بهترین تکنیکهای سفر روح (Soul Travel) جالب و جامع

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: شرايط لازم براي سفر روح - دکتر مطلب برازنده
مكان:
مكان بايد ساكت و آرام باشد. تمام مزاحمتهاي صوتي را حذف كنيد. راديو و تلويزيون را خاموش كنيد. تلفن را قطع نماييد. به ديگران در مورد تمرين خود توضيح داده، از آنها بخواهيد با سكوت خود، با شما همكاري كنند.
يك موزيك ملايم و بدون كلام پخش كنيد، تا مزاحمتهاي صوتي جزيي در آن گم شود. اين موزيك به آرامش شما نيز كمك ميكند و زمان تمرين شما را تنظيم مينمايد. همچنين بعد از چند جلسه، شما با صداي موزيك شرطي ميشويد. اين باعث ميشود در تمرينات بعد راحتتر و سريعتر به نتيجه مطلوب برسيد و نتايج موفقتري كسب نماييد. در و پنجرهها را ببنديد تا مزاحمتهاي صوتي از بيرون وارد نشود. خود را براي پذيرش مزاحمتهاي صوتي ناگهاني آماده كنيد. بدين ترتيب كه به خود بگوييد: مزاحمتهاي صوتي ناگهاني و احتمالي براي من به راحتي قابل تحمل است.
مكان بهتر است كه نيمه تاريك و يا تاريك باشد. وجود نور، خود نوعي محرك و عامل مزاحم ميباشد. تمام لامپها را خاموش كنيد. پردهها را كامل بكشيد و اجازه دهيد مكان تمرين در تاريكي فرو رود. اگر تاريكي كامل را نميپسنديد، يك لامپ كمنور روشن كنيد و طوري قرار بگيريد كه نور آن مستقيم به چشمان شما نتابد. اگر اين لامپ كمنور به رنگ سبز يا آبي باشد بهتر است.
دماي محيط بايد متعادل و مطلوب باشد. اگر دماي محيط گرم يا سرد باشد، باعث اختلال در تمركز شما خواهد شد. هيچگونه بوي محرك، مهيج يا مزاحمي در محيط نباشد. البته برخي از انواع عطرها ميتواند تأثير مفيد داشته باشد. براي مثال روشن كردن عود مفيد است. اين سنت در هندوستان بسيار رايج است. ممكن است شما به صورت ذاتي از يك عطر خوشتان بيايد و بوي آن به شما آرامش بدهد. ميتوانيد از اين عطر در هنگام تمرين استفاده كنيد. وجود بوهاي نامطبوع و مشمئز كننده ميتواند مضر باشد.
زمان:
بهترين زمان براي تمرين سحرگاه و يا اول صبح ميباشد، به شرط آنكه قبل از آن به اندازه كافي و لازم خوابيده و استراحت كرده باشيد. انجام تمرينها، شب قبل از خواب مشروط بر آنكه خستگي مفرط در وجود شما نباشد نيز امكانپذير است. البته در صورت فراهم بودن ساير شرايط شما ميتوانيد در هر زمان كه تمايل داشته باشيد تمرين كنيد. مدت زمان تمرين براي مبتديان به طور متوسط نيم ساعت ميباشد. البته چند دقيقه كم يا زياد شدن آن اشكالي ندارد. ولي تمرينهاي طولاني براي اينگونه افراد به هيچ عنوان توصيه نميشود. نتيجهي تمرين هر چه كه باشد (موفق يا ناموفق) نبايد زمان تمرين بيشتر از مقدار ذكر شده باشد.

