دوستي قبل از ازدواج

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: اگر ادعا کنيد که در ديدارهايتان براساس همان عشق پاک، ضوابط ديني و اخلاقي را رعايت مي‏کنيد و خود را به گناه آلوده نمي‏سازيد، همين‏که از رابطه عاطفي با هم احساس لذت مي‏کنيد و همين‏که با ديدن همديگر و حتي ياد و خاطره هم، تپش قلبتان شديدتر مي‏شود، معنايش اين است که رابطه‏اي عادي نيست و هشداردهنده است

آيا دوستي‏هاي قبل از ازدواج براي شناخت بيشتر يک‏ديگر، اشکالي دارد؟

دوستي‏هاي پيش از ازدواج افزون برمشکلاتي که براي دختر و پسر ايجاد مي‏کند و سبب اختلال در نظام زندگي آنان مي‏شود، اشکالات جدي ديگري را نيز دارد.
1ـ خطرهايي را به ويژه براي دختر پديد مي‏آورد. با توجه به اين که دو جوان، سرشار از عواطفند و در اوج غرايز جنسي قرار دارند (به گونه‏اي که وقتي کنار هم قرار مي‏گيرند، فعل و انفعالات هورموني در وجودشان شکل مي‏گيرد و کشش فراواني در آنها ايجاد مي‏شود)، احتمال بسياري وجود دارد که به هم نزديک شوند و گوهر عفت دختر در معرض خطر قرار گيرد.
دليل مخالفت قرآن، روايات ديني و فقه اسلامي با اين‏گونه دوستي‏ها همين است. خداوند در قرآن کريم، دختران و پسران را از ملاقات‏هاي پنهاني نهي مي‏فرمايد:
«وَلکن لَا تُواعدُوهُنَ سِرّاً»
«وَ لا مُتّخذِي أَخدانٍ»
«وَ لَا مُتّخِذاَتِ اَخدانٍ»
در روايات ديني ما نيزبا خلوت زن و مرد نامحرم مخالفت شده است:
رسول خدا صلي الله عليه و آله مي‏فرمايد:
«لا يَخلوُنَ رجُل بِامَراة فَما مِن رجلٍ خَلا بامرأة اِلَا کانَ الشّيطانُ ثالثَهُما»؛ هيچ مردي با زني [نامحرم] خلوت نکند؛ زيرا هيچ مردي با زني خلوت نمي‏کند، مگر آن که نفر سوم شيطان است.
براساس فتاواي فقيهان، اگر مرد و زن نامحرم در محل خلوتي باشند که کسي آن‏جا نباشد و ديگري هم نتواند وارد شود، چنان‏چه بترسند که به حرام بيفتند، بايد از آن‏جا بيرون بروند و ماندن آنها درآن مکان حرام است. و نيز گفت‏وگوي بيش از حد ضرورت با نامحرم کراهت دارد.
اين به جهت ايجاد زمينه آبروريزي‏ها، ارتباطات گناه‏آلود و در نتيجه لطمه به کانون ارزشمند خانواده است.
2ـ موضع تهمت است؛ زيرا ديگران در صورت مشاهده دختر و پسربا هم نمي‏دانند که ارتباط آن دو براي شناخت ازدواج است و گمان مي‏کنند رابطه‏اي نامشروع دارند و اين مطلب برازدواج آنان به ويژه دختر (در صورت منتهي نشدن اين رابطه به ازدواج) اثر منفي خواهد داشت.
3ـ در اين گونه ارتباطات، شناخت جدي امکان پذير نيست؛ زيرا دو طرف مراقب خود هستند و طبيعي است که فهرستي از معايب خود را در اختيار ديگري قرار نمي‏دهند.
4ـ اگراين دوستي‏ها به ازدواج بينجامد، با توجه به ويژگي غيرت در مرد، ممکن است سؤالاتي در ذهن او شکل گيرد که چرا همسرم پيش از محرميت با من رابطه برقرار کرد و نکند مشابه اين رابطه را با ديگران نيز داشته است و اعتمادش از وي سلب مي‏شود و هر قدر رابطه دوستي تنگاتنگ‏تر بوده باشد، ميزان اين سؤالات و سلب اعتماد نيز افزون‏تر خواهد شد.
5ـ در صورتي که اين دوستي‏ها به ازدواج منتهي نشود ـ که در موارد بسياري هم به دليل تغيير شرايط طرفين يا مخالفت خانواده‏ها چنين مي‏شود ـ آثار منفي بسياري خواهد داشت. احساس سرخوردگي و شکست روحي، افسردگي، نفرت از جنس مخالف و ازدواج‏گريزي و در مورد دختران، از دست دادن خواستگاران، برخي از اين آثار است. پس توصيه مي‏شود براي دوري از اين مشکلات و پيامدهاي منفي، همسر آينده خود را در فرآيند خواستگاري بشناسيد.
رابطه عاشقانه قبل از ازدواج

رابطه دوستي من با دختري براي ازدواج، به صورت عشقي پاک و مقدس است، نه رابطه‏اي هوس‏آلود؛ آيا چنين رابطه‏اي اشکال دارد؟

