گفت.وگو با كارلوس فوئنتس درباره پركاری.هایش

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: نویسندگی حفر اعماق خود در تنهایی است
کارلوس فوئنتس سال 1928 در پاناماسیتی به دنیا آمد. دوران کودکی.اش در واشنگتن دی.سی و سانتیاگوی شیلی گذشت. فوئنتس در دانشگاه مکزیک و ژنو در رشته حقوق تحصیل کرد و به زبان‎های انگلیسی و فرانسه تسلط کامل دارد. فوئنتس علاوه بر نویسندگی به عنوان دیپلمات هم فعالیت کرده. است و همچنین به صورت مرتب مقالاتی فرهنگی، سیاسی برای روزنامه‏ اسپانیایی زبان ال پاییس می‏نویسد و یک منتقد سختگیر علیه آنچه وی فرهنگ و اقتصاد امپریالیسم می‏داند است.

شما در نویسندگی خیلی پرکارید؛ رمان، مقاله، یادداشت. چطور تصمیم می.گیرید که چه چیزی را کی بنویسید؟
این چیز خیلی عجیبی است چون عناصر زیادی در آن دخیل است که بسیار جذاب و غیرقابل توصیف.اند. من می.گویم: «من این کتاب را خواهم نوشت.» و بعد می.نشینم و شروع می.کنم آن را در خیالم فصل.بندی کردن و با خود می.گویم فردا چنین و چنان می نویسم. می.خوابم و صبح بلند می.شوم، می.روم پشت میزم، قلم را بر می.دارم و چیزهایی به کلی متفاوت از کار در می.آیند. شاید این به آن معنی باشد که رویاها به صورت مرموزی در بخشی از زندگی نوشتاری.تان دیکته می.شوند. شما خواب.های احمقانه.ای دارید. همه ما خواب.های احمقانه.ای می.بینم. ما عریان در خیابانیم، چقدر وحشتناک! از پشت.بام می.افتیم، در دریا غرق می.شویم؛ آنها خواب.هایی هستند که شما به خاطر می.آورید اما درباره خواب.هایی که به خاطر نمی.آورید چه؟ من فکرمی.کنم این.ها خواب.های واقعاً مهم زندگی شما هستند.
به عنوان یک نویسنده داشتن یک زندگی منظم مهم است؟
نویسنده از این نظر هیچ تفاوتی با یک بنا یا یک راننده اتوبوس ندارد. شما باید نظم و انضباط داشته باشید. اسکار وایلد می.گوید که «نویسندگی، 10 درصدش نبوغ است، 90 درصدش نظم و انضباط.» برای نوشتن باید نظم و انضباط داشته باشید که این کار آسانی نیست. این کار خیلی انفرادی است. شما همیشه تنها هستید. شما در یک شرکت نیستید. شما در این حس، احساس لذت نمی.کنید. شما ازطریق احساسات دیگری، از خود لذت می.برید. شما به حفر اعماق خود مشغولید اما عمیقاً تنهایید. این یکی از تنهاترین شغل.های جهان است. در تئاتر شما با همراهان، کارگردانان و بازیگران هستید. در فیلم، در یک مجموعه، اما در نویسندگی شما تنهایید. این کار خیلی استقامت و چیزهای دیگر می.خواهد. شما واقعاً باید عاشق آن باشید که چنین تنهایی عظیمی را تاب بیاورید.
به عنوان بخشی از فرآیند نوشتن.تان، بازنویسی چقدر اهمیت دارد؟
نه آنقدر مهم نیست. مقدار زیادی از بازنویسی در سرم انجام می.شود. هنگام تایپ کردن هم یک مقدار دیگری اصلاح انجام می.دهم و قدری هم در صفحه پرینت گرفته شده اما نه زیاد. به نظرم به راحتی آنچه را دقیقاً می.خواهم بگویم در اختیار دارم. نوشته.هایم را اصلاح می.کنم اما نه مثل بالزاک که دیوانه.وار به چاپخانه می.رفت تا در آخرین لحظه چیزی را تغییر دهد.
خشک شدن قلم نویسندگان مشهور برای شما پیش نیامده؟
نه، نه. من هر گز از چنین چیزی رنج نبرده.ام. دوستانی داشتم که از سترون شدن قلمشان دق کردند. دوست خوب شیلیایی داشتم به نام خوزه دنوسو، یک رمان.نویس، که فکر می.کنم همین خشک شدن قلمش او را کشت. او خیلی نگران بود و از این موضوع رنج می.برد. اما شکر خدا چنین چیزی هیچ وقت برایم پیش نیامده، هیچ وقت. برای همین است که من مرتب مقالات و سخنرانی می.نویسم چون وقتی درباره ادبیات قلمم به بن.بست می.رسد، می.گویم حالا وقت آن است که سخنرانی.ای بنویسم. حالا زمان آن رسیده که از آزادی بنویسم. پس من به خوبی ماشین نوشتن را روغن.کاری می.کنم. من همیشه مشغول به کارم.
چطور می.تواند یک نویسنده رنج نبرد؟
می.شود جور دیگری رنج برد نه به خاطر خشک شدن قلم. نگرانی.های دیگری هم وجود دارد مثل پیدا نکردن موضوع درست و حسابی، تردیدی که شما را وا می.دارد آنچه را که نوشته.اید میان خیلی چیزهای دیگر به داخل سطل زباله بیندازید و از این جور چیزها. بله این اتفاق.ها می.افتد اما نه خشک شدن قلم به نحوی که نشود نشست و نوشت.
