بي اعتنايي دستگاه هاي اجرايي به قانون استخدام معلولان

واضح آرشیو وب فارسی:خراسان: بي اعتنايي دستگاه هاي اجرايي به قانون استخدام معلولان
چشم هايم را مي بندم اما چند گام مي توان با چشمان بسته برداشت؟ و يا چند قدم مي توان با دست و پاهاي بي توان رفت و تحمل كرد، تحمل باري كه زندگي برشانه هايت مي گذارد بدون در نظر گرفتن توانايي هايت، بدون اين كه اندكي رحم نشان دهد و بدون اين كه بداند دستي براي برداشتن، پايي براي رفتن وچشمي براي ديدن داري يا نه و بي رحمانه انتظار دارد اين بار سنگين را به سلامت نيز به مقصد برساني.

عليرضا كه پايي براي رفتن ندارد، ادامه مي دهد: زندگي سخت است و سخت تر از آن اين است كه ديگراني كه از نعمت سلامتي برخوردارند از تو انتظار تحمل، شكيبايي و سكوت داشته باشند، سكوت در برابر حقي كه به تو تعلق دارد و يا براي تو ايجاد شده اما نمي تواني آن را به دست بياوري وجامعه وقوانيني كه افرادي سالم آن را وضع كرده، اين حق را اين قانون را زير پا مي گذارند.

عليرضا مي گويد: براي من كه از نعمت داشتن 2 پاي سالم بي بهره ام رفتن به مسجد، پارك هاي عمومي، كلاس هاي آموزشي سخت و توان فرسا و رانندگي كه براي من آرزويي محال و دست نيافتني شده است. وي مي افزايد: انتظار ترحم ودلسوزي از ديگران ندارم، دلم مي خواهد درك كنند كه حق ماست از خدمات شهري مناسب معلولان برخوردار باشيم در وسايل نقليه عمومي محلي مناسب براي نشستن ما طراحي شود و از كمك هاي پزشكي مناسب و به روز و وسايل وتجهيزات توان بخشي لازم برخوردار شويم.

فاطمه ناشنواست. در رابطه با مشكلات خود مي گويد: در ابتداي ورودم به مدرسه، تحصيل در ميان دانش آموزان شنوا كه به خصوص تحمل نگاه ترحم انگيز آن ها بسيار رنج آور بود اما به تدريج اين وضعيت برايم عادي شد.

وي مي افزايد: هزينه اي كه براي سمعك و لوازم جانبي آن بايد بپردازم و هزينه هاي درمان براي خانواده ام كه با مشكلات فراوان مالي دست به گريبانند سخت است.

وي مي گويد: يك خواهر و برادرم هم مانند من ناشنوايند و پزشكان مي گويند اين امر به دليل قرابت والدين ما روي داده و پديده اي مادرزادي است. وي اضافه مي كند: ناشنوايي من كمتر از خواهر و برادرم است و به همين دليل توانسته ام در مدارس عادي تحصيل كنم.

فاطمه مي گويد: اگر والدين من در هنگام ازدواج از راهنمايي هاي مشاوران ژنتيكي برخوردار مي شدند اكنون داراي 3 فرزند ناشنوا و معلول نبودند.

محمد كارگري است كه يكي از فرزندان او معلوليت ذهني دارد. او با گلايه از نبود امكانات لوازم براي فرزندش مي گويد: مراكز توانبخشي به اندازه كافي امكانات لازم براي رسيدگي به معلولان ذهني را ندارند. او ادامه مي دهد: نتوانستم خود را راضي كنم كه فرزندم را به اين مراكز بسپارم زيرا نه توان پرداخت شهريه لازم براي اين مراكز را دارم و نه كودكاني كه به اين مراكز سپرده مي شوند از خدمات بهداشتي مناسب برخوردارند.

وي تاكيد مي كند: بسياري از كساني كه فرزندان خود را به اين مراكز سپرده اند از عهده شهريه برنمي آيند و نبود اعتبارات و توان مالي باعث شده نواقصي در خدمات اين گونه مراكز به وجود بيايد كه جز باهمكاري مردم و مسئولان نمي توان آن ها را حل كرد.

