معرفی فیلم های روز سینمای دنیا : Green Lantern (فانوس سبز)

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: ژانر : اکشن، جنایی، علمی تخیلی

کارگردان :Martin Campbell
نویسنده : Greg Berlanti (screenplay), Michael Green (screenplay), and 5 more credits

تاریخ اکران : 17 جوان 2011

زمان فیلم : 105 دقیقه
زبان : انگلیسی

درجه سنی : PG-13

بازیگران :

Ryan Reynolds
Blake Lively
Peter Sarsgaard
Mark Strong
و ...

نقد و بررسی کامل فیلم Green Lantern (فانوس سبز)

منتقد : جیمز براردینلی وقتی صحبت از فیلم های سوپر قهرمانی درجه یک می شود، DC (یکی از بزرگترین کمپانی های امریکایی فعال در زمینه کتاب های کمیک) همواره با فاصله ای نسبتا زیاد مقایسه با فیلم های درجه یک این بخش قرار می گیرد. وقتی Marvel (یک کمپانی فعال دیگر در این زمینه) با میلی فزاینده، روز به روز به دنبال ساخت دنباله ای برای فیلم های سوپر قهرمانی خود است، DC هر از چند گاهی نیم نگاهی به ساخت دو فیلم بزرگ سوپر قهرمانی خود (بتمن و سوپرمن) دارد . فیلم فانوس سبز، که اینبار به معرفی بیشتر یکی دیگر از اعضای Justice League (تیمی افسانه ای که معمولا در کتاب های شرکت DC وجود دارد) می پردازد، اما اینبار به شکلی متفاوت تر از آنچه که کتاب معرفی می کند. اگرچه داستان های مربوط به فانوس سبز چیزی در حدود پانزده سال است که نقل می شود، اما آنچه سازندگان آن را برای ساخت این فیلم به طمع بیاندازد، موفقیت بی حد و حصر پدیده ای بود با نام "شوالیه تاریکی". با در نظر گرفتن مدت زمانی که پشت ایده ساخت این فیلم خوابیده (حد اقل از زمان اکران شوالیه تاریکی) نتیجه کار فیلمی نا امید کننده می باشد. با توجه به آنچه که داستان اورجینال این شخصیت کمیک به ما امید می داد، فانوس سبز باید فیلمی پر از خلاقیت و نوآوری می بود، اما کارگردان فیلم (مارتین کمپل) و چهار فیلمنامه نویس فانوس سبز(!) تمام تلاش خود را بکار برده اند تا فیلم به پدیده ای تکرار نشدنی در امر «پیشبینی پذیری» فیلم های هالیوودی تبدیل شود. نتیجه کار هم به شکلی در آمده که گویی با تکه تکه های مختلفی از فیلم های سوپر قهرمانی مختلفی روبرو هستیم . متاسفانه فیلم هیچ نکته مثبت و اوجینالی ندارد تا بخواهد بر آن تکیه کند.

هال جردن (با بازی رایان رینولدز) خلبان خود شیفته یک هواپیمای جنگی است. یکی روز پس از آنکه به خاطر نابودی یک جنگنده گران قیمت در جریان یک بازی، از کار خود اخراج میشود، هال به شکلی تصادقی موضوع مهمی را کشف می کند: او یک موجود فضایی ارغوانی رنگ در حال مرگ را پیدا می کند که به او یک فانوس سبز رنگ می دهد. فانوسی پر شده از یک قدرت جادویی کیهانی به همراه یک حلقه. بعد از آنکه هال حلقه را به دست می کند و به فانوس سوگند وفاداری می خورد، او ناگهان خود را در دنیایی دیگر پیدا می کند، جایی که هال متوجه می شود او اکنون به یکی از اعضای ارتش فانوس سبز تبدیل شده است. ارتشی بین کهکشانی که با استفاده از قدرتی جادویی با نام WILL مشغول مبارزه با نیروهای شیطانی و و ترسناک عالم هستی می باشند. در جین دوره آموزشی فشرده ای که هال برای یادگیری روش استفاده از WILL زیر نظر استاد سینسترو (مارک استرانگ) رهبر فانوس سبز، می گذراند، هال متوجه می شود یک دشمن باستانی و بسیار خطرناک با نام پارالکس، موفق شده از زندانی که در آن مبحوس بوده فرار کند و به شکلی وحشیانه نظم کهکشان ها را بر هم زده و صد البته (!) مستقیما به سوی زمین در حرکت است! هال هم به پوشیدن یک لباس جالب به زمین باز می گردد تا با عوامل پارالکس (مانند دکتر هکتور هاموند با بازی پیتر سارسگارد) مبارزه کند، ارزش خود برای دوست دختر سابقش را ثابت کند (!) و آدم بدها را از بین ببرد.

