چهره هفتهعلي لاريجاني پاستوريزاسيون فيلسوفانه در بهارستان!

واضح آرشیو وب فارسی:دنياي اقتصاد: چهره هفتهعلي لاريجاني پاستوريزاسيون فيلسوفانه در بهارستان!
اميد ايران‌مهر- سخنان و سفرهاي رييس مجلس هشتم در هفته گذشته بار ديگر نام وي را به عنوان رقيبي بالقوه براي رييس دولت نهم مطرح كرد؛ خاصه آن‌كه وي بيشتر روزهاي هفته‌اي كه گذشت را خارج از پايتخت گذراند و از يك سو سفرهاي استاني‌اش را با حضور در شيراز و شركت در نشستي جنجالي با دانشجويان اين شهر كليد زد و از سويي ديگر به رسم دوران حضور در شوراي‌عالي امنيت ملي بار سفر بست تا در قامت «رييس جمهوري بالقوه» بلاد فرنگ را زيرپا گذارد و بار ديگر با هم‌سخن ديرينش خاوير سولانا ديداري تازه كند.

او شايد اين‌چنين قصد داشت يك هفته پس از حضور چندين شخصيت معتبر بين‌المللي در تهران كه نمادي از اعتبار جهاني محمد خاتمي‌ به حساب آمده بود، در برابر رييسان فعلي و پيشين دولت قدرتي بنمايد و اعتبارش در ميان سياست‌مردان قاره سبز را به نمايش بگذارد. اما چه دليلي دارد كه سخنان رييس قوه‌اي از قواي سه‌گانه شائبه تلاش براي دست يافتن به قوه‌اي ديگر را به ميان بكشد؟
آنچنان كه به نظر مي‌رسد انتخابات رياست‌جمهوري سال آينده قرار است يكي از عجيب‌ترين و شايد جالب‌ترين رقابت‌هاي سياسي سه دهه اخير را به نمايش بگذارد. رقابتي كه در آن اگر نگوييم تمامي‌كانديداهاي مطرح اما بخش عمده‌اي از آنان براي اتمام «كارهاي ناتمام» خويش پا به ميدان خواهند گذاشت.
اگر محمود احمدي‌نژاد به رسم سه رييس دولت پيش از خود در پي تكميل دوران 8‌ساله رياست‌جمهوري پا به ميدان رقابت مي‌نهد و محمد خاتمي‌براي به سرانجام رساندن كه نه، شايد نجات آن‌چه «اصلاح‌طلبي» ناميده مي‌شود راضي به شركت در انتخابات مي‌شود، مهدي كروبي نيز به صرافت افتاده است كار ناتمام خويش در انتخابات 4‌سال قبل را به پايان برساند و شهردار تهران نيز بدش نمي‌آيد در رقابت با رييس دولت نهم بر صندلي وي بنشيند. در اين ميان به نظر مي‌رسد رييس مجلس هشتم نيز ‌كه اين روزها احتمال حضورش در رقابت خرداد سال آينده بيش از پيش افزايش يافته است دلايل خاص خود را براي ورود به كارزار 88 داشته باشد كه او نيز كاري ناتمام دارد كه بايد به انجامش برساند.
علي لاريجاني در ميان تمامي‌رقباي ناكام احمدي‌نژاد در انتخابات 84 يك ويژگي منحصربه‌فرد داشت و آن عنوان «كانديداي نهايي شوراي هماهنگي نيروهاي انقلاب» يا همان جبهه پيروان خط امام و رهبري بود. هماني كه حالا او را به صرافت مي‌اندازد تا با شركت در انتخابات و احتمالا پيروزي بر رييس دولت نهم از درستي در اختيار گرفتنش دفاع كند. شوراي هماهنگي نيروهاي انقلاب همان جمعي بود كه توسط علي‌اكبر ناطق‌نوري هدايت مي‌شد و قرار بر اين بود طي فرآيندي كانديداي نهايي جريان اصولگرا را براي شركت در انتخابات رياست جمهوري نهم معرفي كند تا ديگر كانديداها به سود وي كنار بروند. خواسته‌اي كه البته هيچ‌گاه جامه عمل نپوشيد، چه آن‌كه پس از اعلام نام «لاريجاني» در شام آخر اصولگرايان هر كانديدا ساز جدايي كوك كرد و جز «احمد توكلي» كه او هم به نفع قاليباف كنار كشيد، باقي كانديداها سازوكار توافق شده را زير پا گذاشته و هر يك رأسا وارد ميدان رقابت شدند.
لاريجاني اگرچه در آن انتخابات شكست خورد اما از همين حضور ناكام هم پلي ساخت براي پيشرفت در عرصه سياست. عرصه‌اي تازه كه به نظر بسياري از ناظران آن زمان اين فيلسوف تازه‌كار تبحر لازم را در آن نداشت. اين گزاره اما از چندماه پس از انتخابات دوره نهم روز به روز رنگ باخت. انتصاب لاريجاني به دبيري شوراي عالي امنيت ملي و خروج پر سرو صدايش از آن چهره‌اي تازه از او به نمايش گذاشت. او با استعفا از هدايتگري پرونده هسته‌اي در برابر رييس دولت نهم چهره‌اي ميانه‌روتر از خويش به نمايش گذاشت و با ورود به مجلس از حوزه انتخابيه قم اعتباري ويژه در جمع علماي اين شهر مذهبي دست و پا كرد تا در شرايطي كه دولت و قم روابطي سردتر از هميشه را تجربه مي‌كنند او در مقام نماينده مردم اين شهر امتيازات بيشتري را در رقابت احتمالي با رييس دولت در اختيار داشته باشد. رياست مجلس نيز براي لاريجاني سكوي پرتاب خوبي بود كه بتواند به پشتوانه آن كانديداي موجه‌تري براي رياست جمهوري اسلامي‌ايران باشد.
چنين پيشينه‌اي بود كه وقتي هفته گذشته علي لاريجاني در گفت‌وگويي پس از ديدار با سولانا در اظهارنظر‌ي درباره مسائل داخلي اعلام كرد: «با توجه به مجموع قابليت‌هاي مديريتي كه در جناح‌هاي مختلف اصولگرا يا اصلاح‌طلب وجود دارد، به نظر مي‌رسد دهه آينده انقلاب را بايد با يك منطق سياسي جديد آغاز كنيم.» همگان به ياد گمانه‌زني‌هايشان پس از استعفاي لاريجاني از دبيري شوراي عالي امنيت ملي افتادند كه معتقد بودند اين خروج پرسروصدا بي‌ارتباط با انتخابات رياست جمهوري نيست.
رييس مجلس هشتم اگر آنچنان كه پيش‌بيني مي‌شود كانديداي انتخابات رياست‌جمهوري باشد، چهارمين رييس مجلسي خواهد بود كه در كارزار رقابت براي ورود به ساختمان سنگي خيابان پاستور بخت خود را مي‌آزمايد كه پيش از او اكبر هاشمي‌رفسنجاني كامياب اين رقابت بوده، اما علي‌اكبر ناطق‌نوري و پس از او مهدي كروبي از دست يافتن به اين آرزو ناكام مانده‌اند.
بايد منتظر ماند و ديد گمانه‌زني‌ها درباره ورود قريب‌الوقوع فيلسوف سياستمدار به كارزار 88 سرانجام به واقعيت مي‌پيوندد يا نه. آيا اين بار رييس مجلس بهارستان راهي به پاستور خواهد يافت؟
پنجشنبه 2 آبان 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: دنياي اقتصاد]

[مشاهده در: www.donya-e-eqtesad.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 71]