واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: فرهنگ > تئاتر - با امضای قرارداد تیپ هنرمندان تئاتر اولین اقدام مهم صنفی تئاتر برداشته شد. حسین ذوقی: چند روز پیش، متن پیماننامه قراردادها بین مدیرعامل خانه تئاتر و مدیر مرکز هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به امضا رسید. این پیماننامه ثمره قریب به شش سال مذاکره با دو دوره مدیریت تئاتر ایران است. بحثی که از مدیریت دوره قبل، یعنی در سالهای پایانی وزارت مسجد جامعی در وزارتخانه و مدیریت مجید شریفخدایی در مرکز هنرهای نمایشی؛ آغاز و امروز در حال پایان یافتن است. شش سال زمانی بسیار طولانی بود برای تدوین اولین اقدام مهم صنفی تئاتر؛ که به هر حال سپری شد و راه تازهای آغاز شده تا سرانجاماش چه باشد. تقریباً در ابتدای مدیریت حسین پارسایی در مرکز هنرهای نمایشی زمزمه پذیرفتن این طرح به گوش رسید. جزئیات طرح هم اعلام شد، ولی به دلیل مخالفتها و هجمه اعتراضات هیچگاه عملی نشد و باز هم ماجرا به برگزاری جلسات متعدد رسید. همان زمان به دلیل رعایتنشدن و عدم نظرخواهی جمعی تئاتریها خیلی زود ماجرا فیصله پیدا کرد. داستان رسیدبه سال 88 و روزهای آخر مدیریت دوره اول حسین پارسایی. ابتدا کلیت طرح به تصویب رسیدتا در جلسهای دیگر کلیات آنکه ابتدا به تصویب اعضای خانه تئاتر میرسد؛ به عنوان یک طرح به تصویب برسد و لازمالاجرا شود؛ طرحی که به واسطه آن میزان دستمزد قبل از آغاز کار مشخص است. و این اتفاقی تاریخی در تئاتر ایران به حساب میآید. حتی اگر جزئیات طرح که هنوز به اعلان عمومی نرسیده چیزی پائینتر از حد انتظار باشد. تأیید مفاد در خانه تئاتر دو روز پیش روابط عمومی خانه تئاتر اعلام کرد که همه مواد و تبصرههای قرارداد تیپ در جلسه هیأتمدیره خانه تئاتر خوانده شده و با اصلاحات مختصری مورد تأیید هیأتمدیره خانهتئاتر قرار گرفته است. این خبر را سخنگوی خانهتئاتر؛ اصغر همت نیز در گفتوگو با خبرنگاران تأیید کرد. سخنگوی خانه تئاتر گفت: «در جلسه هیأتمدیره خانهتئاتر مورخ 22 تیرماه، پیماننامه تیپ که از سوی مرکز هنرهای نمایشی به دست ما رسیده بود، توسط اعضای هیأتمدیره تصویب شد.» اصغر همت همچنین در خصوص افزایش دستمزدها در سالجاری تصریح کرد: «قراراست امسال 20 درصد افزایش دستمزد نسبت به سال گذشته داشته باشیم. این در حالی است که ما در سال جاری افزایش بودجه نداشتیم.» وی در ادامه به صدمات تئاتر دولتی اشاره کرد و گفت: «تا زمانی که ما همچنان تابع بودجه دولتی باشیم، هیچ اتفاق اساسی در تئاتر رخ نمیدهد و امنیت دستاندرکاران تئاتر تأمین نمیشود. اگر وضع به همینگونه ادامه پیدا کند، تئاتر برای افراد علاقهمند به کار در این حوزه، یک کار حاشیهای به حساب خواهد آمد.» وی در پایان افزود: «تئاتر ما احتیاج به بازنگری اساسی دارد و این بازنگری را هم مسئولان فرهنگی کشور باید برای این حوزه و اعضای آن رقم بزنند.» موافقیم یا مخالف؟مدیرعامل خانه تئاتر به عنوان پیگیر اصلی این ماجرا به شدت از طرح سازمان مطبوعش حمایت میکند. او تصویب و اجرای این طرح را در خدمت هنرمندان میداند و آن را متعلق به همه هنرمندان تئاتر ایران بر میشمرد. ایرج راد همچنین به قانونمند شدن مسیر تولید تئاتر اشاره میکند و میگوید: «براساس قراردادهای تیپ روند تولید تئاتر در کشور ما قانونمند میشود و این قراردادها فقط برای حمایت از اعضای خانه تئاتر نیست. خانه تئاتر مدافع همه هنرمندان تئاتر است و جریان تولید تئاتر کشور برایش اولویت دارد.» مدیرعامل خانهتئاتر تصریح کرد: «طبق آخرین تصمیم هیأتمدیره مقرر شد قرارداد تیپ واحدی ارائه شود و دیگر هر انجمن به صورت مجزا قرارداد تیپ خود را ارائه نکند. در قرارداد کلی تیپ تبصرههایی برای موارد خاص هر انجمن تنظیم میشود.» وی در مورد مبلغ دستمزدهای مشخصشده در این قرارداد که تاکنون مورد موافقت اداره کل هنرهای نمایشی قرار نگرفته نیز توضیح داد: «هرکدام از انجمنهای خانه تئاتر تعاریف تخصصی خود را در این قراردادها ارائه کردهاند و بر مبنای درجهبندی حرفهای هنرمند از یک تا شش مبلغ را نوشته بودند. این رقمها تنها پیشنهاد انجمنها بود و ممکن است در مواردی معقول و در مواردی غیرمعقول باشد که این موضوع با گفتوگو و توافق قابل حل است.»