چرا طلاق به دست مردها است؟

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: قبل از پاسخ به سؤال، ابتدا شما پاسخ دهيد كه اگر قرار باشد در يك نظرسنجي بپرسند: به نظر شما چه كسي يا كساني عهده‎دار بار سنگين انحلال خانواده و جدايي زن و مرد شوند، پيشنهاد شما چيست و كداميك را انتخاب مي‎كنيد؟ آيا ابتدا سراغ بررسي و تحليل پيرامون توانائي‎ها و حالات روحي و صفات ويژه هر كدام از مردان و زنان نمي‎رويد؟ آيا آمار و نمودار و نمونه‎گيري نمي‎كنيد؟
روانشناسان و محققين برخي از كشورهاي پيشرفته به اين نتيجه رسيده‎اند كه اگر زنان از لحاظ تأمين هزينه‎هاي زندگي وابسته به مرد نباشند، جز در شرايط خاص، شايد اصراري بر حفظ پيمان زناشويي نداشته باشند، براي مثال برخي از زنان در دوران بارداري از مرد خود متنفر مي شوند و گسستن رشته زناشويي برايشان مهم نيست نيز برخي از آنان در ايام عادت يا شيردادن به طفل، يك نوع عصبانيت، ناراحتي و نگراني روحي در خود احساس مي‎كنند. به هر حال تصميم عجولانه و رنجش سريع از صفاتي است كه در خانم‎ها بيشتر ديده مي‎شد. در مقابل مردان به لحاظ ساختار روحي سعي دارند كارها را از طريق عقلانيت و دورانديشي پيش ببرند. از آنجا كه منشأ پاره‎اي از طلاقها بر سر مسائل كوچك و جزئي است و برخي در دامن زدن به مسائل جزئي مهارت خاصي دارند، اگر قرار بود اختيار طلاق به دست زنان بيافتد، آمار طلاق به مراتب بيشتر از امروز بود زيرا با اندكي تفحص در اطراف خود پي ميبريم كه تحمل و بردباري مردان در مقابل مسائل جزئي بيش از زنان است. با وجود اين، نگرش منصفانه به احكام اسلام، بسياري از شبهات و نگراني‎ها را خنثي مي‎كند.
نيز وظايفي كه مرد دارد در مقايسه با وظايف زن، نشانگر برقراري تناسب احكام با روحيات و توان‎مندي‎هاي هر كدام است. نمونه‎هاي زير مؤيد مطلب فوق است. جهاد در جبهه‎هاي جنگ، در مقابل گرم نگه داشتن كانون خانواده، بدوش كشيدن بار معاش و نفقه در مقابل حمل و حضانت.
در جايي كه زن حق انتخاب همسر از ميان خواستگاران دارد آيا بهتر نيست انحلال آن به عهدة كسي ديگر باشد؟ زيرا انتخاب مرد زماني تحقق پيدا مي‎كند كه زن به او «بله» بگويد و انتخاب مرد در بررسي تاريخچه طلاق در مي‎يابيم كه ظهور اسلام در جوّي كه زن كالا بود و جايگاهي حقوقي نداشت، كاري معجزه‎آسا بود و بر زن ارزش نهاده و در وحي او را در كنار مرد ذكر نمود و بهشت را زير پاي مادران قرار داد و بسياري از حقوق پايمال شده‎اش را به او بازگرداند. با نگاه به آيات و سخنان فرستادگان خدا در مي‎يابيم كه طلاق بسي منفور است و زشت‎ترين حلال خداست و شرايط سختي براي آن قرار داده است. به اين صورت كه مرد به طور مطلق‎العنان نمي‎تواند زنش را رها كند. شرائط به گونه‎اي سخت بود (نسبت به قبل از اسلام) كه مردان سالهاي ظهور اسلام ديدند كه در اجراي طلاق موانع سنگيني بر سر راه آنان است. تبعات طلاق از جمله پرداخت مهريه، نفقه ايام عده، نفقه شيردادن به فرزند، حق سرپرستي و... سبب شد كه جلوي ظلم به زنان گرفته شود.
