم! شما راحت.تر می.توانید، چون طبیعی است گناه سراغ شما بیشتر می.آید. گرچه سراغ همه می.آید، اما بیشتر سراغ جوان می.آید. اگر جوان اراده قوی داشت و به گناه نه گفت، چنان پروردگار عالم او را بالا می.برد که اصلاً نمی.شود حساب کرد.

آیت.الله العظمی ادیب که یکی دو تا جوان را انتخاب کرده بود تا آنها را تربیت کند، به آیت.الله العظمی دزفولی فرموده بودند: من می.خواهم این.ها طوری شوند که منِ احمد در مقابل این.ها شاگردی کنم. آیت.الله دزفولی تعجب کرده بودند، فرموده بودند: چطور؟

فرموده بودند: چون جوان در رسیدن به این مطالب سرعت می.گیرد اما همانطور که پیر در جسم پیر شده و نمی.تواند خیلی حرکت کند، در آن حالت روحی هم دیگر نمی.تواند آن سرعت را داشته باشد، مگر آن که کسی در جوانی یاد گرفته باشد، که چنین کسی در پیری هم این سرعت را دارد.

دیدید یک کسی در کبر سن هم هست، می.گویند: در زمستان یخ.ها را می.شکند و در آب سرد می.رود؛ چون از جوانی تمرین کرده بود، جسم عادت کرده است.

اگر انسان از جوانی اخلاص و دوری از گناه را تمرین کند، چه اوجی می.گیرد! اگر راه اخلاص «اجْتِنَابُ الْمَحَارِمِ» و «اجْتِنَابِ الْمَعَاصِی» است، راه دیگرش این است که پیامبر(ص) می.فرمایند: جوان می.تواند سرعت بگیرد.

برای همین آیت.الله العظمی ادیب فرموده بودند: من می.خواهم کاری کنم که این دو نفر خلص همه اولیاء الهی بشوند؛ چون جوان هستند.
پس گفتیم: اینطور نیست که گناهی نباشد، اتفاقاً گناهان جلوی پای انسان قرار میگیرند، اما اگر از همان اول کنترل کردی و اجتناب از معاصی داشتی و محکم جواب نه دادی، برنده می.شوی و راه رسیدن به اخلاص همین. است.

نشانه های مخلص
پیغمبر اکرم، حضرت محمد مصطفی(ص) فرمودند:«اما عَلَامَةُ الْمُخْلِصِ فَأَرْبَعَةٌ»(3) مخلصین عالم چهار نشانه دارند.

1- دلسوزی برای بندگان
اولین نشانه این است: «یَسْلَمُ قَلْبُهُ». مهم همین قلب است. میفرمایند: «الْقَلْبُ حَرَمُ اللهِ»(4). انسان نباید کسی را در این حرم الهی قرار دهد. از نشانه.های مخلصین این است که قلب سلیم دارند - اصلاً راجع به قلب سلیم یک بحثی داریم که به فضل الهی بعدها که به آن برسیم، بیان میکنیم که قلب سلیم یعنی چه؟

یکی از نشانه.های قلب سلیم این است که برای بندگان خدا خیر می.خواهد و هیچ.گاه بد کسی را نمی.خواهد؛ یعنی برای بندگان خدا دل می.سوزاند.

شب ولادت حضرت ثامن.الحجج(ع) روایتی را خواندیم که وقتی از حضرت راجع به «لَتُسْئَلُن یَوْمَئِذٍ عَنِ النعِیمِ‏» سؤال کردند و آن.ها طور دیگری گفتند، آن امام رئوف با یک حالت عصبانی و با صدای بلند جواب دادند: خیر، این.ها نیست(5).

ذیل این مطلب شیخ مفید نکته بسیار عالی و بکری را دارند، ایشان می.فرمایند: دلیل این که گاهی معصومین(ع) مطلبی را بلند بیان می.کردند و داد می.زدند درحالی.که مرکز رحمت و رأفت بودند، این است که دلشان می.سوخت، آنها خوبی را برای مردم می.خواستند. اگر آنها یک موقعهایی تشر می.زدند، تشر آن.ها همان انذار است، «مُبَشراً وَ نَذیراً»(6) که نکند بندگان خدا به گناه مبتلا شوند. چون آنها خیرخواه امت هستند.

