معرفی کاریکاتوریست های ایرانی

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: استاد حسین صافی

بیو گرافی:

متولد سال 1355 مشهد
فارغ التحصیل کارشناسی گرافیک از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران
کارشناسی ارشد انیمیشن از دانشگاه تربیت مدرس
فعالیت در زمینه کاریکاتور و تصویرسازی و انیمیشن
مقام اول پنجمین دوسالانه بین المللی کاریکاتور تهران در بخش چهره
مقام سوم ششمین دوسالانه بین المللی کاریکاتور تهران در بخش چهره

داریوش ارجمند اثر حسین صافی

در ادامه بخشی از مصاحبه ی سایت ایران کارتون را با وی می خوانیم:

چرا کاریکاتور؟
فکر می کنم به خاطر جذابیت طنز و راحتی ارتباط با مخاطب بود. وجه تمایز کاریکاتوریست ها با هنرمندان رشته های دیگر مثل نقاشی اینه که ما ساده ترین راه که همان طنز باشه رو برای گفتن حرفهامون انتخاب می کنیم.
اولین کاری که ازتون چاپ شد؟
اولین کاری که از من چاپ شد یک کار تصویرسازی بود برای مخاطب نوجوان، ولی اولین کاریکاتوری که از من چاپ شد در سال 77، روی جلد ایران ورزشی بود.
تو شیوه کار از چه کاریکاتوریست هایی تاثیر گرفتید؟
یک روند کاری توی طراحی و نقاشی داشتم که همون سبک رو توی کاریکاتور ادامه دادم ولی در کل کارهای گرافیگی سیلوا، سولو و فیلیپ برگ رو خیلی دوست دارم و با دیدن آثار مولاتیه و کروگر به طور ناخودآگاه تاثیر می گیرم.
کاریکاتور چه کسی را دوست ندارید بکشید؟
من معمولا کاریکاتور افرادی رو که دوستشون ندارم و ازشون خوشم نمیاد رو نمی کشم!
بهترین دوست کاریکاتوریست؟
دوست زیاد دارم. به جمال رحمتی خیلی مدیونم. چون باعث آشنایی من با بقیه بچه های کاریکاتوریست شد. کریم زاده، عظیمی، بهرامی و فائز علیدوستی هم من رو با انیمیشن آشنا کرد.
مهمترین جایزه ای که گرفتید؟
بهترین جایزه ای که گرفتم جایزه اول بخش کاریکاتور چهره دوسالانه پنجم بود.
چرا در جشنواره ها زیاد شرکت نمی کنید؟
خیلی دوست دارم شرکت کنم ولی تنبلی و نارضایتی از کارم باعث میشه شرکت نکنم. در حال حاضر هم آنچنان جشنواره معتبری که بخش چهره داشته باشه نداریم. فکر می کنم معتبرترینش «ورلد پرس کارتون» World Press Cartoon بود که اون هم کار چاپ شده می خواد.
بهترین کاری که کشیدید؟
نمی تونم دقیقا بگم. کار ضعیف بیشتر یادم می آد تا قوی. آنتونی کوئینم رو خیلی دوست دارم. همینطور کاریکاتور منوچهر نوذری و علی نصیریان!
سوژه هاتون بیشتر سفارشی هستند یا خودتون انتخاب می کنید؟
بیشتر سفارش داده میشه و بیشتر هم از طریق نشریه گل آقا بوده که من بهشون مدیونم. هر چند که از نظر مادی اصلا چیز قابل ملاحظه ای نمی گیرم، ولی همین که کارهام مدام چاپ میشه برام خیلی مهمه!
اگر کاریکاتوریست نمی شدید؟
یک بنده خدایی بود که دکترای ریاضی داشت. می گفت دوست داشتم اگر ریاضی دان نمی شدم، فوتبالیست می شدم! حالا نمی دونم چه ربطی داره! ولی من معماری رو خیلی دوست داشتم. معمار می شدم!
حسین صافی در یک جمله؟
کسی که دوست داره بیشتر یاد بگیره!
چطور می شه حسین صافی شد؟
نشید بهتره! وقتی به گذشته ام نگاه می کنم می بینم بیشتر زمانم به کشف چیزهای جدید در کار هنری و تلاش گذشته. سعی و تلاش زیاد لازمه کار هنری است. آدم با استعدادی که کار نکنه به جایی نمی رسه، ولی اگر آدم بی استعدادی خیلی تلاش بکنه معمولا می تونه حرفی برای گفتن داشته باشه.
از نمایشگاه آخرتون که در خانه کاریکاتور برگزار شد بگید؟
من تا بحال نمایشگاه انفرادی نداشتم. البته در تدارک برگزاری یک نمایشگاه به شکل متفاوت هستم. ولی نمایشگاهی که با بچه های کلاس خودم برگزار کردم، بیشتر شکل آموزشی داشت و در کارهای بچه ها رشد خوبی دیده می شد. اسمی هم که براش انتخاب کردم «از اتود تا اجرا» به خاطر همین بود که مخاطبین پروسه شکل گیری یک کاریکاتور رو ببینند. همین باعث اشتیاق علاقمندان شد و بیشتر افرادی که از اون به بعد در کلاس من شرکت می کردند بعد از دیدن اون نمایشگاه علاقمند شده بودند.
شباهت آثارتون با خودتون؟
همه کارهام شبیه خودمه. کج و کوله!
دوست داشتید شبیه چه کسی بودید؟
شبیه هنرپیشه های خوش تیپ، مثل جرج کلونی، کیانوریوز!
چی شد که رفتید سراغ انیمیشن؟
سال 79 تعدادی از بچه های هم دوره ای در یک شرکت انیمیشن کار می کردند. آقای علیدوستی هم اونجا کار می کرد و من هم به عنوان طراح کاراکتر رفتم اونجا ولی در اوایل در اونجا یک دسناتور ساده بودم. بعد از مدتی شروع به فعالیت در زمینه طراحی بک راند و طراحی فضا کردم. همینطور کارگردانی هنری!
الان مشغول چه کاری هستید؟
سه تا پروژه به سفارش صبا هست که همزمان داره جلو میره و من در یکی از این پروژه ها کارگردان هنری هستم و از گفتن اسمشون هم فعلا معذورم!
نظرتون راجع به کاریکاتور مطبوعاتی؟
وضعیت چاپ کاریکاتور در مطبوعات خیلی بده. یک مدت حدود 6 یا 7 سال پیش مطبوعات با جدیت کاریکاتورهای با ارزش چاپ می کردند. و حتی روزنامه ها دارای یک کاراکتر خاصی شده بودند که به روزنامه شخصیت می داد. ولی متاسفانه اون جریان مختوم موند و الان با افت شدیدی تو چاپ کاریکاتور در مطبوعات مواجه هستیم. کاریکاتور تاثیر و بُرندگی خودش رو از دست داده و تکرار مکررات زیاد شده. در بخش چهره که وضع خیلی بدتره! یک بار همشهری محله که یک نشریه خونگی به حساب می یاد به من سفارش کار داد که براشون یک سری کار عامه پسند انجام دادم. به نظر من کاریکاتور یک هنر مطبوعاتی است. باید تکثیر بشه و همه ببینند تا اثر واقعی خودش رو داشته باشه.
سئوالی هست که دوست داشتید ازتون می پرسیدم و نپرسیدم؟
الان نه ولی شاید یادم بیاد!
حرف آخر؟

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 338]