واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: آخرين مطلب وبلاگ احمدينژاد گروهي با شبه استدلالهاي به اصطلاح روشنفكرانه، به جنگ مذهب آمدند و براي غلبه دادن آنچه تجدد ميناميدند، بسياري از سنتهاي انساني و زيباي پديد آمده در جريان احياي اين رويداد بي نظير را خرافه خواندند رئيسجمهور با انتقاد از دو ديدگاه افراطي كه ميخواهند بر فرهنگ ديني مردم تأثير بگذارند، تصريح كرد: اصلاح در فرهنگ عمومي مردم جز با بيان منطقي و مستدل و همراهي و جلب مشاركت عامه مردم انجام نميشود. به گزارش فارس، محمود احمدينژاد در آخرين نوشته وبلاگ خود آورده است: محرم هر سال، عرصه منحصر به فرد تجلي عشق و اخلاص و ايمان ملت بزرگ ايران و ارادت و وفاداري آنان به شهيدان والامقام كربلاست كه در حماسه عاشورا، در اوج عزت و افتخار، پيام دفاع از حق و عدل، ياري مظلوم و مبارزه با ظالم را جاودانه كردند و مظلومانه در دفاع از امام خود به شهادت رسيدند. چنين رويدادي كه از هماهنگي و در هم آميختگي منطق، حماسه و عاطفه پديدار شده است، در هيچ نقطه ديگري از تاريخ جهان، نظيري ندارد. اين فرهنگ حسيني، نياز امروز بشر و تنها راه نجات و سعادت اوست اما در طول ساليان دراز، بسياري مغرضانه كوشيدهاند تا نور عزاداري براي امام حسين(ع) را كه زمينه مرور و انتقال پيامهاي عاشورا و راز آزادگي ملتها و نيروي محركه انقلاب عليه ظلم و ظلم پذيري و علت استمرار فرهنگ جهاد و شهادت است را كم فروغ و بلكه اگر بتوانند خاموش كنند. در اين ميان گروهي با شبه استدلالهاي به اصطلاح روشنفكرانه، به جنگ مذهب آمدند و براي غلبه دادن آنچه تجدد ميناميدند، بسياري از سنتهاي انساني و زيباي پديد آمده در جريان احياي اين رويداد بي نظير را خرافه خواندند تا راه را براي سيطره تخريب گر شبه فرهنگهاي مادي و منحط وارداتي هموار كنند اما به فضل الهي موفق نشدند. از ديگر سو ديكتاتورهاي دست نشانده بيگانگان نيز با استفاده وسيع از قوه قهريه و اعلام ممنوعيت مجالس عزاداري براي سالار شهيدان، تلاش كردند تا عشق ملت ايران به امام حسين(ع) را سركوب كنند اما بازهم نور خدا درخشانتر و كيد خدا كاملتر از مكايد آنها بود و اين شور حسيني الگوي قيام امام و امت عليه نظام سلطه و استعمار و استبداد گشت و شكوفه انقلاب اسلامي نيز در محرم سال 57 بود كه شكفت. پس از پيروزي انقلاب نيز همين فرهنگ حسيني بود كه بستر رشد معنوي و تكامل رزمندگان دفاع مقدس شد و ميديديم كه آنان با جوششي وصف ناپذير از عشق به امام و شهادت، راهي جبههها شده و با ذكر مقدس يا حسين در شبهاي عمليات نوراني ميشدند. امروز نيز اين داروي الهي و جان بخش ملتها در گذر از پيچ و خم روزها و وقايع به امانت به دست اين نسل سپرده شده است و اكنون كه در پايان ماه محرم قرار گرفتهايم، در موضوع رسالت ما در اين باب و چگونگي حظ و البته حفاظت از اين فرهنگ ناب الهي، ذكر سه اصل مهم را ضروري ميدانم: اصل اول: اصل و اساس عزاداري محرم، يك تصميم دولتي و حكومتي نيست. نه با اراده دولتها به وجود آمده است و نه با اراده آنها از بين ميرود، بلكه اين، نحوه تعامل دولتها با فرهنگ حسيني است كه در اين كشور، آنها را ميآورد و ميبرد. اصل دوم: درباره نقش و وظيفه دولتها در باب فرهنگ عمومي، به ويژه فرهنگ ديني، دو ديدگاه افراطي وجود دارد. يك ديدگاه مربوط به كساني است كه اساسا هيچ مسئوليت و به تبع آن حقي را براي دولتها براي سياستگذاري در اين عرصه قائل نيستند و پيداست كه جوهره كلام اين افراد چيزي جز سكولاريسم نيست. اما ديدگاه دوم مربوط به كساني است كه اگرچه همچون دسته اول داراي جهالتها و امراض اعتقادي نيستند اما به دليل اعوجاج شناخت و سليقه ميخواهند تا با صدور بخشنامه و دستور و تحكم، تمامي زواياي فرهنگ عمومي و ديني مردم را متأثر كنند. در اين ميان اينجانب با افراطي دانستن هردو ديدگاه معتقد به حركت اعتدالي هستم و ترك مسئوليت دولت از يك سو و دخالت نسنجيده از سوي ديگر را نه صحيح و نه ممكن ميدانم. اصلاح در فرهنگ عمومي مردم جز با بيان منطقي و مستدل و همراهي و جلب مشاركت عامه مردم انجام نميشود. اصل سوم : معمولاً مرز ميان "سنت"،"بدعت" و "خرافه" بسيار ظريف است. حساسيت نسبت به خرافه ونسبت به بدعت بايد توامان و دو جانبه باشد. حفاظت عاقلانه از سنتهاي صحيح و منطبق بر ارزشها و اصول اعتقادي و مبارزه با بدعتها و خرافات كه موجبات وهن دين را فراهم ميسازد بايد همزمان و به روش حكيمانه پيگيري شود. بايد مراقب بود كه در مسير پيرايش فرهنگ عزاداري اباعبدالله الحسين(ع) از خرافات و بدعتها، نه سنتهاي سازنده وصحيح تضعيف شود و نه انحرافات توجيه و تقليد. در اين زمينه بارها گفتهام كه به طور كلي براي مبارزه با آسيبهاي فرهنگي بايد از روشهاي فرهنگي بهره گرفت. در اين مسير لازم است تا تبيين حكيمانه آسيبها و برانگيختن حس تفاهم و محبت وجه غالب برنامهريزيها قرار گيرد و تجلي وجه جلالي و قاهرانه حكومت بايد صرفاً در برابر هنجارشكنان و جريان سازان اعوجاجهاي ديني و فرهنگي باشد. بار ديگر تأكيد ميكنم كه از ديدگاه اينجانب، در اصلاح فرهنگ عمومي اصل "تأثير تدريجي" بايد مورد توجه متوليان امر قرار گيرد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 376]