افزون برخطرهايي که اين‏گونه رابطه‏ها دارد، بايد توجه داشته باشيد که احساسات عاشقانه نيز برخاسته از همان غريزه جنسي و از آثار رواني آن است؛ بنابراين، نبايد اين احساسات به ظاهر پاک ومقدس، شما را بفريبد.
براساس تجارب چند ساله نگارنده در جايگاه مشاور، موارد بسياري از رابطه‏هايي اين‏گونه پاک و مقدس به آبروريزي و بي‏عفتي انجاميده است. يادتان باشد که جوانيد و سرشار از عاطفه و در اوج غرايز جنسي و به طور قطع، توانمندتر از حضرت اميرمؤمنان علي عليه السلام نيستيد که به زنان جوان سلام نمي‏کرد و مي‏فرمود:
مي‏ترسم صدايشان مرا خوش آيد و زيادتر از پاداشي که مي‏جويم، [گناه] به من برسد.
شما از حضرت موسي (ع) باايمان‏تر نيستيد که وقتي پشت سر دختران شعيب راه مي‏رفت، به آنها گفت: بايستيد و پشت سر من بياييد و راه را به من نشان دهيد.
شما وارسته‏تر از حضرت يوسف (ع) نيستيد که خداوند فرمود: اگر مقام عصمت و نبوت يوسف و کمک ما نمي‏بود، ممکن بود در برابر وسوسه‏هاي زليخا به خطا رود.
دختران ما به طور قطع از حضرت مريم (س) پاک‏دامن‏تر نيستند که وقتي جبرئيل در شکل جواني زيباروي ظاهر شد، فرمود:
«اِني اَعُوذُ بِالرحمنِ مِنکَ»؛ من از تو به خداي رحمان پناه مي‏برم.
اگر ادعا کنيد که در ديدارهايتان براساس همان عشق پاک، ضوابط ديني و اخلاقي را رعايت مي‏کنيد و خود را به گناه آلوده نمي‏سازيد، همين‏که از رابطه عاطفي با هم احساس لذت مي‏کنيد و همين‏که با ديدن همديگر و حتي ياد و خاطره هم، تپش قلبتان شديدتر مي‏شود، معنايش اين است که رابطه‏اي عادي نيست و هشداردهنده است.
گذشته از اين، چون در اين رابطه عاشقانه، عواطف خرج مي‏کنيد، وقتي با ازدواج به هم مي‏رسيد ـ اگر برسيد! ـ، نخواهيد توانست آن‏گونه که لازمه زندگي زناشويي است، عاطفه خرج هم کنيد و عشق و صفا و صميميتي که لازمه زندگي مشترک و ستون خيمه زندگي زناشويي خواهد بود، کم‏رنگ خواهد شد.
جايگاه عشق در ازدواج

جايگاه عشق در ازدواج کجاست؟ آيا اول بايد عاشق شد و بعد ازدواج کرد يا اول ازدواج کرد و بعد عاشق شد؟

عشق به معناي محبت شديد و قوي است که به طور فطري و غريزي درانسان وجود دارد و آن را نمي‏توان انکار کرد.
عشق‏هاي قبل از ازدواج با اين فرض که عشق پاک باشد و نه هوسراني، سبب حاکميت احساسات مي‏شود و بر اساس روايات ديني ما، شخص را کر و کور مي‏کند (حُبُک الشّيء يُعمي و يُصِم)
چشم عقل به طور معمول با تير عشق، کور و باعث مي‏شود که شخص در انتخاب ديگري براي زندگي مشترک، از اصول خود دست بردارد؛ به مسئله کفويت (همتايي) بي‏توجهي کند؛ بدي‏هاي طرف را نبيند و در مواردي، بدي‏هاي او را نيز خوبي ببيند. بنابراين توصيه مي‏شود مراقب عشق‏هاي پيش از ازدواج باشيد.
به تعبير افلاطون، وصال مدفن عشق و به گفته چيني‏ها، ازدواج گورستان عشق است. پس، اين عشق‏ها بعد از ازدواج فروکش مي‏کند و با ورود عقل و باز شدن چشم‏ها و گوش‏ها، شخص متوجه مي‏شود که انتخاب درستي نکرده است. بنابراين بهترين عشق، عشق ايجاد شده پس از محرميت بين دختر و پسر است؛ عشقي که بزرگان علم و دين به همسران‏شان داشته‏اند؛
عشق ماندگار و بي‏شائبه ،عشق در پرتو تعقل و انديشه و نه سوار بر عقل است و قرآن کريم هم آن را تأييد و بر آن تأکيد مي‏کند.
«وَ مِن آياتِهِ اَن خَلَقَ لَکُم مِن اَنفُسِکُم اَزواَجاً لّتَسکُنُوا اِلَيهَا وَ جَعَلَ بَينَکم مَوَدّة وَ رَحمَة اِنَ فِي ذلِک لآيَاتِ لِقَوم يَتَفَکَرونَ»؛ از نشانه‏هاي او اين است که از خودتان برايتان زوج‏هايي را آفريد تا کنارشان آرام گيريد و بين شما دوستي و مهرباني قرار داد؛ همانا دراين، نشانه‏هايي براي متفکران است.
بنابراين عاقلانه ازدواج کنيد و عاشقانه زندگي کنيد؛ يعني تا زماني که زمينه ازدواجتان فراهم نشده، بر در قلب خود قفلي بزنيد و آن را تا زمان مناسب به روي کسي نگشاييد؛ همان‏گونه که غرايز جنسي خود را کنترل مي‏کنيد و از راه مشروع، يعني ازدواج به آن پاسخ مي‏دهيد.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 148]