فیلمنامه «فانوس سبز» با استفاده از کلیشه های مختلف سایر فیلم های سوپر قهرمانی به نوعی سرهم بندی شده است. هیچ چیز در این فیلم نیست که بیننده را سورپرایز کند. فرقی هم نمی کند که شما از طرفداران زنبور سبز هستید یا نه، چیزی برای متعجب کردن یا بر انگیختن حس تحسین شما وجود ندارد. ساده تر بگویم، اگر چند دیالوگ سطحی و گریه آور فیلم را هم نادیده بگیریم، شاید بتوان گفت فانوس سبز چیزی نیست جز سرهم بندی کلیشه های سایر فیلم های سوپر قهرمانی اما اینبار با رنگ و لعابی متفاوت. با توجه به این گفته ها می توان نتیجه گرفت که فانوس سبز فیلمی است که آنچه را که طرفداران پراپا قرص ژانر سوپر قهرمانی میخواهند را به آنها ارائه می دهد اما متاسفانه این فیلم، به سختی می تواند سایر بینندگان خود را راضی به خانه ها بفرستد. قانوس سبز اگر چه دنباله ای برای فیلم های سوپر قهرمانی دیگر نیست (و قرار است فیلمی کاملا جدید باشد) اما علی رقم خط داستانی نو و جدید فیلم، تعداد صحنه های آشنا و تکراری این فیلم باعث می شود که بیننده فکر کند باز هم با ادامه یکی دیگر از فیلم های سوپر قهرمانی آشنای سالهای اخیر مواجه است.

رایان رینولدز بازیگری است که چگونگی دگرگونی کاراکتر هال، از یک شخصیت خود شیفته و مغرور را به یک شخصیت فداکار و قهرمانی ملی به تصویر می کشد. بازی رینولدز در این سفر دگرگون کننده، مانند همان سفری است که جیمز تی کریک در فیلم سفرهای ستاره ای به نمایش گذاشت و صد البته یک سطح پایین تر از نقش رابرت داونی جونیور در اولین فیلم مرد آهنی. رابطه استاد و شاگردی در فیلم فانوس سبز هم (بین هال و سینسترو) در بهترین حالت ممکنه یک درجه پایین تر از بهترین های موجود در این ژانر می باشد (برای مثال این رابطه را با رابطه بین استاد و شاگرد فیلم "آغاز بتمن" مقایسه کنید. ) البته بد نیست که به این نکته هم اشاره شود که رینولدز بهترین بازی خود را، با توجه به مصالح محدودی که در اختیار دارد، از خود به نمایش گذاشته است.