وضعيت جسم:
ات، ساعت و امثال آن را كه در تماس با پوست بدن هستند، از خود دور كنيد. وجود يا عدم وجود عينك روي چشمان شما بستگي به عادت و راحتي شما دارد، هر طور كه راحت هستيد همان طور عمل كنيد. لباسهاي تنگ و ضمخت را از تن خارج نموده، به جاي آن لباس راحت و گشاد بپوشيد، تا هيچگونه فشاري توسط لباس به جسم شما وارد نشود. نيازي به برهنه بودن نيست و بهتر است كه لباس و پوشش به همان صورت مذكور داشته باشيد.
بهتر است قبل از تمرين دوش بگيريد يا حداقل دست و پا و صورت خود را بشوييد. حتماً قبل از تمرين روده و مثانه خود را تخليه نماييد.
براي تمرين ميتوانيد روي صندلي نشسته و يا روي زمين دراز بكشيد. اگر از حالت اول استفاده ميكنيد، يك مبل راحت و پشت بلند انتخاب كنيد. روي آن بنشينيد، كف هر دو پا را به طور كامل روي زمين بگذاريد و سر و گردن را بر روي پشتي صندلي رها كنيد؛ طوري كه سر معلق در هوا نباشد. در مجموع وضعيت بدن شما روي صندلي به گونهاي باشد كه در تمام بدن احساس راحتي كنيد و هيچ يك از عضلات تحت فشار و يا انقباض نباشد. در صورتي كه براي تمرين روي زمين دراز ميكشيد، حتماً يك زيرانداز نرم و مناسب (پتو يا تشك) پهن نماييد. روي تخت و خوشخواب نيز ميتوانيد تمرين كنيد. استفاده يا عدم استفاده از بالش به خود شما بستگي دارد. هرطور كه راحت هستيد همان طور عمل كنيد. براي تمرين به روش خوابيده بايد به پشت دراز بكشيد، پاها را به اندازه عرض شانهها باز نماييد، دستها را با كمي فاصله در كنار بدن قرار دهيد.
در هنگام تمرينهاي فرافكني بهتر است كه چشم، بسته باشد. با بسته شدن چشم، ارتباط با دنياي فيزيكي قطع ميشود و ميتوانيد تمركز بهتري داشته باشيد. انسان از طريق حواس پنجگانه ادراكات محيط فيزيكي را دريافت كرده، با اطراف ارتباط ميگيرد. بخش اعظم ارتباط ما با محيط اطراف از طريق چشمها ميباشد. همچنين بيشترين تحريكات فيزيكي نيز از طريق حس بينايي وارد ميشود. پس با بستن چشمها بخش عمدهي ارتباطهاي ما با عالم فيزيك قطع ميگردد و جلو ورود بسياري از تحريكات فيزيكي كه عامل مزاحم ميباشد، گرفته ميشود.

تنفس:
در شروع تمرينات انجام تنفس عميق و شكمي همراه با حضور آگاهي ميتواند بسيار مفيد باشد. اينگونه تنفسها سريعاً انسان را به آرامش ميرساند. تنفس عميق شكمي طي چهار مرحله انجام ميشود. مرحله اول، دم عميق است كه طي آن با يك دم عميق، ريه را بهطور كامل پر از هوا ميكنيد. مرحله دوم، حبس و نگهداشتن هواي ورودي به منظور تبادل كامل اكسيژن و دياكسيدكربن ميباشد. در صورتي كه هواي ورودي را چند لحظه در ريه حبس كنيد، از اكسيژن آن به طور كامل و بهينه استفاده ميشود. مرحله سوم، بازدم عميق است كه طي آن تمام هواي ريه تا آنجا كه مقدور باشد، تخليه ميگردد. البته تخليهي كامل ريه از لحاظ فيزيولوژيك امكانپذير نميباشد. در مرحله چهارم، چند لحظه به ريه استراحت دهيد و سپس تنفس بعدي آغاز شود. در حالت معمولي عموماً نفس كشيدنهاي انسان سطحي ميباشد، در نتيجه هواي قابل توجهي وارد ريه نميشود. از آنجا كه همان مقدار كم هواي ورودي نيز سريعاً تخليه ميگردد، اكسيژن موجود در آن به طور كامل مورد استفاده قرار نميگيرد.
تنفسهاي عميق شكمي به شرط همراه بودن با حضور آگاهي اثرات آرامشبخش خواهد داشت. بدين ترتيب كه در هنگام تنفس عميق بايد آگاهي، توجه و حضور ذهن بر يكي از اين موارد باشد: عمل دم و بازدم (هواي ورودي و خروجي)، داخل حفرههاي بيني، نوك بيني، پيشاني (چشم سوم) ، پشت حلق (زير مغز)، پنج تا هشت سانتيمتر زير ناف (روي شكم) و شمارش دم و بازدم.
حضور آگاهي بر عمل تنفس علاوه بر آرام كردن بدن باعث سكون بخشيدن به ذهن، ايجاد حالت دروني مناسب و افزايش كارايي تمرينها ميگردد. نفسهاي عميق باعث افـزايش انرژي بدن، افـزايش سطح سلامت، تمدد اعصاب، تسلـط بر افكار و احساسات، بالا رفتن قدرت تمركز و ايجاد نيروي روحي ميگردد. براي استفاده بهتر از نيروي تنفس و آرامش حاصل از آن ميتوانيد همزمان با نفسهاي عميق يك تودهي ابرمانند انرژيزا و نوراني را در چند سانتيمتري صورت خود مجسم كنيد و با هر عمل دم بخشي از آن را وارد وجودتان كنيد. اين تجسم نيز بسيار آرامبخش خواهد بود و سبب رهايي شما خواهد شد.