وي مي گويد: با كمك بهزيستي ويلچري براي فرزندم به صورت اقساطي خريدم ولي از اين ويلچر كه ساخت ايران است نمي توان به نحو مطلوب استفاده كرد. وي نيز از نبود زيرساخت هاي مناسب رفت و آمد معلولان گلايه دارد و مي گويد: به خصوص براي تردد در ساختمان هاي چند طبقه، حتما بايد آسانسور نيز بگذارند تا معلولان به راحتي رفت و آمد كنند.

مسئول دفتر انجمن حمايت از معلولان مي گويد: از سال 83 كه اين دفتر راه اندازي شد، تاكنون شايد بيش از 2 مرتبه مسئولان به اين دفتر سر نزدند و به تدريج اين دفتر تعطيل شده است.

فيروزيان كمبود اعتبار و امكانات را از عوامل موثر در تعطيل دفتر مي داند و اذعان مي كند: 100 ميليون ريال اعتبار براي 5 سال كفاف نيازهاي 2 سال اين دفتر را نيز نكرد.

وي نبود سازماني مقتدر و كارآمد براي دفاع از حقوق معلولان، ناكارآمدي قوانين حمايتي موجود را مهم ترين مشكل معلولان بيان كرده و مي گويد: نظام تامين اجتماعي خاص براي اين قشر تنها راه حمايت عملي از معلولان است.

وي با اشاره به گراني تجهيزات توان بخشي و قطعاتي كه براي اين وسايل لازم است مي گويد: دست و پاي مصنوعي، ويلچر، عصا وسمعك و بسياري از امكانات اين قشر از خارج از كشور تامين مي شودو به اين دليل با قيمتي به دست مصرف كننده مي رسد كه خارج از توان حتي اقشار مرفه اين گروه است.

وي مي افزايد: اي كاش پرداخت عوارض گمرك براي ورود اين وسايل صفر و يا كمتر شود تا اين اقلام با قيمت مناسب تري عرضه شوند.

فيروزيان تاكيد مي كند: معلولان براي گذران زندگي احتياج به ترحم و يا گرفتن كمك هزينه هاي ناچيز ندارند بلكه بايد براي اين افراد زمينه و بستري ايجاد شود تا به اشتغال پايدار دست پيدا كنند تا بتوانند راسا زندگي خود را بدون كمك هاي دولتي اداره كنند.

وي عنوان مي كند: تاكنون در كمتر سازمان يا اداره اي سهم 3 درصدي استخدام معلولان رعايت شده و سهم 60 درصدي از اپراتورهايي كه بايد از روشندلان باشند نيز هم چنان معطل است.

رئيس انجمن دفاع از حقوق معلولان نيز در اين رابطه مي گويد: با وجود تصويب قانون حمايت از معلولان در 16 ماده اين قانون كارآمدي لازم خود را به واسطه تبصره اي كه به آن الحاق شده از دست داده است.

علي همت محمودنژاد مي گويد: تبصره اين قانون بيان مي كند اين قانون كه در زمينه هاي مختلف اقتصادي، آموزش، تردد، اشتغال ومسكن وضع شده در صورتي قابل اجراست كه براي آن بودجه اي نيز درنظر گرفته شود.

وي تاكيد مي كند: آموزش در همه مقاطع براي معلولان بايد رايگان باشد و وزارت مسكن نيز موظف شده 10 درصد از واحدهاي مسكوني ارزان قيمت خود را در اختيار معلولان قرار دهد كه تاكنون اجرايي نشده است.

وي از وجود 8 تا 10 هزار دانشجوي معلول در سطح كشور خبر داده و مي گويد: لازمه تردد و بسياري از امكاناتي كه بايد در سطح شهرها در اختيار معلولان قرار گيرد، رعايت حقوق شهروندي معلولان است متاسفانه به آن بهايي داده نمي شود.

وي اضافه مي كند: باتوجه به وجود بيش از 5/2 ميليون معلول در كشور كه هر ساله به تعداد آن ها بيش از يك صد نفر نيز اضافه مي شود 140 هزار نفر از آنان از بيمه خدمات درماني بهره مندند.