مگر خود خدا به حبیبش نفرمود: «لَعَلكَ باخِعٌ نَفْسَكَ»(7) حبیب من! بس است دیگر، داری خودت را به هلاکت می.اندازی «أَلا یَكُونُوا مُؤْمِنینَ» که چرا این.ها ایمان نمی.آورند.
پس یکی از خصایص قلب سلیم این است که دلش می.سوزد. گاهی دیدید پدر و مادر از روی دل.سوزی این حالت را دارند. مثل الآن که زمستان است، اگر بچه پای بخاری برود، می.گویند: جیز است، اگر یک موقعی متوجه نشود، گاهی روی دستش هم می.زنند. آیا زدن روی دست دشمنی است؟ خیر، او را دوست دارند، به او عشق می.ورزند، نمی.خواهند او بسوزد. او را می.زنند که یادش باشد رفتن به سمت بخاری خطر است.

قلب سلیم این خصوصیت را دارد. برای دیگران بد نمی.خواهد. نمی.گوید: برو خودت را در آتش بینداز. دلش می.سوزد، می.گوید: حیف است. این.ها به سمت گناه نروند.

پیغمبر(ص) و مولی.الموالی(ع) دلشان برای من و تو سوخته است. این حالت آنها است. مخلصین عالم هم همین حال را دارند، قلبشان سلیم است.
به خدا قسم این.قدر پیغمبر(ص) و مخلصین برای ما دل.سوزی کردند که یک مواقعی آسید هاشم حداد می.فرمودند: وقتی آیت.الله قاضی میخواستند بفرمایند: «وَ أَشْهَدُ أَن مُحَمداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ»، گاه می.دیدیم آقا به حالت ده دقیقه نمی.توانستند ادامه دهند، دائم می.گفتند: «وَ أَشْهَدُ أَن مُحَمد ...»، « وَ أَشْهَدُ أَن مُحَمد ...» ... و همین.طور اشک اجازه نمی.داد. یک مرتبه فرمودند: این دل.سوزی نبی مکرم و قلب سلیم پیامبر(ص) جلوی چشمم می.آید، کباب می.شوم. این حبیب خداست. آنها این.طور هستند.

چه کنیم مخلص شویم؟ «اجْتِنَابِ الْمَعَاصِی»، «اجْتِنَابُ الْمَحَارِمِ». آن.وقت چطور می.شود که قلبمان سالم شود؟ معلوم است قلبی که در آن گناه و حرام نبود، به سمت قلب سلیم می.رود، یعنی سالم میشود. اصلاً اسلام هم از سلم است، یعنی سالم است.

اگر گناه نکردی، سالم هستی. بعد ببین چه می.شود! ملک مقرب چنان با اشتیاق میآید که عرض کردم آسید هاشم حداد - که خودشان هم همین.طور بودند – فرمودند: آیت.الله قاضی را میدیدیم گاه در نماز با دست اشاره می-کردند. میپرسیدیم: آقا چه هست؟ می.فرمودند: ملائکه.الله دور من هستند، رکوع می.روم، به من رکوع می.کنند. سجده می.روم، به من سجده می.کنند. قیام می.کنم، رو به من قیام می.کنند، نه رو به قبله. من برای این که حواسم پرت نشود، با اشاره دست میگویم بروید که حواسم به خدا باشد.

خدا علامه طهرانی را رحمت کند، ایشان نکته بسیار نابی را به نقل از آسید هاشم حداد میفرمودند. میفرمودند: یک موقعی آیت.الله قاضی در اواخر عمر فرمودند: هرچه ما به این. ملائکه.الله می.گفتیم بروید، نمی.رفتند، می.گفتند: ما با اشتیاق کامل مِن ناحیه الله مأمور هستیم، به شما سجده کنیم. بنده خدا این است. خدا هم فرموده است: «وَ إِذْ قُلْنا لِلْمَلائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا»8- این.ها اشتیاق داشتند.