طرح پیماننامه تیپ با اینکه هنوز با جزئیات اعلام نشده، اما با گذشت سالها از طرح آن در عموم، مخالفانی هم پیدا کرده است. البته مخالفان با کلیت این طرح مشکلی ندارند و بحثشان در مورد اجرای آن است. ایوب آقاخانی از این دسته است. او کلیت آییننامههای درجهبندی هنری هنرمندان تئاتر را اتفاق خوبی در این حوزه میداند اما: «معتقدم هر چیزی با داشتن معیار و مقیاس امکان بهتری برای بحث و حرکت روبه رشد پیدا میکند. در عموم رشتههای هنری میزان، نظرات شخصی افراد است و همین موضوع محل بروز یکسری بیقانونیها میشود. بنابراین برای فرار از این مسئله، وجود معیاری حتی قابل نقد فضا را برای مطالبات حقوقی و واقعی مساعدتر میکند. چه بهتر که این میزان و متر با احتساب تحصیلات، تجربیات و اندازه حسن شهرت در زمینه رشته هنری طراحی شود و از آنجا که این درجهبندیها براساس مؤلفههای نامبرده تعیین شده است با وجود زمینههای قابل نقد احتمالی مفید خواهد بود.» آقاخانی با اشاره به برخی از بندهای این آییننامه که محدودیتهایی را برای هنرمندان ایجاد میکند تأکید کرد: «با این بخشها اصلاً و به هیچ وجه موافق نیستم. اما درک میکنم به دلیل محدودیت امکانات سختافزاری در تئاتر اداره کل هنرهای نمایشی مجبور است چنین محدودیتهایی ایجاد کند.» حمید پورآذری کارگردان تئاتر که سالهای اخیر همواره برای اجرای نمایشهایش با مشکل مواجه بوده است، با بدبینی به طرح نگاه میکند. او به افزایش بودجه تئاتر اشاره میکند و در ادامه میگوید که شرایط مالی تئاتر هیچ تغییری نکرده است. حمید پورآذری معتقد است: «با اجرای قرارداد خرید آثار هنری هیچ اتفاقی در زمینه بهبود شرایط مالی هنرمندان تئاتر پدید نمیآید. در این سالها شاهد رشد بسیار بودجه تئاتر بودهایم، اما در عمل وضعیت دستمزد هنرمندان تغییری نکرده است. آنچنان که وقتی بودجه تئاتر دو میلیارد تومان بود ما همین دستمزدی را میگرفتیم که اکنون با بودجه 14 میلیاردی میگیریم. بنابراین هم این تصور وجود دارد که حتی اگر بودجه تئاتر به 20 میلیارد تومان هم برسد، باز همان یکمیلیارد قبلی سهم هنرمندان است.» او ادامه داد: «بارها گفته شده که این بودجه صرف شهرستانها شده است، درحالیکه اوضاع شهرستانها هم اسفناک است معلوم است که این بودجه به نام تئاتر تصویب میشود اما صرف تئاتر نمیشود و گویی مسئولان امور هنری دلشان نمیآید که این بودجه را خرج تئاتر کنند و آن را جای دیگری هزینه میکنند.»پورآذری به خانه تئاتر توصیه میکند که به مسائل اصولیتر مانند همان نحوه تخصیص بودجه بپردازند تا شاید شأن تئاتر ما از وضعیت فعلی بهتر شود: «وقتی عنوان میشود که یک کارگردان تنها سالی یکبار مورد حمایت مرکز هنرهای نمایشی قرار میگیرد آیا این تضمین وجود دارد که کف دستمزدی که به او پرداخت میشود، دستکم 10 میلیون تومان باشد که او بتواند با این میزان یکسال خود را سر کند، اینها مسائلی است که باید مورد توجه قرار بگیرد.»هادی مرزبان که از اعضای خانه تئاتر است از طرح قراردادها حمایت میکند: «دیگر کارگردان یک اثر نمیتواند حقوق اعضا مختلف یک گروه را به صورت خود خواسته کم یا زیاد کند. نفس تصویب این آییننامه بسیار مطلوب است و باعث میشود حقوق اهالی تئاتر و به خصوص بازیگران تا حد قابلتوجهی حفظ و مراعات شود.» پایان خوشهمه اعم از موافقان و مخالفان طرح قرارداد تیپ یا همان پیماننامه خانه تئاتر امیدوارند که تصویب کامل این طرح باعث شود تا وضعیت معیشتی هنرمندان تئاتر کمی به سامان شود. اتفاقی که تمام این سالها آنها را رنج میداد و باعث حضور آنها در برنامه سطح پایین تلویزیونی میشد. شاید همان بسیار هنرمندان تئاتر که حضور در آیتمهای نازل شبکههای گوناگون را بر صحنه تئاتر ترجیح میدهند؛ بتوانند دوباره اولویت را به تئاتر بدهند. اما باز هم مشکلات خاص تئاتر پابرجاست. بدبینتر ذهن میگوید که با اجرای قرارداد تیپ الزامی ایجاد میشود که بودجه به موقع تزریق شود یا تاریخ پرداخت اقساط هنرمندان به موقع باشد. به هر تقدیر همه پایان خوش را ترجیح میدهند؛ چه در یک فیلم هندی باشد و چه در مدیریت تئاتر ایران.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 544]