رهاسازي جسم:
رها سازي جسم به معناي ايجاد انبساط در عضلهها و رها شدن آنها از انقباضها و تنشها ميباشد. براي اين منظور ميتوانيد به ترتيب با بخشهاي مختلف بدن خود و عضلههاي مربوطه به آن بخش صحبت نموده، از آنها بخواهيد كه آرام شوند. شايد اين موضوع به نظر شما عجيب بيايد، ولي مطمئن باشيد كه سيستم عصبي، پيام شما را به آن بخش از بدن ميرساند و آن بخش آرام و رها ميشود. براي مثال ميتوانيد بگوييد: كف پاي راست من! لطفاً آرام و رها باش.
روش ديگر براي رهاسازي اين است كه اول توجه خود را به پاها معطوف ميكنيد. اگر در اين اندام احساس گرفتگي، انقباض يا درد داريد، آن را با استفاده از قدرت تجسم به سمت زمين هدايت كرده و از كف پا به زمين منتقل نماييد. و بدين ترتيب آن را از خود دور كنيد. سپس توجه خود را به روي تنه (شكم، سينه، كمر و شانهها) برده، در صورتي كه گرفتگي، درد و انقباضي دارد، با قدرت تجسم آن را به سمت پاها هدايت كنيد و سپس به زمين منتقل نماييد. در مرحله بعد همين كار را با دستها و در مرحلهي آخر با سر و گردن انجام دهيد. بدين ترتيب تمام گرفتگيها، انقباضها، دردها، تنشها و اضطرابها از جسم شما به زمين منتقل ميگردد؛ زمين ظرفيت بالايي براي دريافت و هضم اين موارد دارد.
روش ديگر براي رهاسازي جسم حضور و حركت آگاهي در بخشهاي مختلف جسم ميباشد. صرف اين عمل باعث رهاسازي بدن ميگردد. در اين روش، وقتي آگاهي بر يك بخش از بدن متمركز ميشود به ساير بخشها توجهي ندارد. براي مثال توجه خود را بر كف پاها متمركز كرده، براي چند لحظه آگاهي خود را در اين بخش نگه داريد. در اين حالت به ساير بخشهاي بدن توجهي نداشته باشيد. اين عمل باعث احساس آرامش در كف پا ميشود. سپس آگاهي و توجه را به روي پا ببريد و چند لحظه نگه داريد. در اين حالت نيز از ساير بخشهاي بدن غافل باشيد و بدين ترتيب در روي پا نيز احساس آرامش كنيد. همين كار را به ترتيب با تمام بدن تا فرق سر انجام دهيد تا تمام بدن ريلكس و رها گردد.

رهاسازي ذهن:
رهاسازي ذهن، پس از رهاسازي جسم صورت ميگيرد. براي اين منظور ابتدا تمام وروديهاي ذهن را باز گذاريد و اجازه دهيد تا تمام افكار وارد شوند. در اين حالت پس از چند لحظه اين افكار خودشان ذهن را ترك خواهند كرد و شما نيز آنها را بدرقه كنيد. اگر وروديهاي ذهن را ببنديد و بخواهيد با تلاش جلوي ورود افكار را بگيريد، نتيجه معكوس ميدهد. چون فشار زياد افكار پشت درهاي بستهي ذهن سبب ايجاد مزاحمت و اختلال در رهاسازي ذهن و تمركز فكر ميگردد. در طول تمرينهاي اوليه، ذهن از مسير اصلي تمرينها به كرات منحرف ميشود، ولي هر بار آن را با نرمي و لطافت بر موضوع تمرين باز گردانيد. هرگز براي اين كار از خشونت استفاده نكنيد.
شيوهي ديگر براي رهاسازي ذهن يادآوري و يا تجسم يك منظره زيبا ميباشد. بدين ترتيب كه يكي از مناظر زيبايي را كه قبلاً ديدهايد در ذهن يادآوري كنيد و يا با استفاده از قدرت تجسم خلاق تصوير يك منظرهي زيبا را در ذهن خود مجسم كنيد. اين منظره ميتواند يك پارك، يك باغ، ساحل دريا، كوه، دشت، جنگل و… باشد. در اين حالت تمام بخشهاي آن منظره را در ذهن خود ببينيد. رنگهاي مختلف و اجزاي تصوير را به خوبي ببينيد. صداي آن محيط را بشنويد. بوي آن محيط را استشمام كنيد. با تمام وجود در آن محيط قرار بگيريد و آن را احساس و ادراك كنيد. اجازه دهيد پرندهي ذهن شما در اين محيط زيبا به پرواز درآيد و آرامش و رهايي را تجربه كند.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 256]