فيل رام نشدني كنگو در انديشه‌ي جنگ و كودتا

واضح آرشیو وب فارسی:ايسنا: /گزارش - اكونوميست/ فيل رام نشدني كنگو در انديشه‌ي جنگ و كودتا

خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: بين‌الملل - گزارش و تحليل

"ضرب‌المثلي وجود دارد كه مي‌گويد وقتي فيل‌ها به جان هم مي‌افتند اين چمن زير پايشان است كه دچار ضرر و زيان مي‌شود. اين روز‌ها مصداق عيني چنين وضعيتي را مي‌توان در مناطق شرقي كنگو پيدا كرد؛ جايي كه غير نظاميان و مردم عادي در جنگ ميان سربازان كنگويي و حاميان لورن انكوندا رهبر شورشيان و گروهي از شبه نظاميان خطرناك به طرز وحشيانه‌اي كشته و لگدمال مي‌شوند."

به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، هفته‌ نامه‌ي اكونوميست در گزارشي در اين زمينه آورده است: بر اثر اين جنگ داخلي حدود 250 هزار تن نيز از خانه و كاشانه خود آواره شده‌اند و هر روز اخبار بيشتري از قتل عام، تجاوز جنسي و بروز بيماري وبا و شيوع فقر و گرسنگي به گوش مي‌رسد. امدادگران مي‌گويند نزديك به 100 هزار مهاجر و بي‌پناه از هر گونه كمكي محرومند و چنانچه اين بي‌ثباتي و هرج و مرج بار ديگر رنگ خون و جنگ به خود بگيرد، اوضاع به مراتب وخيم‌تر خواهد شد. لورن انكونداي عصا به دست كه از ژنرال‌هاي مخالف توتسي است و با مقامات رواندا نيز ارتباطاتي دارد، سالها است كه رهبري شورشيانش را عليه دولت ضعيف كنگو بر عهده دارد. وي از مشاركت در فرآيند سياسي كه در سال 2006 منجر به به پيروزي جوزف كابيلا در انتخابات كنگو شد، امتناع ورزيد. انكوندا اظهار داشت كه در حال دفاع از توتسي‌ها در برابر شبه نظاميان جنايتكار هوتو مي‌باشد؛ شبه نظامياني كه به اعتقاد او از سوي دولت مركزي در كينشاسا حمايت و پشتيباني مي‌شوند. [توتسي‌ها يكي از سه طايفه اصلي و مطرح در كشور‌هاي رواندا و برونئي هستند. توا و هوتو دو قوم مطرح ديگر در مركز آفريقا به شمار مي‌روند].

در ادامه‌ي اين گزارش آمده است: سربازان انكوندا براي تصرف شهر گوما از مراكز استاني در كنگو كه زماني يك شهر توريستي محسوب مي‌شد، تلاش كردند و ارتش اين كشور كه مورد حمايت عده كمي از حافظان صلح سازمان ملل هستند به هيچ وجه در شرايط مساعد و مناسب براي ايستادگي در برابر اين شورشيان قرار نداشت. پيشتر قرار بر اين بود كه ارتش كنگو با عضويت يگان‌هاي متعدد شبه نظاميان و شورشياني كه طي سالهاي 1998 و 2003 در جنگ داخلي گرفتار بودند مجددا بازسازي شود، اما سربازان دولت فقير كنگو به موازات پيشروي شورشيان پراكنده و متفرق شده‌اند. در حالي كه اين نيروهاي شورشي اكنون به قتل و جنايت دست مي‌زنند و اموال مردمي را كه زماني قرار بود مدافعشان باشند، به يغما و تاراج مي‌برند.ژنرال انكوندا تهديد كرده چنانچه كابيلا رييس جمهور كنگو از پذيرش گفت‌وگوي رسمي با شورشيان سرباز زند، خود دست به كار خواهد شد و به منظور سرنگوني وي تا كينشاسا پيشروي خواهد كرد. البته چنين تهديدي خلاف واقع و خيالبافانه به نظر مي‌رسد چرا كه كشور كنگو كه تقريبا تمامي نقاط آن پوشيده از جنگل است عملا عاري از هر نوع جاده و بزرگراه مي‌باشد.