معاون پيشگيري سازمان بهزيستي نيز مي گويد: قانون پيشگيري از معلوليت ها در مجلس منتظر تصويب است. وي با اشاره به اثرات مثبت مداخله به موقع در بروز معلوليت ها مي گويد: غربالگري هايي مانند شنوايي سنجي موجب شد، بيش از 100 نفر به دليل مداخله به هنگام از معلوليت درامان بمانند و بيش از 130 هزار نفر نيز پس از آزمايشات بينايي سنجي با درمان و آگاهي به موقع از نابينايي مطلق نجات يافته اند.

وي اضافه مي كند: درمان اختلالات تيروئيد از بروز 5 هزار معلوليت جلوگيري كرده است. وي هزينه اي را كه ماهانه براي نگه داري از هر معلول پرداخت مي شود 300 هزار ريال عنوان كرده و مي گويد: پيشگيري از بروز معلوليت مي تواند از بسياري از هزينه هايي كه پس از معلوليت ايجادمي شود جلوگيري كرد.

يك جراح ارتوپد نيز بر پيشگيري از معلوليت تاكيد مي كند و آن را يكي از عوامل مهمي مي داند كه مي تواند از افزايش جمعيت معلول در هر كشور جلوگيري كند مي گويد: برنامه هايي مانند غربال گري هاي شنوايي سنجي، بينايي سنجي، اختلالاتي كه باعث بروز معلوليت هاي ذهني مي شود، جلوگيري از سكته هاي مختلف، مبارزه با فقر آهن و انواع اختلالات ديگر كه به پوكي استخوان مي انجامد در جلوگيري از معلوليت ها موثر است.

به گفته اين پزشك متخصص، بسياري از حوادث منجر به معلوليت نيز مانند حوادثي كه در هنگام كار روي مي دهد و يا سوانح و حوادث رانندگي نيز قابل پيشگيري است ولي نياز به فرهنگ سازي و توجه بسيار زياد از همان ابتداي ورود فرد به جامعه يعني مقطع دبستان دارد.

وي تاكيد مي كند: بسياري از حوادث ويژه منطقه يا محل خاص نيست و نمي توان گفت در اين مكان معلوليت ناشي از حوادث يا مادرزادي وجود دارد مگر اين كه منطقه جنگي باشد و يا به علت رويدادي خاص و يا وجود علت مشخص افراد ساكن در آن بيش از ديگر مناطق جغرافيايي از معلوليت ها رنج ببرند.

اما به گفته رئيس بهزيستي اسفراين، در منطقه چهاربيد اين شهرستان نابيناياني وجود دارند كه هنوز علت بروز اين معلوليت در آن ها پيدا نشده است ولي بسياري از متخصصان علت بروز اين امر را ازدواج هاي فاميلي و قرابت خانوادگي بين مزدوجين اين روستا مي دانند.

وي مي گويد: در اين روستا 50 نابينا زندگي مي كنند و سعي بهزيستي بر آن است كه با استفاده از مشاوره هاي پزشكي در هنگام ازدواج جوانان اين روستا، از تعداد نابينايان بكاهد.

نماينده مردم اسفراين در مجلس شوراي اسلامي نيز مي گويد: بودجه اي خاص معلولان و متناسب با نيازهاي آن ها در قالب بخشنامه و يا بودجه به مجلس نرسيده است و بهزيستي بايد سعي كند با استفاده بهينه از منابع موجود خود ناكارايي هايي كه در سيستم مديريتي دارد برطرف كند.دكتر قوامي خاطرنشان مي كند: درست نيست به جاي توانمندسازي و ايجاد بستري مناسب براي معلولان به آن ها هزينه زندگي پرداخت شود و توجه نكردن به اين امر باعث بروز مشكلاتي مي شود كه در درازمدت تبعات آن را مشاهده خواهيم كرد.

نماينده مردم بجنورد، جاجرم و مانه و سملقان مي گويد: در شاخص هاي حمايت از معلولان خراسان شمالي در رده آخر استان هاي كشور است.

موسي الرضا ثروتي با گلايه از نبود مركز جامع توانبخشي در خراسان شمالي مي گويد: بسياري از مسئولان به جذب اعتبارات لازم براي معلولان كم توجه اند و سهم 3 درصدي استخدام معلولان در هيچ استخدامي پس از تفكيك استان رعايت نشده است.