از اين‎رو اسلام براي محدود كردن اختيار مردان از دو طريق مؤثر و نافذ اقدام نمود يكي از راه تربيت اخلاقي و تحكيم پايه‎هاي ايمان به خداوند و ديگر بوسيله جعل موانع و شرايط فوق‎العاده مشكلبراي طلاق افزون بر اين بايد گفت علاقة زن به مرد، معلول علاقه‎اي است كه ابتدا مرد به زن پيدا مي‎كند.اگر عشق و علاقه از مرد بوجود نيايد، علقة زوجيت نيز سر نمي‎گيرد. زيرا رابطة زوجيت بر پاية علقة طبيعي است، و آغازگر علقه مرد است. اين مرد است كه اگر زن را دوست بدارد و نسبت به او وفادار بماند، زن نيز او را دوست مي‎دارد، بي‎وفائي زن عكس‎العمل بي‎وفائي مرد است. بنابراين كليد استحكام بخشيدن (به ازدواج) را خلقت به مرد داده است.طلاق كه آن روي سكه ازدواج است، قبل از اين‎كه جايگاهي حقوقي، مدني داشته باشد، ريشه در طبيعت دارد و هر زمان كه شعلة محبت و علاقه مرد خاموش شود ازدواج از نظر طبيعي مرده است. بنابراين همانگونه كه مرد آغازگر يك زندگي در طبيعت است، پايان‎دهنده نيز اوست و اين طبيعت است كه كليد فسخ طبيعي را به مرد داده است و اصولاً چيزي كه طبيعت به كسي بدهد، قابل واگذاري نيست.
لذا مكانيسم طبيعي ازدواج اين است كه زن محبوب و محترم باشد و اگر به عللي زن از اين مقام سقوط كرد و شعلة محبت مرد نسبت به او خاموش شد يك اجتماع طبيعي به حكم طبيعت از هم پاشيده است. دليل ديگر اين‎كه حكم طلاق تأسيس اسلام نيست بلكه روال زندگي مردم بر آن بوده و اسلام آنرا با شرايطي سخت امضاء كرده است. پس اسلام حق طلاق را واگذار نكرده است بلكه مردها زنانشان را طلاق مي‎دادند و اسلام آنرا طبق احكامي خاص تأييد كرد. مردم به مرور زمان عادت كردند كه حقوق همسرشان را در هر حالت حتي طلاق بپردازند. تا اين‎كه در عصر ما به گونه‎اي جلوه كرد كه زنان احساس كردند وجودشان در منزل معلّق است و مرد هرگاه بخواهد بدون هيچ بهانه و دليلي مي‎تواند همسرش را رها سازد. اين نگراني باعث شد كه قانونگذار براي حمايت از خانواده قانوني تصويب كند.
از حضرت امام خميني (ره) سؤال كردند: مسأله اختيار طلاق به دست مرد، موجب ناراحتي و تشويش خاطر گروهي از زنان مبارز ايران شده است و گمان مي‎كنند كه ديگر به هيچ وجه حق طلاق ندارند و از اين موضوع افرادي سوء‎استفاده كرده و مي‎كنند. امام (ره) پاسخ دادند: براي زنان محترم، شارع مقدس راه سهل معين فرموده است تا خودشان زمام طلاق را بدست گيرند به اين معني كه ضمن عقد نكاح اگر شرط كنند كه وكيل باشند در طلاق (مطلق يا مشروط)، زن وكيل باشد كه خود را طلاق دهد. ديگر هيچ اشكالي براي خانم‎ها پيش نمي‎آيد و مي‎توانند خود را طلاق دهندبا بروز مشكلاتي در نظام خانواده، هم فقه و هم قوانين عرفي راهي جديد براي حمايت از زنان باز كرد. زن با ارائه ادلة محكمه پسند در مواردي مي‎تواند به دادگاه رفته و درخواست طلاق كند. براي نمونه، در جايي كه مرد توانائي عمل زناشويي را ندارد. يا مفقود الاثر شده و يا نسبت ناروايي به زنش زده و يا دوام زوجيت موجب عُسر و حرج زوجه است، دادگاه مرد را احضار كرده تا اين‎كه زنش را طلاق دهد. و اگر مرد از اين كار سر باز زد، دادگاه (حاكم شرع) او را طلاق مي‎دهد.
نيز بايد خاطر نشان كرد كه سوءاستفاده برخي از اختياراتي كه دارند به منزلة ضعف نظام اسلام نيست و مختار بودن مرد در شرائط عادي، نه كاشف از بي‎توجهي به زنان است و نه طرفداري از مردان، بلكه به لحاظ خانواده، و نيز در راستاي رعايت ساير قوانين فقهي است. هرگاه زن از بودن در كنار مردي ناراحت باشد با بخشيدن مبلغي مي‎تواند خود را طلاق دهد كه در اصطلاح طلاق خُلع گويند. با اين بيان جاي هيچ‎گونه نگراني براي زنان نيست.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 456]