اكونوميست در ادامه مي‌افزايد: شورشيان تحت حمايت دولت رواندا قبلا يكبار در سال 1997 موفق شدند كنيشاسا را تصرف كرده و موبوتو سه‌سه‌سكو را از اريكه‌ي قدرت به زير كشانده و پدر كابيلا يعني لورن را بر مسند قدرت بنشانند. نيروهاي تحت الحمايه رواندا و اوگاندا يك سال بعد با ايجاد جنگ داخلي وحشتناكي كه نيروهايي از كشورهاي همسايه نظير آنگولا، ناميبيا و زيمبابوه را به درون خود كشيد، عملا باعث تكرار چنين آشوب سياسي شدند. ژنرال انكوندا به خوبي مي‌داند كه تهديد به آغاز چنين نبردي به نوبه خود باعث افزايش نگراني‌ و نارضايتي از دولت كابيلا خواهد شد.

يك ديپلمات آفريقايي معتقد است: تسخير كينشاسا شايد در حد يك رويا باشد؛ اما انكوندا مصمم به نظر مي‌رسد حتي اگر به خواسته‌اش نرسد، براي دولت كابيلا دردسر زيادي درست كند.

در اين ميان رهبران خارجي تاكنون كمك زيادي ارايه نكرده‌اند. مقامات سازمان ملل از شوراي امنيت درخواست كرده‌اند تا بر طرح استقرار 3000 سرباز صلح‌بان ديگر در كنگو (جهت تقويت 17 هزار نيرويي كه هم اينك در اقصي نقاط اين كشور مستقرند) مهر تاييد بزند؛ اما به طور كلي تامين و استقرار نيروهاي بيشتر پروسه‌اي است زمان بر كه احتمالا ماه‌ها به طول خواهد انجاميد؛ مضافا بر اينكه هنوز مشخص نيست كه سربازان صلح‌بان سازمان ملل تا چه حد قادر و يا خواهان آن باشند كه از غير نظاميان محافظت و پشتيباني كنند. اخيرا نيروهاي حافظ صلح مستقر در كنگو نتوانستند از بروز قتل عام دهها ‌تن از غير نظاميان در منطقه كيوانجا جلوگيري به عمل آورند.

اكونوميست در پايان آورده است: از سوي ديگر، اتحاديه اروپا كه داراي 1500 نيروي آماده و مجهز براي استقرار چند روزه در كنگو مي‌باشد، از قرار معلوم گوشش به درخواست‌هاي مكرر براي اعمال ميانجي‌گري بدهكار نيست. در اين ميان شايد كشورهاي همسايه كنگو دست به كار شوند به طور مثال آنگولا در كنگو نيرو داشته و به آموزش سربازان اين كشور مشغول است. از طرف ديگر جامعه توسعه‌ي جنوب آفريقا (SADC) در خصوص اعزام سرباز به كنگو اعلام آمادگي كرده است. شايد يكي از ايده‌هاي مفيد اين باشد كه از دولت رواندا به منظور ممانعت از پيشبرد تلاشهاي ژنرال انكوندا درخواست به عمل آيد. البته اين كار ساده‌اي نيست چون كه روابط رواندا با برخي كشورهاي اروپايي به تيرگي گراييده و فشارهاي ديپلماتيك به خوبي از ناحيه دوستان نزديك رواندا مانند بريتانيا و آمريكا چه بسا تاثيراتي داشته باشد. حرف آخر اينكه اين فيل رام نشدني (انكوندا) را تا كي مي‌توان كنترل كرد؟

انتهاي پيام
جمعه 1 آذر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايسنا]

[مشاهده در: www.isna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 92]