معرفی فیلم های روز دنیا : فیلم (بخور, نیایش کن, مهر بورز) Eat Pray Love

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق:

«به هیچ یار مده خاطر و به هیچ دیار / که برِِِّ و بحر فراخ است و آدمی بسیار» سعدی
کارگردان: ریان مورفی
بازیگران: جولیا رابرتز - بیلی کروداپ - جیمز فرانکو - ویولا دیویس - هادی سوبیانتو و خاویر باردم
مدت زمان: 133 دقیقه
درجه نمایشی: PG-13
ژانر: درام
محصول 2010 آمریکا
خلاصه داستان و توضیحات
بخور, نیایش کن, مهر بورز از روی کتابی به همین نام نوشته ی الیزابت گیلبرت ساخته شده است. این کتاب برای مدت 150 هفته در فهرست پر فروش ترین کتاب های هفته در آمریکا قرار داشته و نقد های بسیار خوبی هم دریافت کرده است. و ظاهرا بهترین ستاره برای ایفای نقش گیلبرت کسی نیست جز جولیا رابرتز.

الیزابت گیلبرت (جولیا رابرتز) یک شب تصمیم می گیرد که به زندگی زناشویی ناموفق خود خاتمه دهد. این زن در آستانه ی چهل سالگی احساس می کند که هیچ مسیر خاصی در زندگی اش ندارد و از حیث احساسی کاملا تهی است. شوهر الیزابت گرچه وی را دوست دارد اما آن مردی نیست که الیزابت را درک کند. الیزابت یک رابطه ی ناموفق هم با یک مرد جوان (جیمز فرانکو) دارد. الیزابت نهایتا به هر دوی این روابط خاتمه می دهد و عازم ایتالیا می شود. او در ایتالیا با لذت خوردن و آشامیدن آشنا می شود و از غذاهای خوشمزه ی ایتالیایی لذت وافر می برد. الیزابت سپس برای تزکیه ی نفس به هندوستان می رود و در آنجا در داخل یک معبد برای سه ماه مدیتیشن می کند. مقصد نهایی الیزابت, جزیره ی بالی است; جایی که وی در آنجا مرد واقعی زندگی اش (خاویر باردم) را که در کار صادرات و واردات است پیدا می کند...

اگر بخواهیم فیلم بخور, نیایش کن, مهر بورز را به سه قسمت خوردن, نیایش کردن و عشق ورزیدن تقسیم کنیم باید بگوییم که قسمت نیایش کردن ضعیف ترین بخش فیلم است. (بیرون کشیدن درام از کسی که سه ماه در حال مدیتیشن است انصافا کار دشواری است!) و برعکس دو قسمت «خوردن» و «عشق ورزیدن» قوی ترین بخش های فیلم است.
فیلم از بازی گرم و راحت جولیا رابرتز نهایت استفاده را برده است. رابرتز 43 ساله را در کمتر فیلمی اینچنین با خودش راحت دیده ایم. کارگردانی ریان مورفی نیز به نوبه ی خودش ماهرانه است و ظرافت های خاص خودش را دارد. برای مثال توجه کنید به کار صوتی مورفی در صحنه های نیمه شب در آمریکا - که الیزابت در حال تصمیم گیری برای پایان دادن به زندگی مشترک اش است - و کات خوردن این صحنه های دارای صداهای خاموش و آرام به صحنه های پر سر و صدای شهر رم.

بخور, نیایش کن ... گرچه در برخی لحظه ها رنگ و بوی ویدئوهای توریستی و مسافرتی را بخودش می گیرد و نگاهش به مقولات روحی و ذهنی بسیار عوامانه و ساده انگارانه می شود, اما در مجموع فیلم دلپذیر و خوشایندی است. فیلم به ظاهر طعم و مزه ی شرقی دارد اما در اصل, داستان یک موفقیت آمریکایی است. به هر حال نباید فراموش کرد چنین داستان هایی همواره طرفداران زیادی دارد; هرچند که عالم واقعیت بسیار پیچیده تر و غامض تر از این چیزی است که در کتاب خانم الیزابت گیلبرت یا فیلم ساخته شده از روی این کتاب مشاهده می شود.