2- تسلیم بودن اعضا و جوارح
وقتی بنده خدا از گناه دور شد، قلبش سلیم شد و پاکِ پاک شد، دیگر معلوم است اعضاء و جوارح او هم تسلیم خداست. دیگر تسلیم گناه نیست، تسلیم خداست. لذا حضرت می.فرمایند: دومین خصوصیت مخلص این است: «وَ یَسْلَمُ جَوَارِحُهُ» اعضاء و جوارحش تسلیم خداست.
وقتی گناه نبود، معلوم است تسلیم نور است. وقتی ظلمات نبود، معلوم است این حرم (قلب)، حرم خدا می.شود. حرم که حرم خدا شد؛ چون جایگاه امر به اعضاء و جوارح قلب است، اعضاء و جوارح هم الهی و تسلیم خدا میشوند، دیگر تسلیم شیطان نیستند، دیگر تسلیم گناه و حرام نیستند.

آن مرد الهی، آیت.الله العظمی ادیب تعبیر بسیار عالی را داشتند، می.فرمودند: این.جاست که دیگر هر کسی خودش می.تواند بفهمد که چقدر من به گناه علاقه یا تنفر دارم.

در آن مباحث گناه بیان کردم، بعضی از اولیاء نمی.توانستند اسم گناه را به زبان بیاورند. مثلاً فقه تدریس می.کردند اما اسم زنا را بیان نمیکردند، می.گفتند: آن عمل شنیع! یک بار اسم آن را می.آوردند، دیگر می.گفتند: نمی.توانم! آنها از اسم زنا فراری و متنفر هستند، چه برسد نعوذبالله نستجیربالله به فکر زنا. اسمش برای آنها زشت جلوه می.کند.
در مثال مناقشه نیست، دیدید وقتی کسی در عشق.های مجازی دنیا - که گاهی خیلی هم بدبخت می.شوند - از کسی ضربه می.خورد، می.گوید: دیگر اسمش را هم نیاور. یا یک کسی به مواد مخدرگرفتار شده بوده، حالا رفته آن دوره.ها را دیده جسمش پاک شده، می.گوید: دیگر از اسمش بدم می.آید و تنفر دارم؛ چون هرچه ضربه خورده، همسر و بچههایش را از دست داده، از این مواد لعنتی بوده، حالا می.گوید: دیگر از اسمش هم متنفرم.

مخلصین عالم از اسم گناه هم بدشان می.آید. لذا اعضاء و جوارح آنها تسلیم خدا می.شوند. وقتی اعضا و جوارح دیگر دست شیطان نبود، معلوم است دست کیست؟ دست خدا است. بالعکس اگر دست خدا نبود، دست شیطان است.
معلوم است اگر دست خدا باشد، این ید، یدالله می.شود. این عین، عین.الله می.شود و این لسان، لسان.الله می.شود. می.دیدیم امثال آیت.الله حق.شناس یک روایتی را می.خواندند، گاهی انسان این روایت را قبلاً خودش خوانده و به تعبیر طلبه.ها منبرش هم رفته بوده اما وقتی ایشان می.خواند، کأن تازه بود، چرا؟ چون وقتی از قلب تسلیم شده خدایی بیرون بیاید این زبان هم زبان خدا می.شود، بر دل مینشیند. ولو به این که لحظاتی به دل قسی من بنشیند بعد بروم فراموش کنم، اما حداقل آن موقع چنان آرامش به انسان می.دهد که احساس می.کند برای اولین بار است که این مطلب را می.شنود؛ چون از لسان.الله بیرون آمده. لسانی که گناه نکند، لسان خدا می.شود.