مسئولیت نویسنده در جامعه از دید شما چیست؟
نوشتن کتاب. نوشتن کتاب بهترین کاری است که می.تواند بکند؛ نوشتن کتاب.های خوب. همه چیز به دنبال آن می.آید. لحظاتی وجود دارد که شمای نویسنده تحت این مسئولیت سیاسی اعلام می.کنید که من این.طرفی هستم، من با مردم هستم. و این.طور شما بیانیه صادر می.کنید بعدش کتاب.های بد می.نویسد اما مورد قبول واقع نمی.شود چون شما آن طرفی بودید نه این.طرفی. خیلی از کتاب.های بد را آدم.های خوب می.نویسند در آمریکای لاتین که به طور واضح اینطور بوده است. زمانی پابلو نرودا به من گفت: می‎دانی، همگی ما نویسندگان آمریکای لاتین با حمل کشورهایمان به پشت‏ خود، سفر می‎کنیم. ما کشورهایمان را پشت‎مان حمل می‎کنیم و در قبال کشورهایمان مسئولیم زیرا که در کشورهای ما آزادی سیاسی نیست و بیسوادی بیداد می.کند. به خاطر همه این دلایلی که می‎دانید، این وظیفه ماست که صدایی در سکوت باشیم اما امروزه دیگر مانند آن زمان نیست. اکثر کشورهای آمریکای لاتین با انجام منظم انتخابات، داشتن احزاب سیاسی، آزادی و اختیار برای اتحادیه‏ها به دموکراسی رسیده‎اند. به طور کلی، آزادی دموکراتیک در آمریکای لاتین وجود دارد. بنابراین اگر می‎خواهید نویسنده‎ای شوید که در سیاست مشارکت داشته باشید، این کار را با صداقت در گفتار انجام دهید: من یک سیاستمدار و نویسنده هستم. نویسنده بودن به من امتیازات ویژه‎ای نمی‏دهد. اجازه بدهید با عقاید سیاسی و عملکردم به قضاوت بنشینم. این تنها بخشی از آن است. اما نویسندگانی هستند که می‎گویند: من هیچ کاری با سیاست ندارم. در سمت دیگری ‎ایستاده‎ام و کتابهایم را می‎نویسم و تنها یک شخصیت ادبی هستم.
بعد از انتخاب موضوع از چه منابعی الهام می‎گیرید؟
فکر می‎کنم این بخشی از عملکرد رویاست؛ عمق ناخودآگاه. در حال حاضر می‎خواهم رمانی درباره آخرین روز زندگی ایمیلیانو زاپاتا، رهبر چریکی مکزیکی بنویسم؛ روزی که او به ضرب گلوله کشته شد و این که چه چیز دیگری در کشور اتفاق افتاد. این چیزی است که می‎خواهم بنویسم. در آنجا موضوعی هست که روشن و واضح است اما روش و سبکی که آن را بنویسم، مولفه‎ها، واقعا هنوز نمی‎دانم چطور این کار را می.کنم. قطع نظر از جنبه‎های ساختاری، مطمئن نیستم چطور می‎خواهم آن را انجام دهم؛ چرا که آن بستگی به حافظه.‎ام، ترسم، رویاهایم، خواسته‎هایم و میلیون‎ها چیزهای دیگری دارد که در این لحظه‎‎ای که با هم صحبت می‎کنیم
غیر قابل توصیف است.
آیا نوشتن، گفت وگویی با خود یا با جامعه است؟
بله، نوشتن در واقع گفت‏وگو با فرهنگ خود، با تمدن خود، با تمام چیزهایی است که می‎شناسید و تمام چیزهایی که نادیده گرفته‎اید. چیزی را که نادیده می.گیرید، برای نوشتن از اهمیت بیشتری برخوردار است تا نسبت به آنچه که می‎دانید؛ برای این.که آن‎چیزی را که می‎دانید، شناخته شده است و چیزی را که نمی‎دانید همان چیزی است که تصور می‎کنید. این باعث می‎شود که مجبور به نوشتن شوید. اگر وجود دارد، نوشتن درباره.اش چندان جالب نیست، زیرا شما فقط منعکس کننده چیزها و تقلیدکننده زندگی هستید اما زمانی که در مورد چیزی که هنوز وجود ندارد، صحبت می‎کنید یا چیزی که وجود دارد اما پنهان یا ممنوع شده، پس به چیز جالب‎تری می.پردازید.
چطور می.توان خود را برای نویسنده شدن آماده کرد؟
زیاد خواندن و زیاد خواندن و زیاد خواندن. خواندن بسیار ضروری است. شما باید خیلی بخوانید. برای این‎که نویسنده خوبی شوید باید خواندن را دوست داشته باشید. چون نوشتن نه با شما شروع می‎شود، نه از چیز دیگری سرچشمه می‎گیرد و نه از نقطه صفری آغاز می‎شود. باید آگاه باشید که سنت عظیمی در پشت سرتان وجود دارد، سنتی که به خیلی وقت پیش بر می‎گردد؛ به کتاب مقدس، هومر و خیلی چیزهای دیگر. اگر واقعا می‎خواهید نویسنده شوید، باید خودتان را به عنوان بخشی از زنجیره هستی ببینید. شما بخشی از فرآیند کلام ، حافظه و تخیل هستید. به طور خلاصه، فکر می.کنم که برای خلق کردن، باید از سنت مطلع باشید اما برای زنده نگه داشتن سنت، باید چیز جدیدی خلق کنید؛ این راهکار من است.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 206]