اشنایی با مدرسه تسلیحات نیروی دریایی امریکا top gun

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: تاریخچه

نشان اصلی تاپ گان. MIG-21 Fishbed در دام F-4 Phantom

داشنکده ی تسلیحات جنگنده ی نیروی دریایی ایالات متحده در سوم مارس 1969 در پایگاه دریایی میرامار واقع در کالیفرنیا احداث شد تا به کاراییهای مد نظر این نیرو در زمنیه هواپیماهای جنگی، پرسنل و تسلیحات دست یابد. سرگروه تیم مطالعه گر این طرح کاپیتان "فرانک ائولت" بود.وی پیشنهاد کرد یک دانشکده عالی جهت اموزش خلبانان جنگنده ناوگان نیروی دریایی در زمنه تاکتیکهای رزم هوایی ایجاد شود تا عملکرد نسبتا ضعیف کارکنان این نیرو در حنگ ویتنام بهبود یابد. در ابتدا گروه هوایی جایگزین RAG(مخفف Replacement Air Group) و تحت نظارت اسکادران VF-121 ملقب به "پیس میکرس" که از جنگنده F-4 فانتوم بهره میبرد، عهده دار این دوره اموزشی شد. ضمن ینمکه این اسکادران با منابع مالی و تجهیزاتی لازم و نیز هواپیماهای اضافی مورد نیاز پیشتیابنی میگردید. اهداف این طرح کاملا مشخص بود:
اموزش تاکتیکهای مانورهای رزم هوایی جهت مقابله با محتمل ترین جنگنده های دشمن یعنی جت های چابک روسی.
اصلی ترین تهدیدات در ان زمان اصلی ترین تهدیدات جنگنده های MIG-17 فرسکو با قابلیت گذر از سرعت صوت و جنگنده های مافوق صوت MIG-21 فیشبد بود. افرادی که برای حضور در تاپ گان معرفی میشدند بهترین های واحد خود هستند. انها پس از گذراندن دوره به اسکادران خدمتی خود بازمیگردند تا اموخته های خود را به سایر همرزمان منتقل کنند. این افراد با نام SME(مخفف Subject Matter Expert) شناخته میشوند
تاپ گان در ابتدا کار خود را با A-4 اسکای هاوک اغاز کرد و سپس از نیروی هوایی جتهای اموزشی T-38 را به امانت گرفت چرا که تالون تا حدودی خصوصیات پروازی مشابه با MIG-17 و MIG-21 داشت. بعدها T-38 با جنگنده های F-5E Tiger II جایگزین شد. در این دوره ها درصورت نیاز جنگنده های نیروی هوایی که عمدتا F-106 دلتا دارت لودند نیز شرکت میکردند. این کار بعدها با به کارگیری نمونه F-16N که ویژه نیروی دریایی طراحی شده بود ادامه یافت. هواپیماهای اخلااگر A-6 اینترودر نیز از دیگر حاضران این دوره ها بودند.
در فاصله ی سالهای 1968 تا 1970 که برنامه بمباران وویتنام شمالی متوقف شد، تاپ گان به عنوان مرکزی برای تمرینات، تاکتیکها و دکترین رزمی در اوج امادگی بود و پس از انکه مجددا جنگهای هوایی در ویتنام از سر گرفته شد تمامی اسکادرانهای نیروی دریایی از فارغ التحصیلان تاپ گان بهره می بردند.نتیجه حاصله برای فرماندهان نیروی دریایی رویایی بود چرا که نسبت شکار به تلفات از 1 در 3.1 به 1 در 13 تغییر یافت(این امار متعلق به نیروی دریایی امریکا است و امار نیروهای ویتنامی متفاوت است). اما در همین حال امار نیروی هوایی امریکا که فاقد برنامه ای مشابه تاپ گان(در ان زمان) بود روز به روز بد تر میشد. موفقیت های حاصله از جنگ ویتنام بدتر و بدتر میشد
در همین حال، نیروی هوایی امریکا تصمیم گرفت تا پس از پایان جنگ دوره ای با خصوصیات مشابه تاپ گان ایجاد کند که امروزه به نام Red Flag یا پرچم سرخ شناخته میشود.
در دهه 1970 تا 1980 دانشجویان تاپ گان از جنگنده های پیشرفته F-14 تامکت و F/A-18 هورنت به عنوان پرنده اولیه خود استفاده میکردند، در حالیکه استاد خلبانان تاپ گان همچنان از جت های قدیمی تر A-4 و F-5 بهره مبردند. با ورود به خدمت جنگنده های نسل 4 روسی نظیر MIG-29 Fulcrum و Su-27 Flanker نیروی دریایی جنگنده های F-16N را به خدمت گرفت اما متعاقب کشف اثار خستگی و مشکلات در بدنه، این نمونه ویژه F-16 از خدمت کنار گذاشته شد و بازنشسته شد.
در دهه 1990 با توجه به گسترش نقش جنگنده های F-14 و F/A-18 از رزم هوایی به سمت ماموریت های هوا به زمین، دوره ی تاپ گان تاکید ویژه ای بر این نقش(ماموریت هوا به زمین) نمود.در حال حاضر استادان خلبان تاپ گان با جنگنده های F/A-18A/B/C و F-16A/B(جنگنده های پاکستانی که به علت تحریم تسلیحاتی تحویل نشد) پرواز مینمایند.