بلوتوث روشن!
این که امام فرمودند: من از چهره آیت.الله شاه.آبادی بیشتر علم گرفتم، برای این است که وقتی وجه الله بشوی، همین.طور می.شود. آن.وقت است که «النظَرُ إِلَى وَجْهِ الْعَالِمِ عِبَادَةٌ»(9) نظر به چهره عالم عبادت می.شود، چرا؟ چون این وجه عالم الهی و ربانی، وجه خداست. این صورت دیگر صورت آشیخ محمدعلی شاه.آبادی نیست، این وجه خدا است که نگاه به او علم می.دهد.

البته آن طرف هم زمینه.اش را باید داشته باشد، مثل بلوتوث. برای بلوتوث کردن باید بلوتوث طرف مقابل هم روشن باشد و گیرایی داشته باشد. با این موبایل.هایی که اصلاً بلوتوث ندارند، نمی.شود. اگر وجود انسان هم گیرایی نداشته باشد که نمی.شود. امام آن گیرایی را داشت، آیت.الله العظمی شاه.آبادی هم علم را میداد. خیلی.ها پیش آیت.الله العظمی شاه.آبادی بودند، چرا نگرفتند؟!

این که وجه عالم مرکز عبادت می.شود، همین است؛ چون صورت خدایی شده، زبان خدایی شده، چشم خدایی شده. عرض کردیم یک نگاه نافذ حاج میرزا علی.اصغر هرندی آن شخص را که خودش قمار.باز قهار، تلکه.بگیر و به تعبیری رئیس قمار.بازها بود، نجات داد. خودش می.گوید چنان نگاه نافذ این مرد الهی روی قلبم اثر گذاشت که همین که داشت به سمتم می.آمد، فهمیدم می.خواهد یک خبرهایی شود.

البته خود ایشان هم ارادت به علما داشت. خودش می.گفت: من هرجا عالم می.دیدم، سریع تعظیم میکردم و میگفتم: سلام علیکم آقاجان! لذا یک نگاه نافذ این مرد الهی، او را دیگر از گناه بیرون آورد و تغییر داد. اینجاست که عین، عین الله النافذه می.شود؛ چون اعضا و جوارح تسلیم خدا شده و این دومین خصوصیت مخلصین است.

3- خیرخواه بندگان
نشانه سومی که دارند، این است: «وَ بَذَلَ خَیْرَهُ» خیرخواه مردم هستند و بذل می.کنند.
عرض کردم آیت.الله دزفولی از جمهوری الآن (شاه.آباد سابق) رد می.شدند. وقتی وضعیت آن خانمی را که به خاطر آن حالت مستی برهنه.اش کرده بودند و خودکشی کرده بود و آن.طور افتاده بود، دیدند، عبای خودشان را بر روی او انداختند و به او خیر رساندند، نگذاشتند حیثیت و آبروی او برود.

مرحوم سراج در مورد ایشان می.فرمودند: گاه مخصوصاً آیت.الله دزفولی می.رفتند ببینند اگر کسی یکخورده از این وضع بدمستی که خودش در آن.جا پیدا کرده، حالت پشیمانی دارد و وضعش بد است - دعای مادری، کسی پشت سر اوست - سریع او را ببرند و روی او کار کنند. خیرشان می.رسید. یکی هم این که انسان خیر مادیاش برسد، کمک کند و دست دیگران را بگیرد. مخلصین عالم خیرشان به دیگران می.رسد.
«وَ كَف شَرهُ» و شرش به هیچ عنوان به کسی نمی.رسد و از بدی کردن خودداری می.کند. مخلصین عالم اینگونه هستند. اصلاً از بدی بدشان می.آید، آنوقت چطور می.توانند بدی کنند؟!