بهترین نقش مکمل فیلم هم متعلق به هکتور هاموند می باشد. اگر چه که فرایند تغییر او، در راستای تغییر و قدرتمند تر شدن فانوس سبز نیست و در این باره کمی عقب افتاده به نظر می رسد اما ستیزه جویی هکتور، شخصیت عصبانی وی و حسادت شدید او و البته حس پدارانه او(!) همه و همه با هم باعث می شود که عوامل تشکیل یه ضد قهرمان تمام عیار در فیلم به وجود آید. ( نه مانند شخصیت سطحی لوکی در فیلم "ثور"). اما بعد از توسعه و معرفی این شخصیت، فیلمنامه هیچ وقت نمی تواند وظیفه خود در توسعه این شخصیت منفی را به نحو احسنت انجام دهد و بنابراین هیچ گاه از قابلیت هایی که هکتور به عنوان یک شخصیت منفی تمام عیار داشت، به طور کامل استفاده نمی شود. کاراکتر مکمل دیگر فیلم دختری با نام کارول است که در نقش معشوقه هال طاهر می شود. تغییرات اندک در شخصیت کارول، و اجرای بد بازیگر، باعث شده که از زمان فیلم بتمن آقای تیم برتون، شاهد ضعیف ترین و بی روح ترین کاراکتر زن نقش معشوقه، در فیلم های سوپر قهرمانی باشیم. شاید قرار گیری خانم بلک لیولی در نقش کارول زیاد هم غیر معقول به نظر نرسد، اما بازی بسیار ضعیف این خانم، اشتباه در محاسبات و حرکات چوب خشک مانند او باعث شده که این کاراکتر بسیار ضعیف و باور نکردنی از آب در بیاید. اگر بگوییم یک عروسک باربی در سایز بزرگ، احساسات خود را می توانست بسیار بهتر از خانم لیولی به بیننده انتقال دهد کم بیراه نگفته ایم.

از لحاظ بصری، فیلم فانوس سبز را باید یک نوع آش شعله قلم کار به حساب بیاوریم. برخی صحنه ها شما را به تحسین وا می دارند و برخی صحنه های مانند کارتون های دو بعدی هستند. حالت سه بعدی فیلم هم مشکلات و ضعف های رایج در فیلم های سه بعدی را نیز شامل می شود، اما در مقایسه با عموم فیلم های سه بعدی، خوشبختانه در سطحی نسبتا بالاتر قرار می گیرد. در حقیقت تعداد زیادی از صحنه های فیلم هستند که در هر دو نسخه سه بعدی و دو بعدی، حالت دو بعدی دارند و شما برای تماشای آنها نیاز به عینک هم ندارید. اما هنوز در نسخه سه بعدی، در برخی صحنه های اکشن، نوعی حالت تاری وجود دارد. به طور خلاصه اینکه اگر شما باز هم وسوسه شده اید که فیلم را به حالت سه بعدی نگاه کنید، باید بگویم خوشبختانه نیازی نیست در سینما و با عینک سه بعدی خود، برای متوجه شدن اتفاقات بر روی پرده، مانند برخی دیگر از فیلم های سه بعدی، حتما و حتما چشم های خود را از کاسه در آورید. فیلم از این بابت در حالت استاندارد قرار دارد. (اما باید بگویم که هنوز مجبورید پول بیشتری برای تماشای فیلم در حالت سه بعدی بدهید!)
برادران وارنر احتمالا از ما انتطار دارد تا فیلم «فانوس سبز» را یکی از فیلم های بزرگ تابستانی به شمار آوریم اما انتظار آنها در سطح فیلم های سوپر قهرمانی درجه چندمی که معمولا در ماه های فوریه اکران می شود درجا می زند. «فانوس سبز» به هیچ عنوان از آن نوع فیلم هایی نیست که بتواند در خارج از محیط سینما هیجان ایجاد کند. این فیلم صرفا یک سرگرمی دو ساعته متوسط و قابل قبول است اما چیزی بیشتر از یک وقت گذرانی دو ساعته به حساب نمی آید. ماهیت «فانس سبز» به گونه ای است که در چهارچوب فیلم های استودیویی و صد البته کلیشه ای هالیوود جا می افتد. همان چهارچوبی که معمولا فیلم های سوپر قهرمانی ارزنده تر، سعی می کنند از آن فرار کنند.

منتقد : جیمز براردینلی
مترجم :مهدی افشارها تهیه و ترجمه: سایت نقد فارسی

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 507]