استاندار خراسان شمالي نيز با تاكيد بر رعايت نشدن سهم معلولان از استخدامي هاي استان مي گويد: علاوه بر آن سهميه 60 درصدي نابينايان در استخدام اپراتورهاي ادارات رعايت نشده است.

وي با اشاره به مشكلات ويژه معلولان به خصوص در خراسان شمالي مي گويد: به معلوليت نبايد به چشم محروميت نگاه كرد و بايد عقب ماندگي هاي استان را در اين زمينه كه ريشه هاي آن به قبل برمي گردد، با تلاش همه مسئولان ودست اندركاران به سرعت رفع شود.

وي با تاكيد بر توانمندسازي معلولان مي گويد: توانمندسازي محور عملكرد بهزيستي است و اقدامات مناسبي در اين زمينه انجام خواهد شد.

مديركل بهزيستي نيز در اين رابطه مي گويد: 15 هزار معلول در استان زندگي مي كنند كه نيازمند ارائه خدمات ويژه اي هستند. دكتر قرباني تصريح مي كند: اقدامات خوبي در استان براي خدمات رساني به معلولان صورت گرفته است.

وي مي گويد: طي 4 جلسه كه با حضور استاندار ومديران مختلف استان براي بررسي مشكلات معلولان جسمي، حركتي، ضايعات نخاعي، نابينايي و ناشنوايي برگزار شده به اجماع استاني براي حل مشكلات آنان رسيديم.

وي مي افزايد: داير كردن مركز جامع توانبخشي و كتابخانه براي نابينايان و كمك 100 ميليون ريالي استانداري به احداث آن، كمك به ادامه تحصيل و احداث مركز حرفه آموزي مختص معلولاني كه از مهارت لازم برخوردار نيستند در دستور كار بهزيستي قرار دارد و هدف از اين اقدامات ايجاد اشتغال پايدار و توانمندسازي معلولان است.

به گفته قرباني 676 نابينا در استان زندگي مي كنند كه 281 نفر از آن ها محصل ودانشجو هستند. وي تعداد دانشجويان و محصلان ناشنوا را، 51 نفر اعلام كرده و مي گويد: به تمام معلولان محصل و دانشجو كمك هزينه تحصيلي پرداخت مي شود.

وي اضافه مي كند: استاندار و اداره بهزيستي بر رعايت سهميه استخدام 3 درصدي معلولان و اعمال قانون حمايت از آن ها تاكيد دارند و براي احقاق حقوق كه از آن ها ضايع شده است اقدامات لازم را انجام مي دهد.

وي مي گويد: براي مناسب سازي محيط ها ومعابر عمومي كه معلولان در آن رفت و آمد مي كنند و هم چنين دواير و ساختمان هاي دولتي اقدام شده و تاكنون 35 درخواست و ثبت نامه براي گرفتن خودروهاي مناسب معلولان از طريق اينترنت وسازمان در استان به دست بهزيستي رسيده است.مديركل بهزيستي مي افزايد: معلول به كسي اطلاق مي شود كه براساس ضايعه اي جسمي، ذهني يا توام ناشي از توارث بيماري يا حادثه اختلال قابل توجهي به طور مستمر در سلامت وكارآيي عمومي بدن يا شئون اجتماعي يا حرفه اي او به وجود آيد.

وي مي گويد: 30 هزار نفر مددجو در بهزيستي در نوبت حمايت قرار دارند كه بايد به تدريج به آن ها ومشكلات شان رسيدگي شود.

وي تاكيد مي كند: كارهاي خوبي در راستاي حمايت از معلولان صورت گرفته ولي نياز جامعه معلولان فراتر از اين است و تا رسيدن به آن چه مطلوب و موردنظر ماست فاصله زيادي وجود دارد.پيشتر از اين وزير رفاه در گفتگويي عنوان كرده بود كه 15 سال طول كشيد تا مجلس شوراي اسلامي قانون حمايت از معلولان را تصويب كند و بر اين اساس اجراي آن نيز 150 سال به طول خواهد انجاميد.
چهارشنبه 1 آبان 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: خراسان]

[مشاهده در: www.khorasannews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 277]