آیت.الله العظمی آسید احمد آقای خوانساری - که امام فرمودند: ایشان اتقی.الاتقیاء هستند - همسری داشتند که خیلی آقا را اذیت می.کرد. حتی اگر در خانه آقا می.آمدند، می.گفتند: با آیت.الله العظمی خوانساری کار داریم. می.گفت: کدام آیت.الله؟ بروید و به آقا فحاشی می.کرد! گاهی آقا را با خاک.انداز می.زد. یک مرتبه دیدند سر آقا شکسته، به خصیصینشان گفته بودند: این مرحمتی خانم است!
مرحوم فلسفی تعریف می.کردند: یکی از آقایان (ظاهراً آیت.الله خنده.آبادی) به ایشان گفته بود: آقا! شما چرا این.طور صبوری می.کنید؟ طلاقش بدهید برود. گفته بودند: کجا رهایش کنم، بیچاره جایی را ندارد برود، من صبر می.کنم! احساس می.کردند اگر او را رها کنند، برایش شر می.شود.

مخلصین عالم اینگونه هستند. البته این امتحان.ها را خدا برای هیچ کسی نیاورد. یک موقع خانمی یک چیزی می.گوید، آقا سریع موضع.گیری می.کند و نعوذ بالله ... بشکند دست مردی که روی زنش بلند شود، او مرد نیست، نامرد است.
مخلصین عالم شرشان به هیچ کس نمی.رسد، مواظب هستند. این را پیامبر دارند میفرمایند. این فرمایش حبیب خدا، خاتم انبیاء، محمد مصطفی(صلی الله علیه و آله و سلم) است. این حال مخلصین عالم است. اگر بخواهیم این حال را پیدا کنیم، باید از گناه و همه بدی.ها دور بشویم. اگر خواستیم به خدا نزدیک شویم راهش فقط اخلاص است.

توسل شبانه
یک نکته هم به ما که ضعیفیم گفتند و آن این که توسل داشته باشیم. از وجود مقدس آقاجانمان امام زمان(.صلوات الله علیه و عجل الله تعالی فرجه الشریف) بخواهیم. بگوییم: آقاجان، امام زمان! ما بلد نیستیم، ما جاهلیم، ما نمی.دانیم چه کنیم.
بارها عرض کردم، شب.ها موقعی که داری می.خوابی، از بستر جدا شو، یک چند دقیقه.ای را با آقا جانت، امام زمان(.صلوات الله علیه و عجل الله تعالی فرجه الشریف). خلوت کن. حرف بزن. این.قدر آقاجان دوست دارد انسان با او حرف بزند.
بگوییم: آقا جان! ما نمی.فهمیم، ما جاهلیم. آقاجان! تو دست ما را بگیر. ما را به سمت اخلاص ببر. ما را به سمت بندگی خدا ببر. آن.وقت چه مزهای دارد، چه شیرینی دارد، چه لذتی دارد که آقا دست ما را بگیرد و به این صراط مستقیم ببرد.

یابن.الحسن! آقاجان! به فدایت شوم، اگر یک آن، عنایتت از ما برداشته شود، بدبختیم. اما تو به ملائکه.الله دستور بده – که همه چیز در سیطره خلیفه خداست – و بگو: این را کنترل کنید، تا به سمت گناه رفت، تنفر از گناه در دلش بیاورید تا اجتناب کند. آقا جان! ما را رها نکن. ما گدایان کوی توییم یابن.الحسن!

پی نوشت:
1- بحارالأنوار، ج: 74، ص: 215، باب: 8
2- فضایل آیت.الله العظمی سلطان.آبادی را در مباحث قبل عرض کردیم. شمه.ای از آنها این بود که این مرد الهی غیب.گو و آینده.نگر بودند. به شیخ شهید، شیخ فضل.الله نوری، در.حالی.که جوان بود، فرمودند: تو همان شیخی هستی که در تهران به دارت می.زنند! به آیت.الله العظمی حائری یزدی هم در جوانی بیان فرمودند: تو مؤسس حوزه علمیه قم هستی!
3- بحارالأنوار، ج: 1، ص: 121، باب: 4
4- بحارالأنوار، ج: 67، ص: 25، باب: 43
5- عیون اخبار الرضا، ج:2، ص: 129
6- اسراء/ 105
7- شعراء/ 3
8- یقره/ 34
9- بحارالأنوار، ج: 1، ص: 195

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 157]